ไม่ว่าจะมีหมาเป็นเพื่อน หรือมีเพื่อนหมา ๆ...ก็คงไม่ได้เลวเกินกว่า...

                โอ้โห...ขึ้นหัวข้อได้โดดเด่นเป็นอย่างยิ่ง สำหรับวันนี้ เวลานี้

                ส่วนใหญ่เราจะได้ยินบ่อย ๆ ว่า “มีหมาเป็นเพื่อน ดีกว่ามีเพื่อนแบบ หมา ๆ “ ผมก็มานั่งงง ๆ อยู่ว่า เอ ตกลง “หมา” มันดีหรือไม่มี

                โดยทั่วไปแล้ว หมามีข้อดีอยู่ 3 ประการ คือ หมา มันซื่อสัตย์ต่อเจ้าของ ไม่ทิ้งเจ้าของ รักเจ้าของ ไม่ลืมเจ้าของ และ “หมา” บางตัว ปกป้องเจ้าของยิ่งชีวิต แล้วหมามันก็ทำหน้าที่ได้ดีมาก ๆ สำหรับการเฝ้าบ้าน คอยเห่า คอยหอน ไม่นับรวม หมาบางตัว ที่ไม่ทำอย่างนั้น ซึ่งคนก็จะแดกดันว่า “เลี้ยงเปลืองข้าวสุก”  อ้าว ก็แหม...หมาบางพันธุ์เขาไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนั้น เช่น พวกพันธุ์สวยงาม หรือ หมาน่ารัก ก็ต้องเข้าใจ

                ประการที่ 2 หมาหวงก้าง  คือมันแบบว่า อะไรที่เป็นของเจ้าของมัน มันจะหวงทุกอย่าง บริเวณบ้าน มีอาณาเขตอยู่แค่ไหน มันจะทำเครื่องหมายไว้หมด มันคงภูมิใจมากว่านั่นเป็นอาณาบริเวณของมัน ของที่เจ้านายมันมี มันก็ทึกทักเอาว่าเป็นหน้าที่ของ “หมา” ที่จะต้องรักษา หวงไว้ก่อน เสามีกี่ต้น มันก็ขยันฉี่รดเข้าไป แล้วไอ้ยางรถยนต์นี่ก็เหมือนกัน เจอเป็นล้อดำ ๆ กลม ก็อ้าขาควบไว้ก่อน ทำเครื่องหมายเรียบร้อย  สมควรแก่การให้ฉายาว่า “หมาหวงก้าง” เพราะแม้แต่ก้างที่ไม่รู้จะมีประโยชน์อะไรกับมันแล้ว มันก็หวง พวกสิ่งของต่าง ๆ เหล่านั้น มันใช้อะไรไม่ได้หรอก แต่มันหวงไว้ให้เจ้าของมัน ใครแปลกหน้าลองเข้ามาใกล้สิ  ไม่เหลือ

                ประการที่ 3 หมารักษาของ เวลามีอาหาร หรือกระดูก ของที่มันชอบ มันจะเอาไปฝังดินไว้ เอาขาเขี่ย ๆ ดินเป็นหลุมตื้น ๆ แล้วก็เอาของวาง แล้วก็เขี่ยดินกลบ มีบางครั้งเห็นเอาปากตบดินให้เรียบด้วยนะ เจ้านินจาที่บ้าน  มันรักษาของมันดีมาก แล้วมันก้ไปขุดมาเมื่อมันต้องการ แต่ไม่รู้ว่า มันจะลืมบ้างหรือเปล่า ฝังไว้ทั่วบ้านเลย

                “มีหมาเป็นเพื่อน..” อย่างที่กล่าวมาก็พอจะเข้าใจ คือคงจะหมายความว่า เออ...หมามันมีดีแบบนี้ มีหมาไว้เฝ้าบ้าน ไว้เป็นเพื่อนเล่น ไว้คลายเหงา เพราะหมาไม่ทรยศเราแน่

แต่เดี๋ยวก่อน.....เคยถามหมาบ้างไหมน้อ ว่าอยากเป็นเพื่อนกับคนหรือเปล่า  ถ้าอารมณ์ดีก็ประคบประหงมกอด อุ้ม เอาของดี ๆ มาให้กิน ถ้าอารมณ์ไม่ดี อยู่ใกล้รัศมีบาทาก็อาจจะเอ๋งได้ บางครั้งก็อยากเล่นด้วยกับหมา เล่นไปเล่นมา ไม่บอกลิมิท (limit) กันว่าจะให้เล่นแรงขนาดไหน กัดแรงกัดค่อย แรงเกินไป ด้นโดนตบหัวเช้าให้อีก ไม่เป็นไร หมา ก็แค่หงอย ๆ แล้วเดินหนี ทำท่าหางจุกตูดให้ดูเป็นว่าสำนึกผิด  บางทีก็โดนดุแบบไร้เหตุผล บางทีคนแปลกหน้าสำหรับหมา แต่เป็นเพื่อนของนาย พอเห่าไปก็โดนไล่ตะเพิดอีก หมามันจะไปรู้ได้ไง เพราะไม่ได้ศึกษาประวัติเพื่อนของนาย เหมือนกับที่นายเล่นเฟสบุ๊คคอยเช็คดูว่าคนนั้นคนนี้เป็นอย่างไร เรียนจบอะไร หน้าตายังไง

หมานั้นเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับคนแน่นอน แต่คนละ เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับหมาบ้างไหม....ตอนเล็ก ๆ เห็นมันน่ารัก เอามาเลี้ยง โตขึ้นหน่อย เกเร เอาไปทิ้ง เอาไปปล่อย หรือให้คนอื่นไป ทำได้ไง ก็ในเมื่อ “หมา” เลือกที่จะมี “นาย” คนเดียวเท่านั้น  นิสัยของ “หมา” มันซื่อสัตย์อย่างไม่เสื่อมคลาย หัวใจมันมอบไว้ให้เป็นทาสแด่ “นาย” คนแรกของมันคนเดียว คนนั่นแหละไม่ซื่อสัตย์กับหมา ไม่เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับหมา แล้วท่านที่เคยไปเยี่ยมหมาจรจัดในแต่ละที่คงจะได้เห็น อย่างป้าอนงค์ ป้าสำรวย มีหมาหลายร้อยตัว บางตัวแม้จะมีคนมาดูแลอย่างดี แต่ดูมันเศร้านะ บางตัวมาอยู่ได้ไม่กี่วันก็ตาย เดาเอาว่า “หมาตรอมใจ” มันคงเสียใจที่นายทิ้งมัน  คนใจร้ายใจดำจริง ๆ ใครทำอย่างนี้ ชีวิตก็จึง “ถูกหลอก” อยู่ประจำ เพราะไม่ซื่อสัตย์ต่อสัตว์ที่คิดว่าเป็นเจ้าแห่งความซื่อสัตย์ ถ้าคิดจะเลี้ยงหมา “ห้ามทิ้งหมา” ให้เลี้ยงไว้จนกว่ามันจะตาย ไม่ว่าจะกรณีใด ๆ ก็ตาม เราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เราได้ทำ

พูดถึง “ความเลว” ของหมา แล้วมันจะมีอะไรบ้าง ที่คนมักจะเอามาเปรียบเปรยว่า “...ดีกว่ามีเพื่อนแบบ หมา ๆ” ประโยคข้างหน้า ชมหมา ประโยคข้างหลัง ด่าหมา แล้ว “คน” ประเสริฐอยู่ผู้เดียว ดีเลิศ หมาไม่ดีก็มี คนไม่ดีก็มี แล้วแปลกตรงไหน “..มีเพื่อนแบบหมา ๆ” นี่ด่าคนใช่ไหม แต่กระทบหมา หมาเลวเช่นอะไรบ้าง

หมาบ้า นั่นมันเป็นโรค หมามันก้ไม่อยากเป็นเหมือนกัน

หมาเห่าใบตองแห้ง  ก็หมามันตาดีกว่าคน เห็นอะไรไหว ๆ น่าสงสัย ส่งเสียงไว้ก่อน

หมาเห่าเครื่องบิน  ก็หมาไม่รู้ว่า นกอะไรวะ เสียงดัง ไม่มีขน แถมตัวใหญ่มาก ขอเห่าไว้ก่อน

หมาหมู่ ก็หมามันสามัคคีกัน ผิดตรงไหน แค่ร่วมด้วยช่วยกัน ควรเรียก "หมาสามัคคี" จักสุภาพกว่า

หมาลอบกัด เออ ก็จะกัดคนที่ทำไม่ดีกับมัน ถ้าเจอกันซึ่ง ๆ หน้าแล้วจะได้กัดไหมละ ก็ต้องแอบ ๆ มาทาง น่อง แล้วงับ

หมาเห่าไม่กัด ใช่ มันจะกัดได้ไงละ ก็เวลาเห่า มันต้องอ้าปาก แต่นี่ถือเป็นข้อดีของหมา เหมือนคนพูดมาก ทำอะไรได้ไม่มาก (อย่างที่พูด)

หมากัดไม่เห่า เห่าไม่ได้หรอก เพราะปากงับอยู่  (คนทำจริงไม่จำเป็นต้องพูด)

หมากลางถนน ก็ในเมื่อรถใช้ถนนได้ หมาก็ใช้ได้เช่นเดียวกัน ใหญ่ซะอย่างนอนกลางถนน

หมาขี้ไม่มีคนยกหาง ใครจะไปยกให้ ลำพังกลิ่นก็พอสมควรละ
     หมาขี้เรื้อน  ก็ไม่ได้ใช้แชมพูกะเขาอ่ะ
            หมาจู ถ้าไม่มีหมาจู พิกก้าจู ก็ไม่เกิด
     หมาจิ้งจอก  คนละพันธุ์ จิ้งจก จิ้งหรีด และจิ้งเหลนแน่นอนครับ
     หมาเดือนสิบสอง  เรียกได้ว่า หมารักษาประเพณีอันดีงาม หมาลอยกระทง
            หมาตัวเมีย เสียใจอย่างแรง ไม่มีหมาเพศที่  3 ให้เห็น-หมาตามกลิ่น

หมาติดเก้ง  เก้งก็เป็นสัตว์ หมาก็ควรเป็นสัดบ้าง โปรดให้โอกาสเถอะ แต่มันติดกันได้ไง
            หมาในรางหญ้า ก็ในรางหญ้ามันน่านอนกว่ารางดิน
            หมาไล่เนื้อ  ถ้าไล่อย่างอื่นมันเหนื่อย และไม่คุ้ม
            หมาสองราง  เลือกรางไหนได้ก่อนก็เอารางนั้น
            หมาวัด   หมาใฝ่ธรรมะ
            หมา ๆ  ก็คือ สุนัข สุนัข 
            หมาหยอกไก่ ขนมันนุ่มดี หยอกกับคนไม่สนุก
            หมาหอน  เป็นธรรมชาติของหมา แต่คนหอน สิแปลก
            หมาหัวเน่า  มันไม่ได้สระผมด้วยแชมพูกันรังแค
            หมาหางด้วน  พอดีนั่งทับมีด
            หมาเห็นข้าวเปลือก แต่เลือกกินข้าวสวย

 “มีเพื่อนแบบหมา หรือ มีเพื่อนอย่างหมา หรือมีเพื่อนเยี่ยงหมา” นี้คงจะหมายถึงหมาเลว ๆ ไม่เกี่ยวกับหมาดี ๆ ในส่วนของ “มีหมาเป็นเพื่อน” แน่นอน

แล้วมาเขียนเรื่องหมา เรื่องเพื่อนอะไรกันตอนนี้

ก็แบบว่า ...อารมณ์มันพาไปว่า เอ...ทำไมคนเราต้องเอาหมามาเปรียบกับตัวเอง แล้วดูบางข้อสิ คนแย่ยิ่งกว่าหมาเสียอีก อย่างข้อซื่อสัตย์นั่นแหละ  ไม่เกี่ยวกับเขียนประชดใครนะครับ เชียนเพราะอยากเขียน และที่บ้านก็มีหมาอยู่ตัวหนึ่ง แล้วก็ห้ามไม่ได้อีกนั่นแหละว่าใครจะตีความเป็นอย่างไร แหม..ผมเขียนถึงความน่ารักของหมา และความน่าเกลียดของคน ไม่ได้เขียนถึง “คนเกลียดคน”

สำหรับผมแล้ว ไม่เอาเพื่อนไปเปรียบกับหมาแน่นอน เนื่องจากว่าอย่างไรเสีย 

เพื่อนผม...ไม่หวงก้าง เพราะมันกินแต่เนื้อปลา แล้วเขี่ยก้างมาให้เรา

เพื่อนผม...ไม่กัดรองเท้าแน่นอน เพราะมันกลัวสายรองเท้าติดเหล็กดัดฟันมัน

เพื่อนผม...ไม่เล่นน้ำลาย และไม่ฉี่ใส่ล้อรถ

เพื่อนผม...ไม่เอาอาหารไปฝังกลบ เพราะมันกินหมดทุกครั้ง

แต่ว่า “ผมมีหมาเป็นเพื่อน” อันนี้แน่นอนครับ