อัพเดท และปรับปรุงเอนทรี่...ภาพคุณครูสำราญ ขวัญเนียม...เพิ่งได้มาจากเอนทรี่ของคุณมุกกี้ http://www.oknation.net/blog/mookie

...วันครู...ลองคิดดู...ว่าจำครู...ได้กี่คน...

ครูคนแรก...ตอนผมเป็นเด็กอายุประมาณ 6-7 ขวบ เรียนเตรียมประถม ที่โรงเรียน ปริวาศศึกษา (เลิกไปแล้ว) เป็นครูสาวสวยผมยาว และเป็นครูคนแรกที่ทำโทษผมด้วยการให้มานั่งหน้าชั้น เพราะตอนเด็กๆ คุยเก่งเหลือเกิน แต่ผมจำชื่อท่านไม่ได้เสียแล้ว ผมเรียน ก.ไก่-นับเลข กับท่านนี่แหละ

ตอนเรียนชั้นประถม 2-3 ที่โรงเรียนเทศบาลวัดปริวาศ บ้านสวนบางโพงพาง ผมจำครูได้คนเดียว คือ คุณครูอรุณ เศตะพราหมณ์ ท่านเป็นครูใหญ่ที่ชอบรับผมขึ้นรถไปโรงเรียนด้วยบ่อยๆ และคอยปกป้องผมไม่ให้เพื่อนๆ แกล้งในวัยเด็ก

ตอนเรียน ป.4-7 ที่โรงเรียนวิชากร ดินแดง มีคุณครูสำราญ ขวัญเนียม เป็นครูประจำชั้นที่สนิมที่สุด และคุณครูฝึกสอนอีกท่านหนึ่งที่ผมจำชื่อไม่ได้ สอนวิชาศิลปะและเป็นแรงบันดาลใจให้ผมอยากเรียนศิลปะ คุณครูท่านนี้แหละที่เคยตำหนิผมตอนที่ผมไม่ยอมสอนเพื่อนวาดรูปว่า “คนหวงวิชาเป็นคนไม่ดี” และจุดประกายให้ผมเป็นคนชอบสอนมาตั้งแต่บัดนั้น

ครั้นมาเรียนชั้นมัธยมต้นที่โรงเรียน หอวัง ครูที่ผมสนิทที่สุดคือ ท่านอาจารย์มานพ ถนอมศรี ท่านสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ แต่ไม่ได้สอนวิชาในชั้นเรียนให้กับผม...ท่านสอนวิชานักเขียน ทำให้ผมทำมาหากินมาจนถึงทุกวันนี้

 อาจารย์เยาวภา กมุกมะกุล ผมจำนามกุลท่านได้แม่นกว่าชื่อ เพราะท่านเล่าติดตลกว่าตอนที่ต้นตระกูลของท่านไปแจ้งตั้งนามสกุลนั้น ด้วยความตื่นเต้นที่เพิ่งออกจากป่ามาอำเภอเลยพูดตะกุกตะกัก นามสกุลเลยออกมาเป็นอย่างนี้

อาจารย์ประสงค์ มโนมัย ครูสอนลูกเสือที่พยายามให้ผมทำกิจกรรมลูกเสือเท่าที่จะทำได้ แต่ผมก็ดื้อที่จะทำให้มากกว่าที่ท่านสั่งเพื่อให้ทัดเทียมเพื่อนๆ อาจารย์สารภี ครูศิลปะของผมอีกท่านหนึ่ง และอาจารย์ดุสิต พูนพอน ผู้อำนวยการโรงเรียนที่มีลายเซ็นอยู่บนบัตรประจำตัวนักเรียนทุกใบ

เมื่อเข้าเรียนอาชีวศึกษาที่วิทยาลัยอาชีวศึกษาเสาวภา อาจารย์ศศิน หอสัจจกุล อาจารย์วาสนา เจริญวิเชียรฉาย อาจารย์โอ๋ อาจารย์ก๊อก อาจารย์ธวัชชัย สัตย์เที่ยง อาจารย์สุวิช ฆราสินธุ์ ท่านเหล่านี้คืออาจารย์ที่ผมนึกออกในตอนนี้ และได้ประสิทธิ์ประสาทวิชาศิลปะให้กับผม

สมัยเรียนปริญญาตรีและโท น่าจะเป็นช่วงเวลาที่เราจดจำอาจารย์ของเราได้มากขึ้น อาจเป็นเพราะเราสนใจเล่นน้อยลง และระยะเวลาอาจจะไม่ยาวนานจนความทรงจำซีดจางลง

เราจำคุณครูของเราได้ไม่ครบทุกคน และคุณครูก็คงจำศิษย์ทุกคนไม่ไหว แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นสายใย คือคำว่าให้ที่อยู่เหนือหน้าที่ คุณครูคือปูชนีย์ ที่สร้างคนให้เป็นมนุษย์

ในโอกาสวันครู...ผมขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์จงดลบันดาลให้คุณครูของผมทุกท่านมีความสุขความสบายไม่เจ็บไม่ไข้อยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกศิษย์นานๆ ครับ

================================

เพลง : พระคุณที่สาม