หวายขาวช่อนี้ได้มาจากบ้านพ่อค่ะ

แม้เธอจะย้ายที่ จากที่เคยอยู่เรือนกล้วยไม้มาห้อยต่องแต่งใต้ชายคาอาคารพาณิชย์ แต่ก็ยังออกดอกให้ดูได้บ่อยๆ

และนี่อีกมุมของเธอค่ะ

สองภาพนี้ต่างกันที่เวลา สีสันเลยพลอยต่างไปด้วย ภาพแรก บางดอกยังตูมอยู่ ส่วนดอกที่บานแล้วยังมีสีม่วงจางๆที่ปลายกลีบ ส่วนภาพที่สอง ทุกดอกบานหมดแล้ว และสีม่วงจางๆ ก็จางหายไปจากปลายกลีบหมดแล้วเช่นกัน ถ้าดูดีๆ จะพบว่าสีใบในภาพที่สองเข้มกว่าภาพแรกเล็กน้อย และสีภาพที่สองออกม่วง ในขณะที่ภาพแรกออกเทา นี่แหละค่ะ ความขาดๆเกินๆของดิฉันที่ทำให้ยังไม่กล้าเรียกตัวเองว่า Botanical Artist เสียที

คราวที่แล้วห้อยติ่งเรื่อง Color Swatch ไว้เล็กน้อย คราวนี้ขอคุยต่ออีกหน่อยนะคะ ว่า

แถบสีเหล่านั้นมีความสำคัญต่องานวาดภาพทางพฤกษศาสตร์อย่างไร

งานภาพวาดทางพฤกษศาสตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาพวาดพฤกษศาสตร์วิทยาศาสตร์ ทุกอย่างต้องถูกต้องตามความเป็นจริง ทั้งสีสัน สัดส่วน รูปทรง โดยอย่างแรก นอกจากจะถูกต้องแล้ว ยังต้องสวยงามด้วย แต่อย่างหลัง เน้นที่ความถูกต้องมากกว่า เพราะจัดเป็นเอกสารอ้างอิง

ดังนั้นก่อนวาดจึงต้องมีการทดสอบสี รอให้สีแห้ง แล้วจึงค่อยเทียบสีที่แห้งแล้ว ซึ่งจะซีดลงเล็กน้อย กับตัวอย่างจริงว่าต่างกันหรือไม่ ถ้าเรามีเวลา การรอสีแห้งเพื่อทดสอบก็ไม่เป็นไร

แต่สำหรับผู้วาดภาพทางวิทยาศาสตร์ ( Botanical Illustrator ) ที่ต้องวาดรูปนอกสถานที่ และดอกไม้บางชนิด บานแค่ปีละหนึ่งครั้ง ครั้งละแค่วันเดียว การมีแถบสีที่ทำสำเร็จแล้วนับว่าจำเป็นค่ะ เพราะสามารถประหยัดเวลาที่มีน้อยนิดไปได้มาก ด้วยการนำแถบสีเทียบกับต้นตัวอย่างเลย ไม่เสียเวลาทดสอบ

คราวหน้าจะนำผลงานภาพวาดพฤกษศาสตร์วิทยาศาสตร์ของอาจารย์เอกชัย อ๊อดอำไพ มาเล่าต่อ ติดตามอ่านให้ได้นะคะ