คราวก่อนเขียนเรื่อง " YESTERDAY ที่หวลคืนมา....อีกครั้ง"  ซึ่งปกติแม่หมีจะไม่เป็นคนที่เขียนเรื่องหนัง  ชอบดูหนังแต่ไม่ถนัดที่จะเขียน  เลี่ยงไปให้หมีน้อยเขาเขียนเพราะการเขียนทำให้เขาพัฒนาทั้งความคิด  ทั้งการใช้ภาษา  ส่วนแม่หมีก็จะเอามาคุยๆกันเท่านั้น   แต่ถ้าใครได้อ่านเรื่อง " YESTERDAY ที่หวลคืนมา....อีกครั้ง" ก็จะรู้เหตุผลว่าทำไมแม่หมีจึงกลับมาเขียน  มันคงไม่เป็นทุกครั้งที่ไปดูหนัง  แต่การดูหนังแต่ละเรื่องมันให้มุมมองแง่คิด  เป็นมุมมองของคนที่ต้องอยู่กับปัจจุบันอย่างแม่หมีได้รู้สึกและสัมผัสจากการดูหนัง    ดังนั้นการไปดูหนังเรื่อง " Weathering with You   ฤดูฝัน ฉันมีเธอ"  จึงเป็นความรู้สึกของแม่หมีโดยเฉพาะ  อาจไม่เหมือนที่คนอื่นดู  สำหรับหนังเรื่องนี้เป็นผลงานภาพยนตร์อนิเมชั่นเรื่องล่าสุดจากผู้กำกับที่มีชื่อเสียงอย่าง มาโคโตะ  ชินไค   ผู้สร้างผลงานที่ตราตรึงใจมากมาย อย่าง " Your Name หลับตาฝันถึงชื่อเธอ " ( แม่หมีไม่พลาดอยู่แล้ว)ซึ่งพอแม่หมีรู้ว่า อนิเมชั่นเรื่องนี้จะเข้าฉาย   แม่หมีก็รอดูเพราะชอบในผลงานอันละมุน  ภาพที่แสนสวยงาม เนื้อเรื่องที่ให้มุมมองของชีวิต  ไม่ว่าจะเป็นหนังที่ตัวละครเอกจะเป็นวัยรุ่น   วัยละอ่อน   แต่สว.อย่างแม่หมีก็ดูได้แล้วก็ชอบด้วย  เป็นหนังที่ทุกคนน่าจะได้ดู เราไม่จำเป็นต้องเทียบว่าเรื่องใดดีกว่าเรื่องใดเอาเป็นว่ามันดีต่อใจ   สำหรับคนที่ต้องการอยู่กับความสุขให้นานที่สุด   หนังมันจะเป็นยังไงก็ช่าง   แต่สำหรับแม่หมีประเด็นอยู่ที่ว่า สุขที่ได้ดูหนัง กินข้าวโพดคั่ว  เฝ้ามองภาพบนหน้าจอ สัมผัสเสียงเพลงประกอบภาษาญี่ปุ่นที่ไพเราะ  ที่เราไม่เข้าใจความหมาย  บางช่วงก็มีแปลให้ฟังบ้าง  แต่แม่หมีผู้ชื่นชอบที่จะชมจนจบเครดิตเพื่อฟังเพลงเพราะๆ  เพลงก็คือเพลง  ไม่เข้าใจแต่สัมผัสได้ถึงความรักความอบอุ่นจากเสียงเพลง

           แม่หมีนั่งดูหนังด้วยสายตา  ด้วยหัวใจ และคิดตามเนื้อหา   มันคงดีไม่น้อยที่เราสามารถจะมีอำนาจพิเศษที่ทำให้ฝนหยุดตก   ท้องฟ้าที่เคยหม่นมัวชุ่มฉ่ำไปด้วยสายฝนที่ตกกระหน่ำจนน้ำท่วมเจิ่งนอง  ผู้คนไม่ชอบนักหรอกที่จะอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้  แต่แล้ว...ถ้าเราสามารถจะทำให้ท้องฟ้าแจ่มใส  ฝนหยุดตก พระอาทิตย์ทอแสงอบอุ่น คงจะดีมากๆแต่ธรรมชาติมันไม่เป็นใจ   ผู้คนจึงต้องอยู่กับความลำบาก  ถ้าเรามองสภาวการณ์ของโลกในปัจจุบัน  มนุษย์เองที่เป็นผู้ที่ทำลายโลก  ด้วยสิ่งใหม่ๆที่มนุษย์คิดขึ้นมา  เพื่อความสะดวกสบายทันสมัย  ทั้งพลาสติค ขยะพิษจากเครื่องใช้ไฟฟ้า  คอมพิวเตอร์  แบทเตอรี่  ถ่านไฟฉาย  และอีกมากมาย  เมื่อสร้างแล้วเรานำมาใช้  แต่เวลาทิ้งเราทิ้งที่ไหนกัน  เคยเห็นโซฟา โต๊ะคอมพ์ ฯลฯลงไปอยู่ในลำคลอง  เราอย่าหวังว่าธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมมันจะดีดังเดิม   เพราะระบบการเก็บขยะยังไม่ได้เรื่อง  บอกให้เราแยกขยะ   เราก็แยกแต่เราเห็นเจ้าหน้าที่เก็บขยะฉีกถุงที่เราแยกขยะ   แล้วโยนเข้าไปในรถขยะรวมกันไปหมด   อันนี้คือปัญหาที่เราต้องแก้ไข จากพยูนที่ตายเพราะพลาสติค   จนมาถึงพลาสติคเล็กๆที่อยู่ในกระเพาะปลาทู   เห็นมั๊ยคะ  ปัญหามากมายเกิดจากน้ำมือมนุษย์ทั้งสิ้น  นึกถึงสมัยเด็กๆที่เรายังใช้ใบตอง   ถือตะกร้าไปตลาด  ถือปิ่นโตไปซื้อก๋วยเตี๋ยว  เราผ่านชีวิตแบบนั้นมาโดยไม่ยากลำบากเลย

           ย้อนกลับมาถึงความรู้สึกในขณะดูหนัง  ภาพที่แสนสวยสีนุ่มตา  ละมุนใจ  เนื้อหาที่เด็กมัธยมหนีออกจากบ้าน  มาหางานทำจนมาเจอนางเอกที่มีความสามารถพิเศษ ทำให้ท้องฟ้าสดใส ฝนหยุดตก  แม่หมีคิดถึงตัวเองค่ะ  ถ้าเรามีอำนาจพิเศษที่จะหยุดยั้งโรคไม่ให้มันไปไกลกว่านี้   หมอเขาก็พยายามที่จะหยุดยั้ง  แต่โรคของแม่หมีมันไกลเกินไป  ไกลเกินกว่าที่จะหยุดยั้ง  การให้เคมีบำบัดมันช่วยไม่ได้แล้ว   โครงการกัญชาของสถาบันมะเร็งเราก็ไม่สามารถเข้าร่วมได้   แต่หมอก็พยายามทำดีที่สุด   ทั้งให้ฉายแสงเพื่อหยุดการเจริญเติบโต   ต้องกินยาทุกวันเพื่อหยุดยั้งมัน   ทั้งให้ยาทางหลอดเลือดดำครั้งละหลายพันบาท  วางแผนการรักษาอย่างเต็มที่   แต่ระหว่างทางการรักษาแม่หมีก็เจอผลข้างเคียง  เสาร์อาทิตย์ที่แล้วกะว่าจะไปดูหนัง" Weathering with You   ฤดูฝัน ฉันมีเธอ" แต่ศุกร์ที่แล้วโดนยาเข้าไปขวดแรกก็ต้องส่งห้องฉุกเฉิน  ก็ต้องเลื่อนนอนรพ.ยาวมาจนถึงวันพุธ   ส่วนหมีน้อยก็เป็นไข้หวัด  แม่หมีนอนคนเดียวที่รพ.ซึ่งไม่เป็นไรและทางสถาบันมะเร็งให้นอนรพ.ต้นสังกัด  เขาบอกว่ามันง่ายที่หมอจะติดต่อกัน   ง่ายกว่าไปนอนรพ.เอกชน   ห่วงก็แต่หมีน้อย  พ่อหมีพาไปรพ.เซนต์หลุยส์ก่อนที่จะเป็นหนักจนต้องนอนรพ.   เราโทรคุยกันทุกวันทุกคืน   หมีน้อยอยากมาหาแม่   แต่ทั้งแม่หมีและหมีน้อยก็ไม่ควรที่จะอยู่ใกล้ชิดกัน   เรียกว่าพ่อหมีพี่หมีใหญ่ต้องวิ่งวุ่นแม่หมีเองก็ต้องรีบแข็งแรง  ไม่ว่าหมอจะสั่งอะไรก็ตามนั้น   แม้กระทั่งอาหารก็ไม่กินนอกเหนือจากที่รพ.จัดมา  แต่กระนั้นอาการเบาหวานความดันมันเพี้ยนไปหมด   หมอเขาก็ตรวจอย่างละเอียดเพื่อหาสาเหตุ  เจาะเลือดไม่รู้กี่หน  ตรวจปัสสาวะ  หมอเป็นห่วงที่สุดคือติดเชื้อในกระแสเลือด   และยาที่แม่หมีกินล้วนทำให้เวียนหัวคลื่นไส้   ปรับยากัน   หมอมาดูกันจนแทบจำหน้าไม่ได้ทั้งหมออาจารย์และหมอเด็กๆ   เยอะจัด   พ่อหมีเองก็ต้องเดินทางไปต่างประเทศ   หลีกเลี่ยงไม่ได้  สุดท้ายพอแม่หมีดีขึ้นก็ขอกลับบ้าน  ห่วงหมีน้อย  พ่อหมีเดินทางไปแล้ว   ส่วนพี่หมีใหญ่ต้องดูน้อง   น้องก็ไม่ยอมหยุดงาน  แม่หมีเข้าใจหมีน้อยดี  บ้านเราสอนกันมาเรื่องความรับผิดชอบในงานที่ทำ   ทุกคนมีหน้าที่   แม่หมีก็ไม่ควรทำตัวให้ทุกคนห่วง  ให้หมอกับพยาบาลทำหน้าที่  แต่หน้าที่ของแม่ก็มี  พอหมอให้กลับบ้านได้   พี่หมีใหญ่ก็รีบไปรับกลับ  ส่วนแม่หมีก็กลับมาดูหมีน้อยซึ่งยังไม่หายดี   เลยพาไปหาหมออีกรอบ  วันนี้หาหมอเสร็จบอกลูกไปดูหนังกัน   แม่เครียดมากๆ  ก็เลยเป็นที่มาของเอ็นทรี่นี้

             ค่ะ  เหมือนหนังเลย   ครอบครัวเราโดนพายุโหมกระหน่ำ  เหมือนบ้านแตก    แม่หมีอยู่รพ.ต้องอยู่ในแผนกที่ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด   พ่อหมีไปต่างประเทศต้องตัดทุกอย่างเพื่อมีสติกับงาน   แม่หมีต้องเป็นคนไข้ที่ดีจะได้หายเร็ว จะโดนเจาะเลือดให้น้ำเกลือ  จนไม่มีที่จะเจาะ เพราะด้านซ้ายของแม่หมีไม่สามารถทำหัตถการได้เลยเพราะโดนเลาะต่อมน้ำเหลืองไปตั้งแต่เป็นมะเร็งเมื่อปี 2554   เพราะฉนั้นพยาบาลจะเจาะที่ขาที่เท้าก็ต้องเจาะ  เจ็บค่ะแต่ไม่ร้อง  อดทนค่ะ   พยาบาลเขาก็ไม่อยากให้เราต้องเจ็บหลายหน   บางครั้งเลือดเส้นนี้น่าจะได้   แต่พอเจาะไปแล้วออกมานิดเดียว  ไม่พอกับการต้องการที่จะนำไปเพาะเชื้อ  ต้องเจาะกันใหม่   ลุ้นทั้งคนไข้ทั้งพยาบาล   พายุผ่านไปหนึ่งลูก   แม่หมีกลับบ้านได้  หมีน้อยมีหวัดอีกเล็กน้อย  หมดยารอบที่สองนี่น่าจะดีขึ้น   เพราะหมีน้อยก็โดนหมอจับเอกซเรย์เหมือนกันเพราะเสียงในปอดมันไม่ค่อยดีแต่ผลออกมาไม่น่าห่วง...โล่งใจ   เหลือพ่อหมีอีกคนที่ยังไม่กลับจากต่างประเทศ    พ่อหมีสบายใจขึ้นที่แม่หมีและหมีน้อยอาการดีขึ้น   พายุมันมาแบบไม่ตั้งตัว  แต่ถ้าทุกคนมีสติ  มีความรักห่วงใยกันเราจะผ่านไปได้    เหมือนในหนัง" Weathering with You   ฤดูฝัน ฉันมีเธอ"  พระเอกและนางเอกกลับมาเจอกันอีกครั้ง    หลังจากที่พลัดพรากไปเพราะนางเอกมีความสามารถพิเศษที่หยุดยั้งไม่ให้อากาศแปรปรวนแต่ก็ต้องแลกกับการเป็นเครื่องสังเวยให้กับพระเจ้าด้วยนางเอกมีความสามารถพิเศษนั้น

             แม่หมีเป็นคนธรรมดาแต่ก็มีศรัทธาในพระเจ้า   ไม่ว่าเรื่องใดที่เกิดขึ้นในชีวิตแม่หมีก็น้อมรับไม่ว่าจะเรื่องเจ็บป่วย   การมีลูกเป็นออทิสติก   ชีวิตของแม่หมีมันไม่ได้ง่ายๆผ่านแบบทดสอบมามากมาย   อะไรที่เกิดขึ้นอะไรที่ผ่านไปล้วนมีเหตุผลทั้งสิ้น  ทางข้างหน้าแม่หมีอาจเจอพายุกระหน่ำอีก  ก็จะน้อมรับและจะพยายามตั้งสติ  เข้มแข็ง  ไปรพ.คราวนี้เราได้ยินเรื่องคนตาย   การก้าวข้ามที่จะไปอยู่อีกโลกหนึ่งไม่ง่ายเลย   มันเจ็บปวดโดยเฉพาะคนเป็นมะเร็ง   แต่ทุกชีวิตล้วนก้าวข้ามไปได้  โลกข้างหน้าเป็นอย่างไรเราไม่รู้เลย  แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องไป    เราก็จะต้องไป.....                

             วันนี้นั่งแท๊กซี่จากรพ.เซนต์หลุยส์  ไปเซ็นทรัลพระรามสาม   เพื่อไปดูหนัง   คนขับแท๊กซี่บอก  "สงสารคุณป้าจัง  โรคเยอะแล้วก็หนักๆทั้งนั้น"   แม่หมีตอบ  "ไม่ต้องสงสารหรอกค่ะ   ทุกคนที่เป็นคนป่วยไข้เขาก็สู้กันทั้งนั้น   ก็มันยังมีลมหายใจ  มีคนที่รักเรารออยู่   เราได้สิทธิหายใจเราก็หายใจต่อ  ผู้ช่วยเยอะ  หมอพยาบาล ยา  ฯลฯ  เมื่อเราหมดสิทธิหมดสัมปทาน   ก็ไม่หายใจ   ชีวิตก็มีแค่นี้แหล่ะ"    เมื่อวันกลับบ้านแท๊กซี่ที่เราเรียกกลับบ้าน  พ่อเขาก็เพิ่งถึงแก่กรรม   แม่หมีเลยแถมเงินให้ไปเขาจะไม่เอา   แม่หมีบอกเอาไปเถอะ  ช่วงที่พ่อคุณป่วยคุณก็ต้องดูแลคุณพ่อดูแลครอบครัวของคุณ   ไม่เป็นไร   ป้าไม่ได้ทำงานแต่ครอบครัวเราก็ดูแลกันอยู่แล้ว

              ชีวิตก็เท่านี้ค่ะ  ตอนนี้ก็ขอมีความสุขไปแบบนี้   วันใดที่นอนแบ่บแล้วจะต้องจากไปก็ต้องไป   ไม่มีใครมาเหนี่ยวรั้งไว้ได้เลย

               " Weathering with You   ฤดูฝัน ฉันมีเธอ "  ขอบคุณครอบครัวหมีที่อยู่เคียงข้างกันตลอดมา  และขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจเสมอมา  เพราะเรามีกันตลอดมาใช่มั๊ยคะ  ขอบคุณจากหัวใจค่ะ

                     แม่หมี  (ไม่ได้เข้มแข็ง แต่พยายามเข้าใจชีวิต)