เหม่อมองหลังคาเรินหลังเก่า กระเบื้องดินเผาผุๆ คงมีอายุไม่น้อยไปกว่าอายุของคุณยาย
นับตั้งแต่เริ่มเป็นสาวออกเรือน จนอายุปูนนี้ก็คง ๖๐-๗๐ ปีแล้ว...

เหม่อมองยุ้งข้าว ตับจากข้างฝาก็เปื่อยผุ ข้างในนั้นถ้าเป็นเมื่อก่อนจะเต็มไปด้วยรวงข้าว
ที่วางเรียงซ้อนๆกันจนท่วมหัว เป็นเสบียงที่ให้มีข้าวไว้กินได้ทั้งปี...

... ภาพนำเรื่อง ...

ลอมข้าวส่วนหนึ่งก็เก็บเกี่ยวมาจากผืนนาริมทะเล ที่มีน้อยและปลูกข้าวไม่ได้ผลดีเพราะมีน้ำท่วม
ข้าวส่วนหนึ่งจึงได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของแม่ ซึ่งเป็นแรงงานผู้หญิงในหมู่บ้านที่จะรวมตัวกัน
ออกไปรับจ้างเกี่ยวข้าวต่างถิ่นแบบ "สิบหยิบหนึ่ง" คือนับให้เจ้าของนาสิบเลียง (มัด) แล้วหยิบ
ออกมาหนึ่งเลียง เป็นการใช้แรงแลกข้าว โดยไม่ได้ใช้เงินเป็นค่าจ้าง ของวิถีชาวนาในอดีต...

กว่าจะได้ข้าวมากพอ ชาวเกาะแหลมกรวด ก็ต้องตระเวนเกี่ยวข้าวในต่างถิ่นอยู่นานเป็นเดือนๆ

ท้องถิ่นหนึ่งที่ผมยังจำชื่อได้ติดหูคือ "ท่านางหอม" เพราะแม่จะกลับมาพร้อมกับนิทานพื้นบ้าน
ที่คงได้รับฟังมาจากถิ่นนั้น เรื่องตำนาน "นางผมหอม"
คุณยายเคยเล่าให้ฟังอีกว่า กระเบื้องดินเผา ที่ใช้มุงหลังคาของบ้านเรือนในอดีตนั้น
เป็นสินค้านำเข้า จากบ้านท่านางหอม เช่นกัน...

ก่อนถึงวันสงกรานต์ ผมชวนเจ้าลูกชายขับรถไปเที่ยวท่านางหอม ด้วยมีนัดกับเพื่อนบล็อกเกอร์
ที่หันหลังกลับสู่บ้านเกิด ไปเปิดร้านสเต็ก แห่งความฝัน จะเป็นบล็อกเกอร์คนไหน ขอชวน
เพื่อนๆผู้อ่านเลาะเลียบทะเลสาบ ตามกลิ่นอายแห่งตำนาน นางผมหอม ด้วยกันนะครับ...

...จากแหลมกรวด-เกาะหมาก เชื่อมสะพาน "เกาะนางคำ"...
เกี่ยวอย่างไรกับตำนาน นางผมหอม ตามไปหาคำตอบกันนะครับ

...ผ่านดินแดน โหนด-นา-เล คาบสมุทรสทิงพระ...

...ผ่านสะพานติณสูลานนท์ (สะพานเปรม) เชื่อมคนสองเล...

...แวะชมวิวทะเลสาบ ผืนน้ำกว้างไกล ที่เกาะยอ สงขลา...

...พื้นที่แถบถิ่นท่านางหอม เมื่อก่อนคงเป็นทุ่งนาที่เขียวขจี...

...มัสยิดกลางประจำจังหวัดสงขลา ดูใหญ่โตอลังการ อยู่กลางทุ่ง...

...ถนนลพบุรีราเมศวร์ ช่วงท่านางหอม สองข้างทางต้นไม้สวยดูร่มรื่นจัง...

...ถึงแล้ว ชุมทาง (ณ) ท่านางหอม...
(เลี้ยวเข้าถนนหมู่บ้านท่านางหอม มาอีกไม่ไกล)

ผมคุ้นเคยกับชื่อบ้านย่านถิ่น "ท่านางหอม" มาแต่เด็ก ด้วยความบังเอิญมีบล็อกเกอร์OK ชื่อเท่ๆ
"โสตถิโสมนัส" ชอบเล่าภาพสวยๆจากบ้านเกิด ท่านางหอม รู้สึกชอบๆและคุ้ยเคยเป็นพิเศษ
ยิ่งได้เป็นเพื่อนในกลุ่ม โปสการ์ดเดินทาง ได้พบเจอกันก็สนิทสนมกันมากขึ้น จนผมตั้งฉายา
ให้เป็น นายเอกแห้ว ณ สมหวัง เมื่อครั้งที่เค้าเพิ่งอกหัก จากสาวบางกอก (ฮา)

จู่ๆวันหนึ่ง นายเอก โทรมาบอกว่า จะเก็บข้าวของย้ายกลับลงไปอยู่บ้านเกิดแล้วนะ!
ผมนี่ อึ้ง ทึ่ง เสียว ไปกับการตัดสินใจนี้ เพราะรู้ว่าเป็นการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ จริงๆนะ
ตัดบัว ยังมีเยื่อใย จะตัดเมืองศิวิไลซ์ ไปอยู่บ้านนอก มันแสนยากเย็น ขนาดผมเองก็ได้แต่คิดฝัน
แต่ยังตัดใจไม่ลงสักที!

...หน้าบ้านเป็นร้าน มีร้านคือบ้าน มีความสุขและอบอุ่น...

...จบปริญญา นำความรู้มารับใช้ตัวเอง ชื่นชมๆ...

...มุมบ้านๆนอก แอบซ่อนคันทรี่ นายเอกลงมือทำเอง ให้ลุงช่วย :-) ...

ยังไม่ทันจะได้เลี้ยงส่ง เมากันสักตั้ง นายเอกก็นั่งรถไฟฉึกฉักๆ เดินทางกลับสู่ท่านางหอมซะแล้ว
เขาชอบนั่งรถไฟเที่ยวเป็นพิเศษ! แต่ครั้งนี้เขานั่งรถไฟล่องใต้ไปพร้อมกับความฝัน "หันหลังกลับ
เพื่อเดินหน้า" เปิดร้านอาหาร โดยลงมือปรุงฝันกันตั้งแต่ปรับพื้น เทปูน ตอกเสาเข็ม ขึ้นคาน
มุงหลังคา แต่งเติมโต๊ะเก้าอี้ จนเป็นร้านเล็กๆแนวคันทรี่ มีชื่อเท่ๆว่า...ชุมทาง (ณ) ท่านางหอม

ที่ผมแปลกใจและสุดทึ่งคือ เค้าลงมือเป็นพ่อครัวทำสเต็กเองด้วย อร่อยหรือเปล่าไม่รู้ แต่ดูจากรีวิว
ในเฟซบุ๊ค มีลูกค้ามาอุดหนุนกันทุกวัน โดยเฉพาะเด็กๆถึงขนาดทุบกระปุก รวมเงินกันมากินสเต็ก
นายเอกใช้สื่อออนไลน์ช่วยทำการตลาด เพื่อนๆแถวปักษ์ใต้ก็แวะเวียนไปอุดหนุนเป็นพลังใจ...

ผมก็นัดหมายว่าสงกรานต์นี้ จะแวะมาชวนชิมสเต็ก กันแบบเปิบพิสดาร เพราะวนเวียนหลงทาง
อยู่หลายโล ผมมโนไปว่าจะเปิดร้านอาหารก็ต้องอยู่ริมถนนใหญ่สิ! แต่ร้าน ชุมทาง (ณ) ท่านางหอม
เข้าแยกถนนในหมู่บ้านไปอีกไม่ไกล แล้วทำไมต้องมากินสเต็ก ถึงท่านางหอม...?

...ขอบุกเข้าดูห้องครัว กันหน่อยครับ^^...

...เจ้าลูกชาย ชวนชิม เค้าบอกว่าอร่อย ชัวร์!...เพราะหิว! ฮาๆๆ...

...มิตรสหายนายเอก ยกครอบครัวมาไกล ช่วยอุดหนุนคนกันเอง...

...นายเอก นำกระเบื้องดินเผา มามุงแต่งหลังคาหน้าร้านไว้...
ให้เป็นเอกลักษณ์ แห่งท่านางหอม

มากินสเต็กร้านเพื่อน ก็เหมือนมาเที่ยวบ้านญาติ ผมแวะทักทายแม่ค้าปลาเค็ม เหมือนคนคุ้นเคย
ได้เรื่องคุณยายมาชวนแหลง ที่เคยมารับจ้างเกี่ยวข้าวถิ่นนี้ "แต่แรกแถบนี้ก็มีทำนากันเย๊อะ
เดี๋ยวนี้ก็เหมือนถิ่นอื่นๆ ที่นากลายเป็นสวนยาง บ้างก็เป็นโรงงาน" แม่เล่าให้ฟัง...

ผมพอรู้ว่านอกจากชาวบ้านที่เฝ้ามองด้วยความซุบซิบ!แล้ว แม่ ยังเฝ้ามองนายเอกด้วยความห่วงใย
ตามประสาความรัก ความหวังว่า ส่งลูกมาเรียนให้เป็นเจ้าคนนายคน แต่นายเอกสัปดน คิดกลับมา
เป็นเจ้านายตัวเอง...หม้ายโร่ อีไหวหม้าย!?...แม่เปรยเบาๆ
ผมให้กำลังใจแม่ ไม่ต้องเป็นห่วง นายเอกเค้าคิดการมาอย่างดีแล้วล่ะครับ เรียนให้ได้ความรู้
นำความรู้มารับใช้ตัวเอง ดีกว่าไปรับใช้คนอื่น กลับมาเริ่มต้นตอนนี้ ดีกว่ามาเริ่มต้นเมื่อแก่...

ผมยกเอาความฝันและความจริงของตัวเอง เป็นกรณีฉุกคิด เพื่อแม่จะได้เบาใจ ก่อนขอถ่ายภาพ
คุณแม่กำลังนั่งทำปลาเค็ม ด้วยรอยยิ้มที่สุขใจ ในวิถีชาวบ้านท่านางหอม ผมบอกแม่ว่า...

สิ่งที่แม่กำลังนั่งทำอยู่นี่แหละ คือส่วนหนึ่งอันเป็นคุณค่าแห่งความฝัน ของนายเอกเค้าล่ะ!

...แวะทักทายคุณแม่-ค้าปลาเค็ม :-) ...

...วิถีชาวบ้านท่านางหอม มุมมองมีชีวิต โดยนายเอกช่างภาพ ชุมทางเขียนด้วยแสง...

...ขนมบ้านๆ หากินยาก นายเอกเค้าตั้งใจจะอุดหนุนชาวบ้าน ซื้อมาให้ผู้ไปเยือนได้ชิม...
ระหว่างนั่งรอสเต็ก ตามอารมณ์พ่อค้า อย่ารีบร้อน (แต่จะได้ชิมเฉพาะวันที่มีหลาดนัดนะครับ :-)

...อาหารตามสั้ง เมนูยำๆ ปรุงโดยพ่อครัวเอก...
สำหรับหมู่คณะที่จะจัดปาร์ตี้(เมา) ที่ร้านนะครับ^^

นอกจากจะเปิดร้านอาหาร นำสเต็กอร่อยๆ ราคาไม่แพง มาเสิร์ฟให้คนท่านางหอม-ต.น้ำน้อย
หาดใหญ่-สงขลา ได้มาชิมแล้ว นายเอกยังหมายฝัน ที่จะทำการท่องเที่ยวชมวิถีชุมชน ถึงแม้ว่า
ในวันนี้จะไม่มีนางผมหอมในนิทานให้เล่าขาน แต่อัตลักษณ์แห่งอดีตชุมชนเมืองท่า ท่านางหอม
ยังมีอยู่มากมาย ทั้งธรรมชาติริมทะเลสาบสงขลา วัฒนธรรมประเพณีที่แปลกตา วัดวาอารามที่มี
พุทธศิลป์ถิ่นคาบสมุทรสทิงพระที่น่ามาชม วิถีชุมชนที่ผสมผสานระหว่างชาวเล และชาวหลาด
ที่น่าสนใจยิ่งคือ ที่นี่...ยังมีการทำกระเบื้องดินเผา จำหน่ายเป็นสินค้าส่งออกอยู่...

หากเป็นคนในถิ่น กินสเต็กอิ่มแล้วก็รีบจ่ายตังค์นะครับ หากเป็นคนต่างถิ่นก็ยังไม่ต้องรีบจ่ายตังค์
เพราะคุณยังไม่อิ่ม หากไม่ได้แวะไปสัมผัสกลิ่นอายแห่งท่านางหอม ถ้าสนใจนายเอกก็จัดให้
ด้วย มอ'ไซค์ทัวร์ (แถมภาพถ่ายแหร่มๆโดยนายเอก ที่ชอบเขียนด้วยแสง ให้ด้วยนะครับ :-)

...โบสถ์แบบเปิดโล่ง ไม่มีผนัง อัตลักษณ์ของวัดถิ่นทะเลสาบสงขลาแต่อดีต...
งดงาม น่าสนใจ ยังหาชมได้ที่ วัดท่านางหอม

...หลา - หลาด...

...เห็นอาคารเก๋าๆแบบนี้ ผมนี่...หลงเลย...

...อาคารไม้เก่าแก่ อีกหนึ่งหลัง ที่กำลังท้าทายกับกาลเวลา...

...

มุขปาฐะเรื่อง นางผมหอม นั้นมีเล่าอยู่ในทุกภาค ส่วนนิทาน นางผมหอม ของปักษ์ใต้ได้ผูกโยง
ชื่อสถานที่ต่างๆไว้รอบๆทะเลสาบสงขลา บันทึกปากเปล่าที่คนรุ่นนี้คงเล่าไม่ได้ เด็กๆรุ่นใหม่
ก็คงไม่ได้ฟัง ผมชอบที่วัดท่านางหอม ทำป้ายประวัติไว้อย่างสวยงาม เหมือนว่าได้มาเติมเต็ม
นิทานของคุณยายแล้วล่ะ (พิมพ์ไปจะยาว ขอลงเป็นภาพประกอบไว้ครับ)

...จิ้ม!ที่ภาพ เพื่อขยายดูตำนานนางผมหอม...

มีชื่อที่นางผมหอมเดินทางไปถึงคือ เกาะนางค่ำ หรือ เกาะนางคำ ที่เราขับรถผ่านมา ซึ่งอยู่ต่อเนื่อง
กับ เกาะหมาก และ "เกาะบรรทม" ซึ่งเป็นเกาะเล็กๆเป็นพื้นราบ อยู่กลางทะเลสาบ มองจาก
แหลมกรวดที่บ้านผม ในช่วงน้ำลดก็จะมองเห็น ในช่วงน้ำท่วมก็จะมองไม่เห็น จึงเหมือนเป็น
เกาะลึกลับ น่ากลัว...ไม่แน่ว่า นางผมหอม ได้มานิทราอยู่บนเกาะบรรทม อย่างนิจนิรันดร์...

...คลองท่านางหอม ตามตำนาน นางผมหอม...

...แวะกินลมชมวิว ทะเลสาบสงขลาตอนบน...

...กล้องนักเดินทางตัวจิ๋ว ถ่ายภาพวิวมาไม่แจ่ม...
ชมภาพวัดท่านางหอม, คลองนางผมหอม เพิ่มเติมที่บล็อกนายเอกครับ
ท่านางหอม เรื่องราวชาวบ้าน (รวมภาพ)

นายเอกยังพาไปดูปากคลอง อันเป็นที่มาของชื่อ ท่านางหอม ลัดเลาะริมคลองออกสู่ทะเลสาบ
สงขลาตอนบน วิถีชาวเลแลเห็นอยู่ไกลลิบ ลมทะเลสาบพัดแผ่วผิว ชวนล่องเรือชมวิวหากมีเวลา

แวะมาดูโรงทำกระเบื้องดินเผา หอมกลิ่นดินปั้น ก่อนถูกรีดเป็นแผ่นบางๆไว้มุงหลังคา คุ้มฟ้าคุ้มฝน
มันช่างมหัศจรรย์แห่งภูมิวิถีคนรุ่นก่อน คุณยายออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้ม เมื่อมีผู้ไปเยี่ยมเยือน
โรงทำกระเบื้องดินแห่งสุดท้าย ณ ท่านางหอม...

...แวะชมโรงทำกระเบื้องดินเผาแห่งสุดท้าย ชมภาพเพิ่มเติมได้ที่บล็อกนายเอก...
ป้าออ กระเบื้องดินเผา ท่านางหอม

...แวะชมโรงทำหนมจีน ของดีท่านางหอม : ชมภาพเพิ่มเติมได้ที่บล็อกนายเอก...
ท่านางหอม ตอนบ้านป้าผ่อง ทำขนมจีน

กลิ่นแป้งเปรี้ยวโชยมาจากบ้านใกล้ๆกัน เหล่าคุณยายกำลังสาละวนอยู่กับการทำเส้นหนมจีน
ซึ่งเป็นอาชีพเก่าแก่ของท่านางหอม อีกเช่นกัน...

ปิดท้ายด้วยหนมจีนน้ำยาท่านางหอม หอมอร่อย พร้อมเส้นนุ่มๆ ที่นายเอกเค้าตั้งใจจะนำมาขาย
ที่ร้านด้วย ช่วยเสริมส่งสินค้าชุมชน...ฯ

...ขอบคุณภาพแหร่มๆ จากกล้องนายเอกครับ แอบถ่ายคนหน้าตาดี ให้ดูดีขึ้นอีกเป็นกอง (ฮา)...
แวะมากินสเต็กแค่หนึ่งจาน ได้ภาพถ่ายแจ่มๆเป็นของแถม คุ้มค่าการเดินทางมาไกลเน๊อะ!

(ปล. เอ็นทรี่นี้ พี่อะหนึ่ง ตั้งใจเขียนให้น้องเอก นะครับ ยาวหน่อยตามประสาคนชอบหาเรื่อง:-)

อีกครั้งที่การเดินทางไปเติมเต็มความทรงจำ ณ ท่านางหอม พร้อมกับเยี่ยมเยือนเพื่อน เหมือนจะ
ช่วยแนะนำร้าน ชุมทาง (ณ) ท่านางหอม หอมกรุ่นสเต็ก และรับประกันความนุ่มอร่อย ชัวร์
ไม้แพ้ร้านสเต็กในห้างฯ เพราะเจ้าของร้านตั้งใจปรุงรสชาติด้วยความฝัน อยู่หาดใหญ่หรือสงขลา
ขับรถมาแป๊บเดียวก็ถึง...ชุมทาง (ณ) ท่านางหอม...สนใจคลิก!ตามลิ้งค์แนบครับ :-)

ชมภาพถ่ายเล่าเรื่องของนายเอก : ท่านางหอม เรื่องราวชาวบ้าน

อยากไปชิมสเต็กร้านแห่งความฝัน : ชุมทาง (ณ) ท่านางหอม

Country roads Thai flute by PALM
...ฟังแล้วชอบ ขอแชร์มาประกอบการเดินทาง...
(ขอบคุณคลิป : Pongsakorn S. MED CMU)

... ะ๑ ...

ท่านางหอม มีสิ่งดีๆซ่อนอยู่มากมาย นายเอกก็มีเพื่อนเป็นมิตรมากมาย
ส่วนตัวนายเอกนั้น ก็เป็นคนมีอารมณ์ศิลป์สร้างสรรค์
ทั้งสามสิ่งบวกกับความตั้งใจ ทำในสิ่งที่ฝัน ก็จะสำเร็จผลเป็นความสุข แน่นอน

และที่แน่ๆ ผมยกให้น้องเอก เป็นไอดอลของพี่อะหนึ่ง ไปแล้วครับ^^