ผมได้ฟังอยู่บ่อยครั้ง.........จนวันหนึ่ง จึงถามไปตรง ๆ ว่า   “อะไรของป๊า ที่ว่าป๊อกเดียวไป”

ป๊าเลยอธิบายว่า

“ถ้าป๊าจะตาย ป๊าก็จะตายแบบกะทันหัน เหมือนหัวสมองระเบิด”

ผมถามว่า ป๊ารู้ได้ไง คำตอบที่ได้ คือ

“ตอนป๊าเด็ก ๆ ป๊าเคย โมโหย่ามาก ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการ จึงเอาไก่ที่เลี้ยงอยู่ แล้วเอาไม้ตีไปที่หัว ไก่ตายทันที”

ผมฟังแล้วก็อึ้ง ป๊าบอกต่อว่า

“นี่เป็นกรรม ที่หนักมาก และ คงต้องชดใช้ด้วยสิ่งเดียวกัน”

ในตอนนั้น ผมเรียนวิศวะ เลยไม่ค่อยเชื่อว่า สิ่งนี้จะเป็นจริง เพราะไม่มีหลักวิทยาศาสตร์อะไรมารองรับเลย ที่สำคัญ ผมยังแซวป๊ากลับไปว่า

“สงสัยอ่านหนังสือธรรมมะเยอะไปป่าว 555”

แล้วป๊าก็ออกไปทำต้มยำกุ้งมาให้ผมกินคืนนั้น

หลายปีผ่านไป วันที่ 2 กันยายน 2538 ผมกลับเข้าบ้านหลังเลิกงาน น้องสาวเดินร้องให้ลงมาบอกว่า

“หม๊ะ โทรมาบอกจากปัตตานีว่า ป๊าอาบน้ำเสร็จ เดินออกจากห้องน้ำ อยู่ดี ๆ ก็ล้มลงดื้อ ๆ เลย”

อีกคืนถัดมา ผมนั่งรถไฟจากหัวลำโพง ไปลงที่ โรงพยาบาล มอ หาดใหญ่ ได้เจอหมอ รุ่นพี่ที่รู้จักกันสมัยเรียน จึงบอกพี่หมอว่า ขอความจริงแบบตรงไปตรงมาเลยครับ พี่หมออธิบายให้ฟังว่า

“แกนกลางสมองแตก โอกาสรอดน้อยมาก”

“ปกติ จะเจอแต่เส้นเลือดฝอยในสมองแตก กรณีแบบนี้ เจอยากมาก แทบจะเรียกว่า หนึ่ง..ในพัน หรือ หนึ่ง..ในหมื่นเลย”

ถือว่าโชคร้ายมากๆ ไม่รู้จะช่วยได้ยังไง หมอก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเป็นแบบนี้ ผมเลยบอกพี่หมอ ไปสั้น ๆ ว่า “ผมว่า ผมรู้ครับ ว่าเพราะอะไร แล้ว ก็เดินจากไป โดยไม่ได้อธิบายอะไรให้พี่หมอฟังเพิ่มเติมอีก”

จังหวะที่เดินกลับไปหา ป๊าที่นอนไม่รู้สึกตัวอยู่ที่เตียง “เสียงของป๊า ที่เคยพูด แบบหัวเราะ หยอกล้อกับผมบ่อย ๆ เมื่อหลายปีก่อน ด้วยประโยคที่ว่า

“ไม่ต้องห่วงป๊าหรอก ป๊าสบายมาก ป๊อกเดียวไปเลย แกไม่ต้องห่วง” มันดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับคำพูดในใจของผมว่า

“ป๊า ตอนนี้ เตี๋ยนเข้าใจแล้วว่า......ตอนนั้น ป๊าพยายามจะบอกอะไร จะสอนอะไร แต่ป๊าไม่ยอมสอนแบบตรงไปตรงมา แต่ให้ไปคิดเอาเอง  เตี๋ยนเข้าใจแล้วตอนนี้”

นี่ก็เป็น อีก หนึ่งสุดยอดคำสอนของพ่อ ที่ไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต สอนจากของจริงที่พิสูจน์ ให้เห็นกันชัด ๆ ว่า

ทุกคน...ล้วนมีกรรม....เป็นของตนเองทั้งสิ้น  ความดี จะอยู่ คนละ บัญชี กับความชั่วเสมอ แม้ว่า....พ่อผมจะเป็นคนที่ดีแสนดี...และทำดีมาตลอดชีวิต 

แต่...ความผิดในชีวิตตอนเด็ก...ที่ทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการ ก็ถูกบันทึกไว้แล้วเช่นกัน.....ในคนละบัญชี

หวังว่า วิทยาทานนี้ จะเป็นกำลังใจ ให้กับคนที่ทำดีมาตลอด แต่อาจยังสงสัยว่า ทำไมยังต้องเจอโชคชะตาที่ใจร้ายกับเราขนาดนี้

ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีน๊ะครับ

บุญกุศลจากวิทยาทานอันนี้ ผมขอ…อุทิศบุญกุศลทั้งหมดนี้…ให้กับ บิดา มารดา ได้แก่ นาย บรรเลิศ และ นาง อนัญญา จันทร์สิทธิพงศ์ ผู้ล่วงลับไปแล้วทั้งสองท่าน ขอให้ทั้งสองท่านมีความสุข อยู่ในภพภูมิของท่าน สาธุ สาธุ สาธุ

www.jpsamui.com     www.youtrainmetry.com