" ถ้ามีใครถามทำไมคนไทยถึงรักพระองค์อย่างนี้
          แค่ได้ชมพระบารมีก็ยิ้มทั้งน้ำตา
          ถ้าหากให้อธิบายเหตุผลนานา
          คงต้องใช้เวลาเท่าชีวิตนี้..."

     ในยามนี้แม่หมีและคนไทยอีกหลายคนคงอยู่ในอารมณ์นี้   เปิดทีวีทั้งวันเพื่อรับชมสารคดีเกี่ยวกับพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช  นั่งฟังเพลงพระราชนิพนธ์และเพลงเกี่ยวกับพ่อที่ศิลปินแต่งถวายอย่างไม่รู้เบื่อ  บางทีน้ำตาไหลรินเพราะคิดถึงพระองค์  ยิ่งเห็นภาพพระองค์ทรงงานยิ่งทำให้เราตื้นตันใจ  พวกเราโชคดีมากแค่ไหนที่เกิดบนแผ่นดินไทย  ในแผ่นดินในรัชกาลที่ 9

      ครั้งที่แม่หมียังเป็นเด็กเล็กๆ  นั่งดูทีวีขาวดำยามค่ำคืนกับคุณพ่อ  แม่หมีถามคุณพ่อว่า " อัยยะฮ์ (แม่หมีเรียกพ่อแท้ๆของแม่หมีว่าอัยยะฮ์  เรียกคุณอาผู้ชายว่า คุณพ่อ เพราะคุณอาไม่มีลูกและรักพวกหลานๆเหมือนลูก  เลยทำให้แม่หมีมีพ่อ 2 คน แม่ 2 คน  เราจึงถูกเลี้ยงดูมาอย่างอบอุ่น) ทำไมในทีวีถึงมีแต่ภาพผู้ชายใส่แว่นคนนี้ทุกวันคะ" อารมณ์ถามแบบเด็กช่างสงสัย                      

            คุณพ่อตอบว่า  " ผู้ชายคนที่ลูกพูดถึงเราเรียกท่านว่า  ในหลวง  ท่านเป็นพระมหากษัตริย์ของประเทศไทยที่เราอาศัยอยู่ " พ่อของแม่หมีมีคำตอบให้แม่หมีเสมอไม่ว่าแม่หมีจะเป็นเด็กหรือโตเป็นสาว  พ่ออธิบายต่อว่า  "ในทีวีเขาเอาภาพที่ในหลวงเสด็จไปทำงาน  ไปในที่ต่างๆมาให้คนไทยได้เห็น  ท่านไปช่วยเหลือประชาชน"   และคุณพ่อก็อธิบายเพิ่มเติมว่า  "พระองค์รักประชาชนทุกคน  ไม่ว่าจะนับถือศาสนาใดก็ตาม  นี่ถ้าเราไปอยู่ที่ประเทศอื่นๆเราก็จะไม่สุขสบายอย่างนี้ "  ที่พ่ออธิบายอย่างนี้ก็เพราะว่า  คุณปู่ของแม่หมีเป็นคนมาเลเซีย  มาแต่งงานกับย่าซึ่งเป็นมุสลิมในเมืองไทย  ซึ่งถ้าสืบสาวราวเรื่องไปตามที่พี่สาวของแม่หมีที่เป็นนักประวัติศาสตร์เล่าให้ฟัง   พวกเราล้วนเป็นผู้ที่อพยพเข้ามาอาศัยในประเทศไทยตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5  คุณตาคุณยายของแม่หมีก็เป็นมุสลิมมาจากจีนมณฑลยูนาน (อันนี้คุณน้าเล่าให้ฟังค่ะ)

            แม่หมีถามต่อ  "ถ้าเราไปอยู่ที่ประเทศอื่น  เราจะลำบากมากหรือคะ"

           พ่อตอบว่า  "ลำบากสิลูก   ลำบากมากๆ  บางประเทศอาจจะไม่ยอมรับเรา  และบางทีเราอาจถูกห้ามไม่ให้นับถือศาสนาอิสลาม"  นั่นเป็นภาพจำที่เรานั่งคุยกับพ่อที่แม่หมีไม่เคยลืม   เหมือนภาพที่พระองค์เสด็จทรงงานทุกวัน   การดูข่าวในพระราชสำนักทุกวัน  ทำให้เราได้ซึมซับเอาภาพขณะพระองค์ทรงงานเข้ามาในสมอง ในหัวใจ  และนั่นคือสิ่งที่บ่มเพาะให้เด็กผู้หญิงคนนี้รักในหลวงสุดหัวใจ   โดยที่ตอบไม่ได้ว่าทำไม  

    เมื่อแม่หมีเติบโตขึ้น  อัยยะฮ์(คุณพ่อของแม่หมี) เป็นผู้ที่ชอบเล่าเรียนชอบอ่านชอบศึกษาเรื่องราวต่างๆ  พ่อพูดภาษาอังกฤษคล่อง  พูดภาษามาเลย์ได้เพราะพ่อมีพ่อเป็นคนมาเลย์  พ่อเรียนจนจบเป็นทนายความจากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมือง(ชื่อของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในขณะนั้น) คุณย่าเปิดโรงเรียนประถมเล็กๆ คุณพ่อจึงต้องไปเรียนคณะครุศาสตร์ จากจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย  เพื่อให้ได้วุฒิครูเพื่อมาบริหารโรงเรียน  ชื่อโรงเรียนบำรุงศึกษา  กลางวันสอนเหมือนโรงเรียนทั่วไปแต่ตอนเย็นจะมีครูมาสอนภาษาอาหรับและเรื่องราวต่างๆของศาสนารวมทั้งสิ่งที่มุสลิมต้องทำ   เป็นการสอนโดยไม่เก็บค่าเล่าเรียนเด็กๆแถวบ้านจะเข้ามาเรียนศาสนา  โดยไม่ต้องไปเรียนที่มัสยิดซึ่งอยู่ไกลออกไป   สำหรับพ่อ  พ่อเรียนรู้ศาสนาจากท่านจุฬาราชมนตรี  (ต่วน สุวรรณศาสน์) อีกทั้งพ่อของแม่หมีเป็นนักอ่านทำให้คุณพ่อเป็นคนที่มีความรู้มากมาย   และที่สุดนอกจากงานด้านทนายความและบริหารโรงเรียนแล้ว  พ่อของแม่หมียังทำงานด้านศาสนาควบคู่ไปด้วย  พ่อยังสอนศาสนาให้กับลูกศิษย์อีกมากมาย  และที่สุดด้วยความเป็นคนที่มีความรู้ มีความสามารถจึงได้รับเลือกให้เป็นเลขาธิการคณะกรรมการกลางอิสลามแห่งประเทศไทย  ได้ทำงานใกล้ชิดท่านจุฬาราชมนตรี และทำงานร่วมกับกรรมการอิสลามประจำจังหวัดเกือบทุกจังหวัดที่มีมุสลิมอาศัยอยู่
                    
     การที่พ่อเป็นเลขาธิการคณะกรรมการกลางอิสลามแห่งประเทศไทยจึงใกล้ชิดกับท่านจุฬาราชมนตรีซึ่งนับเป็นครูของพ่อด้วย    ทำให้แม่หมีได้ฟังเรื่องราวของในหลวงที่ทรงเป็นองค์เอกอัครศาสนูปถัมภก  เพราะคุณพ่อจะมีคนต่างจังหวัดมาพักที่บ้านเสมอๆ   ล้วนแล้วแต่เป็นคณะกรรมการอิสลามจังหวัดต่างๆ  ซึ่งการที่เขามาจากต่างจังหวัดการพักที่โรงแรมในสมัยก่อนไม่สะดวก    ด้วยอาหารการกินที่ฮาล้าลหายากที่พักก็แพงมาก   ประจวบกับคุณย่าเป็นคนใจดีมากๆ   บางครั้งคุณพ่อก็ใช้ห้องในบ้านและห้องเรียนจัดเป็นที่พักพิงให้กับคนที่เข้ามาติดต่อราชการกับจุฬาราชมนตรี   คุณแม่กับคุณอาผู้หญิงก็จะดูแลอาหารการกิน   ส่วนแม่หมีเองก็เป็นเด็กที่ชอบป้วนเปี้ยนเวลาผู้ใหญ่เขาคุยกันตั้งแต่เด็กจนโต   จึงได้ฟังเรื่องราวมากมายว่าในหลวงทรงมีพระเมตตากับชาวไทยมุสลิมมาก   พระองค์ทรงเข้าพระทัยในศาสนาอิสลามและวัฒนธรรมของชาวมุสลิมเป็นอย่างดี  พระองค์ทรงทราบว่ามุสลิมนั้นจะกราบผู้ใดไม่ได้เลย  เพราะนั่นทำให้ตกศาสนา(มุรตัด) เวลาเข้าเฝ้าก็จะนั่งพับเพียบและก้มลงไหว้อย่างนอบน้อมแต่ไม่ต้องกราบไปที่พื้น   แม่หมีได้ฟังผู้ใหญ่พูดคุยเรื่องที่ในหลวงทรงสร้างมัสยิดหรือให้ทุนทรัพย์เพื่อจัดหาที่ดินให้สร้างมัสยิดหรือซ่อมแซมมัสยิดที่ชำรุดทรุดโทรมในที่ต่างๆทั้งในกรุงเทพและต่างจังหวัด  และเรี่องราวต่างๆที่เขาพูดคุยกัน
 
      พ่อเคยเล่าให้ฟังว่า  ในหลวงทรงมีรับสั่งให้ท่านจุฬาราชมนตรี(ต่วน สุวรรณศาสน์) แปลพระมหาคัมภีร์อัล-กุรอานทั้งเล่ม  เพราะพระองค์ทรงทราบว่า  มุสลิมส่วนใหญ่ต้องเรียนรู้และอ่านพระมหาคัมภีร์อัล-กุรอานเป็นภาษาอาหรับได้   แต่ไม่อาจแปลเป็นภาษาไทยได้   ถ้าจะมีคนแปลได้ก็ได้เป็นบางส่วนที่สำคัญแล้วมาสอนต่อๆกันเป็นทอดๆ  การที่พระองค์มีพระดำริเช่นนี้   ทำให้เห็นว่าพระองค์ทรงมีความเข้าใจและเห็นว่าเป็นสิ่งที่มีประโยชน์มาก  (ลองคิดดูนะคะว่า   เราอ่านพระมหาคัมภีร์อัล-กุรอานเป็นภาษาอาหรับได้  แต่ไม่เข้าใจความหมาย มันน่าอึดอัดมาก)  นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าพระองค์ทรงรักและเข้าใจมุสลิมอย่างแท้จริง  
 
       ในปีพ.ศ. 2511 อันเป็นปีครบ 14 ศตวรรษแห่งอัลกุรอาน  ประเทศมุสลิมทุกประเทศต่างก็จัดงานเฉลิมฉลองกันอย่างสมเกียรติ  ประเทศไทยแม้จะไม่ใช่ประเทศมุสลิมแต่ก็ได้มีการจัดงานเฉลิมฉลอง 14 ศตวรรษแห่งอัลกุรอานขึ้น ณ สนามกีฬากิตติขจร เมื่อวันที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2511 เป็นวันเดียวกันกับการจัดงานเมาลิดกลาง  ในปีนั้นในหลวงพร้อมด้วยสมเด็จพระราชินีเสด็จเป็นองค์ประธานในพิธี และในวันนั้นเป็นวันเริ่มแรกที่พระมหาคัมภีร์อัลกุรอาน ฉบับความหมายภาษาไทย ได้พิมพ์ถวายตามพระราชดำริและได้พระราชทานแก่มัสยิดต่างๆ ทั่วประเทศ (คัดข้อความนี้มาจากhttps://www.halalize.com/blog/long-live-the-king)  ซึ่งในปีนี้ท่านจุฬาราชมนตรี(ต่วน สุวรรณศาสน์) ซึ่งขณะนั้นมีอายุมากแล้วได้มอบหมายให้นายนิพนธ์  จุฑามาศ ( อัยยะฮ์ - คุณพ่อของแม่หมี ) เป็นประธานจัดงานเมาลิดกลางประจำปีฮิจญ์เราะหฺศักราช  1391   ตอนนั้นจำได้ว่าช่วงนั้นที่บ้านของแม่หมีคึกคักมาก   มีการประชุมคณะทำงาน  มีการตระเตรียมงานเพื่อออกแสดงในวันนั้น  ส่วนแม่หมีก็ตื่นเต้นที่มีคนมาช่วยกันทำงานนี้ที่บ้าน  นี่คือความทรงจำที่แม่หมีมองผ่านสายตาของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เกิดในสมัยรัชกาลที่ 9

      มาดูภาพย้อนวันวานกันค่ะ

         ภาพในงานเมาลิดที่สนามกีฬากิตติขจร (สนามอินดอร์ สเตเดียม หัวหมาก)  คุณพ่อ(นายนิพนธ์ จุฑามาศ)ของแม่หมีกำลังถวายรายงาน  พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช และสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ  ข้างหน้าเป็นแบบจำลอง"กะอ์บะฮ์" ซึ่งตั้งอยู่ในใจกลางมัสยิดฮะรอม ในนครมักกะฮ์  ประเทศซาอุดิอารเบียเป็นทิศกิบลัต (ทิศที่ชาวมุสลิมจะหันหน้าไปทางทิศนี้ในเวลาทำละหมาด  ซึ่งในประเทศไทยจะหันหน้าไปทางทิศตะวันตก)  และเป็นสถานที่ฏอวาฟ (เวียนรอบ) ในการประกอบพิธีอุมเราะฮ์ในการประกอบพิธีฮัจย์  เยื้องไปด้านหลังคือคุณอาเขย  นายชูศักดิ์ หมัดป้องตัว (ซี่งแม่หมีเรียกท่านว่าคุณพ่อ  เพราะท่านไม่มีลูกจึงรับเอาพวกเราเป็นลูกด้วย)

       ข้างหลังภาพนี้เขียนว่า เสาร์ที่ 16 มีนาคม  2511  สนามกีฬากิติขจร  หัวหมาก  เป็นลายมือของคุณอา

          เด็กผู้หญิงยืนหน้าตาง่วงนอนนั่นคือแม่หมี  ตอนนั้นอายุ 9 ขวบจำได้ว่าง่วงนอนมาก ไปตั้งแต่เช้ากว่างานจะเลิกก็ดึกมาก  น่าจะเป็นการถ่ายรูปหมู่คณะทำงาน ข้างๆด้านซ้ายมือคือพี่ชาย   คุณพ่อยืนเยื้องๆอยู่ด้านหลัง  ตอนนั้นมุสลิมผู้หญิงยังแต่งตัวปกติ  ไม่ได้มีการแต่งตัวมิดชิดและคลุมฮิญาปเหมือนสมัยนี้ ตอนนั้นคนที่คลุมฮิญาปส่วนใหญ่จะเป็นคนสูงอายุและไปประกอบพิธีฮัจย์มาแล้ว

               ภาพนี้คุณพ่อไปออกทีวีช่อง 4 บางขุนพรหม น่าจะไปแถลงเรื่องการจัดงานเมาลิด

       แม่หมีเขียนเรื่องนี้ไม่ใช่เพื่อเป็นการโอ้อวดว่าพ่อของตัวเองได้เข้าเฝ้าอย่างใกล้ชิด    แต่เพื่อให้เห็นว่าพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงเป็นองค์เอกอัครศาสนูปถัมภก   ทรงมีพระเมตตาให้กับพสกนิกรไม่ว่าจะเชื้อชาติใด  นับถือศาสนาใด  พระองค์ทรงรักพวกเราดุจดังลูก  และเราก็รักพระองค์ไม่ใช่เพราะพระองค์เป็นพระมหากษัตริย์ของเราเท่านั้น  แต่พวกเรารักในสิ่งที่พระองค์ทำ  สิ่งที่พระองค์วางแนวทาง  ทรงแก้ไขปัญหาในทุกๆเรื่องเพื่อพสกนิกรของพระองค์  พระองค์ทรงเหน็ดเหนื่อยโดยไม่จำเป็นต้องบอกให้ใครรู้  ไม่ต้องบอกว่าพระองค์ทำสิ่งใดบ้าง   ดังที่พระองค์ทรงสอนให้เราทำแบบปิดทองหลังพระ   ทำทุกอย่างด้วยหัวใจทำเพื่อคนอื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน  แล้ววันหนึ่งสิ่งที่ทำจะเปิดเผยออกมาให้ทุกคนได้เห็น  สี่พันกว่าโครงการที่พระองค์ทรงทำนั้นมากมายเกินกว่าที่คนๆเดียวอย่างเราๆจะทำได้    แต่พระองค์ได้ทรงทำให้พวกเราได้ประจักษ์   

        แม่หมีตั้งปณิธานว่าจะทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด  ทำตามแนวทางที่พระองค์ได้วางไว้  ซื่อสัตย์และใช้ชีวิตอย่างพอเพียง  และจะบอกลูกหลานต่อๆไปว่า ครั้งหนึ่งเรามีพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่และมีน้ำพระทัยมากมาย   นับว่าเราโชคดีที่เกิดในรัชกาลที่ 9  และแม่หมียืนยันว่า เราเป็นอิสลามแต่ก็รักพระองค์อย่างที่สุด  เพราะพระองค์ไม่เคยเลือกที่จะรักลูกคนไหน  เราเกิดบนแผ่นดินของพ่อ ราชาผู้ทรงธรรม  และพระองค์ทรงทำเพื่อพวกเราตลอดมา  
 
        น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้น หาที่สุดมิได้  
                             
หมายเหตุ    
                  1  เรื่องนี้เขียนจากความทรงจำในแง่มุมของแม่หมี

                  2  การบริหารกิจการอิสลามในประเทศไทยนั้น เป็นไปตามพระราชบัญญัติองค์กรศาสนาอิสลาม พุทธศักราช 2540  ได้กําหนดรูปแบบการบริหารไว้เป็นคณะกรรมการซึ่งมีอยู่  3  ระดับ คือ   1) กรรมการกลางอิสลามแห่งประเทศไทย   2) กรรมการอิสลามประจําจังหวัด และ 3) กรรมการอิสลามประจํามัสยิด โดยมีจุฬาราชมนตรี ซึ่งพระมหากษัตริย์ทรงแต่งตั้งจากบุคคลที่ผ่านการคัดเลือกจากผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งประธานกรรมการอิสลามประจําจังหวัดทุกจังหวัดเป็นผู้เสนอ จุฬาราชมนตรี

                  3  จุฬาราชมนตรี ตําแหน่งประมุขสูงสุดของศาสนาอิสลามในประเทศไทย    ตําแหน่งนี้ปรากฏมีครั้งแรกในแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมแห่งกรุงศรีอยุธยา และมีสืบมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ตามพระราชพระราชบัญญัติองค์กรศาสนาอิสลาม พุทธศักราช 2440   พระมหากษัติริย์ทรงแต่งตั้งจุฬาราชมนตรี เพื่อเป็นผู้นํากิจการศาสนาอิสลามในประเทศไทย  และให้มีเงินอุดหนุนฐานะจุฬาราชมนตรีตามที่กําหนดในพระราชกฤษฎีกา ตําแหน่งจุฬาราชมนตรี เดิมเป็นตําแหน่งข้าราชการในสํานักราชเลขานุการในพระองค์เทียบเท่าตําแหน่งหัวหน้ากอง  จุฬาราชมนตรี  มีหน้าที่ให้คําปรึกษาหรือเสนอความเห็นต่อทางราชการเกี่ยวกับกิจการศาสนาอิสลาม

                 4  งานเมาลิดกลาง   ในปี พ.ศ. 2506 ท่านจุฬาราชมนตรี (ต่วน สุวรรณศาสตร์) ได้กราบบังคมทูลเชิญพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 เป็นองค์ประธานในพิธี และพระองค์ท่านได้ทรงรับการกราบบังคมทูลของท่านจุฬาราชมนตรีมาเป็นองค์ประธานในพิธีตั้งแต่ ปี พ.ศ. 2506 เป็นต้นมา นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณและความปลื้มปิติยินดีเป็นล้นพ้นต่อพสกนิกรชาวไทยมุสลิม   จาก ปี พ.ศ.2504 งานเมาลิดส่วนกลางได้ถูกจัดมาอย่างต่อเนื่องไม่เคยขาด ได้มีการเปลี่ยนชื่อเป็น " งานเมาลิดกลาง" ใน ปี พ.ศ.2515-2522  และได้เปลี่ยนชื่ออีกครั้งเป็น " งานเมาลิดกลางแห่งประเทศไทย" ตั้งแต่ ปี พ.ศ. 2525 จนถึงปัจจุบัน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้เสด็จมาเป็นองค์ประธานในพิธี  ในปีใดที่ไม่สามารถเสด็จมาได้ก็จะให้ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ และในระยะหลังตั้งแต่ ปี พ.ศ.2521 ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ  ให้สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร เป็นผู้แทนพระองค์ตลอดมาจนถึงปัจจุบัน  เนื่องจากงานเมาลิดกลางเป็นงานระดับชาติที่พี่น้องมุสลิมจำนวนมากมาเที่ยวและร่วมกิจกรรมอีกทั้งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นองค์ประธานในพิธี   สถานที่สำหรับจัดงานจึงมีความจำเป็นที่จะต้องให้เหมาะสมและเพียงพอที่จะรองรับผู้มาร่วมงานได้  ดังนั้นการจัดงานจึงต้องใช้สถานที่ที่สามารถรองรับผู้คนได้จำนวนมาก เช่น ลุมพินีสถาน สนามกีฬาหัวหมาก สนามกีฬาแห่งชาติ                        

                    งานเมาลิดกลางแห่งประเทศไทย เป็นงานที่มีการกล่าวบทสดุดีศาสดามุฮัมมัดหรือที่ชาวมุสลิมเรียกกันว่าบัรซันญีซึ่งเป็นบทกลอนอาหรับที่มีความไพเราะและมีการขอพรให้กับศาสดามุฮัมมัดหรือที่ชาวมุสลิมเรียกว่าซอลาวาต  นอกจากนี้ยังมีการอ่านพระมหาคัมภีร์อัลกุรอานโดยชาวไทยและชาวต่างประเทศ  การเผยแพร่จริยวัตรอันงดงามและเรียบง่ายของศาสดามุฮัมมัด  มีการบรรยายทางวิชาการ แต่ที่เด่นชัดในงานนี้คือการจำหน่ายสินค้ามุสลิมอาหารฮาล้าลนานาชนิด นอกจากนี้งานเมาลิดกลางแห่งประเทศไทยจัดว่า  เป็นงานเดียวที่ชาวมุสลิมทั่วประเทศได้มีโอกาสมารวมตัวกัน

       ขอบคุณข้อมูลเรื่องงานเมาลิด  ความรู้เรื่องจุฬาราชมนตรี จาก
           1 http://muslimchiangmai.net/index.php?topic=3586.0;wap2
           2 https://th.wikipedia.org
           3 http://www.dra.go.th/module/attach_media/sheet6620090402112315.pdf
           4 http://deeps.tnews.co.th/contents/y/209771
           5 http://news.muslimthaipost.com/news/27256
           6 http://www.innnews.co.th/shownews/show?newscode=736857
           7 https://www.halalize.com/blog/long-live-the-king
           8 ขอบคุณ"เพลงพระราชาผู้ทรงธรรม" ของบ.Gmm Grammy เวอร์ชั่นจัสมิน   คำร้อง/ทำนองโดย กมลศักดิ์ สุนทานนท์, ปิติ ลิ้มเจริญ  เรียบเรียงโดย วีรภัทร์ อึ้งอัมพร