ณ ปากแพรก กาญจนบุรีจากร้านสิทธิสังข์ที่เรายกให้ตึกสวยจนเราต้องอวยให้เป็นนางเอกประจำชุมชน...เราต้องรีบเดินออกมาเพราะว่า..เราหิว!!!...แต่เราก็เดินย้อนกลับไปเพื่อถ่ายภาพทางใต้...ซึ่งในตอนแรกเรายังมิได้ชะม้ายตามองเลยเพราะมัวแต่ดีใจที่ได้เจอโรงแรมแรกแห่งเมืองกาญจน์"สุมิตราคาร" ...ครานี้ถึงเวลาที่ต้องมาดูอีกฝั่งหนึ่งเสียแล้ว...

ถัดจากสิทธิสังข์ก็ย้อนไปทางเดิม เพียงแต่คนละฝั่งมุ่งตรงไปยังสหกุลพาณิชย์ ก่อนถึงบ้านปีกุน 100 กว่าปี...

ระหว่างกลางบริเวณซอย 3 จะมีร้านก่วยเตี๋ยวชื่อดังอร่อยเสียด้วย "แจ๋วโภชนา" เปิดมา 40 กว่าปีแล้ว ลุงสาคร ประเสริฐกุลพ่อบ้านแห่งบ้านกลางทุ่ง เคยพามากินเมื่อ 5 - 6 ปีที่แล้ว ตอนนี้จำรสชาดความอร่อยได้บ้างไม่ได้บ้าง...แต่ก็รู้ว่าเสียใจที่ลุงสาครจากไปอย่างไม่มีวันกลับ...

อ่าวเว๋ย!!!ประโยคสุดท้ายนี่ไม่เกี่ยวอะไรกับก๋วยเตี่ยวเลย...   ...อ่าว!!!ก็เสียใจอะ...คิดถึงก๋วยเตี๋ยวแล้วคิดถึงลุงอะ...ผิดตรงไหนฟระ!!!

ร้านแจ๋วนี่ ภายหลังก็ไปอีกหลายครั้งนะ ตั้งใจไปบ้าง ไม่ตั้งใจไปบ้าง ก็ไม่เปิดเสียทีจนเราลืมไปแล้ว...สงสัยดวงไม่สมพงษ์กัน...หรือเราไปเช้าเกินไปทุกครั้งร้านเลยม่ายยยยยยยยยยเปิด...อย่างเช้าวันที่ไป 8 โมงผ่านไปก็ยังม่ายเปิด...เราก็หิวหิ้วท้องรอไปเพราะยังม่ายยยยยยยเปิด!!!

หลายคนยืนยันพันเปอร์เซ็นต์ว่าอร่อย เค้าก็เอาไปโปรโมทต่อๆกัน "ก๋วยเตี๋ยวหมูต้มยำร้านเก่าแก่ในเมืองกาญจนบุรีครับ" "แนะนำบะหมี่ปนเกี๊ยว" 

"มาร้านแจ๋วโภชนา บะหมี่คืออาหารจานแรกที่ท่านต้องสั่ง" เป็นเหมือนคำสั่ง...เป็นเหมือนคำขู่จากเจ้าของบล๊อกข้างล่าง ที่ยังโปรโมทต่ออีกว่า...

"แจ๋วโภชนา เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวหมู ที่ ทุกๆ เที่ยง จะเต็มไปด้วยลูกค้า ที่ส่วนใหญ่จะเป็น ชาวเมือง ข้าราชการ พ่อค้า พนักงานบริษัททางร้านให้บริการก๋วยเตี๋ยวมานานแล้ว มีจุดเด่นที่ เส้นบะหมี่ทางร้านทำเอง และ หมูเด้ง" http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=chim&date=08-11-2010&group=20&gblog=10 เค้าโฆษณาไว้ให้หลายปีแล้ว ร้านนี้การันตีความอร่อยได้จากนักชิมบนอินนนเตอร์เน็ทและนักชิมแห่งท้องถนนต้นกำเหนิดกาญจนบุรี...ฉะนั้นผ่านไปก็แวะกันซะนะ...จะได้เอาไปโม้กับเพื่อนๆอะนะ..."ฉันไปมาแล้วนะยะหล่อน อร่อยจุงเบย"

แต่ตรูคงมาเช้าไปจริงๆหละ... เวลาเปิด-ปิด: Mon.-Sun. 09:00-21:00 ... ทะลึ่งมาก่อนตอนนี้ก็เลยหิววววววววววววววววววว...ฮิ้ว!!!

เดินไปอีกหน่อยก็เจอร้านจ้าวป้าคนนี้...

ป้าๆๆ มีไรกินปะ? ท่านป้าเย็บผ้ากับหมาถ่ายเอกสาร สองสายพันธ์...แต่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ท่านป้าเล่าว่าก็ทำอย่างนี้มาช้านาน...ผู้ไม่เกียจคร้านต้องทำแบบนี้...

ป้าๆๆ ... ขอเอาหมาไปกินได้ปะ...

ไม่ได้เหรอป้า...อะน่า...จำไว้!!!...

ถัดมาก็นี่...สหกุลพาณิขย์ ...

ราวลูกกรงระเบียงและดาดฟ้าสมัยรัชกาลที่ 5 จีนไทยร่วมสร้าง เคยเป็นบ้านพักของนายทหารญี่ปุ่น... ใช้เก็บใช้วางปืนกลด้วยนะ...วางไว้ตรงไหน...ดาดฟ้าหรือไร...วางไว้? แล้วมันจะยิงเองได้หรือไงฟระ...แฮะๆ..พูดแบบนี้เห็นทีต้องเอาขี้เถ้ายัดปากตัวเอง...ฮึๆๆ

แล้วเอาไว้ยิงใคร? ยิงเชลยข้างล่าง หรือยิงเครื่องบินทิ้งระเบิดข้างบน? อยากรู้แต่ไม่มีใครบอก จะถามใครได้หละทีนี้ เห็นทีจะต้องเดินต่อไป...รอถามไม่ไหว...หิวเฟยเฮย!!!

เดินวนครบรอบพอดี บ้านหลังเก่าปีกุนเผชิญอยู่ตรงหน้าเยื้องมาจากประตูเมืองนิดเดียว จั่วของบ้านที่ดูได้ไม่ถนัดตาเพราะถูกสายไฟฟ้าบดบัง...ทำไม?รูปแบบคล้ายวัดโบราณที่เราเคยเจอนะ...

บ้านนี้...ปีกุน พ.ศ. 2454 มีความเก่าแก่เนินนานผ่านกาลเวลากว่า 100 ปี...นานจนเราสะท้านใจ!!!...”อีกไม่นานเราคงถึงวัยเหมือนบ้านหลังนี้”...

เราเคยเห็นบ้านหลังคากระเบื้องขอเก่าแก่แบบนี้ที่บ้านนอก แต่ไม่สวยงามเก่าแก่กาญจน์เหมือนบ้านนี้...หากพวกเขาหายไปเราคงต้องตามราวี...แต่อยู่มาได้จนถึงป่านฉะนี้ ก็คงถูกบำรุงรักษาอย่างดีจากฐานะที่พึงมีของผู้เข้าใจดีในเรื่องราว...

ประตูและช่องหน้าต่างแบบนี้เหมือนภาพในวรรณคดีไม่มีผิด...

... จินตนาการของเราเตลิดไปไกล...

ช้าก่อนกาลเวลา...อย่าเพิ่งยื่นมือมา...ฉุดกระชากและพรากจากไป....

หิวอะ!!!...ท้องร้องอีกแล้วววววว...โหหหหหหหห!!!กำลังได้ฟิวล์ ดันนนนนนนหิวซะอีกแล้ววววววววว...

...

ปล. ก่อนหน้านี้วางไทยยงและไทยเสรีเอาไว้ผิดโซนอะ!!!ก็เลยต้องย้ายไป...แล้วเอาแจ๋วโภชนาที่เราลืมเลือนเข้ามาใส่...ย้ายบ้านปีกุนเข้ามา ...ขออภัยท่านทั้งหลายไว้ ณ ที่นี้ด้วย.

...

***

เรียนท่านผู้อ่าน

ความจริงเป้าหมายในการทำบล๊อกของเราอยู่ที่การบอกเล่าเรื่องราวของชุมชนปากแพรก 180 กว่าปี เพราะหมั่นไส้ภาครัฐที่ไม่ค่อยทำอะไรจริงจังเกี่ยวกับปากแพรกซะที... เราก็มองหาบล็อกไทยดีๆที่เหมาะสมกับความรู้ของผู้อ่าน ก็มีที่นี่หละ มีให้ทำได้ 3 บล็อก ผนวกกับเราเห็นเรื่องจริงของคุณบุญผ่องน่าสนใจมาก เรื่องลับๆก็มีแต่เราลบออกซะ และเรื่องของคุณบุญผ่องก็เกี่ยวข้องกับชุมชนปากแพรกโดยตรง ละครบุญผ่องก็มาแล้วคงนำพาชุมชนปากแพรก กาญจนบุรีให้เป็นที่รู้จักโดยไม่ต้องพึ่งภาครัฐ และเพื่อบันทึกไว้เป็นข้อมูลอ้างอิง. 

ส่วนใครอยากรู้ว่าบุญผ่องแปลมาจากไหน ก็ต้องถามอาจารย์กรูเกิ้ลในชื่อ boonpong dead railway ที่ลอกภาษาไทยก็มี...เพือ่ความสมบูรณ์ของการค้นหา...จะพยายามย้อนกลับไปอ้างสิทธิให้อะนะจ๊ะ

ที่นี่...เราใช้วิจารณญาณแบ่งเรื่องเป็นบล๊อกๆให้ชัดเจนดังนี้

http://www.oknation.net/blog/boonpong  บอกเล่าเรื่องราวจริงๆบุญผ่องในมุมมองของชาวต่างชาติอันนี้ส่วนใหญ่แปลและสรุปความเพื่อให้ได้อรรถรสโดยจะอยู่ใน ศิลปะวัฒนธรรม

http://www.oknation.net/blog/boonphong  วิพากษ์ละครบุญผ่องกับการอิงเรื่องจริงและเรื่องสงครามโลกครั้งที่สอง ในละครภาพยนต์

http://www.oknation.net/blog/pakprak  บอกเล่าเรื่องราวปากแพรกในท่องเที่ยว

แล้วก็จะเชื่อมโยงกันสู่ปากแพรกในภายหลัง...และ...เราทำของเราคนเดียวไม่เกี่ยวกับใคร...อย่าเดากันไปต่างๆนานา...นะจ๊ะ...

จึงเรีบนมาเพื่อทราบจร้า...