วันนี้เมื่อ 1 ปีที่แล้วเป็นวันแรกที่ผมได้มีโอกาสเข้ามาสัมผัสมิตรภาพที่อบอุ่น เรื่องราวสาระและแง่คิดดีๆในบ้าน ok nation แห่งนี้ จวบจนวันนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งปีพอดี ที่แห่งนี้ทำให้ผมแปลกใจมากที่ทำให้ผมสามารถเขียนเรื่องราวโน้นเรื่องราวนี้สัมมะปิได้ทั้งปี ทั้งที่หลายคนชอบว่าผมเป็นคนไม่ได้เรื่องได้ราวสักเท่าไร แต่ผมก็อุตส่าห์หาเรื่องมาเขียนได้ตั้ง 29 เรื่องแน่ะ ซึ่งขัดกับนิสัยที่ไม่ค่อยชอบขีดเขียนเท่าไร ขนาดเพื่อนเขียนจดหมายมาหาผมก็โทรศัพท์กลับแถมข่อนขอดมันอีกว่าที่บ้านไม่มีโทรศัพท์ใช้หรืออย่างไร จนมันด่ากลับว่าผมมันพวกไม่ละเอียดอ่อนกับชีวิต ซึ่งผมว่ามันก็คงจะจริงเพราะสังเกตุจากเวลาที่ผมอ่านเรื่องราวดีๆของบล๊อกเกอร์ท่านอื่น ที่เขียนเรื่องราวรอบตัวได้อย่างน่าสนใจแถมปิดท้ายด้วยข้อคิดดีๆอีกต่างหาก ก็ทำให้ผมงึดหลาย(อัศจรรย์ใจอย่างแรง)ว่าแต่ละท่านคิดได้อย่างไร  ทั้งๆที่หลายเรื่องราวเป็นเรื่องที่ผมก็เจอมาคล้ายกันแต่ผมกลับมองข้ามไป ในโอกาสครบขอบ 1 ปี ผมอยากจะขอบคุณ ok nationที่เปิดโอกาสให้คนไม่ได้เรื่องได้ราว มีโอกาสได้มีเรื่องมีราวมาขีดเขียน และที่ขาดไม่ได้คือ เพื่อน พ้อง น้อง พี่ ที่แวะเวียนมาเยี่ยมชมและมิตรภาพอันแสนอบอุ่นของทุกท่านมากครับ

ครบรอบหนึ่งปีทั้งที่ ผมก็ไม่มีอะไรมาให้มากมาย ไอ้ครั้นจะแก้ผ้า(เอาหน้ารอด)เหมือนครั้งก่อนที่ไม่มีเรื่องเขียน ก็กลัวจะถูกประนามว่าเอะอะก็แก้ผ้าเรียกเร็ตติ้ง งั้นครั้งนี้ผมขอเปลี่ยนเป็นขายของเก่ากินไปพลางๆก่อนก็แล้วกัน และขอสัญญาว่าปีหน้าฟ้าใหม่จะเลิกนิสัยนี้ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ