ชีวิตนี้มีค่า              

    .......ถ้าคำพูดนี้  เป็นการบอกเล่าให้ทราบ  ก็ขอตอบโต้ว่ายังไม่จริง

  หรอก  ยังไม่จริง  ถ้ามันไม่มีความถูกต้องทางศีลธรรม ชีวิตนี้ยังไม่มีค่า

    .......ถ้าหากว่าคำพูดนี้เป็นคำถาม, ถามว่า ชีวิตนี้มีค่าไหม? 

  อาตมาบอกว่ายังๆ ยังไม่มีค่า  จนกว่ามันจะมีความถูกต้องทางศีลธรรม

    .......ถ้าว่าคำพูดนี้มันเป็นคำท้าทาย  ยืนยันของท่านทั้งหลาย,

  อาตมาก็ยิ่งว่าไม่ๆ ไม่  มันจะไม่มีค่า  จนกว่ามันจะมีความถูกต้องทางศีลธรรม.        

            - พุทธทาสภิกขุ –

************

หลายคนบอกว่า KBD_1 เป็นคนหลงยุค งานอาสาสมัคร มันเป็นเรื่องของนิสิต นักศึกษาเขาทำกัน ไม่ใช่คนวัยใกล้หลักสี่ หรือผู้ที่ผ่านหลักสี่ไปแล้ว...

ก็ยอมรับว่าเป็นเรื่องจริง งานอาสาสมัคร ค่ายอาสาพัฒนาฯ เป็นเรื่องของคนหนุ่มสาว... และเราก็ทำกันมาตลอด นั่นก็หมายความว่าร่างกายเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แต่หัวใจของเรา ยังคงมีพลังของคนหนุ่มคนสาวไม่เปลี่ยนแปลง...

อุปสรรคใดบ้างที่เข้ามาท้าทายระหว่างการเดินทางทำกิจกรรม อาสาคืนกล้วยไม้สู่ป่า โครงการ 2

v

>> เผชิญแรงสั่นสะเทือนในหัวใจ…

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... พี่ๆ อาสาสมัครได้ต่อตัวกัน นำกล้วยไม้กอหนึ่ง กลับคืนสู่คาคบไม้...

"...ต้นนี้มันสูงมากเลยเหรอคับ..." ด.ช. น้อง ขาวจุด เงยหน้ามองต้นที่อยู่ข้างๆ

ใช่จ๊ะ... มันสูงมาก สูงกว่าต้นนั้นอีก... เสียใจนะ... ที่รักษามันไว้ให้เธอไม่ได้…

(ภาพเล็ก) กิจกรรมอาสาคืนกล้วยไม้สู่ป่า โครงการ 1 สิงหาคม 2552 เริ่มจากฐานราก คือ ดร.ธงชัย กูบโคกกรวด [KBD_5] คนกลางคือ คุณสุเทพ ไกรเทพ หัวหน้าสำนักโครงการอุทยานธรรมชาติวิทยา คนบนสุดคือ แอน – นันทิยา พิมพิสาร [KBD_7] ต่อตัวกันนำกล้วยไม้กะเรกะร่อนกลับคืนสู่คาคบไม้... แต่ไม้ใหญ่ต้นนี้ ล้มลงเมื่อเกิดไฟป่าเมื่อช่วงฤดูแล้งที่ผ่านมา...

v

>> กล้องตกน้ำ... เพราะความเรื่องมากของตัวเราเอง เดินป่าแต่กลัวเท้าเปียก ฝืนธรรมชาติ เป็นภาระแก่เพื่อนร่วมทาง เกิดอุบัติเหตุระหว่างดึงมือกันข้ามลำห้วย กล้องของอาสาฯ ครูโก๊ะ พลัดตกน้ำ (ต่อมาได้ตั้งชื่อลำห้วยแห่งนี้ว่า “ห้วยกล้อง”)

v

>> รักทรหด...

การเดินขึ้นเขาแหลม ที่บางช่วงบางตอนน่าจะเรียกว่าปีนป่าย หรือตะเกียกตะกายมากกว่า นึกดูสภาพเถิดว่าต้องทรหดแค่ไหน เมื่อเป้สัมภาระดูใบใหญ่เกินตัว แถมพาดบ่าด้วยกระเป๋ากล้องอีก 1 ใบ ... ในฐานะทีมงาน ที่จำเป็นต้องเตรียมพร้อมกว่าคนอื่นๆ ไม่ได้บอกใครว่า เป้สัมภาระใบนี้บรรจุชุดปฐมพยาบาลไปด้วย รวมทั้งยาแก้ปวด แก้เมื่อยต่างๆ... ดีจังที่อุปกรณ์ชุดนี้ไม่ได้นำออกมาใช้

ปล. โปรดอย่าจำสับสนระหว่าง KBD_1 กับ KBD_7 เพราะรูปร่างและบุคลิกใกล้เคียงกัน ต่างกันแค่ความสวยกับอายุ อิอิ...

v

>> ชี้โพรงให้... หมีกินผึ้ง...

เนื่องจากป่าสวนผึ้ง มีผึ้งป่าอยู่เป็นจำนวนมาก ทั้งที่เกาะทำรังอยู่บนต้นไม้ ที่เรียกว่า “ต้นผึ้ง” และที่ทำรังอยู่ในโพรงไม้ ระหว่างเส้นทางเดินป่าจะพบต้นไม้ที่ถูกหมีตะกุยรอบๆ โพรง เพื่อล้วงจับผึ้ง ลุงทองบอกว่าเป็นรอยหมีควาย... อาสาสมัครอาจตั้งคำถามในใจ... มีหมีจริงๆ หรือ?...

...หมีมี หมีต้องมา หมีไม่มา... ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องวิ่งหนีหมี...

v

>> กลัวความสูง... อยู่ข้างบนเป็นลิง เป็นค่าง... อยู่ข้างล่าง ถ่ายภาพ ภ่ายภาพ…

ภารกิจอาสาฯ ระบุไว้ว่า... ให้นำกล้วยไม้ที่ร่วงหล่นกลับคืนสู่คาคบไม้... แล้วถ้าเจ้ากล้วยไม้กอนี้ร่วงลงมาจากต้นไม้สูงๆ ล่ะ จะทำยังไงดี... ไม่ต้องกังวลค่ะ เรามีน้องๆ จากกลุ่มเยาวชนฅนกับป่า ติดตามไปด้วย ด.ช. น้อง ขาวจุด (เสื้อลายขาวดำ) เป็นกำลังสำคัญในกิจกรรมครั้งที่ผ่านมา... (ใช้แรงงานเด็กอีกแล้ว ^_^)

v

>> ทาก... ไม่ใช่หอย...

ทากตัวเล็กสีดำมันวาว และสีน้ำตาลมัน

ทาก มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Haemadipsa sylvestris ทากดูดเลือดจัดอยู่ในกลุ่มเดียวกับใส้เดือนดินในไฟลัมแออนิลิดา Pylum annelida ลำตัวเป็นปล้อง ๆ คล้ายวงแหวนมาต่อกัน และสัตว์ที่ดูใกล้ชิดกับทากมากอีกชนิดหนึ่งก็คือปลิง จากการศึกษาพบว่าทากรับรู้ว่าเหยื่อของมันอยู่ที่ไหนได้จากแรงสั่นสะเทือนขณะที่สัตว์หรือคนเดินมา โดยมันจะเกาะไปตามขาด้วยแว่นดังกล่าว ปากของมันซึ่งตั้งอยู่ทางหัวเท่านั้น หากเราสามารถมองเห็นแว่นดูดของมันเราก็จะพบว่าภายในมีขากรรไกรที่มีลักษณะเป็น 3 แฉก แต่ละแฉกก็จะมีฟันเล็กๆอยู่มาก และขากรรไกรของมันที่ทำให้แผลของเรามีรูปร่าง 3 แฉก คล้ายตรารถเบนซ์ ทากจะไม่กัดทันทีเมื่อถึงตัวเหยื่อ จากที่มีผู้ศึกษามันจะใช้เวลาประมาณ 80-90 วินาที ค่อย ๆ ใช้ฟันเคี้ยวกัดทีละน้อยที่ผิวหนังเหยื่อ และจะปล่อยสาร 2 ชนิดเข้าไปในกระแสเลือด ตัวแรกคือสารที่มีสมบัติคล้ายกับ ฮีสทามีน (Hitamine) เพื่อกระตุ้นให้หลอดเลือดขยายตัว และสารอีกตัวหนึ่งคือ ฮีรูดิน (Hirudin) ที่มีสมบัติทำให้ป้องกันการแข็งตัวของเลือด เป็นสาเหตุให้เลือดใหลไม่หยุด หรือว่านานจนรู้สึกว่าเลือดจะหมดตัวเลยทีเดียว วิธีการที่นักเดินป่านิยมใช้เพื่อหยุดเลือดได้ เช่นใช้ผงชูรสโรย อุดด้วยใบสาบเสือ หรือยาฉุน ก็แล้วแต่วิธีของใคร ... – ข้อมูลโดย ดร.ธงชัย กูบโคกกรวด

*********

        สำหรับผู้ที่ชื่นชอบและหลงใหลการเดินป่าท่องไพร จะพบว่ามีอุปสรรคและอันตรายเกิดขึ้นได้ทุกย่างก้าว แต่การเดินทางก็สร้างประสบการณ์มากมายให้เราได้เรียนรู้จากธรรมชาติ สร้างความสุข ความสนุกสนาน สร้างความหวัง ก่อเกิดมิตรภาพจากเพื่อนร่วมทาง หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ท่านผู้อ่านบันทึกการเดินทางครั้งนี้ จะมีโอกาสได้เปิดเส้นทางชีวิตสายใหม่ เส้นทางศึกษาเรียนรู้ธรรมชาติผ่านการท่องเที่ยว เช่นเดียวกันกับพวกเรา

คลิก... ชมคลิปกิจกรรม

v