หลังจากที่ติดค้างภาพวาดคุณพร สิงห์มือซ้ายมานาน ในที่สุด ก็ได้ทำงานให้เสียที วาดเสร็จ เลยขอเอามาอัพบล็อคก่อนส่งค่ะ

ได้คัทรียาควีนสิริกิตติ์มาจากงานกล้วยไม้ที่พารากอนเมื่อต้นเดือน เลยนำมาเป็นนางแบบในการวาดครั้งนี้

พอวาดไป ก็คิดถึงเรื่องพู่กันขึ้นมาค่ะ สำหรับท่านอื่นไม่ทราบนะคะ แต่สำหรับดิฉัน พู่กันที่ใช้ มีส่วนช่วยในการทำงานอย่างมาก ดิฉันชอบพู่กันของ Raphael

อย่างพู่กันมัดลวดขน Petit Gris  อันทำมาจากขนหางกระรอกที่จัดว่าเป็นขนที่ดีที่สุดนี้ อุ้มน้ำได้ดี ปลายแหลมพอควร ชื่อ Petit Gris Kazan Brown แสดงว่าทำมาจากกระรอกขนสีน้ำตาล ดิฉันใช้สร้างพื้นที่กว้างๆ แต่ขณะเดียวกัน ก็ใช้เกลี่ยสีให้กลืนกับสีที่ลงไว้แล้วในพื้นที่กว้างๆด้วย

ถ้าพื้นที่ใดต้องการความแม่นยำในการลงสี ความเฉียบคมของเส้น หรือพื้นที่ที่ต้องการการรีทัช ดิฉันมักใช้พู่กันขน Kolinsky Red Sable (สัตว์ชนิดหนึ่งในไซบีเรีย ลักษณะคล้ายพังพอน เนื่องจากถิ่นที่อยู่หนาวเย็น จึงทำให้ขนของสัตว์ชนิดนี้ขึ้นอย่างหนาแน่น และแข็งแรง ยืดหยุ่นได้ดี Red Sable คือโคลินสกี้แดง) เห็นอันใหญ่อย่างนี้ เส้นที่ออกมาบางเฉียบเชียวค่ะ เพราะความที่ปลายเรียวแหลมมากนั่นเอง แถมโคนใหญ่ อุ้มน้ำได้มาก ทำให้น้ำค่อยๆไหลลงสู่ปลายตามแรงโน้มถ่วงของโลก ทำให้อาจใช้เกลี่ยสีให้กลืนไปกับพื้นเดิมได้อีกต่างหาก

แต่หมายถึง การเกลี่ยในวงแคบๆนะคะ ถ้าต้องการการขอบคม และเกลี่ยสีให้กลืนกับพื้นเดิมในพื้นที่ที่กว้างขึ้น ดิฉันจะใช้อันกลางที่ปลายสีส้มนี้ค่ะ เพราะปลายแหลม แต่ไม่เรียวเท่า แต่แน่นอนค่ะ เส้นไม่เฉียบเท่าเช่นกัน ส่วนอีกอัน ไว้เกลี่ยสีภายในพื้นที่ที่ไม่ต้องการขอบเขตชัดเจน เพราะปลายแหลมแบบตุ้ม

เพราะภาพคุณสิงห์มือซ้ายแท้ๆ เลยทำให้วันนี้มีเรื่องเล่าเลยค่ะ