วันแม่ในความหมายของแม่หมีเมื่อนานมาแล้วก็คือ   วันที่แม่หมีต้องไปโรงเรียนของลูกเพื่อรับดอกมะลิจากลูก  และบางครั้งก็ต้องเป็นแม่ให้เพื่อนๆของลูกที่แม่ของเขาไปโรงเรียนลูกไม่ได้ด้วยเหตุผลนานัปประการ    ต้องไปนั่งมองเด็กๆร้องไห้เพราะแม่ของตนเองไม่มา   ตอนแม่หมียังทำงานแม่หมีไม่สามารถไปในตอนเช้าได้   เพราะแม่หมีเป็นครูก็ต้องดูแลการจัดงานวันแม่ของโรงเรียนของเราเอง  แต่พองานของเราเสร็จแม่หมีก็จะไปโรงเรียนของลูกถึงไปช้า  งานเลิกแล้วแต่คุณครูก็ใจดีให้แม่หมีเข้าไปในห้องเรียน  ไปนั่งในห้องแล้วให้หมีน้อยเอาดอกไม้มาให้ มากอดมาหอมแก้ม   เสร็จจากห้องของหมีน้อยก็ไปต่อที่ห้องพี่หมีใหญ่   คุณครูใจดีค่ะให้แม่หมีทำแบบนี้ได้เรื่อยมา  ลูกจึงไม่เคยรู้สึกขาดแม่   เขามีแม่มาทำหน้าที่ทุกปี   แต่พอหลังจากที่แม่หมีปิดกิจการเลิกทำโรงเรียน  แม่หมีก็สามารถไปร่วมงานได้ตั้งแต่เช้า   และเราก็ว่างจนมีผู้ปกครองเป็นเพื่อนหลายคน  หลายคนติดงาน  หลายคนบอกไม่อยากไปเพราะขี้เกียจแต่งตัวสวยๆ     แต่สำหรับแม่หมีวันแม่คือความสุขของลูกหมีที่ในงานมีแม่ไปร่วมงาน   แม่หมีไม่เบื่อค่ะ  แต่สงสารและเห็นใจเด็กที่ไม่มีแม่มาร่วมงาน  แถมเพลงที่เปิดก็บีบคั้นจิตใจเด็กมาก    หลายคนร้องไห้เพราะแม่ไม่มา   แม่หมีได้รับมอบหมายจากผู้ปกครองหลายคนว่าช่วยเป็นแม่ให้ลูกชั้นหน่อย   ไม่ใช่แม่มันแทนกันไม่ได้หรอกนะ  แต่แม่หมีก็ยินดีทำให้    แม่หมีกอดเด็กทุกคนที่เข้ามาหาแต่จะบอกว่า  " แม่เขามาไม่ได้ไม่เป็นไรหนูมาให้แม่กอดได้  หอมแก้มแม่ก็ได้  แต่ดอกไม้ให้เก็บเอาไว้แล้วเอาไปให้แม่ที่บ้าน"   แม่หมีสงสารหัวใจดวงน้อยๆเหล่านั้น   แม่หมีบอกพวกเขาว่า  วันแม่มีได้ทุกวันและแม่พวกหนูก็รักลูกเสมอแต่ติดธุระถึงมาไม่ได้    วันแม่ของแม่หมีลูกๆแม่หมีเบิกบาน    แต่แม่หมีเศร้าใจกับเด็กๆคนอื่น   ไม่ได้แอนตี้อยากจัดงานก็จัดได้  แต่อาจจะเป็นรูปแบบอื่นๆที่ไม่บีบหัวใจเด็กๆแบบนี้  ก็ลองคิดดูกิจกรรมที่มันสร้างสรร  จัดงานวันแม่แห่งชาติโดยเป็นนิทรรศการ  การเล่านิทาน  การร้องเพลงถวายพระพรสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง   ซึ่งเป็นแม่ของแผ่นดิน  โดยไม่จำเป็นต้องเอาแม่ของเด็กๆมาร่วมงาน    หรือจะให้เด็กประดิษฐ์การ์ดหรือทำงานศิลปะแล้วเอาไปมอบให้แม่ที่บ้าน  น่าจะเวิร์คกว่า

        สำหรับลูกๆของแม่หมีวันแม่คือวันคุณยายหรือวันคุณย่าค่ะ  เราจะไปรับคุณย่าคุณยายไปเที่ยวไปรับประทานอาหาร  จนกระทั่งท่านไปไม่ไหว  แม่หมีก็จะพาลูกๆไปเยี่ยมเยียนและมีของติดมือไปฝากจากหลานๆ   ส่วนแม่หมีน่ะแค่ลูกมากอดมาหอมแก้ม  หรือพูดว่า สุขสันต์วันแม่ครับ  แค่นี้ก็แฮปปี้แล้วล่ะค่ะ   หลังๆคุณยายเสียไป  ก็ไปหาคุณย่า  จนกระทั่งเรามาคิดใหม่   บางทีพ่อหมีเขาอยากมีกิจกรรมให้คุณแม่ของเขาพร้อมกับน้องๆ   เราก็เลยปล่อยให้พ่อหมีไปอยู่กับคุณแม่ของเขา  ส่วนแม่หมีก็ไปกับลูกๆ  แบบแม่ใครแม่ของคนนั้นแล้วกัน  ลูกๆก็ชอบเพราะแม่หมีกับลูกๆก็รู้สึกเป็นส่วนตัว   เราจะไปเดินเที่ยว ไปกินอาหารหรือไปดูหนัง  กุ๊กกิ๊กตามประสาแม่ลูก

         สำหรับปีนี้ (ซึ่งมันอาจเป็นวันแม่ครั้งสุดท้ายของแม่หมี เพราะแม่หมีได้โรคใหม่เพิ่มขึ้นมาต้อนรับเดือนสิงหาคม  คือโรคหัวใจ )  แม้จะเพิ่งออกจากโรงพยาบาล   แต่แม่หมีก็ยังอยากมีวันแม่ที่มีความทรงจำดีๆให้กับครอบครัว    พ่อหมีบอกว่าขอบาย  เพราะเขาต้องเตรียมงานสำหรับวันพฤหัสบดียาวไปจนวันอาทิตย์  ( ซึ่งแม่หมีก็เข้าใจในงานของพ่อหมี)   เมื่อลูกๆมาบอกว่า  งั้นเราไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน   กินเสร็จแล้วแม่ก็มาพักผ่อนที่บ้าน  ส่วนพ่อเราค่อยซื้อมาฝากแล้วกัน    ลูกๆก็พาไปกินที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างเซ็นทรัลสีลมคอมเพลกซ์    เพราะมันใกล้บ้านและไม่ไกลจากโรงพยาบาลถ้าแม่หมีป่วย   แม่หมีรู้สึกปลาบปลื้มใจที่ลูกนึกถึงแม่เสมอ   พอกินอาหารกันไปคุยกันไป   ลูกบอกแม่ดูสดชื่นและดูแข็งแรง   งั้นเราไปดูหนังกันต่อดีมั๊ย   5555 เข้าทางเลย  ของโปรดตอบทันที " ไปสิลูก  เราไปดูหนังกัน "  
               พี่หมีใหญ่พูด  "งั้นเราต้องย้ายห้าง  เราต้องไปแถวสยาม พิชญ์จะพาแม่ไปดูหนังที่มีที่นั่งสบายๆ  มีผ้าห่มและหมอนอิง   และสำคัญที่สุดหนังเรื่องนี้มันต้องดูในระบบที่มันอลังการทั้งภาพและเสียง"    
               แม่หมีบอก  "หนังเรื่องอะไร  ยังไม่บอกแม่เลย "    
               พี่หมีใหญ่บอก  " Inception "
               แม่หมีหัวเราะก๊าก  " เฮ้ย  หนังเก่า  เคยดูแล้ว  ทั้งในโรงและทางเคเบิ้ลทีวี  มันนานมาแล้วนี่นา "
               พี่หมีใหญ่บอก  " ตอนนั้นดูโรงธรรมดา   หนังเรื่องนี้มันต้องดูระบบนี้ถึงจะสนุก   แล้วหนังมันครบสิบปีพอดีเลยแม่"
               แม่หมี  " โอเค  ดูก็ดู  แม่ชอบคริสโตเฟอร์  โนแลน  อยู่แล้ว"  คริสโตเฟอร์  โนแลน เป็นทั้งผู้กำกับ เป็นทั้งผู้เขียนบท  แล้วชอบทำหนังที่มันเข้าใจยาก ดูครั้งแรกนี่มึนค่ะ   แต่ต้องดูซ้ำหลายๆหน   เขาเป็นผู้กำกับที่เก่งมาก  เราต้องตั้งใจดู  คิดตาม  เขาไม่ชอบใช้ CG   ทุกฉากต้องเซ็ทขึ้นมาให้สมจริง  ไม่ค่อยใช้แสตนด์อิน  อาจต้องใช้บ้างเพื่อความปลอดภัย   เป็นผู้กำกับที่มีความใส่ใจทุกรายละเอียด  เนี๊ยบมาก  ดูแล้วก็ตื่นเต้น  เรื่องนี้เป็นแนววิทยาศาสตร์  เป็นหนังแอ๊คชั่นไซไฟ  ล้ำมากๆ  หนังเรื่องนี้ฉายครั้งแรกปี 2553  มาปีนี้ก็ 10 ปีมาแล้วแต่ยังทันสมัย  หนังเรื่องนี้นำแสดงโดยลีโอนาร์โด ดีคาปริโอ, เคน วะตะนะเบะ, โจเซฟ กอร์ดอน-เลวิตต์, เอลเลน เพจฯลฯ

      ผลงานของคริสโตเฟอร์  โนแลน เช่น Dunkirk,The Prestige, Interstellar, Batman Begin,The Dark Knight,The Dark Knight Rise (สามเรื่องหลังนี่ Batman ล้วนๆ เรืยกว่าเป็นไตรภาค  เรื่องล่าสุดที่อยากจะไปดูคือ Tenet ซึ่งบางโรงเข้าฉายแล้ว ซื่งคริสโตเฟอร์  โนแลน กำกับเช่นกันเรื่องนี้เป็นหนังสร้างใหม่   แต่ช่วงวิกฤตโควิดก็จะเอาหนังเก่ามาฉายก่อน  ความจริงหนังเก่าเคยดูแล้ว  แม่หมีก็ไม่อยากดูแต่พอพี่หมีใหญ่ชวนและเห็นว่าเป็นของคริสโตเฟอร์ โนแลนและก็เป็นวันแม่ด้วย   ลูกชวนก็เลยไปดูแล้วกัน (สงสัยเราจะเป็นติ่งโนแลน)

        หนังเรื่องInception  หรือชื่อไทยว่า  จิตพิฆาตโลก  มีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับการโจรกรรมของดอม คอบบ์ที่มีความสามารถในการเข้าไปในฝันของคนอื่นเพื่อเอาข้อมูล   ทำให้คอบบ์ที่แสดงโดยลีโอนาร์โด ดีคาปริโอ ซึ่งเขาได้ทำ Inception กับภรรยาของเขา   และก็สำเร็จแต่ก็ทำให้ภรรยาของเขาได้ฝันว่าได้อยู่กับเขาจนแก่ไปด้วยกัน   แต่ที่สุดภรรยาเขาต้องตายด้วยเธอคิดว่ามันคือความฝัน  เมื่อในฝันหล่นจากที่สูงเธอก็จะตื่นขึ้นมา  ซึ่งเธอเข้าใจผิดตอนนั้นคือเธออยู่ในความจริง   เธอเลยตาย  คนอื่นๆก็คิดว่าเขาฆ่าภรรยา   พระเอกของเราจึงกลายเป็นอาชญากร  แต่ความสามารถที่เขาสามารถเข้าไปอยู่ในความฝันได้นี้  ทำให้โซตะ (เคน วะตะนะเบะ) ได้ให้ข้อเสนอในการที่จะกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมแต่แลกกับการปฏิบัติภารกิจปลูกฝังความคิดของเป้าหมาย  กระบวนการในการปลูกฝังความคิดนี้เรียกว่า "Inception"  หนังสนุกเพราะเป็นแอ๊คชั่นไซไฟ   มีการไล่ล่า  มีการลุ้นเพราะเป็นการทำภารกิจในความฝัน  เพื่อเอาข้อมูล  และเราต้องคิดตามเพราะมันเป็นการฝันซ้อนฝัน  ฝันชั้นที่สูงจนถึงลึกที่สุด   เรียกว่าหนังของโนแลนมักจะเข้าใจยาก  บางเรื่องก็ดาร์คมากๆ  ลองคิดดูว่า หนังที่สร้างเมื่อหลายปีแล้วของเขา   ช่วงโควิดถูกนำกลับมาฉายซ้ำได้อีกแถมคนก็ยังไปดูกัน  ต้องลองสัมผัสดูเองค่ะ

        หนังจบแต่แม่หมียังคงมีความสุขกับภารกิจที่ลูกๆจัดให้ในวันแม่   ประทับใจลูกในการพาผู้หญิงแก่ๆแถมป่วยเดินเที่ยว  นั่งคุย   พาเดินเข้าห้องน้ำ  แล้วถามตลอดเวลาว่าเหนื่อยมั๊ยๆ  คิดว่าตัวเองชรามากที่สุดในโรงหนังแล้วนะคะ   ยังเจอหญิงชรากว่ามาดูหนังโดยมีลูกๆช่วยกันพยุง  และยกรถวีลแชร์  แม่หมีได้คุยกับท่าน  ท่านบอกชั้นอยากมาดูหนังในโรง   เห็นมั๊ยเวลาเราเห็นคนแก่ๆ  อย่าไปคิดว่า ลูกๆเอาแม่มาทรมานสังขาร  แต่เขาอยากมาเองและลูกๆก็ทำให้เขามีความสุข   แม่หมีบอกพ่อหมีว่า  ขอดูหนังไปเรื่อยๆจนมาไม่ไหวค่อยเลิก  บอกลูกขอตายในภารกิจ  5555   หมดไปอีก 1วันกับวันแม่ที่จะเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่าก็ไม่ทราบ    แต่ประทับใจและมีความสุขมากค่ะ   ขอบคุณครับลูกๆ  ที่ช่วยกันดูแลเอาใจใส่แม่คนนี้ตลอดมา    สัปดาห์นี้ถ้าไหวคงไปดูเรื่องTenet ค่ะ  อ้อ! อย่าให้ใครมาขโมยความฝันของเราไปล่ะ               

               บันทีกโดย
                    แม่หมี  (แม่ผู้มีความฝันสำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้างแล้วแต่สถานการณ์ 5555)

หมายเหตุ  มัวแต่คุยแล้วก็กิน  จนลืมถ่ายภาพมีแต่ภาพใบปิดหนัง ขอบคุณภาพจากhttps://th.wikipedia.org/wiki/ จิตพิฆาตโลก