ความเดิมเมื่อตอนที่แล้ว >> 

(Tag นิทานจากคุณนิลสมัย  เจ้าหญิง ตามหา"อุทธยานในฝัน" http://www.oknation.net/blog/nilsamai/2009/04/29/entry-2

มือน้อยๆในอุ้งมือยายช่างอุ่นนัก

เสียงจุ๋งจิ๋งของเด็กทั้งสอง จรรโลงโลกของยายให้สดชื่น ทำให้ชีวิตที่เหลือของยายผ่านไปอย่างมีความสุข

คงเป็นความภูมิใจของมนุษย์ ที่ได้เติบโตโดยรับรู้ว่ามีคนรัก ได้รักผู้คนและสิ่งที่รายล้อมอยู่รอบกาย ได้ฝากตัวแทนของตนไว้บนโลก ได้อบรม บ่มนิสัย ให้ผู้ที่มาจากตนเป็นคนดีของสังคม สำนึกในบุญคุณของทุกสรรพสิ่ง ต่อทุกสรรพชีพ

ยายฟังเสียงเจื้อยแจ้วของหลานๆที่แข่งกันเล่าเรื่องราวโน้นนี้ด้วยความอิ่มใจ ไม่นานก็ถึงสวนหลังบ้าน

สำหรับเด็กๆ วันนี้ก็เหมือนการเปลี่ยนสถานที่เล่น เพียงแต่การเล่นในวันนี้ได้ปลูกฝังความรัก หวงแหนในธรรมชาติในใจดวงน้อย

.

ที่จริง ยายเพาะเมล็ดพันธุ์ของการเอื้ออารีต่อธรรมชาติมานานแล้ว เพียงแต่เด็กๆไม่รู้ตัว

ยายนึกไปถึงอัญชันที่ไม่มีใครปลูก ใช้ลำต้นพันต้นไม้ที่ใหญ่และแข็งแรงกว่าเพื่อยกลำต้นตนเองให้สูงขึ้น ยายเคยชี้ให้หลานดู ว่าแม้แต่พืชพรรณตามธรรมชาติก็ต้องอยู่อย่างอาศัยกัน อัญชันพันเพื่อนให้ตนสูงขึ้นเพื่อรับแดด ต้นแก้วที่รองรับก็พลอยได้ร่ม ทั้งสองช่วยกันสร้างความชุ่มชื้นให้พื้นดิน

“ เหมือนที่เราสองคนช่วยกันยกถาดอาหารมาให้ยาย แล้วยายบอกว่าชื่นใจใช่มั๊ยจ๊ะ ”

เสียงใสๆในอดีต แว่วขึ้นมาในความทรงจำ

“ ยายจ๋า ถึงแล้ว ”

เสียงหลานสาวเรียกยายกลับสู่ความเป็นจริง

“ จ๊ะ ไปดูกันนะ ว่าเราจะช่วยเค้าทำอะไรได้บ้าง ”

ที่จริง ยายไม่ต้องบอกก็ได้ เพราะมืออุ่นๆผละออกจากมือยายไปตั้งแต่คำว่า “ ถึงแล้ว ” แล้ว

ส่งต่อถึงคุณม่อย  “เจ้าหญิงตามหาอุทยานในฝัน : ก่อเกิดพลังใจและความหวัง”

http://www.oknation.net/blog/silpa/2009/05/01/entry-1 

และhttp://www.oknation.net/blog/speakout/2009/05/03/entry-1ของคุณฟ้าใส