นับตั้งแต่มีเฟสบุ๊คเข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวันของเรา

หูตาของเรานับว่ากว้างขวางขึ้น

เราได้รับรู้ข่าวสาร เรื่องราวต่าง ๆ มากมายขึ้น

ส่วนหนึ่งมากจากคนในครอบครัว และเพื่อน

ฉันมีลูกสองคน เด็กทั้งคู่ต่างยอมเป็นเพื่อนกับแม่

นับเป็นการสร้างความยินดีให้กับแม่อย่างฉันยิ่งนัก

เราสามารถเห็นความเป็นไปของลูกได้ห่าง ๆ 

ได้รู้จักเพื่อนของลูกจากหน้าเฟส

และได้เพื่อนใหม่ ๆ เมื่อเพื่อน ๆ ของลูกมาขอเป็นเพื่อนกับแม่

ฉันต้องถามลูกทุกครั้งว่า

เพื่อนคนนี้แม่รับเป็นเพื่อนได้ไหม

ฉันได้เห็นพัฒนาการลูกคนอื่นไปพร้อม ๆ กับลูกเรา

ในบางครั้ง เด็ก ๆ จะส่งข้อความมาคุยกับฉัน

ปรึกษาหารือตั้งแต่เรื่องสัพเพเหระไปจนถึงการเรียน อาชีพ ครอบครัว

ฉันยินดีที่ได้มีโอกาสพูดคุยให้คำแนะนำ

และช่วยเหลือเด็ก ๆ อย่างเต็มใจและมีความสุข

กระทั่งวันหนึ่งฉันเห็นภาพและข้อความจากเฟสของเพื่อนลูกที่กระทบใจอย่างแรง

ฉันขออนุญาตเจ้าของภาพเพื่อนำภาพมาโพสต์ในหน้าเฟสตัวเองและบอกว่า

แม่ขอใช้รูปเพื่อเขียนเรื่องที่อยากเขียนเพราะภาพมันกระแทกใจเหลินเกิน

เจ้าตัวในภาพตอบฉันด้วยตนเองว่าได้ค่ะ

ฉันโพสต์ในหน้าเฟสว่า....เจ็บไหม...

เพราะความรู้สึกแรกที่เห็นรูปนี้คือ

ภาพเด็กผู้หญิงใช้ผ้าซับเหงื่อและบาดแผลให้เพื่อนชายของเธอหลังการชก

มันทำให้ฉันร้องไห้ออกมาแบบกลั้นไม่ไหว

ลูกเอ๋ย...วัยนี้ไม่ใช่วัยที่จะต้องมาชกมวยเพื่อหาเงินไว้ใช้จ่าย

ในแง่มุมของเพื่อน...เธอมองเห็นความรักอันงดงามระหว่างเพื่อนทั้งสอง

ที่แสดงถึงความห่วงใยที่มีให้แก่กันและกันหลังการชกมวยในวันนั้น

แต่ฉันมองทะลุไปถึงข้างหลังภาพนั้น

ทำไม....เด็กในวัยเรียน...จึงต้องมาชกมวยหาเงินเรียนหนังสือ

ทำไม....เรียนฟรี....ไม่ว่าจะรัฐบาลไหน...จึงไม่มีอยู่จริง

ฉันเพ่งพินิจ...ภาพนั้น...ที่ค่อย ๆ จางลงเพราะพร่ามัวจากหยดน้ำตา

ต้นทุนที่แตกต่าง...โหดร้ายเพียงนี้

การชกมวยไม่ได้เลวร้ายหากมองเห็นว่าเป็นเพียงกีฬา

แต่ฉันมองเห็นว่า...การเลือกเข้าสู่อาชีพต่างหากที่น่าเศร้า

หากครอบครัวสามารถจัดหาสิ่งจำเป็นพื้นฐานและการศึกษาได้

เด็กคงไม่จำเป็นที่จะเลือกทางเดินนี้

วันพรุ่งนี้หากจะต้องไปเรียนด้วยร่างกายที่บอบช้ำจากการชกมวย

ถึงแม้วันนี้จะชกชนะ...แต่ร่องรอยความบาดเจ็บที่ยังคงหลงเหลืออยู่

จะสามารถเรียนพร้อมกับเพื่อนอย่างเป็นสุขได้อย่างไร

แล้วถ้าวันนี้ชกแล้วแพ้ นอกจากจะเจ็บกายแล้ว

หัวใจคงเจ็บปวดเหลือแสน

ฉันไม่ได้เพ่งโทษไปที่นักมวยวัยเยาว์

ฉันเพียงแต่สงสัย

เรียนฟรีที่เป็นพื้นฐานสำคัญของอนาคตของชาตินั้น

มีจริงหรือไร....

* ขอบพระคุณเพื่อสมาชิกที่ช่วยทำภาพสวย ๆ ให้ค่ะ

ขอบคุณคุณสง่า และเพื่อนแอ๊ว ที่พอได้ทราบความต้องการของฉันในเฟสบุ๊ค

ว่าอยากได้รูปแบบนี้ ทั้งสองท่านได้ส่งรูปในแบบที่ฉันอยากได้มาในทันที

นี่คืออีกหนึ่งคุณูปการของเฟสบุ๊คของตามาร์คค่ะ