อาทิตย์ขึ้นๆ ลงๆ ณ อาลีซาน

ถึงสนามบินเถาหยวน ก็เดินลงชั้นล่าง ซื้อตั๋วขึ้นบัสไปสถานีรถไฟความเร็วสูง (HSR)

ถึงสถานีรถไฟความเร็วสูง รองท้องซะหน่อย

ร้านอาหารเยอะแยะ เวลาก็พอ แต่ซื้อจากเซเว่น เพราะอยากกินบนรถไฟ คือ...อารมณ์อยากล้วนๆ อิอิ

บนชานชาลา สถานี เถาหยวน เราจะลงภาคใต้กันค่ะ มุ่งหน้าสู่เมืองเจียยี่

รถไฟความเร็วสูง HSR เรียกว่า "เกาเถี่ย"

สะดวกสบาย เงียบ นิ่ม เร็ว ไมต่างจากซิงกังเซนของญี่ปุ่น

ประมาณ 250 กม. ใช้เวลา 1 ชม. ถึงเจียยี่แล้วค่ะ

ชัตเติ้ลบัสแน่นมาก มาส่งถึงดาวน์ทาวน์ของเจียยี่แล้วค่ะ

ที่พักไม่ไกลสถานีแต่เดินผิดทาง อ้อมเลย เช็คอินแล้วออกมาถนนคนเดินหาของกิน

ปลาหมึกทอด สดอร่อย เดินกลับไปซื้ออีกรอบ อิอิ

ชานม ไม่มันเลี่ยน หอมกำลังดี รสชาติดีมากๆ

จะกลับกันแล้ว พอหันไปเจอร้านเสี่ยวหลงเปา เอ้า..ไหง เดินเข้าไปซะงั้น

 เสี่ยวหลงเปา ที่ไต้หวัน จะเจอทั้งแบบแป้งซาละเปากับแป้งเกี๊ยวซ่า

ดึกแล้วคืนวันอาทิตย์ ตลาดเริ่มวาย พรุ่งนี้เค้าทำงานกัน

กลับที่พักนอนก่อนละค่ะ

เช้าแล้วจ้า

อาหารเช้าแบบท้องถิ่นจริงๆ พอกินได้ คุยกันคนขายไม่ค่อยรู้เรื่อง

เลยบอกเค้าไปว่า...เมนูไหนก็ได้ ยังไงก็ไม่รู้จักอยู่ดี 555

ภาษาจีนเรายังงูๆ ปลาๆ เจอพูดมารัวๆ ไปไม่เป็นเลย อิอิ

หุหุ สักวันจะสปีคไชนีสให้ไฟแล่บเลย

เครื่องปรุง...กระเทียมสดบด...เผ็ดใช้ได้เลย

อันนี้ไม่ได้กิน...อิ่มแล้ว ได้แต่มายืนดูน้ำลายสอ

หลังจากมื้อเช้านี้ เดี๋ยวรถที่จ้างไว้จะมารับขึ้นอาลีซาน

แวะเที่ยวหมู่บ้านบนเขา

รู็สึกจะเป็นบ้านญี่ปุ่น

เลขที่สวยดี เผื่อเอาไปตีหวย

สถานีรถไฟอยู่หลังหมู่บ้าน

พรุ่งนี้เช้าตรู่ รถไฟขบวนนี้ จะพาเราขึ้นยอดเขา ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น

คลาสสิค

ตรงนี้เป็นพิพิธภัณฑ์

มื้อกลางวัน...คนขายเป็นเชื้อสายชนเผ่า เห็นเหลืองๆ เดาว่าเป็นข้าวฟ่าง

Mutton (เนื้อแกะ) กับ  หน่อไม้อ่อนๆ อร่อย

ที่พักที่จองไว้...นี่เลย นอนที่นี่สองคืน

Alishan Luaya Homestay

อยู่ประมาณครึ่งทางระหว่างขึ้นไปอุทยานด้านบนเพื่อขึ้นรถไฟ

น้องหมาอ้วนน่ารัก มีสองตัวเหมือนกันจนแยกไม่ออก

วิวที่พักของเรา...วิวนี้เลย เลิฟๆ

พวกพี่ๆ พักด้านบน เราอยู่ด้านล่าง

ห้องข้างๆ

เหมียวเจ้าถิ่น ชอบเล่นไล่กวดกับน้องหมา

ตกเย็น...เจ้าของที่พักขับรถพาไปดูพระอาทิตย์ตกดิน

เดินเล่น

ไร่ชา

พระอาทิตย์ตกดิน

มื้อค่ำ ร้านอยู่ไม่ไกล หม้อไฟเนื้อแกะ เนื้อแกะหอม ไม่คาว ผัดผักก็สดอร่อย

ไก่ทอดขิงอร่อย...สั่งเบิ้ลสิคะ รอไร เต้าหู้เย็นอร่อย..เปิ้ลสองตามเคย อิอิ

เบียร์เย็นๆ อากาศเย็นๆ หม้อไฟร้อนๆ ฟินน์

ทานเสร็จ เจ้าของที่พักก็มารับ

กลับถึงที่พัก ก็มีนี่รออยู่เลย โห...ชอบมาก

ติดใจชานี่มาก เค้าเด็ดมาจากในสวนนี่แหละ ใบแมรี่โกลด์ (ไม่ใช่ดาวเรือง)

เจ้าของที่พักเธอเป็นคนใส่ใจรายละเอียดมากถึงมากที่สุด

ที่พักดีงามในทุกๆ ด้าน คู่สามีภรรยาชาวสิงคโปร์ข้างห้องก็เฟรนด์ลี่มาก

เอาล่ะ รีบเข้านอนพรุ่งนี้ ตี 4 เราจะขึ้นอุทยาน

เพื่อไปนั่งรถไฟขึ้นอาลีซานเพื่อชมพระอาทิตย์ขึ้นกัน

ตื่นเช้าขึ้นรถ...ขับขึ้นเขตอุทยานแล้ว เข้ามาที่ชานชาลา

คนรอเยอะเลย อากาศหนาวทีเดียว กำลังเข้าแถวรอขึ้นรถไฟยาวเป็นพรวน

รถมาแล้ว นั่งไปๆ ไม่นานมาก วนไปตามแนวสันเขา ลอดอุโมงค์ หลายจุด

จากมืดๆ ฟ้าก็เริ่มสว่างขึ้นเรื่อย

มาถึงสถานีบนยอดเขาอาลีซานแล้วจ้า

ฟ้าสว่างแล้ว

คนเพียบ เห็นไกด์บรรยายยังกับปราศัยหาเสียง ดูคึกคักมาก

แต่พวกเราจะเลี่ยงไปจุดชมวิวอีกที่ ซึ่งอยู่นอกแผนที่

เส้นทางนี้ไม่ได้อยู่ในแผนที่ ต้องเดินอ้อมไปอีกหน่อย

น้ำค้างพร่างพรม

ออฟฟิศของอุทยาน แวะเข้าห้องน้ำได้ค่ะ

มาถึงแล้ว คนไม่แน่น แต่ก็ไม่น้อย

ชมวิวให้หนำใจ

ลืมหายใจกันทีเดียว

แดดสวยจริงๆ

เอาล่ะเดินกลับกัน

ฮิปเสตอร์...เหรอ?

เดินกลับมาที่จุดชมวิวแรก

นักท่องเที่ยวกลับกันไปหมดแล้ว คงนั่งรถไฟลงไป

พวกเราที่เหลือก็เดินลงกันชิลล์ๆ

ชานชาลามุมสูง

เดินลงทางนี้แหละ

เดินสวนทาง เส้นที่ขนานไปกับรางรถไฟ

ระหว่างทางเจอทางลงป่าด้านข้าง ชมป่าเขียวๆ ไปเรื่อยๆ

เดินดุ่ยๆไปเรื่อยๆ ขี้เกียจถ่ายรูป เลยมีรูปแค่เนี้ยะ

เดินจนออกมาที่ด้านล่างแล้วจะเจอพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยาเล็กๆ

เป็นจุดก่อนจะออกไปที่ชานชาลารถไฟด้านล่าง

ออกมามาเจอชานสถานีรถไฟขาลงจากเขา

ไม่ได้นั่งรถไฟลงมาลอดอุโมงค์ซากุระ แต่ได้เดินมาดูก็ยังดี

เพิ่งจะเริ่มบาน รออีกอาทิตย์คงฟูฟ่อง

ชานชาลา

ด้านบนของสถานีรถไฟ

เสียงรถ(ไม่)ด่วนขบวนสุดท้าย...ที่เราไม่ได้นั่ง

ดวงเรามันต้องเดินไกลไงคะ 555

เดินมาอีกนิดเป็นป่าปลูก บึงรูปขวาคือ Sister Pond

ศาลา...พักใจ พักกาย

ดอกมู่หลาน

อาลีซาน บ๊ายบายนะจ๊ะ