หลังจากวางแผนเส้นทางล่วงหน้าก่อนการเดินทางประมาณ 3 เดือน ก็ตัดสินใจเลือกวิธีเดินทางจากเมืองแฟรงค์เฟิร์ต ไปยังเมืองปารีส ด้วยรถไฟความเร็วสูง (ICE) ด้วยความชื่นชอบและติดใจจากเมื่อทริปที่แล้วตอนเดินทางไปยังเมืองมิวนิค อีกทั้งการจองตั๋วล่วงหน้า ยิ่งได้ราคาประหยัดอีกด้วย เป็นการเดินทางที่ตรงเวลา รวดเร็ว และยังได้มองชมวิวสองข้างทางเป็นของแถม

รถไฟเริ่มแล่นออกจากสถานี Frankfurt (Main) Hauptbahnhof ผ่านหอควบคุมสัญญาณโบราณ (Signal Box) สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1957 และเริ่มทำความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ต้องจากลาเมืองแฟรงค์เฟิร์ตซัก 5 วัน เพื่อไปลั้ลลาที่ปารีสกันแทน

บรรยากาศข้างทางชานเมือง เริ่มมองเห็นทุ่งหญ้าและพื้นที่การเกษตร

เจ้าหน้าที่ตรวจตั๋วมาแล้ว ซึ่งเรายื่นเอกสารที่เราพิมพ์จากอินเตอร์เน็ตตอนที่ซื้อตั๋ว รวมทั้งบัตรเครดิตใบที่เราใช้ซื้อ เพื่อให้เจ้าหน้าที่นำบัตรเครดิตเสียบเครื่องอ่านบัตร เพื่อตรวจสอบว่าตรงกัน

เริ่มเห็นหมู่บ้านและทิวเขา ได้บรรยากาศในวันแสงแดดอุ่นๆ พวกเราก็นั่งทานอาหารเช้า แกล้มอาหารตาไปพร้อมๆ กัน

มาทำความรู้จักรถ ICE (ไม่ใช่รถน้ำแข็งนะ) ซึ่งย่อมาจาก Inter-City Express ซึ่งให้บริการโดยการรถไฟแห่งเยอรมัน หรือ The Deutsche Bahn AG ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1991 แต่สำหรับเส้นทางที่เดินทางระหว่าง Frankfurt - Paris นั้น เริ่มให้บริการในปี ค.ศ. 2007 นี่เอง

เป็นบล๊อกเกอร์ทั้งที จะให้นั่งอยู่กับที่ได้ไง ขอเดินซุกซนเก็บภาพและรายละเอียดมาเล่าสู่กันฟัง

เดินไปทางส่วนหัว ห้องคนขับ แต่ไม่มีคนขับ ... อ้าว! คนขับไปไหน

เนื่องจากโบกี้ที่เรานั่งนั้น จะเป็นขบวนหน้า และส่วนหัวจะเชื่อมกับส่วนหัวของขบวนหลัง และบังคับการแล่นจาดขบวนหน้า ซึ่งไปถึงบางเมือง จะปลดการเชื่อมออกแล้วแยกขบวนแล่นไปอีกเส้นทาง

เบื้องหลังการถ่ายทำ ... แช๊ะ!

ความเร็วสะใจ ... กด Like โดยไม่ลังเล

ระหว่างเส้นทางก็จะมีการหยุดแวะรับ-ส่งผู้โดยสาร ซึ่งเราก็รออยู่บนรถ ไม่นานนักเพียงไม่กี่นาทีก็แล่นต่อไป

ซึ่งไม่ได้มีแต่รถไฟความเร็วสูง ก็ยังมีรถไฟบรรทุกหรือขนส่งต่างๆ แต่รถไฟความเร็วสูงนั้น ต้องมีพื้นที่ห่างระหว่างรางกับบ้านเรือนมากพอสมควร เพราะการแล่นด้วยความเร็วสูง ย่อมมีแรงผลักจากอากาศรอบข้าง

ยังสงสัยอยู่ว่า บ้านเราจะทำได้หรือ คงต้องเวรคืนที่ดิน ไหนจะเจอวัวควายมาเพ่นผ่านกินหญ้า ยังไม่นับรถที่แล่นผ่านราง คิดแล้วน่าหวาดเสียว แต่ก็ยังหวังและสนับสนุนอยากให้มีรถไฟความเร็วสูงเกิดขึ้นจริงในบ้านเรา และคงต้องพัฒนาระเบียบวินัย ควบคู่ไปพร้อมกัน

เริ่มเห็นหอคอยและธงชาติฝรั่งเศส นี่พวกเราข้ามแดนมายังฝรั่งเศสกันแล้ว

รูปแบบบ้านเรือนและโบสถ์ ก็แตกต่างตามพื้นที่

ทุ่งเหลืองอร่าม ไม่แน่ใจว่าเป็นต้นละหุ่งที่เขานำไปทำน้ำมันละหุ่งหรือไม่?

ถนนหนทางแม้จะอยู่ในชนบท ก็ยังเรียบและดูปลอดภัยในการขับขี่

คิดเสมอว่าเมื่อไรบ้านเรา จึงพัฒนาถนนหนทางเพื่อให้ใช้งานนับ 10 ปี ซึ่งรู้สึกว่า ถนนบ้านเรานั้น พัฒนาให้ใช้งานแค่รับประกัน 1 ปี ฝนตกน้ำท่วมก็ร่อนหมด พอปีหน้าก็ขุดและทำใหม่ แบบนี้ก็ไม่ต่างกับเอาเงินทองไปถมดิน ไม่มีวันเต็ม กินหินกินทรายกันจนอิ่มท้อง

แล้วถ้าบ้านเมืองเรา มีรถไฟความเร็วสูง จะมีวิวสวยๆ น่ามองแบบนี้บ้างมั้ย

อยากเห็นภาพโล่งสบายตา คุ้มค่ากับการเดินทางโดยรถไฟ

นั่งมองไป เพลินอารมณ์

เปลี่ยนวิวไปตลอดเวลาจนไม่อยากงีบหลับ

ในรถไฟก็สามารถเสียบปลั๊ก เล่นคอมพิวเตอร์ หรืออุปกรณ์มือถืออื่นๆ ได้สบาย

เจอเข้ากับกังหันลมขนาดยักษ์ ... พลังงานสะอาด

เรียกได้ว่า บูรณาการทั้งระบบจริงๆ ใช้เทคโนโลยีเอาชนะธรรมชาติ และยังต้องรักษาสิ่งแวดล้อมไปด้วย

ดูแล้วอยากนำมาพัฒนาบ้านเราให้จริงจัง

เหมือนเราอยากได้โน่น อยากได้นี่ แต่ไม่เคยถามหรือสำรวจความพร้อมของตัวเองก่อน

ดูซิ .. เที่ยวไป บ่นไป ไม่นานก็มาถึงชานเมืองปารีสกันแล้ว

รถไฟลดความเร็วเข้าสู่ชานชาลาตรงเวลาเป๊ะ! กับการเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมง 50 นาที

มาถึงในช่วงเย็น เริ่มการท่องเที่ยวในปารีสกัน

มีสถานที่และเรื่องราวมากมายที่จะมาแชร์ไว้ เผื่อเป็นข้อมูลสำหรับนักเดินทาง จะได้ไม่พลาดจุดไหน จะพาไป นำภาพมาบันทึกไว้เป็นความทรงจำ กลับมาดูภาพทีไร ก็อดอมยิ้มไม่ได้

ขอขอบคุณโชเฟอร์ที่พาพวกเรา สู่จุดหมายกรุงปารีส โดยสวัสดิภาพและประทับใจ