• มนพล
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • วันที่สร้าง : 2008-10-09
  • จำนวนเรื่อง : 109
  • จำนวนผู้ชม : 141472
  • ส่ง msg :
  • โหวต 20 คน
บ้านกำลังใจ...^__^ Manapol: House of Encouragement, Inspiration and Knowledge
แบ่งปันเรื่องราว บทกวี และข้อคิดดีๆ
Permalink : http://www.oknation.net/blog/manapol
วันพฤหัสบดี ที่ 29 มกราคม 2558
Posted by มนพล , ผู้อ่าน : 1100 , 21:02:53 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

... ...ดอก O-NET กำลังจะบาน... .. หลังจากผลิติดตูมค่อยเติบโต บัดนี้ได้รอบโชว์ความสวยใส กลีบจะงามเกสรจะหอมเพียงใด มีแต่ใจของเธอเท่านั้นรู้ ดอกไม้ที่ชาติไทยทุ่มเทหวัง ให้บานสวยสะพรั่งทุกช่อพู่ จะบานสวยหรือบานเสื่อมคอยดู ในเช้าตรู่ของวันสิ้นมกราฯ .. ดอกเอ๋ยดอกโอเน็ต คนปลูกเหน็ดเหนื่อยนานหนักหนา ทั้งทุ่มทุนทุ่มแรงทุ่มเวลา หากบานพร้อมน้ำตา..อย่าบานเอย. .. ...ชนสุรินทร์... ๒๘ มกราคม ๒๕๕๘ ปล. เห็นมี....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 25 มกราคม 2558
Posted by มนพล , ผู้อ่าน : 1108 , 20:25:43 น.  
หมวด : ทั่วไป
พิมพ์หน้านี้ โหวต 1 คน

"""เรื่องสั้นวันหยุด : น้ำใจแม่ค้า""" .. ก่อนหกโมงเย็นวันนี้ หลังจากหุงข้าวทิ้งไว้ผมก็ปั่นจักรยานไปตลาดหัวคลองเหมือนวันที่ผ่านๆมา เนื่องจากไปเย็นหน่อยใกล้ๆหกโมงเย็นแล้วตลาดเริ่มวายบ้างแล้ว ผู้คนเริ่มบางตา แต่รถราแน่นถนน  ..ผมเดินสอดส่ายสายตามองอาหารโน่นนี่นั่นไปเรื่อยๆ โดยเริ่มเดินจากซอยกลางก่อน ผ่านร้านน้ำพริกกะปิ หมดแล้วผ่านร้านตากับยาย ซึ่งวันนี้ไม่เห็นสองผู้เฒ่านั้นเลย อันที่จริงเมื่อวานก็ไม่เห....

อ่านต่อ

วันเสาร์ ที่ 24 มกราคม 2558
Posted by มนพล , ผู้อ่าน : 1976 , 21:37:46 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

"""เรื่องสั้น ๑๒ บรรทัด""" ..ทุกครั้งที่ผมปั่นจักรยานกลับจากตลาดสดหัวคลองผมจะเห็นเธอใส่เสื้อสีขาวนั่งรอเขาอยู่บนรถมอเตอร์ไซด์เธอหันหน้าไปทางสนามฟุตบอล และหันหลังให้ถนนผมจึงมองเห็นแต่แผ่นหลังเสื้อสีขาวของเธอไม่เคยเห็นหน้าของเธอเลยสักครั้ง.. จนกระทั่งวันนี้...ขณะที่ผมปั่นจักรยานลงจากทางริมคลองสู่ถนนทางลุ่ม ผมเห็นเธอนั่งหันหน้าเข้าหาถนนและหันหลังให้สนามฟุตบอลเธอไว้ผมยาวเลยบ่า ใบหน้ารูปไข่ยาวรี เสื้อสีข....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 16 มกราคม 2558
Posted by มนพล , ผู้อ่าน : 865 , 22:02:17 น.  
หมวด : ทั่วไป
พิมพ์หน้านี้ โหวต 3 คน

  ถึงวันครูแต่ละปี ครูที่ผมระลึกถึงมากที่สุดก็คือครูที่เคยสอนในสมัยเรียนชั้นประถม ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมผมไม่ระลึกถึงครูที่สอนสมัยที่เรียนชั้นมัธยม หรือทำไมผมไม่ระลึกถึงครูที่สอนสมัยเรียนระดับอุดมศึกษา .. อันที่จริงจะว่าไป ไม่ใช่ว่าไม่ระลึกถึงเลยนะครับ ระลึกถึงครับ เพียงแต่ระลึกครูสมัยที่เรียนชั้นประถมมากที่สุดเท่านั้นเอง อะไรทำให้ผมระลึกถึง นี่เป็นข้อสงสัยที่ผมเองยังตอบตั....

อ่านต่อ

วันอาทิตย์ ที่ 4 มกราคม 2558
Posted by มนพล , ผู้อ่าน : 776 , 11:18:59 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

  """กาลยักษ์""" .. ฉันเคยอยู่ในถ้ำนพมาส แขนขาแทบมิอาจขยับเขยื้อน กาลยักษ์ใช้ฤทธิ์เข้าบิดเบือน นำฉันเคลื่อนออกจากถ้ำ--ทำไม เฝ้ามองฉันราวลูกกระนั้นแหละ จากแบเบาะเตาะแตะจนเติบใหญ่ ป้อนทักษะชีวิตฝึกจิตใจ วิชาใดในหล้าหาประเคน ผลักรูปร่างฉันพ้นจากวัยรุ่น ให้ไปคุ้นวัยงานจนอดเล่น พาข้ามขวากสาหัสอย่างจัดเจน จนถึงวัยหลีกเร้น...แก่ชรา ฟันเคยมั่นก็ดึงจนฟันหลุด ผมเคยเป็นประดุจมงกุฏเกศา เอาสีขาวหยาบหยาบป้....

อ่านต่อ


/1