การจัดการเรียนรู้ในห้องเรียนของผม

ใช้กิจกรรมที่ให้ผู้เรียนได้สร้างองค์ความรู้ด้วยตัวเอง

โดยครูเป็นผู้แนะนำและอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้

Teacher จึงมีบทบาทไม่ต่างอะไรกับ Facilitator

กิจกรรมในห้องเรียนของผมจึงเป็นแนว Active Learning

ที่สอนให้ผู้เรียนเกิด Learning skills

ทำให้ห้องเรียนมีชีวิตชีวา

และสร้างความกระหายใคร่รู้ให้กับผู้เรียนได้

แต่การรับรู้ของผู้เรียนแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน

ผมเองจึงต้องคอยตรวจดูผู้เรียนแต่ละคน

ว่าเรียนรู้ได้ตรงตามวัตถุประสงค์ของวิชาหรือไม่

โดยใช้เครื่องมือที่เรียกว่า Journal

หลังจากที่ผมแลกเปลี่ยนเรียนรู้เนื้อหา

ที่เป็น Essential ในแต่ละครั้ง

ผมจะให้ผู้เรียนเขียน Journal ว่าเขาได้เรียนรู้อะไรบ้าง

โดยให้เขียนถึงบรรยากาศและสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในชั้นเรียน

เป็นการสำรวจความพึงพอใจในชั้นเรียน

ว่ากิจกรรมที่ใช้จัดการเรียนการสอนเป็นอย่างไร

Infrastructure ต่าง ๆ เหมาะสมหรือไม่

เกิด Classroom Research ที่ผมนำไปพัฒนากิจกรรมในครั้งถัดไปได้อีก

 ประเด็นสำคัญคือ “สาระ”

ที่ผู้เรียนสกัดเป็น “องค์ความรู้”

โดยเขาต้องเขียน Journal ในบริบทของตัวเองว่าได้เรียนรู้อะไรบ้าง

หากประเด็นไม่ครบ ผมก็ต้องเติมเต็ม

หรือเด็กตีความผิดประเด็น ผมก็ต้องเขียนแก้ไขใน Journal ให้

ในทุก ๆ สัปดาห์ ผมต้องอ่าน Journal

ที่เด็ก ๆ เขียนส่งไม่ต่ำกว่า 200 ฉบับ

เป็นกิจวัตรประจำของผมหลังจากสอนเสร็จในแต่ละครั้ง

ทำให้ผมเข้าถึงหัวใจของเด็กว่าเขารู้สึกอย่างไรกับกิจกรรม

และมีความรู้สึกอย่างไรกับผู้สอน

ซึ่งประเด็นสำคัญคือผู้เรียนได้สกัดความรู้ในเรื่องใดบ้าง

เพราะเมื่อเขาได้ลงมือเขียนองค์ความรู้ใน Journal

นั่นคือเขากำลังประมวลความคิดและกลั่นกรองออกมาเป็นถ้อยคำ

และถ่ายทอดออกมาเป็นงานเขียนในรูปแบบเฉพาะตัว

ที่นำประสบการณ์เดิมและประสบการณ์ใหม่มาสร้างองค์ความรู้

เกิดเป็น Holistic Thinking ที่จดจำได้ไม่มีวันลืม

 Journal จึงเป็นเครื่องมือที่ทำให้ครูรู้ว่า

ผู้เรียนมีความรู้สึกนึกคิดอย่างไรในชั้นเรียน

เพื่อให้ครูผู้สอนได้จัดกิจกรรมในครั้งต่อไปได้ตรงใจเด็ก

และให้เขาได้รับองค์ความรู้ ทักษะและทัศนคติ

ได้ตรงตามวัตถุประสงค์การเรียนรู้ในแต่ละหน่วยการเรียน

เพราะครูนั่งทำงานที่ไหนไม่สำคัญ

แต่ขอให้นั่งกลางหัวใจของผู้เรียน

ให้เขาเรียนก็สนุก เล่นก็ได้ความรู้

แบบ Child Centered จริงๆ

.com/dr.kaew  

 .com/drkaew