• บทกวี ณ เทือกเขาดงรัก
• ความเรียงสั้น - สั้น

• เดินธุดงค์ ภายใน ( lumnam )
• วันเบาเบา กับ หนังสือบางบาง.. สักเล่ม ( วรดา )

• เสียงก้องจากห้องผู้บริหาร by Dr.Thong BT ความสูญเปล่าจากการขนย้าย เคลื่อนย้าย ( ทองพันชั่ง )
• เสียงก้องจากห้องผู้บริหาร by Dr.Thong BT ลดความสูญเปล่า กระบวนการไร้ประสิทธิภาพ ( ทองพันชั่ง )
• เต๋า UrboyTJ โพสต์บอกผมยังมีชีวิตอยู่ พร้อมเล่าหลังเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล ( homewatchOK )
• “หวานหวาน อรุณณภา” ท้าแดดทะลุ 50 องศา ตะลุยทะเลทรายซาฮาร่า ปฏิบัติภารกิจสุดโหด เ ( PRnews534 )
• เมนูสดชื่น เลมอนดองน้ำผึ้ง Lemon Honey Preserve ( wm5398 )
• วิธีเก็บน้ำผึ้งจากฟาร์มผึ้ง ( wm5398 )
• น้ำผึ้งดอกลำไย น้ำผึ้งดอกไม้ป่า และ น้ำผึ้งดอกลิ้นจี่ต่างกันอย่างไร ? ( wm5398 )
• ศูนย์เรียนรู้ฯวัดประชาระบือธรรมสร้าง"อาชีพ-รายได้"ลดเหลื่อมล้ำ ( countrygirl )
• EP 11 เด็กจบใหม่ เรียกเงินเดือนเท่าไหร่ดี? ( youtrainmetry )
• สมาคมกัญชงไทย ประสบความสำเร็จเกินคาด จับคู่ธุรกิจกัญและเปิดตัวสมาคมกัญชงไทย ( โรสกีญ่า )

more

ดอกไม้ขาวร่วงหล่นบนพื้นทรายสีดำ แสงตะวันแต้มสีน้ำตาลลงบนกลีบดอก

แม้มีกวีในหัวใจ อันเมามายนี้ประจำทุกค่ำคืน
Permalink : http://www.oknation.net/blog/lumnam

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1308 , 20:31:10 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 1 คน

เดินธุดงค์ ภายใน๑ทุกจังหวะก้าว...ทอดยาวอยู่ภายในใจเสมอแต่ละย่างอันทอดยาว... ราวละเมอเผลอพลั้งพลาดผิด... นั้นติดตัว๒เรือใดหนอพาท่องไป... เดินธุดงค์ภายใต้ไฟสลัวลมใดตึงใบกางใจห่างตัวมืดมัวเพ่งไม่เห็นสิ่งเป็นไป๓คือการเดินทางอันร้างทิศพลาดผิดจริงแท้หรือแค่ไหนทุกข์ สุข ระทมเศร้าไม่เข้าใจค้นหาสิ่งใด______หนอชีวิต๔แท้ใจจริงอยู่ภายใน...ไม่ต้องบรรพชา_ภาวนาจิตเดินธุดงค์ต่อไปในชีวิตจิตคงได้เห็น... มันเป็นเช่นนั้....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1348 , 13:06:54 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 1 คน

ใช่ว่าไม่รักเจ้าหรอกเจ้าดอกไม้ สวนจึงได้ทิ้งร้าง ร้างไว้อย่างนั้นใช่เพราะเจ้าไม่มีความสำคัญ จะมาแทนพืชพันธุ์ ของดอกใดใช่ ฉันเป็นเจ้าของสวน ควรดูแลไถพรวนให้เติบใหญ่แต่ซากดอกเก่า - เจ้าเข้าใจ สะท้อนความเหลวไหล ไม่ดูแลขอบอกเจ้าดอกไม้เข้าใจ หรือว่าไม่แยแสสวนฉันไร้ปุ๋ยน้ำ คนดูแลแร่- ทรายเค็มจัดกว่าผลัดตนยากที่ดอกไม้ใดจะเติบใหญ่ทันแก่ดวงใจหากไร้ฝนไร้ปุ๋ย-ไร้น้ำ /ไร้ความอดทนไร้คนดูแลที่แท้จริงแต่ยังรักนะ เจ....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1881 , 14:21:54 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

.มกราคมอำลา กับ พญาอินทรีแห่งฟ้าอักษร 'รงค์ วงษ์สวรรค์.ที่มาของภาพถ่าย ของนักถ่ายภาพ ที่ถูกความเป็นนักเขียนบดบัง.เราไม่เคยหมดกำลังใจในการเขียนหนังสือ เพราะเป็นอาชีพที่เราเลือกแล้ว (คำนี้โดนจริงๆ).ภาพถ่ายของ 'รงค์ วงษ์สวรรค์.บรรยากาศนิทรรศการแบบเหงาในตอนบ่ายวันอังคาร (จะคึกคักตอนเสาร์ อาทิตย์นี้นี่แหละ).โดนแอบถ่ายซะงั้น (ด้านหลังก็ดูดีไปอีกแบบนะ ว่ามั้ย?).โดนความยิ่งใหญ่ของผลงานจนเหลือตัวแค่นี้แหละปกห....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1757 , 20:37:37 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เธอเกิดมาด้วยกัน และเธอก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไปเธอจะอยู่ด้วยกันแม้เมื่อปีกสีขาวของความตายปัดกวาดวันคืนจองเธอให้กระจัดกระจายไปถูกแล้วเธอจะอยู่ด้วยกัน แม้ในความทรงจำอันสงัดของพระเป็นเจ้า     แต่ ขอให้มีช่องว่างในการอยู่ด้วยกันของเธอ     และ ขอให้กระแสลมแห่งสวรรค์โบกโบยไปมาระหว่างเธอ จงรักกันและกัน แต่อย่าสร้างพันธะแห่งความรักและขอให้ความรักนั้น เป็นเสมือนห้วงสมุทรอันเคลื่อนไหวอยู่ระหว่างฝั่งแห่งวิญญาณของเ....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1373 , 13:14:28 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ถ้อยคำละมุนกลั่นจากซากปรักของชีวิตกองขยะทับถมซุ่มซ่อนในใจเกลี่ยขึ้นมารีไซเคิ้ลใหม่เพ่งมองด้วยดวงตาแห่งความเข้าใจค้นหาความงามในความโสมมสกปรกปลูกดอกไม้เล็ก เล็กผลิบานเป็นถ้อยคำละมุนหยั่งรากลงบนเศษขยะงามเศร้าบนซากความล้มเหลวของชีวิต....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1341 , 14:28:36 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

สถานที่ส่งออกความรัก ปากคลองตลาดอัดแน่นด้วยดอกไม้จุดหมายปลายทางสู่มือใครสักคนดอกหนึ่งถึงมือของคนรักอาจมีอีกดอกหนึ่งเฉาแห้งริมถังขยะหลายดอกกลีบเกลื่อนพื้น รัก ไม่รักผู้ส่งออกความรักเนื้อตัวมอมแมมรถเข็นทำงานหนักอยากพักผ่อนหญิงสาวไม่เห็นความสำคัญของเลขสิบสี่ส่วนลึกปราถนาเห็นช่อดอกไม้ชายหนุ่มไม่เห็นความสำคัญของเดือนกุมภาฯจัดเจียดเวลาเกี่ยวก้อยมองดาวกุมภาพันธ์ของใครสักคนคือความรันทดส่งมอบช่อดอกไม้ให้ตั....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1556 , 13:40:17 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

หยิบเศษกระดาษขึ้นมาเคี้ยวกลืนลงคอบทกวีชิ้นนี้รสจัดไปนิด ตามด้วยน้ำโสโครกหนึ่งแก้วสำรอกออกมาจนหมดเรื่องสั้นของใครกันเยิ่นเย้อและยืดยาว กินหลายวันจนพะอืดพะอมย่อยยากและไม่มีสารอาหารท้องผูกนิยายยาวๆแทะกินเป็นของหวานเลี่ยนจนแทบสำลักปรัชญา ศาสนา ประวัติศาสตร์เจ้าของห้องไม่อยู่รออาหารเล่มใหม่แมลงสาบอย่างข้าพเจ้าคงหนวดหงอกเร็วขึ้นถ้าอาหารในห้องนี้ซ้ำไปซ้ำมาหิวอีกแล้ว........

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 8776 , 19:34:13 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ภาพจากwww.gulongbbs.com     ภาพจาก http://www.niyayjeen.th.gs  ยุทธจักรรัก ยุทธภพเหล้ากับความเหงาในชีวิต ของ มังกรโบราณ โกวเล้ง            ...สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลกคือความเปลี่ยวร้าง ...ความเปลี่ยวร้างที่เวิ้งว้างว่างเปล่าไร้ที่พึ่งพิงไม่ว่าเผชิญเรื่องราวใด ล้วนไม่อาจตัดสินใจได้โดยแน่นอน...            ภายใต้บรรยากาศอันซึมเซา ผู้คนภายนอกเริ่มบางตา แต่ร้านรวงกลับปรากฏบุคคลหลายกลุ่มและเริ่มหนาตา บุ....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 2652 , 12:36:00 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ที่รัก.....หากเธอเหนื่อยหน่วงหนักจงพักก่อนเอนกายลงตรงบ่าอุ่นอาทรรำลึกย้อนถึงทางยาวที่เท้าย่าง ทางที่ยาวไกล.....เหมือนยิ่งเดินจุดหมายยิ่งไกลห่างความสับสนปนเป ประเด-ประดังไฟความหวังยังริบหรี่ในที่มา อย่ากังวลใจไป....ฟังสิเสียงดอกไม้ผลิไหวพร่าเพลงลำนำทะเลดาวอันพราวฟ้าเสียงน้ำตาของหมอกหม่นหล่นผืนดิน ฉันจะเล่านิทาน.....กาลครั้งหนึ่ง-ไม่นาน ณ ลานถิ่น-ลำพูสะพรั่ง-ฝั่งน้ำรินมีหิ่งห้อยคล้อยบิน-ในถิ่นนั้น... เ....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1922 , 17:01:12 น.  
หมวด : ทั่วไป
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

กลับมาจากบ้านพอดี ก็มาเจอแท็กการบ้านเพียบยังงงๆอยู่ว่าต้องบอกอะไรบ้าง เอาเป็นว่าบอกตามนี้ดีกว่าชื่อ ลุ่มน้ำ ณ เทือกเขาดงรัก นี้ มาจากถิ่นฐานบ้านเกิด ตั้งใจเกิดในครอบครัวของชาวนา ชีวิตคลุกคลีอยู่แถบที่ราบลุ่มน้ำ เป็นห้วยที่ไหลมาจากเทือกเขาพนมดงรัก หรือเรียกอีกอย่างว่าเทือกเขาพนมดงแร็ก แปลว่าเทือกเขาไม้คาน เกิดอยู่อำเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร์ จบมอปลายที่นั่นและเข้ากรุงเทพมาเรียนที่รามคำแหง ยังไม่จบ (ห....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 2066 , 19:51:43 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เรือใจค้นหาความงามในสงบหลากล้นค้นพบบานสะพรั่งคือดวงดอกไม้ในภวังค์หลังคลื่นคลี่จางระหว่างใจระหว่างใจใครรู้แจ้ง – เห็นประจักษ์ห้วงน้ำงามนักวักดื่มได้หากมิปล่อยตะกอนกาลให้ผ่านไปหรือจะเจอน้ำใสให้ดื่มกินเฝ้าสนทนาธรรมกับความเงียบเดินทางเลาะเลียบใจจนสิ้นใบไม้เหยียบเฉยจนเคยชินจึงยินเสียงย่ำยก...เห็น – รกเรื้อรกเรื้อในเรือใจ...เก็บกวาดใบไม้จนชุ่มเหงื่อจึงเห็นความโล่งลาน – กระดานเรือแหละรูรั่วรอยระเรื่อหลังคลื....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 3762 , 03:10:02 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

หลายคนคงคิดว่าวันนี้ผมมาแปลก บังเอิญว่าฟุตบอลนัดนี้ของปีที่แล้วผมมีเหตุการณ์ให้ต้องนึกไปถึงจะอะไรซะอีกหล่ะครับถ้าไม่ใช่เรื่องของหญิงสาว(ที่มักคู่กับชายหนุ่มเสมอ)คนหนึ่งที่เคยเป็นคนรักของผม(เจ็บปวด) หนึ่งปีที่ผ่านมามันเหมือนเพิ่งเกิดมาเมื่อวานนี่เอง ยังจำได้หลายอย่างที่ติดตาและติดใจ ความจริงแล้วเราเลิกกันมาตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว แต่ปีที่แล้วมีเรื่องให้เรามาเจอกันอีก สามปีหลังเลิกกันผมอยู่ในโลกที่ร้อนแล้ง....

เรื่องวันนี้ปิดแสดงความคิดเห็น

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1368 , 02:29:21 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

อานุภาพของบทกวีจากฤดูกาลเมฆลอยฟ่องล่องฟ้า...บอกฤดูกาลกลับมาของฟ้าใหม่อุ้มไอน้ำนวลตามาแต่ไกลชโลมโลกชโลมใจให้จดจำครืนครืน เสียงลั่น...บอกสัญญามั่นเคยพลอดพร่ำกับแผ่นดินผืนนาอีกท่าน้ำอีกป่าแล้งให้ชุ่มฉ่ำ - คำกวีคือคำกวีที่คลี่ร่าย...ฟื้นชุบความตาย - -ไม้หลากสีที่ทอดทิ้งกิ่งใบปลง-ลงห่มพลีจะกลับมาเขียวขจีในทรงจำเมฆลอยฟ่องล่องฟ้า...ข้าวเคยเขียวในนา – ริมขนำจะกลับมาเลี้ยงผู้คนจนอิ่มล้ำด้วยมืองานอันกร้านกรำขอ....

เรื่องวันนี้ปิดแสดงความคิดเห็น

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1470 , 16:39:02 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

คึดฮอดเด้...บ้านเฮาคิดถึงหมู่บ้านฝั่งแม่น้ำ...ก่อนเคยยินเสียงร่ำที่เคลื่อนไหลฟังบทเพลงคนจรสะท้อนใจจากลำเรือที่ล่องไกลสายธาราคิดถึงดอกคูณเสียงแคน...แต๋ แล่น แตล่น บอกข่าวว่าฤดูกาลผ่านเปลี่ยนเวียนเข้ามาผืนดินนารอบ่มเพาะกอข้าวเรียวคิดถึงมิตรสหายหลายหลายบ้าน...สงกรานต์ไม่ได้กลับ—รับหน้าเสี่ยวคงเก็บรอช่ออ่อนออก-ดอกกระเจียวไม่ได้ข่าวอีกหนึ่งเสี่ยว เพียงเสี้ยวคำคิดถึงบุญบั้งไฟ...พอเติบโตผ่านไปให้นึกขำเล่นโค....

เรื่องวันนี้ปิดแสดงความคิดเห็น

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1828 , 12:34:20 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

น้ำค้างตกแตะแต้ม รอนแรมร้างบนทางไกลพลิ้วพรมลงห่มไพร ท่ามโลก-ว้างในเวลาหยดนิดอันหนึ่งน้อยค่อยค่อยปรอยจากปลายหญ้าหรือไม่? ใช่น้ำตา?อาจร่วงมาจากแสนทางหรือคือเสียงเรียกร้องจากห้องใจ แง้มประตู เปิดไฟ หับหน้าต่างเหม่อมองดูทุ่งนา ป่าน้ำค้าง ซึ่งยังพร่างยังพรูอยู่ภายในใจซ่าซ่านซึมลึกในดึกเปลี่ยวลดเลี้ยวลัดเลาะใจเปราะไหวอิ่มเอิบกับอึดอัด ช่างขัดใจด้วยมิรู้เมื่อไหร่ระเหยจางน้ำค้าง ค้างใจ ให้ไหวหวั่น กัดเซาะในเ....

เรื่องวันนี้ปิดแสดงความคิดเห็น

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1654 , 16:02:13 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

แด่ผู้กระหายสงคราม...ฤๅจึงเห็นความงามของความเศร้าความตายมาเยี่ยมเยือนถึงเรือนเราต่อรุ่งเช้าตื่นลืมตาจึงรู้ว่า...มีชีวิต เห็นบ้างไหมแววตาทักถาม...ว่าสงครามคืออะไร-ใครลิขิตลมหายใจจึงค่าด้อยเพียงน้อยนิดแลกกระสุนที่ปล้นปลิดชีวิตคน... สันติภาพคืออะไรใครรู้บ้าง...ด้วยข้ออ้างคลั่งบ้า...หาเหตุผลทำสงครามเพื่อสันติ –จิตวิกลหรือเห็นคนเป็นผักปลาจึงฆ่าฟัน ลูกสาว...ลูกชาย...พ่อแม่...พี่น้อง..ลูกสาว...ลูกชาย...พ่....

เรื่องวันนี้ปิดแสดงความคิดเห็น

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1596 , 15:33:01 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ชานใจ เสี้ยวอุ่นไอของตักแม่ไม่มีสิ่งใดจะให้แม่มีเพียงแต่ซากร่างที่ยังเห็นไม่มีเงินทองของจำเป็นมีเพียงความลำเค็ญ...ขื่นเข็ญใจกลับมาบ้านเราคราคราวนี้หอบซากชีวีที่ผอมผ่ายมาซบแผ่นดินถิ่นเกิดกายซบตักอุ่นอายแห่งวัยเยาว์สัมผัสมืองานอันกร้านหยาบที่เคยกำหราบยามลูกเขลาที่เคยลูบไล้แผ่วเบาเมื่อครั้งวัยเยาว์...นานมาบัดนี้ลูกแพ้แล้วแม่เอ๋ยก่อนเคยใฝ่ฝันนั้นหนาผ่านเลยล่วงหลายเวลาดังคนไร้ค่าคว้าลม...เขามองคนที่ภายนอก....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 4295 , 02:52:07 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

กระท่อมกับชายชรา กระท่อมหลังเขาเดินก้าวผ่าน โดดเดี่ยวเนานานเริ่มรานหัก สายลมหนาวคล้อยพายังมาทัก เพิ่มรอยรักหักร้างที่ข้างชาน ตรงริมเพิงหญ้าคาเริ่มพร่าไหว นิ่งอยู่ในอายหมอกขาวที่หนาวซ่าน ชายชรานั่งนิ่งอยู่เนานาน คล้ายไม่คิดจะจัดการกับสิ่งใด เหม่อมองออกไปสุดสายตา ฝ่าม่านหมอกฝ้าในตาใส หมอกขุ่นขาวมัวกลั้วข้างใน เหมือนม่านหมอกหัวใจชายชรา เนิ่นนานจึงหันขยับฟืน ควันขาวพราวครืนขึ้นผืนฟ้า ขยับมือขึ้นหยิบสูบมว....

Posted by lumnam , ผู้อ่าน : 1319 , 01:43:44 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ตาข่ายถูกปล่อยวาง....ปล่อยลำเรือเร่คว้างกลางม่านฝนทรุดกายนั่งปวดปร่าน้ำตาปนชำระล้างร่วงหล่นกับฝนรินไหวสะเทือนในอก-สะทกสั่นเสียงเกรียวคลื่นกระชั้นดันโขดหินคูณ...เหลืองพราว กราวร่วงลงหน่วงดินคล้ายจะยินเสียงครวญอันหวนครางวูบไหวในชั่วขณะ...คูณละ กลีบสวยตอนรุ่งสางลอยลำมูน จุณเจือ มิจืดจางจะเร่คว้างไปอย่างไร ตามสายมูนแม่มูนเศร้าสาย มิสุดสิ้นลูกหลานขายแผ่นดินจนสิ้นสูญเอาเขื่อนกั้นปักขวากบนปากมูนเหลืองดอกคูณ....

1 /1

<<	มิถุนายน 2022					>>
อา	จ	อ	พ	พฤ	ศ	ส
			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30

[ Add to my favorite ] [ X ]

ชื่อ blog