เห็นคุณค่าใน สิ่งที่มีอยู่

ไม่ใช่เห็นคุณค่าใน สิ่งที่อยากมี

หลายคนมักมองข้ามเรื่องนี้ไป

เพราะความอยากได้ อยากมี

ไม่มีที่สิ้นสุด

มีโทรศัพท์มือถือเครื่องเดิมใช้อยู่

ก็อยากได้เครื่องใหม่ รุ่นใหม่ล่าสุด

ไล่ตามเทคโนโลยีไปตลอดไม่มีสิ้นสุด

มีรถยนต์ใช้อยู่แล้ว ก็อยากได้รถใหม่

อยากได้คันหรู คันแพง คันใหญ่กว่าเดิม

ทั้งที่ขับรถคันเดิมอยู่ แต่ใจคิดแต่รถคันใหม่

มีบ้านหลังเก่า อยู่มานาน ก็เริ่มเบื่อ

มีเงินมากขึ้น ก็อยากได้บ้านหลังใหญ่ขึ้น

ทั้งที่เราก็ใช้พื้นที่อยู่แค่นิดเดียวเท่านั้น

มีคู่ครองอยู่แล้ว แม้วันนี้ยังไม่ได้นอกใจแฟน

แต่ใจก็คิดถึงผู้หญิงหรือผู้ชาย คนใหม่

แม้วันนี้ยังไม่ผิดศีล แต่วันพรุ่งนี้ก็ไม่แน่

นั่นเพราะใจของเราคิดฝักใฝ่สิ่งใด

มักจะมีโอกาสโน้มเข้าหาสิ่งนั้นเสมอ

………..

อยู่กับปัจจุบัน

รู้สึกพอใจในปัจจุบันเมื่อใด

ความรู้สึกอยากได้ อยากมี

ก็จะลดลง

หันมามองคุณค่าของสิ่งที่เรามีอยู่

ณ วันนี้

ไม่ว่าจะเป็น คน หรือ สิ่งของ

หรือ อะไรก็ตาม

มือถือที่เราใช้อยู่

ใช้สักสามปี ห้าปี

ไม่ใช่ใช้แค่ไม่กี่เดือน

พอมีรุ่นใหม่ ก็อยากได้

รถยนต์ที่มีอยู่

หากยังใช้งานได้ดี ไม่มีปัญหา

ก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนใหม่แต่อย่างใด

เปลี่ยนแต่ละครั้ง มีค่าส่วนต่างมหาศาล

บ้านหลังใหญ่ในวันนั้น

กลับเล็กลงในวันนี้

ไม่ใช่ตัวบ้านที่เล็กลง

แต่เพราะใจของเราที่ใหญ่ขึ้น

เราจึงมองมัน เล็กลง

จนเราต้องไขว่คว้า

มองหาบ้านหลังใหญ่

เติมเต็มความต้องการอยู่เรื่อย

คู่ครองที่ใช้ชีวิตกินอยู่ด้วยกันในวันนี้

มองเห็นคุณค่าของเขาหรือเธอเสียใหม่

เติมเต็มความรู้สึกดีๆให้กันอยู่เสมอ

ไม่คิดนอกใจและนอกกายคนรักของเรา

ถ้าใจเรายังแกว่ง

แม้แต่เพียงความคิด

ก็อาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้

เพราะการกระทำของเรา

ก็มาจากความคิดของเรานั่นเอง

……………………

เขียนมาถึงตรงนี้

ก็ให้นึกถึงเพลงๆหนึ่ง

ที่มีเนื้อเพลงตอนหนึ่งที่ว่า

อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน

และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด

น่าจะเป็นคำตอบของเรื่องนี้ได้เลย

ลองนึกดูว่า

หากเราอยู่กับสิ่งหนึ่ง

แต่ใจกลับคิดถึงแต่อีกสิ่งหนึ่ง

สุดท้าย เราอาจเสียสิ่งที่มีอยู่

แถมสิ่งที่อยากได้ก็กลับไม่ได้

หรือแม้หากได้มา

ก็อาจไม่ดีเท่าของเดิม

ถ้าเป็นอย่างนั้นจะทำเช่นไร….ว่าไหมครับ

……วันพุธ……

ขอบคุณภาพประกอบบทความจาก

http://www.greensteve.com