ดังที่ได้เรียนไว้ใน เอนทรีนี้ แล้ว ว่า การศึกษา หรือ สิกขา ควรมีจุดมุงหมายอย่างไร และเพราะการศึกษา ในทางพุทธศาสนา เพราะการศึกษา*บุคคลจึงควรเป็นเจ้าของขุมทรัพย์ทั้ง ๔ เหล่านี้คือ

๑ ถาวร หมายถึงทรัพย์สินที่เป็นสินทรัพย์ถาวร เคลื่อนที่ไม่ได้ เช่น ที่ดิน

๒ ชังคมะ หมายถึงทรัพย์สินที่เคลื่อนที่ได้ เช่น ทาส สัตว์เลี้ยง

๓ อังคสมะ หมายถึงทรัพย์ที่เป็นความสามารถติดตัว เช่น ศิลปวิทยาต่างๆ

๔ อนุคามิกะ คือทรัพย์ที่ตามตัวทางคุณธรรม เช่น บุญ การมีศีล การเจริญภาวนา อันเกิดมาจากการกระทำคือ การให้ทาน การรักษาศีล การห้ามจิตมิให้ตกไปในอารมณ์ต่างๆ การฝึกตนเพื่อระงับกิเลส

ย่อความจาก ขุ.ขุ.(แปล) ๒๕/๑-๑๕/๑๗-๑๙

ในบรรดาขุมทรัพย์เหล่านี้ การมีทรัพย์สิน ลาภยศ สุขภาพที่ดี ได้รับการยอมรับในสังคม จัดเป็นประโยชน์ปัจจุบัน (ทิฏฐธัมมิกัตถะ) ส่วนคุณสมบัติที่ดีของจิตใจ จัดเข้าได้ในประโยชน์ที่เลยตาเห็น (สัมปรายิกัตถะ) จนถึงประโยชน์สุงสุด (ปรมัตถะ)

การศึกษาจึงควรเน้นสาระ ให้เด็กได้รับประโยชน์ดังกล่าวนี้ครบครัน เพื่อการเป็นคนดีของสังคม และเพื่อสังคมที่สงบสุข

......................................

*ความหมายเดิมของการศึกษา ได้รวมไว้แล้วทั้งการหาความรู้ และ การปฏิบัติ