กลางเดือนตุลาคม มั่นใจแล้วว่ากทม.จมน้ำแน่ เลยตัดสินใจไปหาซื้อผ้าใบมาห่อรถยนต์ไว้ ภาพนี้ถ่ายเวลา 23.00 น. น้ำยังมาไม่ถึงบ้านลุง แต่ที่บางพลัดท่วมไปแล้ว บางแคที่ลุงอยู่คืนนี้คงต้องลุ้น

      น้ำเริ่มเดินทางมาเรื่อยๆ ทางหมู่บ้านที่ลุงอยู่ชาวหมู่บ้านก็ร่วมแรงร่วมใจกัน เอากระสอบทรายมากั้น เอาเครื่องสูบน้ำมาเตรียมรับมือ น้ำเริ่มมาถึงหมู่บ้านเมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน ก็ช่วยกันป้องกันช่วยกันสูบออกทุกวัน จนกระทั่ง.... 5 พฤศจิกายน 2554 เวลา 08.20น. หลังจากที่พื้นที่รอบหมู่บ้านถูกน้ำล้อมรอบไว้หมดน้ำสูงประมาณหนึ่งเมตร แต่ในหมู่บ้าน ชาวหมู่บ้านได้ช่วยกันปิดกั้นทางเข้าออกด้วยถุงทรายแล้วสูบน้ำออก รักษาพื้นที่มาได้หลายวัน มีน้ำเพียงแฉะๆที่ถนนในหมู่บ้าน  วันนี้น้องน้ำได้ฝ่ากำแพงเข้ามาได้มากขึ้น เริ่มท่วมถนนในหมู่บ้านมากขึ้น ยังไม่รู้จะต้องคุยกับน้องน้ำอีกนานแค่ไหน น้องน้ำเริ่มเน่าส่งกลิ่นกำจาย ต้นไม้เริ่มสำลักน้ำ เริ่มเหี่ยวเฉาลงไปแล้ว อยู่ได้ แต่อย่าทำลายใครเลยนะน้องน้ำ

   5 พฤศจิกายน 2554 เวลา 20.40น.

  ผ่านไป 12 ชั่วโมง ในหมู่บ้านยังคงสูบน้ำออกอยู่ตลอดเวลา ดูเหมือนว่า น้องน้ำพยายามฝ่าด่านกั้นเข้ามาได้มากขึ้น ตอนนี้สูงขึ้นกว่าเมื่อเช้าอีกประมาณ 10 ซม. เหลืออีกประมาณ10 – 15 ซม. น้ำก็จะได้เข้ามาเต้นระบำในบ้านได้แล้ว อย่างไรก็ตามในหมู่บ้านก็ยังคงร่วมแรงร่วมใจกันยื้อต่อไป ในขณะที่พื้นที่รอบๆหมู่บ้านโดยรอบ รถขนาดเล็ก ขนาดกลาง ไม่สามารถวิ่งได้แล้ว ภาพนี้ถ่ายให้เห็นว่าผูกรถเอาไว้กับเสาบ้านเหมือนผูกเรือ เตรียมพร้อมแล้ว.....

       ใกล้เต็มทีแล้ว วันนี้ก็เลยเก็บยกของที่เหลือที่ชั้นล่างทั้งหมดขึ้นไว้บนชั้นสอง คงเหลือบางชิ้นไว้ในครัว เพราะไม่รู้จะยกอย่างไร ได้แต่ห่อเป็นของขวัญผูกโบว์ไว้ ส่วนตู้เย็น ห่อได้เท่าที่เห็นแค่นั้น......

   6 พฤศจิกายน 2554

  คุยกับน้องน้ำทั้งวันเลย น้องเค้าโตขึ้นมาก สูงจากพื้นบ้านระดับเข่าแล้ว ถ้าอยู่ที่ถนนในหมู่บ้าน น้องเค้าสูงประมาณ 1 เมตร เรี่ยวแรงมหาศาล ดูสิ ช่วยย้ายเครื่องซักผ้ากับตู้เย็นให้ลุงชาติใหม่ด้วย Amazing จริงๆ (ใครไม่เชื่อลองดูภาพที่โพสก่อนหน้าดูสิ)

      ภาพนี้ยืนยันได้ว่า รถที่ห่อผ้าใบไว้นั้นลอยได้  ผูกเอาไว้เหมือนกับผูกเรือ ไม่รู้เหมือนกันว่าน้องน้ำจะพยายามแทรกซึมเข้าไปในผ้าใบได้หรือเปล่า ทั้งหมู่บ้านมีคันนี้คันเดียวที่ห่อไว้แล้วลอยได้ คนมาถ่ายภาพกันตรึม.....

   7 พฤศจิกายน 2554

  วันนี้น้องน้ำโตขึ้นอีกแปดเซ็นติเมตร วัดจากการที่เมื่อวานขีดระดับน้ำไว้ในบ้าน ตอนเช้ามาวัดดูอีกที เมื่อวานมีผู้อพยพออกจากหมู่บ้านไปบ้าง แต่ยังไม่หมด บางคนกลับเข้ามาเพราะหารถเดินทางไม่ได้ เช้าวันนี้ก็มีผู้อพยพทยอยออกไปอีก ขอให้ท่านโชคดี เดินทางปลอดภัยนะครับ

     ผู้สูงอายุสองท่านนี้ก็เริ่มอพยพเหมือนกัน ถ่ายที่บริเวณฟุตปาทหน้าบ้านท่าน ท่านคงไม่ถนัดในเรื่องการพายเรือ จึงต้องใช้วิธีนั่งหนึ่งคน แล้วจูงหนึ่งคน ขอให้โชคดีเช่นกันครับ ณ.เวลานี้ยังไม่มีหน่วยงานไหนเข้ามาช่วยเหลือ ไม่มีเข้ามาให้เห็น มีเพียงชาวบ้านเท่านั้นที่ช่วยเหลือกันเอง แม้แต่ผู้สูงอายุก็ยังต้องช่วยตัวเอง... หลังจากถ่ายภาพนี้เสร็จ สังเกตดูน้ำ น้ำยังคงสูงขึ้นเรื่อยๆ ลุงชาติจัดเก็บของจำเป็นบางส่วนใส่แบ้คแพ้ค แล้วเดินลุยน้ำระดับเหนือสะดือออกมาที่ถนนใหญ่ หารถอยู่นานพอควร ได้อาศัยรถบรรทุกที่รับจ้างขนพัสดุทั่วไปที่บังเอิญผ่านมา เป็นรถของบริษัท สุภาวิมลทรานสปอร์ต ขออนุญาตลงเบอร์โทรศัพท์ของท่านไว้ด้วย 022869827 – 8 คนที่ขับรถคือ คุณสำราญ และน้องผู้หญิงที่ติดรถมาด้วยคือ คุณจันทร์ ขอขอบคุณท่านมากครับที่ให้ลุงชาติติดรถมาด้วย ขอบคุณครับ

     15 พฤศจิกายน 2554

 ผมอพยพออกจากบ้านมาหลายวัน วันนี้ถือโอกาสมาลุยน้ำ ดูสภาพความเป็นอยู่ ดูสภาพชีวิตจริงๆของผู้คน ผมเลือกเดินทางบนถนนสายเพชรเกษม พบเห็นสภาพต่างๆที่ดูแล้วหดหู่เศร้าหมองมากมาย ตัดสินใจว่าจะไม่โพสภาพเหล่านั้น ขอโพสเฉพาะภาพในหมู่บ้านและในบ้านเราเอง ซึ่งเราเดือดร้อนน้อยกว่าคนอื่นที่เราได้เห็นมาเสียอีก ภาพนี้คือรถที่ห่อไว้ ยังคงลอยอยู่

      ผมเดินทางไปถึงทางเข้าหมู่บ้าน ต้องนั่งเรือจากถนนใหญ่ไปลงหน้าหมู่บ้าน แล้วนั่งเรือจากหน้าหมู่บ้านเข้าไปที่บ้านอีกที คุยกับน้องเจ้าของเรือ ตกลงว่าให้น้องเขาคอยให้ลุงถ่ายภาพสักครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยกลับ ภาพนี้เอาเรือมาถ่ายทางด้านท้ายรถ ด้านท้ายโด่งกว่าด้านหน้ารถ

      เข้ามาภายในบ้าน ระดับน้ำที่ภายในสูงระดับชานพักบันใดขึ้นชั้นสอง น้ำสูงประมาณ ห้าหกสิบเซ็นต์จากพื้นบ้าน น้องน้ำยังคงเปลี่ยนที่ย้ายที่ให้ตู้เย็นและอื่นๆอยู่เรื่อยๆ คงยังเล่นสนุกอยู่ มีของให้เล่นมากมายเลยไม่อยากจะจากไป แต่น้องเองน่ะเริ่มเน่ามากขึ้นแล้วนะ จะบอกให้ ดูคราบดูรอยเอาสิ

     จริงๆนะไม่ได้โม้ 

เอาเรือเข้ามาจอดเทียบท่า
ให้ขึ้นลงที่ชานพักบันใดบ้านเลย

      ถ่ายภาพทั้งนอกและในบ้านเสร็จ

ก็นั่งเรือกลับออกมาทางหน้าหมู่บ้าน

     นานๆจะเห็นเรือสวนทางมา

ยังมีบางคนที่ไม่รู้ว่าจะอพยพไปไหนดี
ต้องทนอยู่กับสภาพแบบนี้
เท่าที่ผมเห็นก็มีแต่ผู้ที่เดือดร้อน
เขาต่างก็ต้องช่วยเหลือกันและกัน
จริงๆแล้วภาพแค่นี้น่ะจิ๊บๆ
ที่เห็นมามันโหดกว่า ทุกข์กว่า หลายเท่านัก

     เอาเฉพาะภาพที่ดูแล้วหดหู่น้อยกว่ามาโพสให้ดูกัน ที่ว่า “มันเป็นภัยธรรมชาติ”นั้น ความเป็นจริง มันเกิดจากการกระทำของมนุษย์ล้วนๆ แล้วไปป้ายความผิดให้กับธรรมชาติ อนาถหนอ.... ผู้ที่ไม่ได้รับความทุกข์ยากรำเค็ญ ผู้ที่ภัยไม่ได้เกิดกับตัวเองบางคน คงยังมองไม่ออกหรอก ว่าทุกข์ยากนั้นมันสาหัสเพียงไร การโบ้ยใบ้ไม่รับผิดชอบ โดยบอกว่าไม่มีใครผิด โยนผิดให้ธรรมชาตินั้น มันเห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัวเกินไป

     ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจและชี้แนะ ขอบคุณ OkNATION.NET ที่ให้พื้นที่ในการแบ่งปัน ขอบคุณครับ