คืนนี้ได้มีโอกาสไปช่วยงานที่วัดไร่ขิงในงานประจำปีปิดทองหลวงพ่อวัดไร่ขิง  อยู่แผนกรับแลกเงินที่หน้าโบสถ์

ช่วงหนึ่งเดินออกมาบริเวณหลังโบสถ์ผู้คนมาเที่ยวกันหนาแน่นมาก  เจอภาพนี้เข้าก็เศร้าใจ  

ไม่เคยคิดจะให้สตางค์คนที่นั่งขอแบบนี้เลย  จำได้ว่าเคยเขียนถึงเรื่องแบบนี้ครั้งหนึ่งเมื่อตอนพาหลานไปเที่ยวงานวัดสรรเพชญ

http://www.oknation.net/blog/lamjuan/2012/02/16/entry-1

กลับมาบ้านก็นอนไม่หลับ  มานั่งเปิดกฏหมายอ่าน พระราชบัญญัติ คุ้มครองเด็ก พ.ศ. ๒๕๔๖

อ่านแค่สองสามมาตราก็แทบไม่ต้องอ่านต่อแล้ว

มาตรา ๒๙ บอกว่า "ผู้ใดพบเห็นเด็กตกอยู่ในสภาพจำต้องได้รับการสงเคราะห์หรือคุ้มครองสวัสดิภาพตามหมวด ๓

และหมวด ๔ จะต้องให้การช่วยเหลือเบื้องต้นและแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ พนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจ

หรือผู้มีหน้าที่คุ้มครองสวัสดิภาพเด็กตามมาตรา ๒๔ โดยมิชักช้า" 

และมาตรา ๓๒ ก็บอกว่า "เด็กที่พึงได้รับการสงเคราะห์ได้แก่

(๑) เด็กเร่ร่อน หรือเด็กกำพร้า

(๒) เด็กที่ถูกทอดทิ้งหรือพลัดหลง ณ ที่ใดที่หนึ่ง

(๓) เด็กที่ผู้ปกครองไม่สามารถอุปการะเลี้ยงดูได้ด้วยเหตุใด ๆ เช่น ถูกจำคุก กักขัง พิการ ทุพพลภาพ เจ็บป่วยเรื้อรัง

ยากจน เป็นผู้เยาว์ หย่า ถูกทิ้งร้าง เป็นโรคจิตหรือโรคประสาท

(๔) เด็กที่ผู้ปกครองมีพฤติกรรมหรือประกอบอาชีพไม่เหมาะสมอันอาจส่งผลกระทบต่อพัฒนาการทางร่างกายหรือจิตใจ

ของเด็กที่อยู่ในความปกครองดูแล

(๕) เด็กที่ได้รับการเลี้ยงดูโดยมิชอบ ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการกระทำหรือแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบ ถูกทารุณกรรม

หรือตกอยู่ในภาวะอื่นใดอันอาจเป็นเหตุให้เด็กมีความประพฤติเสื่อมเสียในทางศีลธรรมอันดีหรือเป็น

เหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจ

(๖) เด็กพิการ

(๗) เด็กที่อยู่ในสภาพยากลำบาก

(๘) เด็กที่อยู่ในสภาพที่จำต้องได้รับการสงเคราะห์ตามที่กำหนดในกฎกระทรวง"

กฎมายบอกว่าผู้ใดพบเห็นเด็กตกอยู่ในสภาพจำต้องได้รับการสงเคราะห์จะต้องให้การช่วยเหลือเบื้องต้นและแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่

พนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจ หรือผู้มีหน้าที่คุ้มครองสวัสดิภาพเด็กตามมาตรา ๒๔ โดยมิชักช้า

 เด็กคนนี้ที่เห็นในภาพปรากฏให้เห็นเบื้องต้นว่า

ผู้ปกครองไม่สามารถอุปการะเลี้ยงดูได้ เพราะยากจนตามมาตรา ๒๙ (๓)

หรือ เด็กที่ผู้ปกครองมีพฤติกรรมหรือประกอบอาชีพไม่เหมาะสมอันอาจส่งผลกระทบต่อพัฒนาการทางร่างกายหรือจิตใจ ตาม ๒๙(๔)

หรืออาจถูกใช้เป็นเครื่องมือในการกระทำหรือแสวงหาประโยชน์โดยมิชอบ ตาม ๒๙ (๕)

มีผู้คนพบเห็นมากมาย แต่ไม่มีใครแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ พนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจ

หรือผู้มีหน้าที่คุ้มครองสวัสดิภาพเด็กตามมาตรา ๒๔ เลย รวมทั้งผมด้วย

แต่กฎหมายไม่ได้เขียนไว้เฉพาะกรณีมีผู้พบเห็นแล้วแจ้งอย่างเดียว

กฎหมายยังเขียนถึงกรณีเจ้าหน้าที่พบเห็นเองด้วยดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๓๓ ว่า

 "ในกรณีพนักงานเจ้าหน้าที่หรือผู้มีหน้าที่คุ้มครองสวัสดิภาพเด็กตามมาตรา ๒๔ ได้รับแจ้งจากบุคคลตามมาตรา ๒๙

หรือพบเห็นเด็กที่พึงได้รับการสงเคราะห์ตามมาตรา ๓๒ ให้พิจารณาให้การสงเคราะห์ตามวิธีการที่เหมาะสม ดังต่อไปนี้

พูดถึงผู้มีหน้าที่คุ้มครองสวัสดิภาพเด็กตามมาตรา ๒๔ ของกฎหมายนี้มีใครบ้างก็ตามนี้ครับ

มาตรา ๒๔ ปลัดกระทรวง ผู้ว่าราชการจังหวัด ผู้อำนวยการเขต นายอำเภอ ปลัดอำเภอผู้เป็นหัวหน้าประจำกิ่งอำเภอ

หรือผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น มีหน้าที่คุ้มครองสวัสดิภาพเด็กที่อยู่ในเขตพื้นที่ที่รับผิดชอบ

ไม่ว่าเด็กจะมีผู้ปกครองหรือไม่ก็ตาม ...

                      ไอ้หนูเอ๊ย.. เอ็งมีสิทธิตามกฎหมายที่จะได้รับการสงเคราะห์  

                       แต่เอ็งยังเล็กลุกขึ้นมาทวงสิทธิ์เองไม่ได้

                       ตาก็ขอใช้พื้นที่ตรงนี้ล่ะวะ

                       เขียนทวงสิทธิ์ให้เอ็งเอง  

ขอฝากไปถึงพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจ หรือผู้มีหน้าที่คุ้มครองสวัสดิภาพเด็กตามมาตรา ๒๔ ทุกคนช่วยดูแลให้ด้วย  

ไม่ใช่เฉพาะที่วัดไร่ขิง  วัดไหนๆในประเทศไทย  ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้  ก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เดินผ่านไปผ่านมากันแบบนี้ไม่ได้

ไม่ได้จริงๆนะครับ  ลงมือเถอะครับ  อย่าเกี่ยงกันเลย ลองย้อนขึ้นไปดูรูปไอ้หนูที่นอนอยู่นั่นเถอะ

น่าสงสารแค่ไหน จะปล่อยนอนตากฝุ่นที่คนเดินผ่านไปผ่านมาอย่างนี้ได้อย่างไร รีบหน่อยเถอะครับ