ช่วงวันที่ 20-30 พฤษภาคม 2560 ได้มีโอกาสไปเที่ยว ประเทศแถบเมดิเตอร์เรเนียน เนื่องจากลูกสาวอยากตอบแทนพระคุณพ่อแม่  โปรแกรมการท่องเที่ยวเริ่มด้วยการนั่งเรือจาก บาเซโลน่า แวะหมู่บ้านชนบทที่ฝรั่งเศส แวะเมืองนีซ  แวะฟลอเรนซ์  แวะ โรม และเมืองเนเปิ้ล จากนั้นย้อนกลับมาที่ บาเซโลน่าอีกครั้ง

ไม่ค่อยได้เขียนเรื่องราวการท่องเที่ยวมากนัก ก็ถือโอกาสนี้ เก็บภาพ มาเล่าสู่กันฟัง สบายๆ

เริ่มต้น ก็เล่นกางแผนที่กันเลย ตนเองจะได้รู้ว่า จะไปที่ไหนกันบ้าง ตามลายเส้นที่ร่างไว้เลยครับ

วันแรกจากสุวรรณภูมิไปลงที่ซูริค เพื่อต่อเครื่องไปที่บาเซโลน่า

ตอนเช้าที่พักในบาเซโลน่า ลูกสาวถ่ายรูปคู่กับแม่

ตอนแรกตกใจว่าทำไมในสเปน ตำรวจทางหลวงเยอะจัง  ที่แท้เป็นแท็กซี่

น่ารักมาก พ่อกับแม่ มีเด็กท้ายจักรยานซ้อนอยู่ ถ้าขี่ในเมืองไทย มีโอกาสโดนสอยยกครัว

ทางจักรยานของเขาเป็นทางจักรยานแท้ๆ ไม่มีหาบเร่ หรือรถแท็กซี่จอดแช่  ระเบียบวินัยและบทลงโทษการฝ่าฝืนของเขาดูจะเข้มแข็งกว่าเรามาก

 ตอนนี้มาถึงท่าเรือ นี่คือลำที่จอดรอ ชื่อตามที่เห็น  เขาคุยว่าลำนี้ใหญ่ที่สุด  ดูก็น่าจะเป็นเช่นนั้น เหมือนโรงแรมขนาดตึก 14 ชั้น ลอยในน้ำ

ดูเธอมีความสุขมาก ขึ้นเรือลงเรือ ต้องแสดงบัตร sea pass ทุกครั้ง

บรรยากาศบนชั้นที่ 10 ของเรือ ท่ามกลางทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ลมเย็นและแรงออกทางหนาวพอสมควร

รูปซ้ายไม่ใช่กลาสีเรือนะครับ อย่าเข้าใจผิด

มีโรแมนติคนิดหน่อย ได้อาศัยไม้ เซลฟี่ จะฝากคนอื่นถ่ายให้ ก็เขิน

 ดูบรรยากาศ ยามเช้า ยามเย็นกัน

 บนเรือชั้น 11 มีห้องฟิตเนส ขนาดใหญ่ อุปกรณ์มากมาย สองวันแรกไปไม่เป็น เข้าเล่นตอนหนึ่งทุ่มเวลาท้องถิ่น แต่ที่บ้านเรา มันเที่ยงคืน  ผมไม่เคยออกกำลังตอนเที่ยงคืนมาก่อน เล่นไปหาวไป

มีสนามบาสด้วย แต่เอามาเล่นฟุตซอลแทน ก็สนุกดี ปู่เล่นกับหลาน

 อันนี้สิ ไฮไลท์ คุณป้า 56 ขอทดสอบร่างกายด้วยการปีนผา  พอถึงจุดสูงสุดให้สั่นกระดิ่งโชว์ แล้วปล่อยตัวโรยตามเชือกลงมา  ฝรั่งเล่นกันเยอะ  มีคนไทยคนนี้คนเดียวที่ไปปีนกับเขา  สำหรับผม เรื่องความสูง ขอผ่านครับ

เสร็จจากกิจกรรมปีนหน้าผา เลยพากันมานั่งแช่น้ำอุ่น สบายตัวไป

ก่อนที่เรือจะออกจากท่า ผู้โดยสารบนเรือทุกคนต้องมานั่งรวมกันที่ห้องประชุมนี้ ชั้นสามของเรือ เพื่อฟังการรับมือกรณีเกิดเหตุฉุกเฉิน ว่าแต่ละคนต้องใส่เสื้อชูชีพอย่างไร ลงเรือลำเล็กที่เซคชั่นไหน ยามที่ได้ยินเสียงนกหวีด แจ้งเตือนภัย  เรือลำใหญ่ขนาดไหน ยามอยู่ท่ามกลางทะเลหรือมหาสมุทร ก็เล็กกระจ้อยร่อยเหลือเกิน

โซนชั้นห้า ของเรือ จะเป็นพลาซ่า สองข้างเป็นร้านรวงต่างๆ เหมือนเดินในห้าง

คงกำลังคิดว่าเดินแบบอยู่  อารมณ์น่าจะประมาณนั้น

 คาสิโนก็มี  แหล่งอบายมุขครบครัน แต่ในนี้ไม่ค่อยน่าเดิน กลิ่นบุหรี่อบอวลยิ่งนัก

จัดปาร์ตี้ ที่ชั้นสองของเรือ สนุกสนานเฮฮาตามประสาคนท่องเที่ยว

มุมมองจากชั้นแปด ลงมาที่ชั้นห้า คนเดินช๊อปปิ้งกันใหญ่ ลืมไปเลยว่าอยู่ท่ามกลางทะเลมืด

เด็กๆก็มีสวนน้ำให้เล่นสนุก ที่ชั้น สิบ

บนเรือยังมีอีกหลายชั้น มีสิ่งเอนเทอร์เทรนอีกมาก เหมือนอยู่ในเมือง ในโรงแรม ในห้างประมาณนี้

 เดี๋ยวพาไปเที่ยวหมู่บ้านชนบทที่ฝรั่งเศสดีกว่า

หมู่บ้านแรกที่ไป คือชื่อตามที่ปรากฏในถังขยะนี้ครับ เรียกชื่อไม่ถูก ได้ยินเขาว่า ลูซิวอง ประมาณนี้

โบสถ์เก่าแก่ ในหมู่บ้าน  สะอาด เงียบสงบ ผู้คนสุภาพ มีระเบียบ เคารพกติกา  ผมสัมผัสได้แม้เพียงเวลาครึ่งวัน การจัดการขยะมูลฝอย ดีมาก 

อีกอย่างเท่าที่สังเกต ในฝรั่งเศส อิตาลี สเปน คนที่ใช้รถ มักใช้รถคันเล็กๆ ท้ายตัด เกือบร้อยละ 90 ไม่เหมือนคนไทย รถต้องใหญ่ต้องยาวต้องหรูเข้าว่า  ค่านิยมแบบนี้เมื่อไหร่ควรจะเปลี่ยนสักที

หมู่บ้านนี้ ทุกบ้านที่สร้างได้จาก หินดิน ที่มีสีเหลืองๆนี้ จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของที่นี่

 บรรยากาศสวยงาม อากาศบริสุทธิ์ แดดจ้าแต่ลมเย็น อาบไล้ผิวกาย สดชื่นครับ น่าอยู่ทีเดียว

นี่คือภาพที่ผมชอบมากที่สุด ผมยืนดูมุมนี้นานพอสมควร บ้านเล็ก ดูอบอุ่น คนที่นี่น่าจะแข็งแรง เพราะแทบไม่มีทางเดินที่เป็นที่ราบให้เดิน ขึ้นลงเนินตลอด

 นี่คือกุหลาบอังกฤษ ที่แม่บ้านผมบังคับให้เก็บรูป จากรูปก่อนหน้านี้ ตรงมุมบ้าน สวยงามหอมชื่นใจมาก  เราสองคนวนเวียนอยู่แถวนี้

คิดเอานะครับ ว่าน่าจะเป็นหนังสือ ที่เขาบริจาควางไว้ ใครใคร่หยิบไปอ่านก็เอาไป อ่านเสร็จก็มาคืนที่เดิม

ถ้าเป็นเมืองไทย เสร็จ ซาเล้งไปแล้ว

คนขี่อายุเยอะแล้วครับ อิจฉาเขาจัง BMW เครื่องยนต์น่าจะ1200 ซีซี สามารถวางทริปยาวๆได้ ผมขอเขาถ่ายรูป เขายินดีครับ ตามประสาสูงวัยด้วยกัน

ฝรั่งเขาคิดต่างกับคนไทย  เขาไม่สนใจอายุ อะไรที่เขาสามารถทำได้ เขาทำ คนบ้านเราพออายุมาก ก็เอาแต่เฝ้าบ้าน เพราะแก่แล้วไปไหนไม่ไหว   คนแก่ที่ควบรถท่องเที่ยว มีไม่มากครับ ในเมืองไทย

 บรรยากาศรอบๆหมู่บ้าน  ได้นางแบบฟรี ไม่มีค่าตัว มาเป็นฉากประกอบ

ถัดจากหมู่บ้านนี้ เราเดินทางต่อไปอีกที่ เขาเรียกว่า ลูเบอรอง

ก่อนจะถึงที่หมาย บ้านเรือนเขาออกมาแนวนี้ครับ

บรรยากาศรอบๆ ของหมู่บ้านนี้ ที่เห็นเป็นประสาทเก่าแก่ สวยงาม

ภายนอก ประสาท ถ่ายได้แค่นี้ เพราะเขาไม่ให้เข้าไปภายใน

น่ารักมาก รถกระบะของเขา มาบ้านเราคงขายไม่ได้  บ้านเราชอบกระบะ 200 แรงม้า

ภายในหมู่บ้านก็มีขายสินค้า เหมือน โอทอปบ้านเรา พอดีเราทั้งสองไม่ใช่ขาช๊อป ก็แค่เดินชมธรรมดา รู้แต่ว่า ชนบทเขา สะอาด เป็นระเบียบเรียบร้อย  มองดูเขา แล้วก็มองดูเรา

พาไปอีกที่ก่อนที่จะจบเอ็นทรี่นี้  เราจะไปที่ นิซ  ของฝรั่งเศสกัน

ท่าเทียบเรือใหญ่ไม่พอ ให้เรือใหญ่จอด ผู้โดยสารต้องลงสปีดโบ๊ต อีกทอดหนึ่ง

 แดดแรงครับ แต่ลมเย็นสบาย  คนเขาเลยนิยมมาอาบแดดกัน ร้านรวงข้างทาง คนที่มาดื่มกิน นิยมนั่งตากแดดนอกร้าน ใส่แว่นตาดำ  ส่วนในร้าน เก้าอี้ว่างตรึม

ภาพนี้ ขัดแย้งในตัวอย่างรุนแรง คนกลุ่มหนึ่งมีเสื้อผ้ามากมายจนสลัดทิ้งได้ อีกคนมีชุดเดียวใส่ทั้งปีทั้งชาติ

เห็นภาพนี้แล้ว จึงนึกได้ว่า เราเองมองเห็นด้านเดียวของสังคมที่นี่จริงๆ  มันยังมีอะไรอีกมากมายที่เราไม่รู้ อย่าเพิ่งด่วนฟันธง

นั่งตรงนี้ต้องระวัง ข้างล่างตรงดิ่งลงไปอย่างเดียว

สิ่งหนึ่งที่สังเกตคือ เขาสร้างสิ่งใหม่โดยไม่ทำลายสิ่งเก่า แต่ให้ผสมผสนานกลมกลืนกันไป

เห็นบันไดที่วนขึ้นด้านบนไหมครับ ด้านบนเป็นจุดชมวิว ที่เราจะเห็นเมืองนิซทั้งหมด  เขามีลิฟท์ให้ขึ้นด้วย สำหรับ ผู้สูงวัย   ผมใช้ลิฟท์ครับ

พออยู่ด้านบน เราจะเห็นทิวทัศน์ทั้งหมดนี้ชัดเจน

เดินมากๆก็เมื่อย ขอนั่งพัก เอ็นทรี่ต่อไป จะไปอิตาลีกันต่อครับ