ซึ่งก็ทำให้มูลค่าทางเศรษฐกิจของลาวในปัจจุบันนี้มีส่วนประกอบที่มาจากการส่งออกแร่ธาตุต่างๆไม่น้อยเลยทีเดียว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แร่ทองคำและทองแดงนั้นถือเป็นสินค้าส่งออกที่สำคัญที่มีมูลค่าการส่งออกเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง

นับตั้งแต่ปี 2003 เป็นต้นมาแล้วและสำหรับในตลอดปี 2010 นี้ทางการลาวยังเชื่อมั่นด้วยว่ารายได้จากการส่งออกแร่ทอง

คำและทองแดงนั้นจะขยายตัวเพิ่มขึ้นมากกว่า 38% เมื่อเปรียบเทียบกับปี 2009 อย่างแน่นอน

ทั้งนี้ก็เนื่องจากว่าได้รับผลดีจาก 2 เงื่อนไขที่สำคัญด้วยกัน กล่าวคือการเพิ่มขึ้นของราคาทองคำและทองแดงในตลาดโลก

และการที่บรรดาบริษัทผู้ลงทุนในการขุดค้นแร่ธาตุในลาวนั้นต่างก็ได้พากันวางเป้าหมายที่จะเพิ่มผลผลิตจากการขุดค้นแร่

ธาตุต่างๆ ให้ได้มากขึ้นกว่าทุกๆ ปีที่ผ่านมานั่นเอง

พร้อมกันนั้น เพื่อเป็นการแก้ไขและลดปัญหาความยากจนของประชาชนลาวให้มีประสิทธิผลมากขึ้นด้วยนั้น รัฐบาลลาวยัง

ได้ให้ความสำคัญเป็นพิเศษกับการส่งเสริมการลงทุนจากต่างประเทศให้เข้ามาในภาคอุตสาหกรรมขุดค้นแร่ธาตุนี้ให้มาก

ขึ้นอย่างไม่หยุดยั้งอีกด้วย

โดยการลงทุนของต่างชาติในการขุดค้นแร่ธาตุที่ถือว่าเป็นโครงการขนาดใหญ่ที่สุดในลาวและก็ได้ส่งออกแร่ธาตุไปต่างประ

เทศแล้วนั้นก็คือการขุดค้นแร่ทองคำและทองแดงที่เมืองเซโปน และวีละบุลีในแขวงสะหวันนะเขตซึ่งนับจากปี 2003 เป็นต้น

มาจนถึงปัจจุบันนี้ ก็ปรากฏว่ากลุ่มผู้ลงทุนในโครงการดังกล่าวนี้ (เดิมก็คือกลุ่ม Oxiana Resources จากออสเตรเลีย แต่ใน

ปัจจุบันนี้กลุ่ม MMG จากจีนได้เข้าควบคุมกิจการทั้งหมดแล้ว) ได้ชำระพันธะภาษีอากรต่างๆ ให้กับทางการลาวไปแล้วคิด

เป็นมูลค่ารวมเกินกว่า 280 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

ส่วนอีกโครงการหนึ่งที่ได้เริ่มส่งออกแร่ทองคำและทองแดงไปต่างประเทศนับจากปี 2009 เป็นต้นมาแล้วนั้น ก็คือการขุดค้น

แร่ทองคำและทองแดงบนเขตภูเบี้ยในแขวงเวียงจันทน์และแขวงเซียงขวางในภาคเหนือตอนล่างของลาว ซึ่งก็ทำให้รัฐบาล

ลาวมีรายรับจากค่าสัมปทานและภาษีต่างๆเพิ่มขึ้น 

ยิ่งไปกว่านั้น การที่มีบรรดาบริษัทต่างชาติอีกจำนวนไม่น้อยที่กำลังดำเนินการสำรวจและก็ขุดค้นหาแหล่งแร่ธาตุต่างๆอยู่

ในลาวอย่างกว้างขวางในเวลานี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โครงการขุดค้นแร่บ็อกไซด์และโครงการก่อสร้างโรงงานผลิตโลหะอลูมิ

เนียมในเขตแขวงจำปาสัก สาระวันและเซกอง ซึ่งกำหนดที่จะเริ่มการขุดค้นและผลิตแร่ธาตุดังกล่าวภายในปี 2012 และปี

2015 ตามลำดับนั้น ก็ยังจะทำให้รัฐบาลลาวมีรายรับเพิ่มขึ้นอย่างมาก เนื่องจากว่าทั้งสองโครงการดังกล่าวจะต้องใช้เงินลง

ทุนคิดเป็นมูลค่ารวมกันมากกว่า 4,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐนั่นเอง

นอกจากนี้ ก็มีโครงการขุดค้นแร่เหล็กอยู่ในแขวงเซียงขวาง โครงการขุดค้นและก่อสร้างโรงงานหลอมเหล็กกล้าในเขตเมืองวัง

เวียง แขวงเวียงจันทน์ โครงการขุดค้นแร่ดีบุกในแขวงคำม่วน โครงการขุดค้นแร่สังกะสีในเขตเมืองวังเวียง แขวงเวียงจันทน์

โครงการขุดค้นแร่โปแตสเซียมในแขวงเวียงจันทน์และโครงการขุดค้นแร่ทองคำและทองแดงในแขวงหลวงพระบางและแขวง

อุดมไซ โดยที่ทางการลาวได้มีกำหนดการที่จะให้ขุดค้นและผลิตแร่ธาตุเหล่านี้ขึ้นมาใช้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจให้ได้ภายใน

ปี 2015 เป็นอย่างช้า จึงทำให้ทางการลาวคาดหวังไว้ว่าภาคอุตสาหกรรมขุดค้นแร่ธาตุนี่แหละที่จะเป็นแหล่งรายได้หลักที่

สำคัญยิ่งต่อการพัฒนาเศรษฐกิจโดยรวมของลาวที่ไม่ต้องผูกติดและคอยรองรับผลกระทบด้านลบจากปัญหาวิกฤติการณ์

ทางเศรษฐกิจและการเมืองไทยอีกต่อไปด้วย

แต่ที่แน่ๆ บรรดาผู้นำของลาวในเวลานี้ ต่างก็ได้ให้ความสำคัญอย่างยิ่งยวดต่อการเสริมสร้างความสัมพันธ์แบบพิเศษกับ

เวียดนามต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง และในขณะเดียวกันก็ได้ยึดถือว่าจีนนั้นเป็นหุ้นส่วนทางยุทธศาสตร์ของลาวในการพัฒนา

ในทุกๆ ด้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

โดยประจักษ์พยานที่สามารถชี้วัดถึงความสำคัญดังกล่าวนี้ได้อย่างชัดเจนที่สุด ก็คือจีนได้ก้าวขึ้นสู่อันดับ 1 ในฐานะผู้ลง

ทุนในลาวมากที่สุดแล้วในปัจจุบันนี้ ส่วนเวียดนามนั้นก็กำลังตามหลังไทยมาติดๆ และก็ได้คาดหวังเอาไว้ว่าจะสามารถ

แซงหน้าไทยในลาวได้ภายในเวลาอันใกล้นี้อย่างแน่นอน ซึ่งนั่นก็เป็นเพราะว่าเวียดนามนั้นไม่เพียงจะได้เปรียบไทยในฐานะ

ที่มีความสัมพันธ์พิเศษกับลาวเท่า นั้น หากยังได้เปรียบเพราะการต่อสู้แย่งชิงและขัดแย้งซึ่งผลประโยชน์ที่ต้องเอากันให้ตาย

ไปข้างหนึ่งระหว่างเหล่านักธุรกิจการเมืองที่ฉ้อฉลในไทยอีกด้วย

แต่ถึงกระนั้นก็ตาม โครงการลงทุนของจีนและเวียดนามในลาวนี้ก็ได้ชื่อว่าเป็นโครงการที่มีแนวโน้มและเสี่ยงอย่างมากที่จะ

ส่งผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมธรรมชาติในลาวอย่างกว้างขวางในระยะต่อไป โดยกรณีตัวอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นและได้ส่งผล

กระทบต่อประชาชนลาวกว่า 2 แสนคนในแขวงเซกองและแขวงอัตตะปือ ก็คือการพังถล่มของคันเขื่อนกักเก็บน้ำของโครง

การเขื่อนเซกะหมาน 3 ที่เป็นการลงทุนก่อสร้างโดยบริษัทจากเวียดนาม โดยมีสาเหตุมาจากการตัดไม้ทำลายป่าอย่างกว้าง

ขวางและรวดเร็วจนทำให้ไม่มีป่าไม้คอยอุ้มน้ำในปริมาณมากๆที่มากับพายุโซนร้อนเกดสะหนาเอาไว้ได้

ส่วนการขุดค้นแร่ธาตุโดยบรรดาบริษัทจากจีนนั้นก็มีความเสี่ยงไม่น้อยไปกว่ากันเลย เนื่องเพราะเป็นที่ทราบกันโดยทั่วไป

แล้วว่าการทำเหมืองแร่ที่ไม่ได้มาตรฐานและได้ยังผลทำให้มีผู้คนล้มตายไปมากที่สุดในทุกๆปีนั้น ก็คือเหมืองแร่ที่ดำเนินการ

โดยบรรดาบริษัทจากจีนนั่นเอง

เพราะฉะนั้น ในเมื่อว่าบรรดาบริษัทจากจีนเป็นภาคส่วนที่ได้ลงทุนขุดค้นและทำเหมืองแร่ในลาวมากที่สุดในเวลานี้ ก็ย่อม

เป็นธรรมดาอยู่เองที่คนลาวนั้นจะต้องรองรับความเสี่ยงเช่นว่านี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ในอนาคตอันใกล้นี้และถ้าหากว่ามลพิษ

จากเหมืองแร่เหล่านั้นของจีนในลาวได้มีการรั่วไหลลงสู่แม่น้ำโขงด้วยแล้ว ก็ย่อมจะหมายถึงภัยคุกคามอย่างใหญ่หลวงต่อ

ความมั่นคงด้านเสบียงอาหารที่จะเกิดขึ้นกับประชากรกว่า 60 ล้านคนในลุ่มน้ำสายนี้ทั้งยังจะส่งผลกระทบต่อเนื่องไปถึงพล

เมืองโลกอีกกว่า 250 ล้านคนที่พึ่งพาอู่ข้าวอู่น้ำแห่งลุ่มน้ำสายนี้อีกด้วย!!!

ทรงฤทธิ์ โพนเงิน