ก็คนมันว่างจัด  ถ้าไม่มีนัดไปหาหมอก็จะไปดูหนัง  บางทีหนังในโรงก็ไม่น่าสนใจ  และตอนนี้ก็เหนื่อยมาก ถ้าไปโรงหนังแล้วต้องไต่บันไดขึ้นไปชม  ก็พยายามดูแลสุขภาพของตัวเอง   เวลาอยู่บ้านคนเดียวก็เลยเปิดหาดูหนังใน netflix  พอดีไปอ่านเจอที่ไหนไม่รู้ว่าซีรีส์ It's Okay to Not Be Okay น่าสนใจ   เลยไปหาดูบ้าง และมันก็น่าสนใจมากจริงๆ    เพราะมีเรื่องเกี่ยวกับบุคคลออทิสติกอยู่ด้วย  ยิ่งเรามีเจ้าหมีน้อยที่เป็นออทิสติกด้วย    พอเปิดดูทีนี้เลยติดหนึบสิคะ  นั่งดูวันละหลายตอนเลย   แล้วเลยเก็บมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง

             ซีรีส์ It's Okay to Not Be Okay มีชื่อภาษาไทยว่า  "หัวใจไม่ไหวอย่าฝืน"   ส่วนแม่หมีน่ะเป็นประเภทไม่ไหวบอกไหว   5555 ถ้าไม่จะเป็นจะตายนี่ทนค่ะ  เพราะเราเป็นคนแบบอึดและถึกมาก   เรื่องเริ่มต้นด้วยภาพอนิเมชั่นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในปราสาทโดดเดี่ยว  เธอออกมาเดินเล่นนอกปราสาทตามลำพัง  เธอไม่มีเพื่อนเล่นเลย  เพราะมันจะมีปิศาจเดินตามหลังตลอด  จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้ช่วยชีวิตเด็กชายคนหนึ่งจากการจมน้ำ  เด็กชายคนนั้นจึงพยายามทำความรู้จักและเดินตามเธอไปเรื่อยๆแต่เธอไม่ได้สนใจเขาเลย  ภาพตัดมาที่หน้ามุขของปราสาท  เด็กผู้หญิงยืนมองไปที่รั้วซึ่งมีเด็กชายเกาะประตูอยู่  พอหันกลับมาก็เปลี่ยนจากภาพอนิเมชั่นมาเป็นภาพนางเอกของเรา  แต่ขอบอกด้วยการเลี้ยงดูแบบแปลกๆของแม่ที่น่าจะเป็นโรคจิต  เลยทำให้เธอเติบโตมาอย่างแข็งกระด้าง  ไม่นึกถึงจิตใจใครเลย  ส่วนพ่อของเธอก็ป่วยเป็นโรคที่เป็นเนื้องอกในสมองและมีอาการทางสมอง

           ส่วนด้านพระเอกมาจากครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยว  พ่อตาย  แม่ต้องเลี้ยงลูกชายสองคน  มุนซังแท  ลูกชายคนโตเป็นเด็กออทิสติก  และน้องชายมุนคังแท พระเอกของเราที่ได้รับการปลูกฝังมาตลอดเวลาว่าต้องดูแลพี่ชาย  เมื่อแม่ของเด็กทั้งคู่ถูกฆาตกรรม   โดยผู้หญิงใส่ชุดดำและติดเสื้อด้วยเข็มกลัดที่มีรูปผีเสื้อ  มุนซังแทเด็กออทิสติกเห็นเหตุการณ์ตลอด     เขาไม่สามารถบอกได้ว่าคนร้ายคือใครเพราะเขาถูกขู่จากฆาตกร  และภาพที่เขาเห็นมันฝังใจและเขาก็กลัวมากจนกลายเป็นบาดแผลในใจ  ทำให้เขากลัวผีเสื้อมาก  เขาจะพูดว่า  ผีเสื้อฆ่าแม่ของเขา   และด้วยความเป็นเด็กกำพร้า  มุนซังแทต้องไปอยู่ในสถานดูแลเด็กพิเศษ   ส่วนมุนคังแทก็ต้องถูกแยกไปอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า  มุนคังแทน้องชายซึ่งมีอายุเพียง  12  ปี  จึงจูงมือพี่ชายและวิ่งหนีออกมาจากสถานีตำรวจก่อนที่จะถูกจับแยกจากกัน    เรื่องราวตัดมาตอนที่พวกเขาโตเป็นหนุ่ม  คังแทผู้เป็นน้องได้เข้าทำงานในโรงพยาบาลผู้ป่วยจิตเวช  คังแทเป็นผู้ดูแลผู้ป่วย  ซึ่งจากในเรื่องเขาย้ายรพ.ไปตามเมืองต่างๆนับสิบแห่ง    เนื่องจากญี่ปุ่นเป็นเกาะเป็นแนวยาว    การเปลี่ยนฤดูกาลจึงไม่พร้อมกัน   เมื่อเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ  ผีเสื้อก็จะมีมากมาย  เขาก็ต้องพาซังแทบุคคลออทิสติกย้ายไปยังเมืองที่ยังไม่ถึงฤดูใบไม้ผลิ  เพื่อหนีผีเสื้อที่ซังแทกลัวอย่างฝังใจ   การศึกษาของคนทั้งคู่ไม่ต้องพูดถึงไม่สูงแน่นอน  เพราะเขาเติบโตมาด้วยตัวเอง  เข้าใจว่าคงได้รับการศึกษาแบบเป็นบริการของรัฐบาล   ส่วนซังแทผู้พี่ชอบอ่านนิทานมาก  และนักเขียนที่เขาชื่นชอบคือ  นักเขียนวรรณกรรมเด็กชื่อดัง โกมุนยอง  นางเอกของเรานี่เอง (วรรณกรรมเด็กตรงไหนไม่รู้เนอะ  นิทานของนางเอกออกแนวดาร์คๆและน่ากลัวมากกว่า  ซึงแม่หมีคงไม่ซื้อให้ลูกๆอ่านแน่นอน)

           วันหนึ่งนางเอกได้ไปอ่านนิทานที่เธอเขียนในโรงพยาบาลที่พระเอกทำงาน   ต่างคนต่างจำกันได้แต่ก็ไม่ได้ทักทายกัน  เพราะในตอนเด็กๆความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นเพียงพระเอกตกน้ำ  นางเอกช่วยแล้วพอพระเอกตามไปเห็นนางเอกจับผีเสื้อมาฉีกปีกทิ้ง  พระเอกเลยกลัวและวิ่งหนี  พอพระเอกตามไปที่ปราสาทต้องสาป (ชื่อบ้านของนางเอกที่ใหญ่โตราวกับปราสาท  แต่น่ากลัว)จะเอาดอกไม้ไปให้  นางเอกก็รับมาแล้วเหยียบทิ้ง  แล้วบอกว่าอย่ามาหาฉันที่นี่อีก (ซึ่งเป็นเพราะแม่นางเอกห้ามเล่นกับใคร)

           ถ้าเพื่อนๆว่างลองหาหนังมาดูนะคะ   เป็นซีรีส์แนวจิตวิทยา   ทำให้เราเข้าใจสิ่งที่อยู่ในใจของมนุษย์มากขึ้น   นางเอกชอบแต่งตัวสวยเวอร์วังนั่นเป็นเพราะเธอกำลังปกปิดความรู้สึกของตัวเอง   การแสดงออกที่แข็งกระด้างของเธอเกิดจากการที่ไม่เคยได้รับความอบอุ่น   ส่วนพระเอกต้องทุกข์ทนกับภาระที่ต้องดูแลพี่ชายที่เป็นออทิสติก  จนปิดกั้นความรู้สึกไม่กล้ารักใคร้พราะเขามีภาระที่ต้องรับผิดชอบคือดูแลพี่ชาย    ส่วนพี่ที่เป็นออทิสติกแต่ความจริงแล้วเขามีความสามารถในการวาดภาพมาก  ในตอนท้ายของเรื่องเขาได้เป็นนักวาดภาพประกอบนิทาน 

           และมีประโยคเด็ดๆจากซีรีส์เรื่องนี้เช่น  " สำหรับคนที่เป็นออทิสติก  ครอบครัวคือคนที่ใกล้ชิดเราที่สุด"  ,,"คนที่เจ็บปวดเท่านั้นจึงจะเข้าใจคนที่เจ็บปวดอย่างแท้จริง" , " ร่างกายซื่อตรงเวลาเจ็บจะร้องครางเป็นหมา  แต่หัวใจชอบโกหก   เวลาเจ็บจะไม่ร้อง" , หรือตอนที่มุนซังแท  ช่วยน้องชาย  เขาพูดว่า " เพราะพี่เป็นพี่ไง  พี่ถึงกล้าหาญกว่าน้อง"  , หรือตอนที่พระเอกพูดว่า  "พี่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผม"    หรือคำพูดว่า  " ถ้าจะเอาชนะบาดแผลในใจ  เราต้องเผชิญหน้ากับมัน"   ซึ่งเป็นตอนที่  เขาจะพยายามไม่พาพี่หนีไปอยู่ที่อื่นเพราะกลัวผีเสื้อ  แต่สองคนพี่น้องจะเผชิญหน้ากับผีเสื้อ  จะไม่ย้ายบ้านหนีอีก

          ตัวละครทุกตัวในเรื่องต่างมีปมปัญหา  เล็กบ้างใหญ่บ้าง  ต่างใช้วิธีการแก้ปัญหาต่างกัน   เราได้เห็นความสัมพันธ์ของตัวละครที่จะช่วยแก้ปัญหา   สุดท้ายเมื่อเราตัดปมปัญหาออกไปได้  เราก็เบาสบายและสามารถก้าวต่อไปได้  เรื่องนี้ทำให้แม่หมีรู้ว่า  ผีเสื้อ  มีรากศัพท์มาจากคำว่า  ไซคี (Psyche) ภาษากรีกโบราณ แปลว่า "ผีเสื้อ"    Psyche ยังเป็นรากศัพท์ของ   คำว่า Psychology ความหมายทางจิตวิทยา คือ จิตวิญญาณ    Psycho หมายถึง  การรักษา  ซึ่งผอ.ของโรงพยาบาลอยากจะช่วย  ซังแท  ให้หายจากการกลัวผีเสื้อ   อยากเล่าให้เยอะกว่านี้  เดี๋ยวจะเป็นการสปอยล์หนัง  ดูไปก็มีความรู้สึกหลากหลาย   เข้าใจ  เห็นใจ  สงสาร  จนน้ำตาไหล   ตัวละครทุกตัว   ต่างมีความสัมพันธ์กันทั้งทางดีและร้าย  แต่เมื่อซีรีส์จบได้แง่คิดมากมาย  ถ้าเราจะตัดสินใครสักคน  เราต้องเข้าใจเขา  หนังสนุก  ตื่นเต้น  มีพล็อตเรื่องน่าติดตาม บางทีก็คิดจะดูทำไมเนี่ย  หนังมันเศร้า  มันดาร์ค  แต่มันก็ทำให้เรารู้จักออทิสติกมากขึ้น   เข้าใจเขา  ยิ้มและน้ำตาไหล   รวมทั้งยินดีไปกับเขา    เราได้เห็นความรักในหลายรูปแบบ  พี่น้อง  เพื่อน  คู่รัก  เพื่อนร่วมงานฯลฯ

         ดูละครแล้วย้อนดูตัวจนต้องหันไปถามพี่หมีใหญ่ผู้ที่ไม่ได้ดู  แต่เขาฟังคร่าวๆจากที่เราเล่า  จนเราต้องถามเขาว่า  "ลูกครับ  การที่เรามีหมีน้อยเป็นออทิสติก  มันทำให้ลูกลำบากมั๊ย  แม่เอาน้องมาเป็นภาระหรือเปล่า "

               พี่หมีใหญ่ตอบ  " ไม่เลยครับแม่   เพราะเรารักและเข้าใจเขา  และน้องก็เก่งกว่าตัวละครที่แม่ดูมาก  น้องไม่ใช่ภาระแต่บางครั้งเราต้องอาศัยน้องในการจัดการเรื่องต่างๆในบ้านน้องช่วยเหลือตัวเองได้  หาเงินเลี้ยงตัวเองได้ แถมยังเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มายังทุกคนในครอบครัว "    หมีน้อยเขามานั่งข้างๆ  เมื่อเราพูดถึงเขา  แม่หมีจึงหันไปดึงเขามากอด  "แม่ภูมิใจในตัวของลูกมากนะครับ   หมีน้อยของแม่"

                            บันทืกโดย
                                แม่หมี  ( แม่ผู้เคยช่วยหมีน้อยจับหนอนผีเสื้อมาเลี้ยง   จากที่เคยหยึยๆก็กล้าที่จะให้มันมาเดินไต่ตามแขน)

   หมายเหตุ   ในเรื่องเขามีสอนเทคนิคการบำบัดจิตใจถ้าเครียดหรือวิตกกังวล  ให้ทำท่าอ้อมกอดผีเสื้อ  Butterfiy Hug คือเอามือสองข้างทำเป็นกากบาท  มือขวาเกาะบ่าซ้าย  มือซ้ายเกาะบ่าขวา  แล้วตบบ่าเบาๆ  พร้อมกับสูดลมหายใจลึกๆ   แล้วผ่อนลมหายใจออกมา  ทำหลายๆครั้งเหมือนกอดตัวเองก็จะรู้สึกดีขึ้น ลองทำดู อืมม์...ก็ดีเหมือนกัน
                   ลองไปหาดูนะคะ  ถ้ามี netflix ก็จะหาง่าย หาในกูเกิ้ลก็มีนะคะ  แนะนำเลยสมควรดูมากๆ  ควรค่าแก่การติดตามจริงๆ  ขอบอก!!!
            

      ขอบคุณ    ภาพประกอบจากhttps://www.playinone.com/folkplay/its-okay-to-not-be-okay-review-netflix/
                     เพลงประกอบจากhttps://www.youtube.com/watch?v=8vNtDy7cnGA