“ขอโทษครับ ที่พูดเสียงดังและตะคอกพวกเราไป   ผมไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น   พอดีช่วงนี้เครียด “

"ขอโทษครับ ที่พูดไม่ดี เพราะมีคนชอบยั่วโมโห"

 คำว่า “ขอโทษ”  คำนี้  มาจากการที่เราไม่ได้ตั้งใจ  หรือพลั้งเผลอ บางครั้งบางคราว แล้วการกระทำทางกาย ทางวาจา ไปทำให้ผู้อื่น เดือดร้อน ไม่สบายใจ หรือทุกข์จากการกระทำของเรานั้น  เรามีความเสียใจต่อการกระทำนั้นจริง  แล้วเราตั้งจิตอธิษฐานในใจว่า  ต่อไปเราจะต้องมีสติที่ดีกว่านี้  ไม่ทำสิ่งเหล่านี้ จนต้องมาใช้คำว่า “ขอโทษ” กันอีก

ทีนี้คนบางคน  ใช้คำว่า “ขอโทษ” ด้วยคุณค่าเทียบเท่ากับการ   ผายลม   หนึ่งครั้ง

สิ่งที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน จากการกระทำของเรา ทั้งคำพูดที่ไม่ดี  คำพูดที่หยาบคาย ไม่ให้เกียรติคนฟัง  เพราะถือว่าตนเองมีอำนาจเหนือกว่าผู้อื่น  จะพูดอะไรก็ได้

เสร็จแล้ว เราก็ชดใช้ผู้อื่น ด้วยคำพูดว่า  “ขอโทษ”   เป็นอันว่า ชดใช้ให้แล้วนะ

ต่อไปก็ทำเช่นนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีกอีก  โดยไม่คิดที่จะหันมาตรวจสอบตนเอง  ว่าสาเหตุอันใดที่ทำไมตนเอง ถึงต้องใช้คำว่า “ขอโทษ” บ่อยๆ

แทนที่จะแก้ไขพฤติกรรม ให้ดีขึ้น  กลับไปโทษสิ่งที่อยู่ภายนอกว่าเป็นเหตุที่ทำให้ตนเองต้องแสดงวาจาไม่ดีออกไป แทนที่จะควบคุมตนเองให้เหมาะสมกับฐานะที่เป็นอยู่  สิ่งภายนอกต้องยอมรับว่า มีทั้งสรรเสริญ นินทา  ไปห้ามไม่ให้คนพูดไม่ได้  การเข้าใจความจริงและใจที่หนักแน่น  จะทำให้วาจาเราไม่เป็นวาจาเบา  ไม่ลั่นออกไปง่ายๆ  เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมาเอ่ยปาก “ขอโทษ” กันอีก

 คนที่ “ขอโทษ”  เก่ง  คำก็ขอโทษ  สองคำก็ขอโทษ  เป็นบุคคลประเภทที่ ใช้คำว่า  “ขอโทษ” ไม่ศักดิสิทธิ์  ไม่ให้ความสำคัญของ คำนี้   เป็นคำลมเพลมพัด  หยิบจับมาใช้พร่ำเพรื่อ   ใครที่อยู่ด้วย หรือคนที่ต้องมาเป็นลูกน้อง  กลายเป็นคนที่ต้องปรับปรุงตนเองแทน  คือต้องทนอยู่กับคนแบบนี้ให้ได้

จะดีกว่าไหม  ถ้าหัดเป็นคนที่ เอ่ย คำว่า “ขอโทษ” ยาก  ที่เอ่ยยาก เพราะตนเองมีสติทุกครั้ง ในการกระทำ ทางกาย วาจา เพื่อที่ไม่ต้องสร้างความทุกข์ใจ ทุกข์กาย หรือความเดือดร้อนให้ผู้อื่น

สติ เท่านั้น  ที่จะเป็นตัวที่ ไม่ต้องทำให้เราต้องมาเอ่ยปาก “ขอโทษ” ทุกวัน