นักเขียนคนโปรด และ หนังสือเล่มที่ชอบ

ของฉัน 

เทศกาลเก็บกวาดห้องยังไม่จบค่ะ

เก็บของไปก็ได้เจอหนังสือโปรดหลายเล่ม

เป็นหนังสือที่ชอบ นักเขียนที่โปรด เก็บไว้ ไม่คิดจะขาย

หนังสือ: โลกสีคราม

ผู้แต่ง: ม.จ.ชาตรีเฉลิม ยุคล
พิมพ์ครั้งแรก สำนักพิมพ์ดวงตา / พิมพ์ครั้งถัดมา: สำนักพิมพ์สามสี / พิมพ์ครั้งล่าสุด: สำนักพิมพ์อมรินทร์

***ได้อ่านโลกสีครามเมื่อสัก 28 ปีก่อน ก็หลงรักเลย อ่านติดหมัดวางไม่ลง ผู้แต่ง คือ ท่านมุ้ย ที่เรารู้จักกันดี เป็นหนังสือเกี่ยวกับการดำน้ำที่เขียนจากประสบการณ์จริงของตัวท่านเอง ทั้งในไทยและตอนที่ท่านไปเรียนเมืองนอก ท่านเริ่มดำน้ำมาตั้งแต่ยังเป็นนักเรียน หนังสือเล่มนี้ถือเป็นเรื่องดำน้ำเล่มแรกๆ ของเมืองไทยทีเดียว อ่านสนุก ได้ความรู้ ขนาดคนว่ายน้ำได้แค่ป๋อมแป๋มอย่างเรา เมื่อได้อ่านยังถูกดึงเข้าไปสู่โลกสีครามที่แสนจะน่าหลงไหล ท่านมุ้ยเป็นนักประพันธ์ที่เยี่ยมยอดท่านหนึ่งทีเดียว วรรณสุขยังมีหนังสือของท่านมุ้ยที่ไม่รู้เก็บไว้ไหน เรื่อง "เหี้ยห่าสารพัดสัตว์" เป็นรวมเรื่องสั้นหลายๆ เรื่องที่สนุกและสร้างสรรค์มาก 

พี่จิก-ประภาส ชลศรานนท์

นักคิดที่มีผลงานมากมาย ทั้งเขียนหนังสือ เขียนคอลัมน์ แต่งเพลง โปรดิวเซอร์ ครีเอทีฟ ผู้บริหาร

***มีหนังสือของพี่จิกอยู่จำนวนไม่น้อย เป็นนักเขียนที่ชอบคุยกับคนอ่านมากที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา สถานะระหว่างคนอ่านกับพี่จิกจึงเหมือนการมาร่วมกันแชร์มุมมอง มาร่วมกันต่อยอดทางความคิด การที่ได้เข้าไปอ่านไปคอมเม้นท์ในหัวข้อต่างๆ ที่พี่จิก ก็เหมือนได้เปิดสมองด้านอื่นๆ มองอะไรในแง่มุมที่ไม่เคยมองมาก่อน พี่จิกมักจะมีมุมมองที่เราคาดไม่ถึงอยู่เสมอ

เด็กหญิงสู้เฟิน

เด็กหญิงสู้เฟิน (หนังสือเล่มนี้บล็อกเกอร์วรรณสุขเป็นคนเขียนเองแหละค่ะ ^_^ ยอดขายไม่ต้องถามนะคะ..เขิลล์)

***หนังสือเล่มเล็กๆ ที่เขียนเล่าประสบการณ์วัยเด็กของผู้เขียนที่ต้องจากบ้านที่กรุงเทพไปอยู่โรงเรียนประจำต่างหวัดอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เป็นโรงเรียนที่สอนภาษาจีนควบคู่ไปด้วย ทั้งเหงา ทั้งต้องปรับตัวกับสิ่งแวดล้อมใหม่ ในแบบ "กรุงเข้าบ้านนอก" แม้แต่การเล่นเกมส์แบบเดียวกันยังเรียกชื่อกันคนละแบบเลย แต่เด็กก็ยังคงเป็นเด็ก เมื่อปรับตัวได้ มีเพื่อนใหม่แล้ว ก็พากันเล่นซุกซนตามประสา ทั้งผจญภัย ทั้งเปิ่น บางทีก็ดื้อบ้าง งอแงบ้าง ใครได้อ่านเล่มนี้แล้วจะอมยิ้มและรู้สึกโหยหาอดีตไปพร้อมๆ กันเลยทีเดียวค่ะ

โอตสึ  อิจิ

***นักเขียนหนุ่มฉายาผู้เชี่ยวชาญด้านความเศร้า (แต่บางคนอาจจะพูดว่าเชี่ยวชาญเรื่องสยองมากกว่า) แต่ความสยองแบบ โอตสึอิจิ ไม่เหมือนใคร สยองปนเศร้าแถมโรแมนติก...มันมารวมกันได้ไงเนอะ แต่อย่าเพิ่งคิดไปก่อนว่าเล่มที่คุณถืออยู่จะเป็นแบบที่คุณคิดนะคะ เพราะเขามาได้อย่างหลากจินตนาการ หลายอารมณ์ แถมเป็นอารมณ์แปลกๆ ด้วย จนคุณคาดไม่ได้เสมอ

ตอนอายุ 17 ผลงานเรื่องแรกของเขา ได้รางวัลนวนิยายดีเด่นจาก นิตยสาร Jump ปี 1996 จากเรื่อง "หน้าร้อน ดอกไม้ไฟ กับร่างไรวิญญาณของฉัน" ทำให้แจ้งเกิดเป็นนักเขียนดาวรุ่งทันที

รางวัลอื่นๆ เช่น นวนิยายแนวลึกลับ เรื่อง Goth ซึ่งได้รับรางวัลยอดเยี่ยมเช่นกัน นอกจากนี้ ยังมีผลงานเขียนแนวจินตนาการเหนือจริง ซึ่งแฝงความเศร้าตามสไตล์เขา อีกหลายเรื่อง เช่น เพื่อนร่วมบ้านที่มองไม่เห็น, โทรศัพท์สลับมิติ, รอยสักรูปหมา เป็นต้น

มุซาชิ ฉบับท่าพระจันทร์

ผู้เขียน มิยาโมโต้ มูซาชิ / ผู้แปล สุวินัย ภรณวลัย

***มุซาชิ คือ สุดยอดซามูไร ที่มีตัวตนอยู่จริงในประวัติศาสตร์ มีเรื่องเล่าต่อกันมาว่า เขาไม่เคยแพ้ใครเลยสักครั้ง การประลองที่โด่งดังที่สุด คือ การที่เขาเอาชนะสมุนของฝ่ายตรงข้ามถึง 70 กว่าคน ด้วยตัวเขาเองคนเดียว แน่นนอนว่า...มุซาชิ ไม่ใช่ซูเปอร์ฮีโร่ แต่เขาคือนักสู้ที่ใช้สมอง มีการประเมินสถานการณ์ มีการวางแผนการต่อสู้อย่างดีเยี่ยม ไม่ใช่นักสู้ที่วิ่งเข้าไปลุยโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง

ดังนั้น เราจึงได้เห็นหนังสือฮาวทู ที่นำศาสตร์ของ มุซาชิ มาปรับใช้ในการใช้ชีวิตและการทำงานออกมาหลายต่อหลายเล่ม

หนังสือเล่มนี้ แปลโดย ดร.สุวินัย ภรณวลัย ซึ่งวรรณสุขเห็นว่า เป็นผู้ทำให้หนังสือเล่มนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญาณและลุ่มลึกจริงๆ ทำให้ผู้อ่านสัมผัสได้ถึงวิถีที่โดดเดี่ยวของซามูไร กับการต้องเคี่ยวกรำฝึกจิตตนเอง

Marjane Satrapi (มาร์จอเน่ ซาทราพิ)

ชื่อหนังสือ: เย็บถากปากร้าย Broderies / สำนักพิมพ์: กำมะหยี่ / วรรณกรรมอิหร่าน (เขียนเป็นภาษาฝรั่งเศส)

***ได้รู้จักงานของ มาร์จอเน่ ซาทราพิ ครั้งแรกจากภาพยนตร์การ์ตูนฝรั่งเศสเรื่อง Persepolis หลังจากนั้นถึงได้อ่านแบบเป็นเล่มการ์ตูน ซึ่งก็มีทั้งเศร้าและน่ารักไปพร้อมกัน (ตัวเล่มคงวางอยู่ที่ไหนสักแห่งในบ้านค่ะ อิิอิ) เล่มต่อมาที่ได้อ่านก็ คือ Broderies 

ชื่อ Broderies เล่มนี้เป็นการเล่นคำทั้งภาษาไทยและฝรั่งเศส ชื่อ "เย็บถากปากร้าย" เนื้อเรื่องน่ะ...ไม่ใช่ "เย็บถักปักร้อย" แน่ๆ เอางี้นะคะ ลองนึกถึงเวลาผู้หญิงตั้งวงเม้าท์ จิบน้ำชา เย็บปักถักโครเชต์ไปด้วย แต่จริงๆ คือ เม้าท์มอย (นินทา) คุยเรื่องจักกะจี้ลับๆ กันในหมู่ผู้หญิง (ทั้งสาวและไม่สาว) ที่สาวก็เรื่องรักลับๆ ส่วนที่ไม่สาวก็เรื่องสามีไม่ทำการบ้าน เรื่องความหย่อนยานตามวัย ที่ต้องอาศัยให้หมอช่วยเย็บ..อิอิ เดาถูกมั๊ยคะ สารพันจะเม้าท์จริงๆ มีอยู่ช่วงนึงที่วรรณสุขจะต้องอ่านทั้งสองเล่มสลับไปมาก่อนนอนทุกคืน อ่านเพลินๆ ขำๆ เพื่อให้นอนหลับสบายค่ะ

คินดะอิจิ ยอดนักสืบ

ผู้แต่ง: โยโคมิโซะ เซชิ

***นิยายสืบสวนที่โด่งดังมาอย่างยาวนาน มีคดีเป็นตอนต่างๆ ออกมาถึงกว่า 20 เล่ม (ตามอ่านจนเกือบจะครบทุกเล่มค่ะ) ตัวละครหลัก คือ นักสืบเอกชน ชื่อ คินดะอิจิ โคสุเกะ ที่มีบุคลิกขี้อาย มักจะสวมกางเกงฮากามะและหมวกเก่าๆ ทรงย้วย แถมยังผมยุ่งเหมือนรังนกกระจอกอยู่เสมอ (พิมพ์บรรยายลักษณะของตัวละครคินดะอิจิจากความทรงจำโดยอัตโนมัติไม่ต้องเปิดหนังสือดูเลยค่ะ แฟนหนังสือท่านอื่นๆ ก็คงจะเป็นเหมือนกัน) แต่เมื่อถึงเวลาทำงานเขาจะมีท่าทางครุ่นคิดและมีไหวพริบรวมถึงความช่างสังเกตุในการไขคดี จนดูเหมือนกลายเป็นอีกคนหนึ่งไปเลยค่ะ ลักษณะพิเศษอีกอย่างหนึ่งของหนังสือคินดะอิจิ คือ จะเปิดเรื่องมาด้วย แผนภูมิสาแหรกที่โยงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของตัวละครแต่ละตัว

คินดะอิจิเป็นนิยายสืบสวนซึ่งตามปกติจะมีคดีฆาตกรรมเข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ แต่เป็นการทิ้งปริศนาไว้ในที่เกิดเหตุที่สามารถหาหลักฐานเชื่อมโยงไปสู่การไขคดี จึงไม่ใช่นิยายสยองขวัญที่มีการบรรยายฉากฆาตกรรมเพื่อความสะใจ ดังนั้น จึงไม่เหมาะกับคนชอบเรื่องโหดๆ นะคะ

อ่านหนังสือตามที่ชอบ

เอาไว้คงได้เขียนถึงเล่มอื่นๆ อีกค่ะ

ช่วงวัยรุ่น วัยแสวงหา อ่านเอาสาระ อ่านเอาโล่ห์

 ทุกวันนี้วัยผู้ใหญ่ชีวิตมันมีอะไรเยอะเกินพอแล้ว

อ่านเพื่อบันเทิงสถานเดียวค่ะ

แล้วเพื่อนๆ ชอบหนังสือเล่มไหนกันบ้าง

เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ

^_^