ผมเคยแนะนำคุณพ่อให้ปลูกต้นกระดาษ

เพราะเห็นว่าบ้านที่นครนายกมีที่ดิน

จึงคิดหาทางแปลงที่ดินให้กลายเป็นเงิน

แต่คุณพ่อท่านไม่เห็นด้วยกับผม

ผมได้เคยเขียนเรื่อง “นกเขา พลังแห่งรักที่ทุกคนถวิลหา”  (สนใจอ่าน คลิกที่นี่) 

เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความอบอุ่นในครอบครัว

ที่สร้างภูมิคุ้มกันชีวิตให้แข็งแรง

และเป็นแรงดึงดูดพลังแห่งรัก

ที่ใคร ๆ ก็อยากแวะเวียนมาเยี่ยมเยียนบ้านหลังนี้อยู่บ่อยๆ

ช่วงวันหยุดสงกรานต์ที่ผ่านมา

ผมจึงไม่พลาดที่ต้องแวะเวียนมาบ้านหลังนี้

และยังได้รับข่าวด้วยว่า ที่บ้านมีต้นกระดาษแล้ว

ก็แปลว่า คุณพ่อเปลี่ยนใจเชื่อตามที่ผมแนะนำ

กลับมาเยี่ยมบ้านที่ จ.นครนายกครั้งนี้

พบสิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

โดยเฉพาะความเขียวขจีของต้นไม้น้อยใหญ่

และยังมีผลหมากรากไม้พร้อมให้ยลโฉม

ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของคุณพ่อ และคุณแม่ ที่ช่วยกันดูแล

และแล้วผมก็พบต้นกระดาษที่คุณพ่อบอกว่าปลูกให้แล้ว

ไม่น่าเชื่อว่าต้นกระดาษพันธุ์นี้

มันจะออกผลเป็นกระดาษจริง ๆ

มีทั้งกระดาษขาว และกระดาษเนื้อหยาบ

ออกผลดกเต็มต้นไปหมด

แต่ช้าก่อน !

เมื่อแกะกระดาษมาดู

มันคือลูกมะม่วงที่คุณพ่อห่อไว้กันแมลงมาเจาะกิน

ไม่ใช่ต้นกระดาษพันธุ์ใหม่แต่อย่างใด

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากคุณพ่อ คุณแม่

ทำให้เรารู้ว่าทุกอย่างต้อง “ใส่ใจ”

เพราะทั้งไม้ผล ไม้ดอกทุกอย่างในบ้านหลังนี้

ไม่ได้ปลูกเพื่อขาย แต่ปลูกเพื่อแจกให้แขกที่มาเยี่ยมเยียน

แล้วในเมื่อปลูกต้นไม้โดยไม่ได้คิดนำผลผลิตไปขาย

ทำไมจึงต้องดูแลถึงขนาดต้องห่อกระดาษลูกมะม่วงอย่างดี

รดน้ำ – ใส่ปุ๋ย พรวนดิน และไม่ฉีดแม้กระทั้งสารเคมีที่อันตราย

คุณพ่อจึงได้สอนผมต่อว่า

การที่เราจะให้ของใครก็ตาม เราต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้เขาด้วย

เพราะการให้ คือความสุขที่ยิ่งใหญ่

มันมีความสุขมากกว่าที่เรามีเงิน มีทองมากมาย แต่ไร้ซึ่งมิตร

ผมจึงไม่แปลกใจ

ที่คุณพ่อไม่เห็นด้วยเรื่องปลูกต้นกระดาษ

แต่กลับเลือกปลูกผลหมากรากไม้ ที่เก็บกินได้มากมาย

เพราะเมื่อมีแขกมาเที่ยวบ้าน ก็ให้ไปเก็บ ไปสอยกินกันได้ฟรีๆ

มีความสุขทั้งผู้ให้ และผู้รับ

เพราะความสุขไม่ได้อยู่ที่มีเงินเก็บมากมาย

แต่ความสุขมันอยู่ที่ใจ

ที่วัดได้ด้วยรอยยิ้ม

Line : Dr.Kaewkmutt