หลังจากไปฝึกวิทยายุทธ์จากสำนักต่าง ๆ ในช่วงปิดเทอม

จึงเกิดแนวคิดที่จะบูรณาการระหว่างวิชา  (Interdisciplinary)

แบบสหวิทยาการ  (Multidisciplinary Instruction)

ที่มีครูตั้งแต่  2  คนขึ้นไปที่สอนต่างวิชา

มาวางแผนเพื่อสอนร่วมกัน  แต่ต่างคนต่างสอนโดยแยกแผนการสอนของตนเอง

แต่มอบหมายให้ผู้เรียนทำงานหรือโครงการ จนสร้างชิ้นงานร่วมกันได้

ซึ่งเป็นการเพิ่มมูลค่าของวิชา และ นศ.ไม่เหนื่อยกับทำชิ้นงานส่งแบบแยกวิชา

แต่ต้องนำความรู้ของทั้ง 2 วิชามาประยุกต์ใช้ร่วมกันทำชิ้นงานให้สำเร็จ

ผมเองสอนวิชาการพัฒนาหลักสูตร

จึงได้ปรึกษากับอาจารย์ ดร.ประภัสสร วงษ์ดี

ที่สอนวิชาเกี่ยวกับการวิจัยในชั้นเรียน

ว่าวิชาของเรามาบูรณาการกันดีไหม

โดยให้ นศ. ทำวิจัยเรื่องการออกแบบหลักสูตรในชั้นเรียน

และนำไปทดลองจริงกับนักเรียน เพื่อวิจัยว่าหลักสูตรที่ออกแบบเป็นอย่างไร

แค่คิดก็สนุกแล้วครับ นักศึกษาตื่นเต้นกันยกใหญ่

เพราะเพิ่งขึ้นปี 3 ยังไม่มีประสบการณ์ฝึกสอน

แต่ครูให้ออกแบบหลักสูตรและทำวิจัยเพื่อใช้งานจริง

ความบันเทิงจึงบังเกิด

เด็กไม่รู้ แปลว่าครูไม่ได้สอน

เป็นคติเตือนใจ ที่ผมใช้ประจำตัว

หากเราสอนให้ นศ.ออกแบบหลักสูตร

ทั้งกิจกรรมแบบ Active Learning หรือการใช้สื่อการสอนต่าง ๆ

ที่ครูต้องเปลี่ยนบทบาทเป็นผู้อำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ (Facilitator)

เราก็ต้องสร้างประสบการณ์ให้ผู้เรียนได้สัมผัสจริง ๆ

ว่าคนเป็น Facilitator เขาทำอย่างไร และสอนแบบ Active Learning

มันได้อารมณ์ ความรู้สึกแบบไหน

เรียกได้ว่าทำให้เกิด “ปัญญาปฏิบัติ”  กับผู้เรียนจริง ๆ

ครั้งนี้จึงร่วมกับ ดร.ประภัสสร วงษ์ดี ออกแบบกิจกรรม

ที่ครูจัดกิจกรรมให้ นศ. ดูเป็นตัวอย่าง โดยใช้ World Café เป็นเครื่องมือ

ในรูปแบบตลาดสด ที่ผู้เรียนแต่ละกลุ่มต้องขายของ (ขายแนวคิด) ของกลุ่มตัวเอง

ให้เพื่อนต่างกลุ่มซื้อให้ได้ โดยมีการนับผลคะแนน

ความงดงาม บนความโกลาหลจึงบังเกิด

เมื่อเกิดการแลกเปลี่ยนข้อมูล ที่กิจกรรมมันตรงจริต (นิสัย) ของวัยรุ่น

กับการเปิดเพลง สร้างบรรยากาศ

ประกอบกับลีลาการนำเสนอข้อมูล

เพื่อซื้อใจเพื่อน ๆ ให้มา Vote กลุ่มเรา

ห้องเรียนจึงเปลี่ยนไป

บทบาท Facilitator ที่ครูแสดงให้ดู

ที่เริ่มจากกิจกรรมแบบ Discussion group เพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลและวางแผนงาน

ที่ต้อง Practice by doingจนถึงขั้นนำเสนอ

ที่ต้องสอนเพื่อนให้เข้าใจ (Teach others)

โน้มน้าวให้เพื่อนต่างกลุ่มเข้ามา Vote กลุ่มของเรา

ก่อนที่ครูแตน ( ดร.ประภัสสร วงษ์ดี ) จะถอดบทเรียน

จากวง Reflection ที่สะท้อนการเรียนรู้ในครั้งนี้

**

ตัวอย่างภาพเคลื่อนไหวบรรยากาศตลาดสดในห้องเรียน 

จอห์น ดิวอี้ ได้กล่าวไว้ว่า

โรงเรียนจำเป็นต้องจัดให้มีการสอนแบบ “บูรณาการ” ( Integrate curriculum)

หรือการเชื่อมโยงเนื้อหาวิชาการต่าง ๆ เข้าด้วยกัน โดยไม่เน้นการเรียนเป็นรายวิชา

เพราะในชีวิตจริงไม่ได้แยกความรู้ออกเป็นส่วน ๆ 

มนุษย์จำเป็นต้องใช้ทักษะหลายประการในการเรียนรู้จากประสบการณ์

รวมทั้งในการแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต

ขอบคุณนักศึกษาทุกคน

ที่ทำให้ครูได้เรียนรู้ และได้ฝึกวิทยายุทธ์

จนห้องเรียนกลายเป็นตลาดสด

บนพื้นที่ปลอดภัยในการเรียนรู้ร่วมกัน