พิราบขาว

วันอาทิตย์ที่ 26 มิถุนายน 2565

แม่จิตร
ranking : สมาชิกทั่วไป
วันที่สร้าง : 2007-05-11
จำนวนเรื่อง : 62
จำนวนผู้ชม : 106838
ส่ง msg :
โหวต 75 คน

กวีนิพนธ์

เรื่องของเรื่อง

ภาพถ่าย

บทกวี ดนตรี ชีวิต ศิลปะ

ความสุขอื่นยิ่งกว่าความสงบนั้นไม่มี
Permalink : http://www.oknation.net/blog/maejitr

วันอังคาร ที่ 20 พฤศจิกายน 2550

พิราบขาว

Posted by แม่จิตร , ผู้อ่าน : 1398 , 19:43:15 น.
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน

พิมพ์หน้านี้

โหวต 0 คน

พิราบขาว นกพิราบบินเสี่ยงโชคสู่โลกกว้าง โดดเดี่ยวคว้างเรียนรู้สู่เมืองใหญ่ จากบ้านนาพลัดถิ่นโบยบินไป หวังเพียงได้สันติภาพกับแผ่นดิน กลับเจอคนยื้อแย่งแข่งชิงเด่น ไม่วายเว้นเงินทองกองทรัพย์สิน โอ้อวดความหรูหราด้วยราคิน ไม่หมดสิ้นคนบ้าค่านิยม นกพิราบถลาลงตรงเมืองหลวง พบคนลวงเรื่องราวคาวขื่นขม คนเลวทรามมากมายในสังคม จ้องทับถมกดขี่เหยียบบีฑา สังคมเมืองล้นหลากล้วนมากเรื่อง เมืองทั้งเมืองป่วนปั่นเล่ห์ตัณหา มากด้วยคนเชี่ยวชาญคิดมารยา พร้อมเข่นฆ่าหากไม่พอใจกัน ทั้งแม่น้ำลำคลองยิ่งหมองเน่า กี่คนเล่าอุปโภคทำโศกศัลย์ น้ำเริ่มเน่าเจ้าพระยามานานวัน เป็นมหันตภัยอย่างร้ายแรง ลอยกระทงกันทุกปีมีความสุข แม่น้ำทุกข์เพราะคนทุกหนแห่ง ต่างวอนขอชีวีที่เปลี่ยนแปลง ล้วนแสดงธาตุแท้เห็นแก่ตัว กี่คนเล่าเหลียวแลรักษ์แม่น้ำ ช่วยกระทำบำบัดให้น้ำใสทั่ว เลิกเถอะนะขอร้องสิ่งหมองมัว เริ่มฝึกหัวใจหมั่นสร้างสรรค์ดี เราอยู่ได้เพราะน้ำชื่นฉ่ำใส ใจร่วมใจปรองดองเถิดน้องพี่ ไทยสานไทยอนุรักษ์สามัคคี เป็นแบบที่ชนรุ่นหลังได้ฝังจำ ทั้งออกรถป้ายแดงแข่งกันโก้ อวดใหญ่โตบารมีที่รวยร่ำ ไม่นึกถึงเด็กน้อยตาดำดำ ข้าวสักคำหายากหากได้กิน “กูมีเงินพอใจทำไมหรือ อยากจะซื้ออะไรให้หมดสิ้น ใครเป็นไงไม่สนไม่ยลยิน กูมีสินมากมายใช้จ่ายไป” ฟังคำตอบวิตกอกสะท้าน สัตว์สามานย์พูดมาหน้าตาใส จิตต่ำทรามทุกวันเลวจัญไร เป็นพิษภัยหมักหมมสังคมทราม โดยไม่สนมลพิษรถติดขัด เกิดแออัดมัวหมองสิ่งมองข้าม ภาวะเรือนกระจกปกฟ้าคราม ได้สร้างความทุกข์ซ้ำการทำลาย ธรรมชาติย่อยยับกับมนุษย์ นั่นคือจุดประณามความเสียหาย ภัยวิบัติมากล้นคนล้มตาย กลับใส่ร้ายธรรมชาติว่ากระทำ ธรรมชาติยอมทนเสียงคนโง่ พาลพาโลคิดร้ายหมายเหยียบย่ำ ไม่ย้อนดูรากเหง้าเค้าเงื่อนงำ กฎแห่งกรรมมนุษย์ที่รุกราน ทั้งเด็กน้อยต้องเร่ร่อนเดินจรจัด ภาพเด่นชัดเวทนาน่าสงสาร กายผอมโซมอซอดูทรมาน ไร้โครงการช่วยเหลือเอื้ออาทร เด็กน้อยมีเพียงฟ้าเป็นผ้าห่ม มีสายลมเสมือนเพื่อนเร่ร่อน มีถนนข้างทางต่างที่นอน เป็นทั้งหมอนนอนหนุนคอยจุนเจือ อนาคตของเด็กอนาถนัก ไร้บ้านพักค้ำจุนอบอุ่นเหลือ หวังใครมีเมตตามาโอบเอื้อ อุทิศเสื้ออาหารและการเรียน บ้างเด็กก็โชคดีได้ศึกษา ท่องกอกาตามครูสอนอ่านเขียน บ้างเด็กยังสับสนจนผิดเพี้ยน ตามสังคมแปรเปลี่ยนโลกาภิวัตน์ บ้างก็เดินส่งค้ายาเสพติด มัวหลงผิดก้าวย่างทางวิบัติ บ้างก็ถูกสัญญามาผูกมัด โดยถูกดัดนิสัยให้ขอทาน เด็กเอ๋ยเด็กน้อย เดินละห้อยสี่แยกเหงื่อแตกพล่าน ร้องเร่ขายพวงมาลัยใจร้าวราน แลกอาหารที่พักนอนยามอ่อนโรย บ้างก็ถูกกดขี่ยิ่งกว่าสัตว์ บ้างถูกดัดสันดานการหิวโหย บ้างถูกตีด้วยกระบองร้องโอดโอย รองรับโดยอารมณ์ขมขื่นทน เขาใจร้ายต่ำช้ายิ่งกว่าสัตว์ ยามกำหนัดขืนใจให้หมองหม่น หลั่งน้ำตาวิงวอนก่อนดิ้นรน ยากหลุดพ้นเชลยสังเวยกาม จึ่งเป็นโศกนาฎกรรมที่ซ้ำซาก เพราะริอยากลิ้มลองสิ่งต้องห้าม หลงยึดติดเพศสัมพันธ์อันเสื่อมทราม นั่นคือความเริงใคร่ใช่ความรัก บ้างแต่งตัวหวิวหวามคุความใคร่ สื่อเภทภัยที่ขาดการตระหนัก หลังเธอถูกข่มขืนสะอื้นนัก แล้วเธอจักเข้าใจในคำเตือน คำบุราณท่านกล่าวไว้ไม่มีผิด เมื่อชีวิตมีภัยใจคิดเหมือน เห็นโลงศพน้ำตาก็มาเยือน อย่าแชเชือนชีวิตคิดป้องกัน บ้างผู้ชายเหี้ยมโหดชั่วโฉดเขลา ขืนชำเราผู้หญิงยิ่งโศกศัลย์ ออกล่าเหยื่อสั่งสมพรหมจรรย์ อย่างเมามันทำตัวกลั้วราคี เมื่อเส้นทางวัยรุ่นว้าวุ่นนัก มัวยึดหลักมากกว่าปัจจัยสี่ หลงวัตถุค่านิยมหมักหมมกลี เป็นเหตุที่ง่ายต่อการล่อลวง ยิ่งวัยรุ่นมุ่งมั่นสัมพันธ์ใคร่ ความที่ไร้เดียงสาน่าเป็นห่วง พลาดตั้งท้องขึ้นมาโทษว่าดวง แท้ผลพวงบกพร่องไม่ป้องกัน บางคนยอมใฝ่ต่ำทำแท้งลูก มารหัวขนจึ่งถูกคนเหยียดหยัน เอากากเดนออกมาไม่เว้นวัน คนลงทัณฑ์เกินกว่าเรียกมานุษย์ น้อยนักที่ชายคิดรับผิดชอบ เธอจึ่งลอบหมายฆ่าผู้บริสุทธิ์ ขาดสามัญสำนึกช่วยยื้อยุด กลับเพิ่มจุดตราบาปตราบนิรันดร์ ไร้สำนึกทั้งชาย-หญิงสิ่งแสนชั่ว หลงเมามัวกิเลสเหตุมหันต์ เขาทำผิดอะไรทำแท้งกัน โดยกีดกั้นการกำเนิดเด็กเกิดมา ขอเทิดทูนหญิงที่ไม่สิ้นคิด เก็บชีวิตเขานั้นหมั่นรักษา คอยทะนุถนอมยอมทนมา ยังดีกว่าทรมานการทำแท้ง ทั้งอาจเจ็บปางตายต่อหลายสิ่ง คนรู้ยิ่งโพนทะนาด่าสาบแช่ง พฤติกรรมซ้ำซากยากเปลี่ยนแปลง ใจช่างแล้งพรหมวิหารเหมือนอย่างเคย ขอเตือนภัยผู้หญิงสิ่งที่ห้าม ผู้ชายทรามมีมากนะอยากจะเอ่ย หากรักใครชอบใครรู้ไว้เลย ก่อนลงเอยอย่าถลำหลงคำรัก ก่อนที่เธอเผลอใจในคำพูด จงพิสูจน์หัวใจให้ประจักษ์ คิดใคร่ครวญถ้วนถี่ให้ดีนัก โดยใช้หลักวิวาห์มาไตร่ตรอง บางคู่เกิดปัญหาการหย่าร้าง เป็นจุดสร้างสังคมให้มัวหมอง ทิ้งลูกเด็กเล็กแดงแข่งกันร้อง เห็นแล้วต้องสมเพชเวทนา บ้างพ่อแม่ล้มหายและตายจาก ต้องลำบากกลายเป็นเด็กอนาถา เกิดปมด้อยชอกช้ำเด็กกำพร้า โดนล้อว่าขื่นขมบ้างตรมตรอม สิ่งเหล่านี้อาจสอนเด็กร่อนเร่ ตามว้าเหว่แห่งใจได้หล่อหลอม เพราะขาดความอบอุ่นมาโอบอ้อม บ้างครั้งพร้อมคิดแต่ว่าฆ่าตัวตาย อีกสังคมทุกวันมีปัญหา ทั้งแถวย่านรัชดาน่าใจหาย ท่ามกลางไฟราตรีแสงสีพราย เต้นโยกซ้ายโยกขวาท่าระยำ ต้องแต่งตัวหวิวหวามคุความใคร่ แลกการได้เข้าร้านอย่างชื่นฉ่ำ ใส่เกาะอกสายเดี่ยวถูกครอบงำ เธอยอมทำตามเขาโง่เง่าจริง เจ้าของร้านก็ใจชั่วกลั้วกิเลส ลบหลู่เพศคุณค่าคำว่าหญิง เธอก็ลดคุณค่าไม่ท้วงติง กลับเป็นสิ่งภูมิใจที่ได้โชว์ คนอาจมองสะดุดเป็นจุดเด่น ร่างที่เน้นสัดส่วนล้วนฉาวโฉ่ ถูกประณามกล่าวหาอย่างพาโล เธอแต่งโป๊กว่าหญิงโสเภณี โดยสังคมมองแต่กันแค่เปลือก น้อยนักเลือกมองใจในอกนี่ หากมองใครว่าเป็นเช่นคนดี กลับมองที่เงินตราแทนค่าคน ค่านิยมย่ำแย่ยากแก้ไข ตราบยังไม่สังเกตตรองเหตุผล รู้พอเพียงปัจจัยสี่ที่สุขล้น ควรเริ่มต้นชีวิตคิดให้เป็น ทั้งน้ำใจแจ่มชื่นต่างยื่นมอบ ควรนบนอบกราบไหว้เมื่อได้เห็น แลกรอยยิ้มไมตรีที่ฉ่ำเย็น สู่ประเด็นมุมมองครรลองงาม แล้วเลิกเห็นแก่ตัวสิ่งชั่วช้า ใช้เมตตาสื่อจิตไม่คิดหยาม ช่วยกันละอัตตาพยายาม เพื่อเติมความแจ่มใสให้ชื่นบาน แล้วพิราบบินสัญจรสู่ทิศใต้ มองทางไหนเห็นแต่คนอลหม่าน เมื่อเหตุร้ายท้นทุกข์คอยรุกราน บางหมู่บ้านถูกฆ่าอย่างทารุณ ขนาดคนรับจ้างกรีดยางขาย ยังวางวายถูกยิงด้วยกระสุน เลือดกระเซ็นไหลย้อยตามรอยพรุน ยิ่งว้าวุ่นร้าวรานทั่วบ้านเมือง พระสงฆ์ก็เช่นกันที่มันฆ่า ตัดคอมาประจานอย่างต่อเนื่อง เกิดเป็นคนเสียเปล่าประโยชน์เปลือง สร้างแต่เรื่องตัณหาการฆ่าฟัน เพลิงกิเลสร้อนแรงแผ่นดินใต้ ตราบยังไม่หมดสิ้นการห่ำหั่น คนถูกยิงล้มตายเป็นรายวัน คุณครูนั้นก็ถูกการคุกคาม ทหารต้องล้มตายหลายคนแล้ว ตลอดแนวพิทักษ์การหักห้าม เมื่อออกลาดตระเวนอยู่ทุกยาม ยิ่งเพิ่มความอาฆาตของสัตว์ร้าย ทั้งเด็กน้อยต้องมาพลอยด้อยความรู้ เมื่อคุณครูถูกฆ่าน่าใจหาย แล้วเหตุการณ์ยิ่งย้ำการทำลาย เมื่อเพลิงได้เผาไหม้ในโรงเรียน โจรเหี้ยมโหดต่ำช้ายิ่งกว่าสัตว์ ยากเกินดัดนิสัยให้ปรับเปลี่ยน ทั้งจิตใจความคิดยังผิดเพี้ยน แม้ติเตียนก็เขลาเบาปัญญา เรานั้นมีแผ่นดินถิ่นอาศัย แล้วเหตุใดก่อเวรคอยเข่นฆ่า ฤๅระเริงกำหนัดหลงอัตตา บอดใบ้บ้าคิดแบ่งแยกดินแดน ฤๅเจ้านั้นขวัญเสียถูกเกลี้ยกล่อม จึ่งยินยอมทำตามอย่างแบบแผน แลกกับยาเสพติดผลตอบแทน ฤๅเงินแสนล่อไว้ให้ทำกัน โอ้อกเอ๋ยหัวอกนกพิราบ เลือดแดงอาบเปียกทั่วตัวเจ้านั่น คนทำเจ้าทวีคูณแทบสูญพันธุ์ หรือว่าสันติสุขหมดยุคแล้ว? ได้แต่หวังตั้งจิตอธิษฐาน ขอบันดาลพรจากวัดพระแก้ว ให้ประเทศเป็นสุขทุกเขตแนว ให้คลาดแคล้วคนพาลมารครอบงำ แม้แลกได้จะอุทิศชีวิตนี้ เอาชีพพลีดับเข็ญเป็นสุขร่ำ ให้คนชั่วตาสว่างพบทางธรรม ละบาปกรรมเพื่อสันตินิรันดร์เทอญ *แม่จิตร*

พิราบขาว

นกพิราบบินเสี่ยงโชคสู่โลกกว้าง
โดดเดี่ยวคว้างเรียนรู้สู่เมืองใหญ่
จากบ้านนาพลัดถิ่นโบยบินไป
หวังเพียงได้สันติภาพกับแผ่นดิน

กลับเจอคนยื้อแย่งแข่งชิงเด่น
ไม่วายเว้นเงินทองกองทรัพย์สิน
โอ้อวดความหรูหราด้วยราคิน
ไม่หมดสิ้นคนบ้าค่านิยม

นกพิราบถลาลงตรงเมืองหลวง
พบคนลวงเรื่องราวคาวขื่นขม
คนเลวทรามมากมายในสังคม
จ้องทับถมกดขี่เหยียบบีฑา

สังคมเมืองล้นหลากล้วนมากเรื่อง
เมืองทั้งเมืองป่วนปั่นเล่ห์ตัณหา
มากด้วยคนเชี่ยวชาญคิดมารยา
พร้อมเข่นฆ่าหากไม่พอใจกัน

ทั้งแม่น้ำลำคลองยิ่งหมองเน่า
กี่คนเล่าอุปโภคทำโศกศัลย์
น้ำเริ่มเน่าเจ้าพระยามานานวัน
เป็นมหันตภัยอย่างร้ายแรง

ลอยกระทงกันทุกปีมีความสุข
แม่น้ำทุกข์เพราะคนทุกหนแห่ง
ต่างวอนขอชีวีที่เปลี่ยนแปลง
ล้วนแสดงธาตุแท้เห็นแก่ตัว

กี่คนเล่าเหลียวแลรักษ์แม่น้ำ
ช่วยกระทำบำบัดให้น้ำใสทั่ว
เลิกเถอะนะขอร้องสิ่งหมองมัว
เริ่มฝึกหัวใจหมั่นสร้างสรรค์ดี

เราอยู่ได้เพราะน้ำชื่นฉ่ำใส
ใจร่วมใจปรองดองเถิดน้องพี่
ไทยสานไทยอนุรักษ์สามัคคี
เป็นแบบที่ชนรุ่นหลังได้ฝังจำ

ทั้งออกรถป้ายแดงแข่งกันโก้
อวดใหญ่โตบารมีที่รวยร่ำ
ไม่นึกถึงเด็กน้อยตาดำดำ
ข้าวสักคำหายากหากได้กิน

“กูมีเงินพอใจทำไมหรือ
อยากจะซื้ออะไรให้หมดสิ้น
ใครเป็นไงไม่สนไม่ยลยิน
กูมีสินมากมายใช้จ่ายไป”

ฟังคำตอบวิตกอกสะท้าน
สัตว์สามานย์พูดมาหน้าตาใส
จิตต่ำทรามทุกวันเลวจัญไร
เป็นพิษภัยหมักหมมสังคมทราม

โดยไม่สนมลพิษรถติดขัด
เกิดแออัดมัวหมองสิ่งมองข้าม
ภาวะเรือนกระจกปกฟ้าคราม
ได้สร้างความทุกข์ซ้ำการทำลาย

   ธรรมชาติย่อยยับกับมนุษย์
นั่นคือจุดประณามความเสียหาย
ภัยวิบัติมากล้นคนล้มตาย
กลับใส่ร้ายธรรมชาติว่ากระทำ

ธรรมชาติยอมทนเสียงคนโง่
พาลพาโลคิดร้ายหมายเหยียบย่ำ
ไม่ย้อนดูรากเหง้าเค้าเงื่อนงำ
กฎแห่งกรรมมนุษย์ที่รุกราน

ทั้งเด็กน้อยต้องเร่ร่อนเดินจรจัด
ภาพเด่นชัดเวทนาน่าสงสาร
กายผอมโซมอซอดูทรมาน
ไร้โครงการช่วยเหลือเอื้ออาทร

เด็กน้อยมีเพียงฟ้าเป็นผ้าห่ม
มีสายลมเสมือนเพื่อนเร่ร่อน
มีถนนข้างทางต่างที่นอน
เป็นทั้งหมอนนอนหนุนคอยจุนเจือ

อนาคตของเด็กอนาถนัก
ไร้บ้านพักค้ำจุนอบอุ่นเหลือ
หวังใครมีเมตตามาโอบเอื้อ
อุทิศเสื้ออาหารและการเรียน

บ้างเด็กก็โชคดีได้ศึกษา
ท่องกอกาตามครูสอนอ่านเขียน
บ้างเด็กยังสับสนจนผิดเพี้ยน
ตามสังคมแปรเปลี่ยนโลกาภิวัตน์

บ้างก็เดินส่งค้ายาเสพติด
มัวหลงผิดก้าวย่างทางวิบัติ
บ้างก็ถูกสัญญามาผูกมัด
โดยถูกดัดนิสัยให้ขอทาน

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย
เดินละห้อยสี่แยกเหงื่อแตกพล่าน
ร้องเร่ขายพวงมาลัยใจร้าวราน
แลกอาหารที่พักนอนยามอ่อนโรย

บ้างก็ถูกกดขี่ยิ่งกว่าสัตว์
บ้างถูกดัดสันดานการหิวโหย
บ้างถูกตีด้วยกระบองร้องโอดโอย
รองรับโดยอารมณ์ขมขื่นทน

เขาใจร้ายต่ำช้ายิ่งกว่าสัตว์
ยามกำหนัดขืนใจให้หมองหม่น
หลั่งน้ำตาวิงวอนก่อนดิ้นรน
ยากหลุดพ้นเชลยสังเวยกาม

จึ่งเป็นโศกนาฎกรรมที่ซ้ำซาก
เพราะริอยากลิ้มลองสิ่งต้องห้าม
หลงยึดติดเพศสัมพันธ์อันเสื่อมทราม
นั่นคือความเริงใคร่ใช่ความรัก

บ้างแต่งตัวหวิวหวามคุความใคร่
สื่อเภทภัยที่ขาดการตระหนัก
หลังเธอถูกข่มขืนสะอื้นนัก
แล้วเธอจักเข้าใจในคำเตือน

คำบุราณท่านกล่าวไว้ไม่มีผิด
เมื่อชีวิตมีภัยใจคิดเหมือน
เห็นโลงศพน้ำตาก็มาเยือน
อย่าแชเชือนชีวิตคิดป้องกัน

บ้างผู้ชายเหี้ยมโหดชั่วโฉดเขลา
ขืนชำเราผู้หญิงยิ่งโศกศัลย์
ออกล่าเหยื่อสั่งสมพรหมจรรย์
อย่างเมามันทำตัวกลั้วราคี

เมื่อเส้นทางวัยรุ่นว้าวุ่นนัก
มัวยึดหลักมากกว่าปัจจัยสี่
หลงวัตถุค่านิยมหมักหมมกลี
เป็นเหตุที่ง่ายต่อการล่อลวง

ยิ่งวัยรุ่นมุ่งมั่นสัมพันธ์ใคร่
ความที่ไร้เดียงสาน่าเป็นห่วง
พลาดตั้งท้องขึ้นมาโทษว่าดวง
แท้ผลพวงบกพร่องไม่ป้องกัน

บางคนยอมใฝ่ต่ำทำแท้งลูก
มารหัวขนจึ่งถูกคนเหยียดหยัน
เอากากเดนออกมาไม่เว้นวัน
คนลงทัณฑ์เกินกว่าเรียกมานุษย์

น้อยนักที่ชายคิดรับผิดชอบ
เธอจึ่งลอบหมายฆ่าผู้บริสุทธิ์
ขาดสามัญสำนึกช่วยยื้อยุด
กลับเพิ่มจุดตราบาปตราบนิรันดร์

ไร้สำนึกทั้งชาย-หญิงสิ่งแสนชั่ว
หลงเมามัวกิเลสเหตุมหันต์
เขาทำผิดอะไรทำแท้งกัน
โดยกีดกั้นการกำเนิดเด็กเกิดมา

ขอเทิดทูนหญิงที่ไม่สิ้นคิด
เก็บชีวิตเขานั้นหมั่นรักษา
คอยทะนุถนอมยอมทนมา
ยังดีกว่าทรมานการทำแท้ง

ทั้งอาจเจ็บปางตายต่อหลายสิ่ง
คนรู้ยิ่งโพนทะนาด่าสาบแช่ง
พฤติกรรมซ้ำซากยากเปลี่ยนแปลง
ใจช่างแล้งพรหมวิหารเหมือนอย่างเคย

ขอเตือนภัยผู้หญิงสิ่งที่ห้าม
ผู้ชายทรามมีมากนะอยากจะเอ่ย
หากรักใครชอบใครรู้ไว้เลย
ก่อนลงเอยอย่าถลำหลงคำรัก

ก่อนที่เธอเผลอใจในคำพูด
จงพิสูจน์หัวใจให้ประจักษ์
คิดใคร่ครวญถ้วนถี่ให้ดีนัก
โดยใช้หลักวิวาห์มาไตร่ตรอง

บางคู่เกิดปัญหาการหย่าร้าง
เป็นจุดสร้างสังคมให้มัวหมอง
ทิ้งลูกเด็กเล็กแดงแข่งกันร้อง
เห็นแล้วต้องสมเพชเวทนา

บ้างพ่อแม่ล้มหายและตายจาก
ต้องลำบากกลายเป็นเด็กอนาถา
เกิดปมด้อยชอกช้ำเด็กกำพร้า
โดนล้อว่าขื่นขมบ้างตรมตรอม

สิ่งเหล่านี้อาจสอนเด็กร่อนเร่
ตามว้าเหว่แห่งใจได้หล่อหลอม
เพราะขาดความอบอุ่นมาโอบอ้อม
บ้างครั้งพร้อมคิดแต่ว่าฆ่าตัวตาย

อีกสังคมทุกวันมีปัญหา
ทั้งแถวย่านรัชดาน่าใจหาย
ท่ามกลางไฟราตรีแสงสีพราย
เต้นโยกซ้ายโยกขวาท่าระยำ

ต้องแต่งตัวหวิวหวามคุความใคร่
แลกการได้เข้าร้านอย่างชื่นฉ่ำ
ใส่เกาะอกสายเดี่ยวถูกครอบงำ
เธอยอมทำตามเขาโง่เง่าจริง

เจ้าของร้านก็ใจชั่วกลั้วกิเลส
ลบหลู่เพศคุณค่าคำว่าหญิง
เธอก็ลดคุณค่าไม่ท้วงติง
กลับเป็นสิ่งภูมิใจที่ได้โชว์

คนอาจมองสะดุดเป็นจุดเด่น
ร่างที่เน้นสัดส่วนล้วนฉาวโฉ่
ถูกประณามกล่าวหาอย่างพาโล
เธอแต่งโป๊กว่าหญิงโสเภณี

โดยสังคมมองแต่กันแค่เปลือก
น้อยนักเลือกมองใจในอกนี่
หากมองใครว่าเป็นเช่นคนดี
กลับมองที่เงินตราแทนค่าคน

ค่านิยมย่ำแย่ยากแก้ไข
ตราบยังไม่สังเกตตรองเหตุผล
รู้พอเพียงปัจจัยสี่ที่สุขล้น
ควรเริ่มต้นชีวิตคิดให้เป็น

ทั้งน้ำใจแจ่มชื่นต่างยื่นมอบ
ควรนบนอบกราบไหว้เมื่อได้เห็น
แลกรอยยิ้มไมตรีที่ฉ่ำเย็น
สู่ประเด็นมุมมองครรลองงาม

แล้วเลิกเห็นแก่ตัวสิ่งชั่วช้า
ใช้เมตตาสื่อจิตไม่คิดหยาม
ช่วยกันละอัตตาพยายาม
เพื่อเติมความแจ่มใสให้ชื่นบาน

แล้วพิราบบินสัญจรสู่ทิศใต้
มองทางไหนเห็นแต่คนอลหม่าน
เมื่อเหตุร้ายท้นทุกข์คอยรุกราน
บางหมู่บ้านถูกฆ่าอย่างทารุณ

ขนาดคนรับจ้างกรีดยางขาย
ยังวางวายถูกยิงด้วยกระสุน
เลือดกระเซ็นไหลย้อยตามรอยพรุน
ยิ่งว้าวุ่นร้าวรานทั่วบ้านเมือง

พระสงฆ์ก็เช่นกันที่มันฆ่า
ตัดคอมาประจานอย่างต่อเนื่อง
เกิดเป็นคนเสียเปล่าประโยชน์เปลือง
สร้างแต่เรื่องตัณหาการฆ่าฟัน

เพลิงกิเลสร้อนแรงแผ่นดินใต้
ตราบยังไม่หมดสิ้นการห่ำหั่น
คนถูกยิงล้มตายเป็นรายวัน
คุณครูนั้นก็ถูกการคุกคาม

ทหารต้องล้มตายหลายคนแล้ว
ตลอดแนวพิทักษ์การหักห้าม
เมื่อออกลาดตระเวนอยู่ทุกยาม
ยิ่งเพิ่มความอาฆาตของสัตว์ร้าย

ทั้งเด็กน้อยต้องมาพลอยด้อยความรู้
เมื่อคุณครูถูกฆ่าน่าใจหาย
แล้วเหตุการณ์ยิ่งย้ำการทำลาย
เมื่อเพลิงได้เผาไหม้ในโรงเรียน

โจรเหี้ยมโหดต่ำช้ายิ่งกว่าสัตว์
ยากเกินดัดนิสัยให้ปรับเปลี่ยน
ทั้งจิตใจความคิดยังผิดเพี้ยน
แม้ติเตียนก็เขลาเบาปัญญา

เรานั้นมีแผ่นดินถิ่นอาศัย
แล้วเหตุใดก่อเวรคอยเข่นฆ่า
ฤๅระเริงกำหนัดหลงอัตตา
บอดใบ้บ้าคิดแบ่งแยกดินแดน

ฤๅเจ้านั้นขวัญเสียถูกเกลี้ยกล่อม
จึ่งยินยอมทำตามอย่างแบบแผน
แลกกับยาเสพติดผลตอบแทน
ฤๅเงินแสนล่อไว้ให้ทำกัน

โอ้อกเอ๋ยหัวอกนกพิราบ
เลือดแดงอาบเปียกทั่วตัวเจ้านั่น
คนทำเจ้าทวีคูณแทบสูญพันธุ์
หรือว่าสันติสุขหมดยุคแล้ว?

ได้แต่หวังตั้งจิตอธิษฐาน
ขอบันดาลพรจากวัดพระแก้ว
ให้ประเทศเป็นสุขทุกเขตแนว
ให้คลาดแคล้วคนพาลมารครอบงำ

แม้แลกได้จะอุทิศชีวิตนี้
เอาชีพพลีดับเข็ญเป็นสุขร่ำ
ให้คนชั่วตาสว่างพบทางธรรม
ละบาปกรรมเพื่อสันตินิรันดร์เทอญ

แม่จิตร

แสดงความคิดเห็น | ส่งเรื่องนี้ให้เพื่อน | แจ้งเตือนเรื่องไม่เหมาะสม

อ่านความคิดเห็น

ความคิดเห็นที่ 3

(0)

inmoon วันที่ : 21/11/2007 เวลา : 01.52 น.
http://oknation.nationtv.tv/blog/inmoon
เวลาบินข้ามเราไป ทว่าทอดเงาไว้เสมอ

สวัสดีค่ะ
มาอ่านค่ะ

ความคิดเห็นที่ 2

(0)

เจริญขวัญ วันที่ : 20/11/2007 เวลา : 20.53 น.
http://oknation.nationtv.tv/blog/charoenkwan

วุ้ย น้องยศไม่ต้องห่วง ชาตินี้ เจ๊จะไม่หย่า เว้นแต่ว่า เจอสามีแอบใส่สายเดี่ยว คริๆ

ความคิดเห็นที่ 1

(0)

เรือรบเมืองมั่น วันที่ : 20/11/2007 เวลา : 19.55 น.
http://oknation.nationtv.tv/blog/ruarob

เขียนได้ยอดเยี่ยมเปี่ยมพลังมากครับ หลายเรื่องน่าเจ็บปวดร้อยผ่านอักษรเข้าเป็นพวงเดียวกันได้ คล้ายยิงปืนโป้งเดียวจับนกทั้งพวงมาคอนกลับไปแกงกินที่บ้านได้ในคราวเดียว

มอบให้ 1 คะแนนครับ

แสดงความคิดเห็น

ถึง บล็อกเกอร์ ทุกท่าน โปรดอ่าน ด้วยทาง บริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ จำกัด (มหาชน) ได้ติดต่อขอความร่วมมือ มายังเว็บไซต์และเว็บบล็อกต่าง ๆ รวมไปถึงเว็บบล็อก OKnation ห้ามให้มีการเผยแพร่ผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ของบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ บนเว็บ blog โดยกำหนดขอบเขตของสิ่งที่ห้ามทำ และสามารถทำได้ ดังนี้ ห้ามทำ - การใส่ผลงานเพลงต้นฉบับให้ฟัง ทั้งแบบควบคุมเพลงได้ หรือซ่อนเป็นพื้นหลัง และทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือ copy code คนอื่นมาใช้ - การเผยแพร่ file ให้ download ทั้งที่อยู่ใน server ของคุณเอง หรือฝากไว้ server คนอื่น สามารถทำได้ - เผยแพร่เนื้อเพลง ต้องระบุชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องให้ชัดเจน - การใส่เพลงที่ร้องไว้เอง ต้องระบุชื่อผู้ร้องต้นฉบับให้ชัดเจน จึงเรียนมาเพื่อโปรดปฎิบัติตาม มิเช่นนั้นทางบริษัท จีเอ็มเอ็ม แกรมมี่ฯ จะให้ฝ่ายดูแลลิขสิทธิ์ ดำเนินการเอาผิดกับท่านตามกฎหมายละเมิดลิขสิทธิ์ OKNATION กฎกติกาการเขียนเรื่องและแสดงความคิดเห็น 1 การเขียน หรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ต้องไม่หมิ่นเหม่ หรือกระทบต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์ หรือกระทบต่อความมั่นคงของชาติ 2. ไม่ใช้ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่นในทางเสียหาย หรือสร้างความแตกแยกในสังคม กับทั้งไม่มีภาพ วิดีโอคลิป หรือถ้อยคำลามก อนาจาร 3. ความขัดแย้งส่วนตัวที่เกิดจากการเขียนเรื่อง แสดงความคิดเห็น หรือในกล่องรับส่งข้อความ (หลังไมค์) ต้องไม่นำมาโพสหรือขยายความต่อในบล็อก และการโพสเรื่องส่วนตัว และการแสดงความคิดเห็น ต้องใช้ภาษาที่สุภาพเท่านั้น 4. พิจารณาเนื้อหาที่จะโพสก่อนเผยแพร่ให้รอบคอบ ว่าจะไม่เป็นการละเมิดกฎหมายใดใด และปิดคอมเมนต์หากจำเป็นโดยเฉพาะเรื่องที่มีเนื้อหาพาดพิงสถาบัน 5.การนำเรื่อง ภาพ หรือคลิปวิดีโอ ที่มิใช่ของตนเองมาลงในบล็อก ควรอ้างอิงแหล่งที่มา และ หลีกเลี่ยงการเผยแพร่สิ่งที่ละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบหรือวิธีการใดก็ตาม 6. เนื้อหาและความคิดเห็นในบล็อก ไม่เกี่ยวข้องกับทีมงานผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซต์ โดยถือเป็นความรับผิดชอบทางกฎหมายเป็นการส่วนตัวของสมาชิก คลิ้กอ่านเงื่อนไขทั้งหมดที่นี่" OKnation ขอสงวนสิทธิ์ในการปิดบล็อก ลบเนื้อหาและความคิดเห็น ที่ขัดต่อความดังกล่าวข้างต้น โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ต่อเจ้าของบล็อกและเจ้าของความคิดเห็นนั้นๆ
		กลับไปหน้าที่แล้ว กลับด้านบน

[ Add to my favorite ] [ X ]

<<	พฤศจิกายน 2007					>>
อา	จ	อ	พ	พฤ	ศ	ส
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30