เยือนภูเรือเมื่อปลายฝน  (๑๕)

ภูเรือยังฝังใจ

หลังอาหารมื้อเที่ยงก่อนอำลาภูเรือ เราเดินชมทัศนียภาพของอำเภอภูเรือที่ประดับประดาตกแต่งเหลืองอร่ามด้วยดอกดาวเรืองในช่วงของการน้อมอาลัยสู่สวรรคาลัย พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร

ที่หน้าอาคารสำนักงานเทศบาลตำบลภูเรือมีชิงช้าไม้เก๋ไก๋ไว้นั่งเล่นข้างแปลงดอกดาวเรืองด้วย นึกถึงบรรยากาศหน้าหนาวนั่งพิงแดดคงอบอุ่นเป็นแน่แท้  เช่นเดียวกับที่บริเวณป้ายหน้าโรงเรียนภูเรือวิทยาคมที่ตกแต่งสถานที่ไว้อย่างสวยงาม

เมื่อมองเข้าไปภายนบริเวณโรงเรียนมีทิวสนภูเขาเรียงรายสองข้างทางเข้าสู่ตัวอาคารเรียน บรรยากาศภายในสะอาดร่มรื่นสมกับเป็นสถานศึกษาของชุมชนกลางที่ราบลุ่มภูเขา เป็นแหล่งเรียนรู้ของลูกหลานในวัยเรียนในท้องถิ่นห่างไกล คุณครูและพ่อแม่ผู้ปกครองก็ภาคภูมิใจในพลังของคนรุ่นใหม่ที่จะพัฒนาท้องถิ่นและประเทศชาติต่อไป เราก็หวังเช่นนั้น

เราอำลาเมืองแห่งขุนเขาตามเส้นทางภูเรือ – เมืองเลย – หนองบัวลำภู – อุดรธานี  มีจุดหมายปลายทางอยู่ที่จังหวัดหนองคาย เมืองพญานาคริมฝั่งโขง ที่นั้นมีอะไรที่น่าสนใจหรือเราจึงต้องเดินทางข้ามจังหวัดมาถึงที่นี้ เห็นที่จะต้องตามไปพิสูจน์กัน

ออกจากภูเรือราวบ่ายโมงกว่าเดินทางต่อไปตามเส้นทางที่ห้อล้อมไปด้วยขุนเขา สลับกับที่ราบลุ่มขุนเขา บ้านพักตากอากาศ ชุมชน ที่นาที่กำลังออกรวงเขียวอมเหลืองใกล้จะถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้ว เป็นนาที่อาศัยน้ำจากธรรมชาติในการหล่อเลี้ยงต้นข้าว เช่นเดียวกับวิถีชีวิตผู้คนแห่งเมืองขุนเขาก็ยังคงดำเนินต่อไปในยุคแห่งการเปลี่ยนแปลง

เสียงเพลงจากคาราโอเกะยังคงดำเนินต่อไปเพลงแล้วเพลงเล่า ตราบใดที่ใจยังปรารถนาสำหรับผู้ที่มีดนตรีในหัวใจ บางคนก็หลับพักผ่อนฝันหวานถึงเรื่องราวหลากหลายเรื่องราว บางคนก็ยังคงจดจ้องกับเรื่องราวบนหน้าจอเล็ก ๆ โลกทั้งโลกอยู่ตรงหน้าแล้วไม่สนต่อเหตุการณ์ใด ๆ รอบข้าง