“ฉันรังเกียจ...
เยาวชนผู้กระทำผิด”
ประโยคนี้คงไม่มีความหมายใด
หากท่านยังไม่ได้ชม
Juvenile Justice
#หญิงเหล็กศาลเยาวชน

"ต่อให้ไม่มีเรื่องให้ยิ้ม ก็จงยิ้มเข้าไว้"
ประโยคของผู้พิพากษาประจำศาลคดีเยาวชน
ที่ผมได้สัมผัสถึงความละมุน
กับเยาวชนผู้กระทำความผิด 
ในฉากหนึ่งของซีรีย์
ที่แสดงถึงความเข้าใจ (Empathy)
ทำให้เราได้เห็นตัวตนของ ชิมอึนซอก 
และตัวตนในบทบาท(Role) ในฐานะผู้พิพากษา 
ที่ดูไม่เป็นมิตรกับผู้อื่นนัก 
เอ๊ะ ! Being ดูขัดแย้งกันเนอะ 
แต่มันมีสาเหตุครับ !!!

การเลี้ยงดูเด็กสักคน
ต้องช่วยกันดูแลทั้งหมู่บ้าน
เรียกได้ว่าทั้งบ้าน วัด โรงเรียน (บวร)
เพราะโดยธรรมชาติของมนุษย์
ไม่มีใครอยากเลว และกระทำความผิด
แต่สิ่งแวดล้อม และการเลี้ยงดู
เป็นปัจจัยสำคัญ

สิ่งที่ค้างคาว่าทำไมผู้พิพากษา
ถึงมีความเชื่อว่า
“ฉันรังเกียจ...
เยาวชนผู้กระทำผิด”

ดูแล้วซีรีย์มาแนวโทนอบอุ่นและโอบอุ้ม
น้ำตาแตกกันไปหลายฉาก
และเมื่อชมแต่ละ EP เราจึงได้คำตอบ
ที่เฉลยถึงความมุ่งมั่นของ ชิมอึนซอก
ว่า Being ในบทบาทของผู้พิพากษา
จาก Beliefs สู่ Behavior
ที่ดุดัน ชัดเจน ตรงไปตรงมา
กับเยาวชนที่กระทำความผิด
EP. 10 จะเป็นตัวเฉลยสุดท้าย
และตอกย้ำความเชื่อ (Beliefs)
ซึ่งเป็น Theme ของซีรีย์เรื่องนี้

เพราะหากกฎหมายไม่จริงจังพอ
สุดท้าย เข้าสุภาษิตไทยที่ว่า
“พ่อแม่ รังแกฉัน”

จึงขอแนะนำกัลยาณมิตร
ว่าเหตุใดผู้พิพากษา จึงมีความเชื่อว่า
“ฉันรังเกียจ...
เยาวชนผู้กระทำผิด”

ติดตามชมได้ที่  Netflix
หญิงเหล็กศาลเยาวชน
ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวงครับ

**