สูตรสำเร็จของการคิดแก้ปัญหาของหลายคนกรณีมีข่าวฆาตกรรมสะเทือนขวัญข่มขืนแล้วฆ่า

คือเรียกร้องให้ประหารชีวิตหรือเรียกร้องให้ออกกฎหมายลงโทษประหารชีวิตผู้ข่มขืน

โดยคิดเอาเองง่ายๆว่า ถ้ามีโทษประหารชีวิตแล้วคนจะได้กลัวไม่กล้าทำผิดอีก

มีการรณรงค์โดยใช้คำว่า “ขอให้คดีข่มขืน ทุกกรณี มีโทษประหาร”

โดยไม่แยกแยะว่าข่มขืนแล้วฆ่ากับข่มขืนเฉยๆนั้นควรมีโทษต่างกัน

         คดีฆ่าคนตายอย่างโหดเหี้ยมดังที่เป็นข่าวนั้น  ไม่มีใครหรอกครับที่จะไม่สะเทือนใจ

แต่การแก้ปัญหามันไม่ง่ายเหมือนปอกกล้วยอย่างนั้นหรอกครับ

เราต้องคิดก่อนว่าเราจะลงโทษประหารชีวิตผู้ทำผิดคดีข่มขืนด้วยวัตถุประสงค์ใด

ถ้าลงโทษเพื่อเป็นการแก้แค้นทดแทน ใครฆ่าคนอื่นตายคนนั้นก็ควรต้องตายตกไปตามกัน

อันนี้หลายคนก็คงเห็นด้วย 

แต่ถ้าลงโทษเพื่อป้องปรามไม่ให้เกิดคดีเช่นนี้ขึ้นอีก  อันนี้แหละที่จะถกเถียงกันเยอะ

เพราะความคิดที่ว่าถ้าความผิดใดที่กฎหมายกำหนดโทษไว้สูง คนจะกลัวไม่กล้าทำความผิดนั้น

เป็นความคิดของคนดีๆ ที่มีสำนึกปรกติทั้งนั้น  คนพวกนี้ก็เลยออกมาเรียกร้องให้ประหารชีวิตโดยคิดว่าคนร้ายจะกลัว 

ในขณะที่คนลงมือกระทำความผิดไม่ใช่คนที่มีสำนึกปรกติ พวกเขาไม่เคยสนใจหรอกครับว่าสิ่งที่เขาอยากจะทำนั้นกฎหมายกำหนดโทษไว้อย่างไร ทำลงไปแล้วจะมีผลอะไรเกิดขึ้นบ้าง คนพวกนี้เปรียบเหมือนอสูรร้าย

            ขอลอกข้อความตอนหนึ่งจากคุณหมอท่านหนึ่งที่โพสท์ไว้ในเฟสบุ๊คที่ว่า “งานวิจัยและบทความมากมายทางด้านอาชญาวิทยา ระบุตรงกันว่า อสูรร้ายไม่ได้ถูกสร้างขึ้นใน 1 วัน แต่ถูกสร้างขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อยนานนับปี”

 เมื่ออสูรร้ายตัวหนึ่งก่อปัญหา เราก็เรียกร้องให้ประหารชีวิตอสูรร้ายตัวนั้น  โดยไม่สนใจว่าอสูรร้ายตัวใหม่กำลังเกิดขึ้นอีกกี่สิบกี่ร้อยตัว แล้วใครบ้างมีส่วนสร้างอสูรร้ายตัวใหม่ขึ้น

               เราเป็นพ่อแม่เลี้ยงดูลูกอย่างไร(อย่าบอกว่าพ่อแม่ทุกคนอยากให้ลูกเป็นคนดี เพราะอยากอย่างเดียวไม่พอ) คนเป็นครูบาอาจารย์สั่งสอนลูกศิษย์อย่างไร  มีการสร้างหนังสร้างละครที่มีผลเป็นการกระตุ้นอสูรร้ายหรือเปล่า คนทุกคนในสังคมนี้อาจมีส่วนสร้างอสูรร้ายคนละนิดละหน่อยได้อย่างนึกไม่ถึง ถ้าเราไม่ระมัดระวังให้ดี 

แม้กระทั่งคนบางคนที่กำลังรณรงค์ให้ประหารชีวิตอสูรร้ายตัวที่ก่อปัญหาขึ้นแล้วขณะนี้

แต่ตัวเองก็แต่งตัวล่อแหลมยั่วยวนกวนประสาทอสูรร้ายตัวใหม่ให้ก่อเหตุกับเหยื่อผู้บริสุทธิ์รายอื่นอยู่หรือเปล่า?  เรื่องเหล่านี้ก็ต้องคิดดู

                ผมเข้าใจว่าคนที่คิดว่าถ้ามีโทษประหารแล้วคนร้ายจะกลัวไม่กล้าทำผิด หลายคนไม่เคยรู้จักคนที่เป็นฆาตกร ไม่เคยพูดคุยด้วย ไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอย่างไรขณะตัดสินใจกระทำความผิด

ผมเองเคยพูดคุยด้วยกับหลายคนที่กระทำความผิดร้ายแรงในฐานะทนายความเขาก็พูดคุยแบบเปิดใจด้วย ปรากฏว่าในขณะตัดสินใจกระทำความผิดพวกเขาไม่เคยสนใจเลยว่ากฎหมายจะกำหนดโทษไว้หนักขนาดไหน เพราะฉะนั้นแนวคิดที่ว่าให้ประหารชีวิตคนจะได้กลัวไม่กล้าทำผิด อาจไม่ได้ผล

จะได้ผลเฉพาะความสะใจหายแค้น แต่ไม่ได้ป้องกันไม่ให้เกิดเหยื่อรายใหม่

จะทำอย่างไรถึงจะไม่ให้เกิดอสูรร้ายขึ้นอีก ก็ต้องช่วยกันคิด

ช่วยกันสังเกตว่าอะไรเป็นต้นเหตุของปัญหา  อย่าเอาแต่เรียกร้องให้ประหาร แล้วก็ด่าทอคนที่คิดเห็นแตกต่าง

ขอยืนยันอีกครั้งว่าทำอย่างนั้นไม่มีประโยชน์หรอกครับ