ผมเคยเขียน Blog ในประเด็น “เมื่อเด็กไทย เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ” (สนใจอ่าน คลิกที่นี่) 

ไว้ตั้งแต่ พ.ย. 2553 เพื่อสะท้อนปัญหาจากสถานประกอบการ (ผู้ใช้บัณฑิต)

ในฐานะคนทำงานด้านฝึกอบรมที่ไม่เคยคิดเลยว่า

ต้องมาจัดฝึก Basic soft skill เพราะนี้คือคุณลักษณะของบัณฑิตที่พึงมี

จนทำให้ผมเกิดคำถามในตอนนั้นว่า “วงการศึกษาทำอะไรอยู่ ?”

1. มีสถาบันไหนบ้าง ที่ออกแบบหลักสูตรโดยถามความต้องการจากผู้ใช้บัณฑิต ?

2. มีสถาบันไหนบ้าง ที่เน้นการเรียนรู้บนโลกของความเป็นจริง ( Authentic Learning) ?

3. มีสถาบันไหนบ้าง ที่ส่งเสริมการคิดเชิงสังเคราะห์ (Synthesis Thinking) ?

4. มีสถาบันไหนบ้าง ที่ครูผู้สอนมีประสบการณ์ตรงในการทำงานจริง ๆ ไม่ใช่เก่งแต่ทฤษฎีอย่างเดียว ?

ล่าสุดก็มีกระทู้เรื่อง “วันนี้ให้ลูกน้องในทีม ไม่ผ่านทดลองงาน (ฝากถึงน้องๆที่จบมาใหม่ๆ)”

จากกระทู้แนะนำห้องสีลม ในพันทิป.คอม (สนใจอ่าน คลิกที่นี่ ) ที่เป็นเสียงสะท้อนจากมุมของผู้ใช้บัณฑิต

ที่พบปัญหาไม่ต่างจากตอนที่ผมทำงานในภาคอุตสาหกรรมเช่นกัน

เสียงสะท้อนเหล่านี้ล้วนมีความหมายยิ่งนัก

เพราะเป็นการสร้างความเชื่อมั่นให้กับวงการศึกษาไทย

ว่าเราจะฝึกลูกศิษย์อย่างไรให้เขามีความพร้อมในการทำงานได้จริง 

โดยเฉพาะทัศนคติในการทำงานที่ต้องใช้เวลาบ่มเพาะ

เพื่อสร้างคุณลักษณะที่พึงประสงค์ของบัณฑิตให้กับสถานประกอบการให้ได้

ปฐมบทของคำว่า Child Centered (สนใจอ่าน คลิกที่นี่) 

ที่มีหลากหลายวิธีการเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับผู้เรียน

ปรับเปลี่ยนทัศนคติเพื่อเตรียมความพร้อมของบัณฑิตเข้าสู่ตลาดแรงงาน

เป็นความท้าทายของครูผู้สอนที่จะเลือกวิธีการสอนและบริหารจัดการห้องเรียนอย่างไร

 
ผมเคยโพสผ่าน Twitter ของตัวเองไว้ว่า

“จงปิดหนังสือ เมื่อเรียนใน Class ของผม

เพราะหนังสือเอาไว้อ่านที่บ้าน.

Class นี้มีไว้สร้างองค์ความรู้ที่ได้จากการฝึกปฏิบัติเท่านั้น”

เพราะผมมีความเชื่อว่า

การเรียนรู้เกิดขึ้นได้ทุกที่ ทุกเวลา

เพราะฉะนั้น องค์ความรู้ที่เป็นข้อเท็จจริง (Fact)

จากในหนังสือตำรา เก็บไว้อ่านนอกห้องเรียน

ส่วนความรู้ใหม่ ๆ ที่เกี่ยวข้องกับทฤษฏีที่สอน

ครูต้องเชื่อมโยงและแนะนำเด็กให้ศึกษา โดยผ่านช่องทางต่าง ๆ

โดยอาศัย Communication tools ที่สามารถสื่อสารกับเด็กได้ก่อนเข้าชั้นเรียน

นั่นหมายถึงเด็กมีความรู้ที่เป็น Fact ก่อนเข้าชั้นเรียนของเราแล้ว

พอถึงชั่วโมงสอน ครูก็ปรับเปลี่ยนตัวเองเป็น Facilitator

โดยเด็กได้เรียนรู้จากกิจกรรมที่เราออกแบบ

ที่ให้เขาได้ค้นหาความหมายด้วยตัวเอง

ซึ่งเด็กจะเกิดการเรียนรู้แบบองค์รวม (Holistic thinking)

และสามารถนำองค์ความรู้ที่เขา Construct ได้นั้น

มาสรุปเป็นความคิดรวบยอด (Concept)

ที่เด็กสามารถนำไปใช้ประโยชน์ในชีวิตจริงในบริบทของเขาได้

**

ผมเคยถามคนในวงการศึกษาว่าทำไมเด็กไทย เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ

เมื่อตอนที่ทำงานในภาคอุตสาหกรรมที่ต้องใช้บัณฑิต

แต่ในวันนี้ ผมเป็น “ครู” ที่มีหน้าที่ผลิตบัณฑิตตามที่สถานประกอบการคาดหวัง

ผมจึงขอคิดนอกลู่ เป็นครูนอกกรอบ จนห้องเรียนกลับด้าน แบบ Flipped Classroom

เพื่อตอบสังคมให้ได้ว่า  “วงการศึกษาทำอะไรอยู่ ?”

.com/dr.kaew  

  .com/drkaew