ตั้งแต่เริ่มสร้างมาเป็นเวลา ๒ ปี และแล้วแล้วสะพานสารสินก็ได้กลายเป็นหอชมวิว จุดท่องเที่ยวแห่งใหม่ ตรงจุดกึ่งกลางแบ่งเขตภูเก็ต - พังงา แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมองแล้วว่ายังไม่เสร็จสมบูรณ์หรืออาจจะไม่ได้คิดมาตั้งแต่ต้นคือประตู หรือที่กั้นห้ามรถเข้าไปในตัวสะพานสารสิน เพราะการออกแบบนั้นเป็นเพียงให้คนเดินเข้าไปชมวิวเท่านั้น ไม่อนุญาตให้รถทุกชนิดเข้าไปในบริเวณสะพาน เหมือนการสร้างบ้านเสร็จ ผู้รับเหมาไม่ใส่กลอนประตู ด้วยเหตุผลไม่มีในแบบ แต่ความน่าจะเป็นผู้รับเหมาต้องมีความคิดพื้นฐานว่าจะต้องมีอะไรมากั้นแล้วดูดี เพื่อไม่ให้รถเข้าไปในสะพาน เข้าใจว่าจะต้องมี แต่ไม่รู้เมือไร ปัจจุบันผู้คนมากมายได้ขึ้นไปชมจุดชมวิวกันอย่างมากมายครับ

สะพานศรีสุนทรเสร็จ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ สะพานสารสอนอยู้ด้านซ้าย

หอชมวิวกึ่งกลางสะพานสารสิน

ท่านผู้ชมคงเห็นเหล็กกั้นชั่วคราว ในขณะที่งานแล้วเสร็จ ๑๐๐ ปอร์เซ็นต์

สิ่งที่บ่งบอกว่าห้ามรถ.....ที่ดูมาตรฐาน....มั้ย

             ที่กั้นแบบนี้ดูคล้ายที่ชายแดนใต้ที่มีมากมายเต็มถนน ถึงแม้กรมทางหลวงจะเป็นเจ้าของโครงการสะพานก็ตาม แต่เจ้าของพื้นที่ฝั่งภูเก็ตอยู่ในพื้นที่ อบต.ไม้ขาว อ.ถลาง ฝั่งพังงาอยู่ในเขตพื้นที่ อบต.โคกกลอย อ.ตะกั่วทุ่ง หากมีการประสานงานกันคงจะมีถังขยะไปตั้งอยู่บาง ในบ้านเราหน่วยงานราชการมักจะไม่ประสานกัน ถึงจะมีก็น้อยมาก หน้าที่ตนไม่ใช่ ธุระไม่เชิง แต่ภาพรวมที่ชาวบ้าน และนักท่องเที่ยวเห็นนั้นคืองานไม่แล้วเสร็จ ไม่ได้เตรียมการทำความสะอาด หรือเตรียมรองรับขยะที่เกิดขึ้นจากความมักง่ายที่ช่วยไม่ได้ เมื่อคนถือถุงพลาสติกจากบรรจุภัณฑ์ที่มีอยู่เต็มบ้านเต็มเมือง ผมได้ไปสังเกตุการณ์ตั้งแต่เริ่มสร้างสะพาน ผมใจหายตอนที่เขารื้อคานสะพานทิ้ง ..ถ้าผมคิดเองแบบเห็นแก่ตัว คานความยาวขนาด ๕๐.๐๐ เมตร ก่อสร้างด้วยเทคโนโลยี่สูงสุดในสมัยนั้น ตั้งแต่จอมพลถนอม กิติขจรเป็นนายก ตั้งปีพ.ศ. ๒๕๐๕ น่าจะเก็บคานสะพานนั้นสร้างเป็นประติมากรรมอยู่บนเกาะกลางถนนให้คนรุ่นใหม่ได้รำลึก ดีกว่านำไปทุบทิ้ง ผมอาจจะเห็นแก่ตัว หรือบางคนบอกว่า ก็ได้แต่คิด เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ช่างป๋องเห็นมั้ย กรมชลประทานเขายังเก็บท่อส่งน้ำใต้เขื่อน ผมยังไปเห็นแล้วชื่นชมในความคิด เพราะชาวบ้านเขาไม่ได้เห็นขั้นตอน และวิธีการก่อสร้างนี่ครับ หรือที่สะพานเปรม ที่สงขลา กรมทางหลวงยังจำลองชิ้นส่วนปล่องสะพาน ( Segment ) เอาไว้ที่คอสะพานบนเกาะยอ ตั้งแต่ก่อสร้างสะพานเสร็จเมื่อปี ๒๕๒๙ ซึ่งบริษัที่ก่อสร้างสะพานเปรมสมัยนั้นเป็นบริษัท เบส ( base ) จำกัด จากประเทศใต้หวันด้วยซ้ำ นี่ไม่ได้ยกตัวอย่างจากต่างประเทศนะครับ เดี๋ยวจะหาว่าบ้าเห่อเมืองนอก ...เสียดายจริงๆครับ

คานสะพานความยาว ๕๐.๐๐ เมตร นำไปทุบทิ้ง จริงๆนะ

เหลือไว้แค่เศษเหล็ก หิน ปูน ทราย ประดับไว้ในโลกา

เหมือนกับเปี้ยบเลย

         พืนที่ว่างบนเกาะกลางถนนก่อนขึนสะพานน่าจะมีประติมากรรมของคานสะพาน การยกมาทั้งหมดเป็นเรื่องยาก ผมเข้าใจดีหากแต่มีการตัดช่วงให้สั้นลง และมีการออกแบบที่ดี ผมเคยเขียนแบบร่างไว้เล่นๆ ก็ได้แต่คิด เพราะประเทศนี้มันไม่ใช่ของเราคนเดียว...แต่เสียดายจริงๆครับ

พาช่างป๋องไปชม..หอชมวิว

บันใดทางขึ้นชั้นบน

มองลงมายังฝั่งภูเก็ต

มองไปยังฝังพังงา หอชมวิวชั้นบน

ด้านบนจุดชมวิว

               เป็นอันว่าเสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์กับหอชมวิว ที่ก่อสร้างอยู่กึ่งกลางสะพานสารสินเดิม และสะพานศรีสุนทรที่ใช้เป็นสะพานขาออกจากภูเก็ต ส่วนสะพานขาเข้าคือสะพานเทพกระกษัตรีเช่นเดิม แต่ยังไม่ได้มีพิธีเปิดอย่างเป็นทางการ นับเป็นสะพานที่คาบเกี่ยวกับ ๒ รัฐบาล ก่อสร้างสมัยนายกอภิสิทธิ์ แต่เสร็จสมบูรณ์สมัยรัฐบาลยิ่งลักษณ์.....หากมีพิธีเปิดวันไหน ผมจะไปร่วมงานครับ