ณ วันนี้คนไทยก็คงจะได้เห็นฤทธิ์เดชของ ฮุน เซน (ผู้ที่ได้ประกาศตนว่าจะเป็นนายกรัฐมนตรีตลอดชีพของกัมพูชา) กันแล้ว และจนถึงขณะนี้ ก็เชื่อว่าคนไทยจำนวนมากต่างก็ยังคงสงสัยกันอยู่ว่าด้วยเหตุผลกลใดถึงทำให้ ฮุน เซน นั้นตัดสินใจแต่งตั้ง ทักษิณ ชินวัตร เป็นที่ปรึกษาส่วนตัวทางด้านเศรษฐกิจของเขาเอง ทั้งยังได้ตอบปฏิเสธที่จะส่งตัว ทักษิณ ให้กับทางการไทยในฐานะผู้ร้ายข้ามแดนโดยให้เหตุผลว่ากรณีของ ทักษิณ นั้นเป็นคดีความทางการเมือง จึงไม่ อยู่ในบังคับของข้อตกลงว่าด้วยผู้ร้ายข้ามแดนระหว่างไทยกับกัมพูชานั่นเอง

เพราะฉะนั้น การที่จะหาคำตอบให้กับความสงสัยดังกล่าวนี้ได้อย่างชัด เจนนั้น จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องล่วงรู้ถึงที่มาและที่ไปของเรื่องนี้ รวมไปถึงการที่จะต้องล่วงรู้และเข้าใจถึงตัวตนของ ฮุน เซน ด้วยในเวลาเดียวกัน

โดยหากจะกล่าวถึงตัวตนของ ฮุน เซน นั้นก็เป็นที่ทราบกันโดยทั่วไปใน วงการนักการเมืองในกัมพูชาว่าคนอย่าง ฮุน เซน นั้นเป็นผู้ซึ่งไม่มีความจริงใจให้ใครเลย นอกจากครอบครัวและญาติพี่น้องของเขาเองเท่านั้น

ส่วนคนอื่นๆ ที่อยู่แวดล้อมตัวของ ฮุน เซน นั้น ต่างก็ล้วนแล้วแต่จะต้องถูกเขาฉวยใช้ประโยชน์ทั้งสิ้น ซึ่งถ้าหากว่าใครที่ทำประโยชน์ให้กับ ฮุน เซน ได้มากก็จะได้รับความดีความชอบมากกว่าคนอื่นๆเป็นธรรมดา แต่ถ้าหากว่าใครที่วางตัวเป็นคู่แข่งหรือเป็นศัตรูทางการเมืองของ ฮุน เซน ก็จะต้องถูกทำลายไปเป็นธรรมดาเช่นกัน

โดยกรณีตัวอย่างที่ชัดเจนที่เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นานมานี้ก็คือ ฮุน เซน ได้ใช้อำนาจนายกรัฐมนตรี สั่งปลด พล.อ.เก กิม ยาน ออกจากตำแหน่งผู้บัญชาการทหารสูงสุด แล้วแต่งตั้ง พล.อ.พล เสรือน นายทหารคนสนิทผู้ที่รับใช้ใกล้ชิดกับ ฮุน เซน มาในตลอด 20 กว่าปีมานี้ให้ขึ้นมาแทนที่

ส่วนสาเหตุที่ทำให้ พล.อ.เก กิม ยาน ต้องถูกปลดออกจากตำแหน่งนั้นก็ยังไม่มีความชัดเจนจนถึงขณะนี้ แต่ก็เป็นที่รู้กันภายในกองทัพว่านายพลผู้นี้ได้ใช้อำนาจแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตนแล้วไปทับเส้นของ ฮุน เซน เข้าอย่างจัง

นอกจากนี้ ก็มีอีกกรณีตัวอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นมานานแล้ว แต่ก็ยังไปไม่ถึงจุดจบจนเท่าทุกวันนี้ ซึ่งก็คือการที่ ฮุน เซน ได้พยายามในทุกวิถีทางในอันที่จะกำจัดทั้ง เจ้านโรดม รณฤทธิ์ และ สัม รังสี ให้พ้นจากเส้นทางการเมืองในเขมรให้ได้อย่างสิ้นเชิง

โดยถึงแม้ว่าในวันนี้ เจ้ารณฤทธิ์ จะได้พ้นจากตำแหน่งทางการเมืองไปแล้วก็ตาม แต่การที่ยังคงครองตำแหน่งประธานองคมนตรี ในขณะที่พระอนุชา(สมเด็จเจ้านโรดม สีหมุนี) ก็เป็นกษัตริย์องค์ปัจจุบันของกัมพูชานั้น ก็ยังนับว่ามีโอกาสที่ เจ้ารณฤทธิ์ จะพยายามต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้ตนเองสามารถกลับคืนสู่อำนาจทางการเมืองให้ได้อีกครั้งหนึ่งในวันข้างหน้า

ในขณะที่ สัม รังสี นั้น ถึงแม้ว่าในวันนี้พรรคฯของเขาจะมีสมาชิกในสภาแห่งชาติเพียง 26 คนเท่านั้น จากจำนวนสมาชิกทั้งหมด 123 คนก็ตาม แต่ด้วยการที่ สัม รังสี นั้นเป็นนักการเมืองที่ไม่หยุดนิ่งและยังมีความหวังว่าจะสามารถโค่นล้มอำนาจของ ฮุน เซน ได้ในสักวันหนึ่งนั้น ก็ทำให้เขาพยายามทุ่มเทอย่างมากในการที่จะไปถึงเป้าหมายดังกล่าวให้ได้ โดยที่ถือว่ามีความโดดเด่นที่สุดก็คือการเปิดโปงการกระทำในด้านมืดของ ฮุน เซน นั่นเอง

ทั้งนี้โดยไม่ว่าจะเป็นการป้อนข้อมูลเกี่ยวกับการฉ้อราษฎร์บังหลวงของรัฐบาล ฮุน เซน ให้กับบรรดาองค์การระหว่างประเทศหรือนานาชาติที่ให้ความช่วยเหลือทางด้านงบประมาณแก่รัฐบาลกัมพูชาในแต่ละปี หรือการให้ข้อมูลที่ เกี่ยวกับการใช้อำนาจข่มขู่ประชาชน และการคุกคามองค์การภาคเอกชนต่างๆก็ตามต่างก็ล้วนแต่เป็นข้อมูลที่มาจากการเปิดโปงโดย สัม รังสี ทั้งสิ้น

กล่าวสำหรับในทางการเมืองของกัมพูชานั้น จะมีประเด็นสำคัญที่ถือว่าสามารถชี้วัดถึงสถานะและการดำรงอยู่ของพรรคการเมืองได้นั้น ก็เห็นจะมีอยู่เพียง 3 ประเด็นเท่านั้น ซึ่งก็คือการดำเนินคดีอาชญากรสงครามต่อบรรดาอดีตผู้นำเขมรแดง (ที่ยังมีชีวิตอยู่) ซึ่งได้ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวเขมรไปเกือบ 2 ล้านคนในช่วงปี 2518 ถึงต้นปี 2522

ส่วนประเด็นต่อมาก็คือการฉ้อราษฎร์บังหลวงในวงการรัฐบาล และประ เด็นที่สามก็คือปัญหาพิพาทเกี่ยวกับเขตแดนกับประเทศเพื่อนบ้าน ซึ่งในเวลานี้ก็มีเพียงเวียดนามเท่านั้นที่ได้ทำการสำรวจ และตกลงปักปันเขตแดนร่วมกันในตลอดแนวเขตชายแดนไปแล้ว ส่วนที่ยังไม่เสร็จก็คือลาวและไทย

โดยที่ถือว่าสามประเด็นนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในทางการเมืองกัมพูชานั้นก็เป็นเพราะว่าประชาชนชาวเขมรทั้งชาตินั้นต่างก็ได้ให้ความสำคัญต่อสามประเด็นดังกล่าวนี้เหนือกว่าประเด็นอื่นๆหรือกล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือว่าทั้งสาม ประเด็นนี้สำคัญยิ่งกว่าเรื่องปากท้องของประชาชนชาวเขมรเสียอีก

ซึ่งนั่นก็เป็นเพราะว่ากัมพูชานั้นเคยตกเป็นประเทศราชและก็อาณานิคมของต่างชาติมาอย่างยาวนาน และครั้นเมื่อได้รับเอกราชแล้วนั้นประเด็นที่เกี่ยว ข้องกับดินแดนหรือเขตอธิปไตยแห่งชาติ จึงถือเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งยวด

ส่วนในประเด็นที่เกี่ยวกับการดำเนินคดีเพื่อลงโทษต่ออดีตผู้นำเขมรแดงนั้น ก็เป็นเพราะว่าญาติพี่น้องของผู้ที่ถูกสังหารไปเกือบ 2 ล้านคนนั้น ย่อมจะมีความโกรธแค้น และต้องการที่จะล้างแค้นให้ดวงวิญญาณญาติพี่น้องของพวกตนเป็นธรรมดา

และในประเด็นที่เกี่ยวกับการฉ้อราษฎร์บังหลวงนั้น ก็มีความสำคัญที่ไม่แพ้กัน เพราะว่าในขณะที่ 3 ใน 4 ของจำนวนประชากรเขมรทั้งประเทศกว่า 14 ล้านคนต่างก็ยังต้องตกอยู่ในสภาพชีวิตที่อดๆอยากๆนั้น กลับปรากฏว่าบรรดานักการเมืองและนักธุรกิจการเมืองต่างก็กำลังเสวยสุขอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่

โดยที่จริงแล้ว สัม รังสี ก็ได้พยายามเปิดโปงประเด็นหลังนี้มาโดยตลอดแต่เนื่องจากว่ารัฐบาลของ ฮุน เซน ได้ครองอำนาจมายาวนานกว่า 2 ทศวรรษจึงทำให้เป็นการยากอย่างยิ่งที่จะสืบสาวราวเรื่องไปถึงระดับบิ๊กๆในวงการทางการเมืองของเขมรได้ (ยกเว้นเฉพาะกรณีที่ เจ้ารณฤทธิ์ ขายที่ดินและสำนักงานพรรคฟุนซินเปกในกรุงพนมเปญแล้วนำไปใช้ส่วนตัว จนต้องถูกลูกพรรคฯซึ่งได้ รับแรงหนุนจาก ฮุน เซน ให้เล่นงานจนต้องหนีคุกตารางไปอยู่ต่างประเทศ)

ส่วนในเรื่องที่เกี่ยวพันถึงไทยนั้น ก็มีมูลเหตุสำคัญที่สุดและทำให้รัฐบาล ของ ฮุน เซน ไม่พอใจไทยเป็นอย่างมากนั้น ก็คือข้อขัดแย้งเกี่ยวกับพื้นที่พิพาท 4.6 ตารางกิโลเมตรในเขตปราสาทพระวิหาร ซึ่งก็เป็นผลทำให้รัฐบาล ฮุน เซน นั้นไม่สามารถที่จะแสวงหาผลประโยชน์จากปราสาทแห่งนี้ได้เลย แม้ว่าจะเป็น ปราสาทที่ได้รับสถานะเป็นมรดกโลกจาก UNESCO นับเป็นเวลายาวนานกว่า16 เดือนมาแล้วก็ตาม

ยิ่งไปกว่านั้น เป้าหมายที่ใหญ่กว่าเรื่องปราสาทพระวิหารในสายตาของ ฮุน เซน นั้นก็คือการที่จะต้องเจรจาเพื่อตกลงแบ่งปันผลประโยชน์จากแหล่งน้ำ มันและแก๊สธรรมชาติมูลค่ากว่า 5 ล้านล้านบาทในเขตอ่าวไทยให้ได้เร็วที่สุด

ครั้นเมื่อการเจรจากับทางการไทยในเรื่องปราสาทพระวิหารก็ไม่คืบหน้าก็เลยทำให้ ฮุน เซน หมดหวังที่จะเห็นความคืบหน้าจากการเจรจาผลประโยชน์ในเรื่องนี้ร้วมกับรัฐบาลไทยชุดปัจจุบัน

แต่ถ้าหากจะยอมอ่อนข้อให้กับไทยในปัญหาเรื่องปราสาทพระวิหารเพื่อแลกกับผลประโยชน์อันมหาศาลในอ่าวไทยนั้นก็เกรงว่าจะถูกเล่นงานจากฝ่ายค้านของ สัม รังสี และ เจ้ารณฤทธิ์ ซึ่งรอคอยโอกาสจะถล่ม ฮุน เซน อยู่ทุกเมื่อ เชื่อวันอยู่แล้วนั้น ก็เลยทำให้ ฮุน เซน ต้องหาทางออกด้วยการหวนกลับไปถวิลหาความสัมพันธ์อันดีในวันเก่าๆที่เคยมีอยู่ร่วมกับรัฐบาลในอดีตของไทย ซึ่งในที่นี้ก็คือรัฐบาลไทยภายใต้ ทักษิณ ชินวัตร นั่นเอง

ยิ่งไปกว่านั้น การที่ ฮุน เซน ได้เลือกข้างอย่างชัดเจนแล้วเช่นนี้ นอกจากจะได้สะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ดีจริงๆ กับรัฐบาลไทยในเวลานี้แล้วก็ยังทำให้ดูเหมือนว่า ฮุน เซน นั้นได้ล่วงรู้ถึงความอ่อนแอของรัฐบาลไทยชุดนี้ได้ อย่างชัดเจน และก็ยังสะท้อนถึงความแข็งแกร่งของรัฐบาล ฮุน เซน อีกด้วย

นอกจากนี้ การเติมเชื้อไฟแห่งความขัดแย้งที่มีอยู่กับไทยในห้วงเวลานี้ก็ยังสามารถช่วยกลบเกลื่อนความพยายามของ สัม รังสี ในอันที่จะรื้อฟื้นถึงการกระทำที่ผิดพลาดของ ฮุน เซน ในการที่ได้ตกลงปักปันเขตแดนร่วมกับทางการเวียดนามอีกต่างหาก

ทั้งนี้ก็เนื่องจากว่า ฮุน เซน นั้นถูกกล่าวหาว่าได้ยอมยกพื้นที่ของกัมพูชาให้กับเวียดนามไปไม่น้อยเพื่อแลกกับการให้ได้มาซึ่งอำนาจ เพราะฉะนั้นถึงแม้ ว่าชาวบ้านและ สัม รังสี จะได้พากันไปถอนหลักเขตแดนที่ติดต่อกับเวียดนามถึง 6 หลัก ซึ่งพวกเขาระบุว่าได้รุกล้ำเข้ามาในเขตจังหวัดสวายเรียงของกัมพูชานับเป็นสิบๆกิโลเมตรก็ตาม แต่กรณีดังกล่าวก็ถูกกลบด้วยความขัดแย้งที่มีอยู่กับไทยในเวลานี้อย่างสิ้นเชิง!!!

ทรงฤทธิ์ โพนเงิน

ท่านสามารถติดตามข่าวและบทวิเคราะห์เกี่ยวกับประเทศในลุ่มน้ำโขงได้ที่

www.indochinapublishing.com