Tokyo Tower รักยิ่งใหญ่ หัวใจให้แม่

เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศเทศกาลวันแม่ หยิบหนังมาเล่าเรื่องจึงขอแนะนำภาพยนตร์ญี่ปุ่นที่ถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตระหว่างแม่กับลูกชาย ที่ผูกพันกันมาจนกระทั่งวันสุดท้ายของผู้เป็นแม่  การันตีด้วย 5 รางวัลจากงาน Japan Academy Award 2008

Tokyo Tower:  Mom and Me, Sometimes Dad คือชื่อเต็มของภาพยนตร์ที่เล่าเรื่องราวความผูกพันระหว่าง มาซายะ หรือ "ม่าคุง" กับแม่ของเขาและบางช่วงเวลาที่มีพ่อเข้ามาเกี่ยวข้อง   แม่และพ่อมีเรื่องขัดแย้งกัน ต่อมาแม่ได้พาม่าคุงเดินทางมาอยู่กับคุณยายที่ชนบท  ม่าคุงได้ใช้ชีวิตร่วมกับพ่อบ้างเป็นบางครั้งในช่วงปิดเทอม เขาสงสัยเสมอว่า ทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน  ม่าคุงมีควาฝันอยากเข้าเรียนมหาวิทยาลัยในโตเกียว  และใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไม่มีแก่นสาร เมื่อแม่ส่งเงินที่มาจากการทำงานหนัก ม่าคุงก็ผลาญเงินที่แม่หามาได้ แถมยังไปกู้หนี้นอกระบบเสียอีก จนกระทั่งในวันที่ม่าคุงรู้ว่าแม่เขาเป็นมะเร็ง ม่าคุงจึงเปลี่ยนตัวเองทำงานทุกอย่างโดยไม่เลือกงาน เพื่อจะได้ดูแลแม่ของเขาจวบจนวาระสุดท้าย

นี่คืองานหนังชีวิตล้วน ๆ ที่เล่าเรื่องของแม่กับลูก ภายใต้การกำกับภาพยนตร์จาก โจจิ มัตซึโอกะ เลือกที่จะเล่าหนังแบบค่อยเป็นค่อยไป มีหลายช่วงของบทที่เอื้อให้เรียกน้ำตาได้ แต่มัตซึโอกะก็เลือกที่จะเล่าเรื่องแบบซึมลึก อันเป็นสไตล์ที่แตกต่างกับคนทำหนังเกาหลีที่เน้นอารมณ์ฟูมฟาย บิวต์กันเต็มที  อารมณ์ของหนังจึงออกมาแบบซาบซึ้งน้ำตาซึม ซึ่งน่าจะเหมาะกันดีกับเนื้อเรื่องที่เล่าเรื่องราวชีวิตอันไม่โลดโผนของม่าคุงและแม่

กีริน กิกิ นักแสดงหญิงที่รับบทแม่ของม่าคุงในวัยผู้ใหญ่จนชรา  สามารถถ่ายทอดภาพหญิงผู้เกิดมาพร้อมกับตระหนักในหน้าที่ของความเป็นแม่ ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงลูก ความสุขของแม่คือการเห็นลูกมีอนาคตที่ดี อดทนทุกอย่างแม้ยามเจ็บป่วยเพื่อลูกรัก  กิกิให้การแสดงที่เป็นธรรมชาติ เธอทำให้ผมอดนึกถึงแม่ของตัวเองไม่ได้ และพลอยสะเทือนใจตามม่าคุงไปด้วยในวาระสุดท้ายของแม่

คาโอรุ โคบายาชิ รับบทเป็นพ่อ ผู้มีชีวิตศิลปิน หาความแน่นอนทางอารมณ์ไม่ได้ จนในช่วงสุดท้ายของชีวิตแม่ พ่อทำหน้าที่สามีและพ่อได้อย่างดีที่สุดเมื่อเทียบกับทั้งชีวิตเขาแทบไม่ได้ตระหนักในความเป็นพ่อและสามีเลย โคบายาชิก็เป็นอีกคนที่ถ่ายทอดบทพ่อผู้เป็นศิลปินได้อย่างดี

โจ โอดากิริ รับบทเป็นม่าคุง ชายหนุ่มศิลปินที่เดินตามรอยพ่อ แต่เพราะมีแม่ที่เลี้ยงดูมาทำให้เขาไม่ได้มีชีวิตเรื่อยเปื่อยแบบพ่อ และเรียนรู้ที่จะทำทุกอย่างเพื่อดูแลแม่จนวาระสุดท้าย  แม้จะให้การแสดงที่เป็นธรรมชาติ เพียงแต่ยังมีหลายช่วงเวลาที่โอดากิริเล่นไม่ถึงแต่โอดากิริก็ประคับประคองตัวเองไปได้ตลอดทั้งเรื่อง

หนังถ่ายทอดภาพการเดินทางกลับบ้านชนบทของแม่ที่จูงมือม่าคุงวัยเยาว์เดินไปตามรางรถไฟ และถ่ายทอดภาพม่าคุงในวัยหนุ่มเดินจูงมือแม่ข้ามถนนในโตเกียว  อันเป็นการสะท้อนให้เห็นการเดินทางของม่าคุงที่ไปใช้ชีวิตอยู่กับบ้านเกิดของแม่ในชนบท และตรงกันข้ามกับแม่เดินทางเข้ามาใช้ชีวิตกับม่าคุงในเมืองหลวง  เป็นสัญลักษณ์ที่บอกเล่าถึง โลกของแต่ละฝ่ายที่อีกฝ่ายเลือกจะเข้าไปอยู่ แม้จะไม่ใช่ชีวิตที่คุ้นเคยแต่การมีบุคคลที่เป็นเสาหลักทางจิตใจอยู่ร่วมด้วยก็สามารถทำให้เรื่องเหล่านี้กลายเป็นเรื่องเล็กน้อยของชีวิตไป

ม่าคุงเป็นตัวอย่างที่ดีในฐานะลูก เขาเคยทำสิ่งผิดพลาดในชีวิต เช่น ไม่ตั้งใจเรียน ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไร้แก่นสาร แต่ม่าคุงก็สามารถเปลี่ยนตัวเองได้เมื่อเขารับรู้ว่า แม่ผู้ให้กำเนิดล้มป่วยด้วยโรคร้ายแรง  ม่าคุงพยายามทำทุกอย่างเพื่อดูแลแม่ของเขาให้ดีที่สุด ดังคำที่ว่า "เมื่อพ่อแม่แก่ชราก็อยากฝากผีฝากไข้ไว้กับลูก"  ม่าคุงเลือกที่จะดูแลแม่ของเขาจนวาระสุดท้ายของแม่  และในมุมของลูก เขาคอยตำหนิตนเองเสมอว่า เขาดูแลแม่ไม่ดีเลย แต่ในมุมของแม่ สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ม่าคุงทำให้กับแม่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่ลูกคนหนึ่งพึงจะดูแลแม่แล้ว  ดูแล้วทำให้ภาพความทรงจำเก่า ๆ ระหว่างผมกับแม่หวลกลับมาอีกครั้ง เพราะในวันนี้ผมกับม่าคุงก็ไม่ต่างกัน คือ เราไม่สามารถดูแลแม่ได้อีกต่อไป แม่ที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งชีวิตได้พักผ่อนอย่างสงบแล้ว

สำหรับคนที่ยังมีพ่อแม่ให้คอยดูแล ยังไม่สายที่คุณจะดูแลท่าน มอบความรักความเอาใจใส่ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราทำให้อาจจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่และมีความหมายสำหรับท่าน พาไปเที่ยว พาไปกินอาหารนอกบ้าน ไม่พูดประโยคทำร้ายใจโดยเฉพาะคำว่า "น่ารำคาญ"  (ได้รับการจัดอันดับเป็นคำพูดที่ทำร้ายจิตใจแม่ที่สุด) ดูแลเสียตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าจะไม่มีพ่อแม่ให้ดูแล  เพื่อที่ในวันที่ท่านจากไปคุณจะได้ไม่ต้องสำนึกเสียใจที่ไม่ได้ทำหน้าที่ลูก

ด้วยความระลึกถึง...แม่ผู้เป็นที่เคารพรักเสมอ

หมายเหตุ มีหนังญี่ปุ่นอีกเรื่องชื่อเดียวกัน Tokyo Tower เหมือนกัน แต่เนื้อหาต่างกัน หากท่านจะหามาชมระวังจะเลือกผิดนะครับ ผมเห็นยังพอมีวางขายในกระบะดีวีดีลดราคา ลิขสิทธิ์เป็นของ EVS (ไม่ได้ค่าโฆษณาหรอกครับ) หน้าปกจะเป็นแบบที่ลงให้ดู นี่คือหนังดี ๆ เกี่ยวกับครอบครัวส่งเสริมคุณธรรม และความกตัญญู ที่อยากให้ได้ชมกันครับ 

              Tokyo Tower รักยิ่งใหญ่ หัวใจให้เธอ

Tokyo Tower: Mom and Me, And Sometimes Dad (2007)  Directed:  Joji Matsuoka / Starring:  Kirin Kiki, Joe Odagiri, Kaoru Kobayashi, Yayako Uchida and Takako Matsu 

Trailler:  http://www.youtube.com/watch?v=YePC2XE2LiE

ขอขอบคุณแหล่งที่มาของข้อมูล:  Youtube, Asian Wiki, EVS

"หยิบหนังมาเล่าเรื่อง" มีวัตถุประสงค์ที่จะหยิบยกเอาภาพยนตร์ที่น่าสนใจมาเล่าสู่กันฟัง ผ่านมุมมอง, ความคิดเห็น และการตีความจาก คนคอหนัง  ซึ่งภาพยนตร์บางเรื่องอาจมีสาระประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านไม่มากก็น้อย ผมยินดีรับฟังความคิดเห็น คำติชมและข้อเสนอแนะต่าง ๆ ครับ  ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้สละเวลาอ่านครับ