เยือนภูเรือเมื่อปลายฝน  (๔)

                                            พระธาตุศรีสองรัก ประจักษ์แท้ในมิตรภาพ

จากถนนหมายเลข ๒๐๑๓ เส้นทางสายด่านซ้าย – นครไทย จังหวัดพิษณุโลก เลี้ยวซ้ายราว ๕๐๐ เมตร ข้ามลำน้ำหมันเพียงเล็กน้อยถึงบริเวณที่ประดิษฐานพระธาตุศรีสองรัก พระธาตุแห่งสัมพันธไมตรีไทย – ลาว เมื่อครั้งอดีต

บริเวณทางเข้าที่ประดิษฐานพระธาตุศรีสองรักเป็นที่ตั้งของร้านจำหน่ายสินค้าที่ระลึกหลายร้าน ทั้งประเภทเสื้อยึด สิ่งประดิษฐ์ที่ระลึกจากผีตาโขน สินค้าทำมือในท้องถิ่น รวมทั้งขนมขบเคี้ยวหลากรส สำหรับเป็นของฝากทางบ้านเมื่อถามราคาแล้วไม่แพงนัก น่าสนับสนุนเพื่อส่งเสริมรายได้ของชุมชน

เราบูชาดอกไม้ธูปเทียนก่อนจะเดินขึ้นสู่ที่ประดิษฐ์องค์พระธาตุซึ่งเป็นลักษณะการขึ้นลงทางเดียว ถึงองค์พระธาตุรูปทรงแบบศิลปกรรมล้านช้างที่เห็นอยู่ทั่วไปในแถบลุ่มน้ำโขง มีลักษณะคล้ายกับองค์พระธาตุพนม แตกต่างเพียงแต่ฐานป้อมไม่สูงชะลูดเหมือนกับพระธาตุในท้องถิ่นนี้

บริเวณรอบ ๆ พระธาตุมีต้นผึ้งหรือปราสาทผึ้งที่ทำจากโครงไม้ไผ่โอบด้วยกาบต้นกล้วยขนาดสูงประมาณ ๒ ฟุต ประดับด้วยดอกผึ้งที่ทำจากขี้ผึ้งสีเหลืองปักลงบนกาบกล้วยอย่างสวยงาม

ในค่ำคืนแห่งวันพระชาวบ้านจะนิยมทำต้นผึ้งมาถวายเป็นพุทธบูชาเพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ตนเองและครอบครัว นอกจากนั้นยังนำมาถวายจากการเสี่ยงทายถึงสาเหตุการเจ็บไข้ตามความเชื่อของคนอีสาน จึงได้ทำต้นผึ้งถวายจากอาการเจ็บป่วย หรือเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว เช่นเดียวกับประเพณีในท้องถิ่นภาคอีสานโดยทั่วไป