17 กรกฎาคม
ตื่นเช้าขึ้นมาเปิดเฟซบุ๊คดูข่าวเกี่ยวกับโรคระบาด เห็นตัวเลขผู้ติดเชื้อเพิ่มขึ้นเป็น 10082 ราย ยอดผู้เสียชีวิต 141 คน แล้วรู้สึกโกรธ รู้ทั้งรู้ว่าโกรธไปก็เท่านั้น รัฐบาลไม่สนใจความเกลียดความโกรธของประชาชน เขาเข้ามาจัดการเรื่องอำนาจของตัวเองแต่ไม่ได้เข้ามาเพื่อดูแลปกป้องประชาชนให้อยู่ดีกินดีปลอดภัยจากโรคภัยไช้เจ็บ เห็นคนด่ากันครึ่งเมืองเขาก็ยังเฉย เลือกอ่าน เลือกฟังแต่คำยกย่องสรรเสริญจากพวกเดียวกัน ไปไหนมาไหนก็มีแต่คนห้อมล้อมคอยพูดแต่เรื่องที่ฟังแล้วรื่นหู ตลกชำขัน ส่วนคนที่กำลังร้องไห้เพราะไม่มีกิน ไม่ได้รับวัคซีน ป่วย ติดเชื้อ ไม่มีเตียง ก่นด่าเขาด้วยความคับข้องใจ แต่เขาไม่ฟังเสียอย่าง ยังเอาแต่หัวเราะ ตีหน้าระรื่น ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใครด่ามาก ๆ ก็หาเรื่องฟ้องร้องทำให้คนเดือดร้อนเพิ่มขึ้นด้วยการต้องขึ้นโรงขึ้นศาล เอะอะก็เอากฎหมายมาขู่ พูดย้ำ ๆ ว่า "อย่าทำผิดกฎหมายก็แล้วกัน" เอะอะก็ตะคอก เอะอะก็ทวงบุญคุญ เอะอะก็ออกกฎหมายมาควบคุมคนเห็นต่าง นอกจากนั้นก็ยังโทษแต่ประชาชน หาว่าประชาชนไม่มีระเบียบวินัยบ้าง ไม่เชื่อฟังบ้าง ไม่ทำตามกฎระเบียบบ้าง การที่รัฐบาลของตัวเองควบคุมการระบาดของโรคไว้ไม่อยู่ การที่หาวัคซีนห่วย ๆ มาฉีดให้ประชาชน หรือการที่ไม่สนใจใยดีกับความเดือดร้อนของผู้คนนั้นไม่ใช่ความผิดของรัฐบาล เหมือนที่ลุงป้อมลูกพี่ใหญ่ของลุงตู่ ร้องว่า "รัฐบาลให้ทุกอย่างแล้ว จะเอาอะไรกันอีก โว๊ะ" แล้วก็ตีหน้ายักษ์ไม่พอใจใส่สื่อมวลชน

ลุงตู่ก็เช่นเดียวกัน ในฐานะนายกรัฐมนตรีไม่เคยขอโทษ ไม่เคยสำนึกผิด ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองบริหารเรื่องวัคซีนผิดพลาด ทำหน้าตาเชื่อมั่นในตัวเองสูง เดินยืดอกผึ่งผายไม่เคยทำหน้าสลด ชูสองนิ้วสัญญาว่ารัฐบาลจะสู้ตาย รัฐบาลจะไม่มีวันยอมแพ้ และให้คำมั่นว่า "เราจะชนะไปด้วยกัน"

ผมยังแอบคิด "ชนะอะไรของลุงอีก ออกเถอะ"

ส่วนเสี่ยหนู รัฐมนตรีกระทรวงสาธารณะสุขคนที่เคยประกาศว่า ไตรมาส 3 คือเดือนกรกฎาคมของปีนี้ วัคซีนเอสตร้าเซเนก้าจะถูกฉีดเต็มแขนของประชาชน และจะมีเหลือจนไม่มีที่เก็บ แต่ความจริงก็คือ พวกเขายังประชุมโต้เถียงกันอยู่ไม่เลิก วัคซีนไม่พอ หมอใหญ่ๆ ทั้งหลายก็ทะเลาะกับหมอที่อยู่ข้างกายนายก ต่างคนต่างก็ให้ข้อมูลกันไปคนละทิศละทาง หมอข้างตัวนายกก็พูดแต่ว่าประชาชนไม่มีระเบียบ ไม่เชื่อฟัง เห็นแก่ตัว จึงทำให้โรคระบาดไปไกลเกินกว่าที่จะหยุดได้ หมอที่อยู่ข้างนอกก็บอกว่าเป็นเพราะเราจัดการเรื่องวัคซีนผิดพลาด เลือกของไม่ดีมาใช้ ส่วนของดีก็กีดกันออกไปไม่ยอมติดต่อต้วย จนกระทั่งเกิดเหตุอย่างเช่นวันนี้ที่คนติดเชื้อกันวันละเป็นหมื่นคน

นายอนุทินก็พูดเหมือนเดิมว่า วัคซีนมี แต่ไม่รู้เมื่อไรจะมา ผู้คนต่อแถวรอคิวลงทะเบียนอยู่เป็นจำนวนมาก ในขนะที่โรคก็ระบาดไม่หยุด มีคนป่วยนอนตายอยู่ที่บ้าน ทิ้งลูกตัวเล็ก ๆ ไว้ข้างหลัง พ่อแม่สูงอายุก็ตายโดยไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ ไม่มีใครได้สั่งลา วันหนึ่ง ๆ ตายกันเป็นร้อย คนดัง ดารา คนรวย มหาเศรษฐี คนจนหาเช้ากินค่ำ ติดโควิดขึ้นมาก็มีโอกาสตายได้พอ ๆ กัน แต่รัฐบาลของลุงตู่ก็ยังมึนงง ประชุมกันวันแล้วเล่า มีมาตรการออกมาหลายอย่าง บางวันก็ว่างจัด เพ้อเจ้อไปประชุมถกเถียงกันเรื่องอวกาศ อยากจะนำพาประเทศไปสู่ห้วงจักรวาล คนด่ามาก ๆ พูดแรง ๆ เข้าก็โกรธ จัดการให้ทีมกฎหมายที่กินเงินเดือนหลวงมาไล่ฟ้องร้องประชาชน ผมสงสัยว่า นักกฎหมายเหล่านี้ไม่รู้หัวใจทำด้วยอะไร

ผมอ่านข่าวโควิดตอนเช้าแล้วเศร้าอย่างบอกไม่ถูก มีเพื่อน ๆ ผู้หวังดีชอบเดือนว่า อย่าไปสนใจข่าว อย่าไปอ่าน อย่าไปดู อย่าไปหมกมุ่นกับมัน ใช้ชีวิตไปตามปกติ ผมเชื่อในสิ่งที่เขาเตือน แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะเปิดข่าวต่าง ๆ ขึ้นมาดูมาอ่าน

หมู่บ้านผมก็มีไลน์กลุ่ม เขียนแจ้งกันมาเป็นระยะ ๆ ว่าบ้านนั้นป่วย บ้านนั้นนอนรอรถพยายาบาล บ้านนั้นติดโควิดยกหลัง ตลาดสดตอนเช้าไม่ควรไป เซเว่นฯหน้าปากซอยก็ไม่ควรเข้า อยากกินอะไรก็ทำกินเองอยู่แต่ในบ้าน มีอะไรก็กินสิ่งนั้น อยู่ให้รอดไปเป็นวัน ๆ

อ่านข่าวเรื่องชุดตรวจโควิดที่รัฐมนตรีพานิช คุณจุรินทร์ออกมาให้ข่าวด้วยหน้าระรื่นเหมือนเป็นผลงานชั้นเลิศของพรรคประชาธิปัตย์ว่า จะทำการควบคุมราคาสินค้าที่นำเข้ามาไม่ให้เกินสามหรือสี่ร้อยบาท เห็นหน้าเขาแล้วขย้อน รู้สึกเกลียดชังอย่างบอกไม่ถูก พรรคนี้เป็นขวัญใจคนปักษ์ใต้มายาวนาน คนอื่นไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไร แต่คนปักษ์ใต้หลายคนรวมทั้งผมด้วยมีความคิดจะตัดให้ขาดไม่ดูดำดูดีกันอีก พวกเขาเอาแต่สร้างภาพ พูดจาหลักแหลม เป็นพวกเรียนกฎหมาย รู้มาก หัวหมอ มีคารมคมคายกับเกือบทั้งพรรค รู้ทั้งรู้ว่าประชาชนเดือดร้อน แทนที่จะช่วยกันคิดช่วยกันทำ ช่วยกันแก้ หารือกันดูว่าจะทำอะไรบ้าง มาทำเป็นเก่งเรื่องชุดตรวจโควิด ซึ่งคนที่เขาอ่านข่าวภาษาอังกฤษออก เขารู้ว่าในอเมริกาหรือเยอรมันนั้นประชาชนสามารถเดินเข้าไปซื้อในร้านขายยาได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ตกอันละสามสิบหรือสี่สิบบาท มันเป็นของจำเป็นที่ควรจะรีบนำเข้ามาให้ประชาชนได้ซื้อมาตรวจเองด้วยราคาถูกที่สุดเท่าที่จะถูกได้ หรือไม่รัฐบาลก็ออกให้สักครึ่งก็สุดแล้วแต่ ไม่ใช่เอามาขายเพิ่มราคาขึ้นเป็นสิบเท่า และมาแถลงข่าวเอาหน้าว่าจะควบคุมราคาให้อยู่ในเกณฑ์ที่ประชาชนทั่วไปหาซื้อได้

ผมโกรธ ตรงคำว่า "ประชาชนทั่วไป" เงินสามหรือสี่ร้อยนั้นเท่ากับค่าแรงขั้นต่ำ ต้องทำงานทั้งวันถึงจะได้เครื่องตรวจโควิดมาใช้สักอัน

ที่อาวุธยุทโทปกรณ์ รถถัง เครื่องบิน ปืนสั้น ปืนยาว ลูกระเบิด รถฉีดน้ำใส่ม๊อบ กระสุนยาง โล่ห์ หน้ากากกันแก๊สพิษ ซื้อได้ซื้อดี อยากได้ก็ซื้อทันที ไม่เห็นมีปัญหาอะไร

ผมเคยพูดเล่นกับเพื่อนว่า ถ้าประชาธิปัตย์เป็นฝ่ายค้าน ป่านนี้จะมีข้อเสนอดี ๆ เกี่ยวกับการแก้ปัญหาโควิดออกมามากกว่าพรรคอื่น ๆ จนนับไม่ไหว เพราะพรรคนี้เต็มไปด้วยคนพูดเก่ง เจ้าสำนวนโวหาร รู้หมดว่าควรจะแก้ยังไง วัคซีนหาซื้อที่ไหน บริษัทใดถูกบริษัทใดแพง ยี่ห้อไหนดี ยี่ห้อไหนห่วย ผมเชื่อว่าประชาธิปัตย์พูดจนน้ำลายแตกฟอง ให้ข้อมูลถูกต้อง และทำให้คนเคลิบเคลิ้มได้ง่ายมาก พรรคเขาเคยอภิปรายจนล้มรัฐบาลสำเร็จมาแล้วหลายครั้ง

แต่พอเป็นฝ่ายรัฐบาล นั่งถ่างขาคร่อมเก้าอี้มีอำนาจ คนในพรรคนี้กลับเงียบเหมือนเป่าสาก ไม่พูด ไม่จา ไม่ว่าอะไร ปล่อยให้ลุงตู่กับอนุทินมะงุมมะหาหราหาวัคซีนกันต่อไป

ส่วนประชาชนหาเช้ากินค่ำ ที่เฝ้ารอวัคซีนก็ใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ติดแล้วหรือไม่ติด ตายหรือไม่ตาย ไอทีหนึ่งสะดุ้งกันทั้งบ้าน

เห็นยอดคนป่วยเพิ่มเป็นหมื่นแล้วผมไม่กล้าออกจากบ้านอีก

ตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็รื้อ ๆ ดูว่าในตู้เย็นมีอะไรเหลือพอที่จะทำกินบ้าง ข้าวเหลือจากเมื่อวานอยู่กล่องหนึ่ง ข้าวขาวเมื่อวานซืนอีกหน่อย เอามาผัดปน ๆ กัน เหยาะเกลือ ใส่น้ำปลา ตอกไข่ลงไปสองฟอง หั่นแคร็อตกับต้นหอมผอม ๆ ลงไปสองสามต้นแล้วก็ผัดพอให้ข้าวนุ่ม ตักใส่จานกินกันสามคนพ่อแม่ลูก บอกลูกสาวว่า เรานี่สบายกว่าคนอีกเป็นล้าน นั่งบ่นอยู่ในห้องแอร์ และยังมีข้าวผัดให้กิน แต่หลายคนตกงาน ไม่มีบ้านอยู่ ต้องหอบลูกหอบหลานมานอนกันอยู่ริมฟุุตบาท เห็นภาพแล้วน้ำตาไหลทุกครั้ง

อย่าว่าแต่ข้าวผัดเลย ข้าวเปล่า เขายังมีกินหรือเปล่าก็ไม่รู้เหมือนกัน

ว่าจะไม่สาปแช่งก่นด่าอะไรแล้ว ใครรักลุงตู่ผมไม่ว่าอะไร ผมจะไม่ไปวิงวอนหรือขอร้องให้เลิกรัก

แต่ถ้าพอจะพูดได้ ก็อยากให้ยอมรับว่า ที่เราแย่ ๆ กันอยู่อย่างนี้เพราะการบริหารวัคซีนผิดพลาดของรัฐบาลล้วน ๆ