online

*.

..

.

วันอังคารที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๕ ผมขออนุญาตแม่มะยงเข้านอนตั้งแต่ ๒ ทุ่ม

รู้สึกว่าวันนี้เป็นไงน้อ? ร่างกายจึงอ่อนเพลียผิดปกติ

ผมเข้าใจเอาเองว่าคงจะเป็นเพราะนั่งเล่นบล็อกมากเกินไป

.

๔ ทุ่ม ผมตื่นและลุกจากที่นอนเพราะปวดท้อง ปวดรอบ ๆ สะดือ และปวดไปทั่วทั้งแผ่นท้อง

เข้าห้องน้ำก็แล้ว ทานยาแก้ปวดก็แล้ว ทานยาแก้ท้องอืดก็แล้ว

อาการปวดท้องยังไม่ทุเลา ผมได้แต่อดทน ไม่โอดครวญส่งเสียง ด้วยเกรงใจว่าแม่มะยงจะตื่น

.

๒ ยาม อาการปวดท้องทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

ผมลุกขึ้นนั่ง เหงื่อไหลท่วมไปทั้งตัว กำหนดจิตตลอดเวลาว่า ปวดหนอ...ปวดหนอ...

.

ตี ๑ ท้องเริ่มอืดขึ้นเรื่อย ๆ และผมมีอาการคลื่นใส้

วิ่งเข้าห้องน้ำ และอาเจียนออกมามากมาย ท้องหายอืด แต่อาการปวดยังคงอยู่สม่ำเสมอ

.

ตี ๒ ตัดสินใจเด็ดขาดปลุกแม่มะยง กระซิบเสียงแผ่วว่า "นำพี่ส่งโรงพยาบาลเถิด"

จากนั้นลูก ๆ ทุกคนในบ้านก็ตื่น และต้องวุ่นวายกลางดึกและไปส่งผมที่โรงพยาบาล

.

.

ด้วยเหตุผลหลาย ๆ ประการ ผมเลือกที่จะไปที่ รพ.สมุทรปราการ

หมอตรวจ และวินิจฉัยเรียบร้อย สรุปว่า ใส้ติ่งอักเสบ ต้องผ่าตัดทันที

.

ผมไม่เคยนึกเคยฝันเลยครับว่า เกิดมาชาตินี้จะถูกผ่าตัดใส้ติ่ง

ท่านที่เคยเป็นโรคนี้ เคยผ่านการผ่าตัดมาแล้ว อาจจะบอกว่า โอ๊ย..จิ๊บ ๆ

แต่ผมถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ของชีวิตเชียวครับ

การผ่าตัดด้วยหมอที่มีประสบการณ์ ด้วยอุปกรณ์ที่ทันสมัย เป็นเรื่องจิ๊บ ๆ

แต่อาการปวดท้องที่เกิดจากใส้ติ่งอักเสบ....ผมว่าสุดแสนจะประทับใจจริง ๆครับ

.

วันพุธที่ ๒๓ พ.ค. ๒๕๕๕

ผมได้รับการผ่าตัดเอาใส้ติ่งออกไปเรียบร้อยตั้งแต่ ๐๖.๐๐ น. รู้ว่าตัวเองปลอดภัยดีแล้ว

แต่เมื่อหันไปมองคนเฝ้าไข้ ผมรับรู้ได้ทันทีว่า เธอคงจะเหน็ดเหนื่อยกว่าคนป่วย

คนป่วยหลับด้วยฤทธิ์ยา แต่คนเฝ้าไข้ไม่ได้หลับนอน เธอต้องตื่นตลอดเวลา

ที่สำคัญ เธอต้องคิด

คิดแบบ..คนเป็นผู้หญิง

คิดแบบ..คนเป็นภรรยา

คิดแบบ..คนเป็นแม่

ผมไม่ได้ยินคำบ่นวิตกใด ๆ ออกมาจากปากของผู้หญิงคนนี้ ได้เห็นแต่ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

ได้ยินแต่คำบอกเล่าว่า เพื่อนคนโน้นอวยพรอย่างโน้น..คนนี้บอกอย่างนี้....

ซึ่งเป็นเหมือนหยาดน้ำทิพย์ชะโลมใจคนป่วย

.

.

วันศุกร์ที่ ๒๕ พ.ค. ๒๕๕๕

ผมรับประทานอาหารได้ตามปกติ แผลผ่าตัดแห้งสนิท หมออนุญาตให้กลับไปนอนรักษาตัวที่บ้านได้

.

ใจยังสู้เสมอ.....

.

โอเคเนชั่นครับ.....

.

เธอคือ....คู่ชีวิต..ภรรยา...คนเฝ้าไข้...และเพื่อนตาย....

สามวันแห่งการพักฟื้น สุขภาพดีขึ้นมากครับ

และคงจะหายจากการเจ็บไข้ได้ป่วยในไม่ช้านี้ครับ

.

ขอกราบขอบพระคุณทุก ๆ ท่านครับสำหรับกระแสจิต และเสียงเยี่ยมเยียนทางโทรศัพท์

กราบขอโทษครูแดง และเพื่อน ๆ เรณูนคร ที่ผมไม่ได้ไปร่วมงานในวันเสาร์ที่ ๒๖

ที่สำคัญ กราบขอบพระคุณนายแพทย์เอกคณิต ผู้ทำการผ่าตัด

กราบขอบพระคุณคณะแพทย์ คณะพยาบาลตึกศัลยกรรมชาย โรงพยาบาลสมุทรปราการทุก ๆ ท่าน

.

ผมนำเรื่องนี้มาบันทึกไว้  เพียงจะบอกว่า

เกิด...แก่...เจ็บ...ตาย...เป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต

ไม่มีใครที่จะหลีกหนี...เกิด...แก่...เจ็บ...ตาย...ไปได้เลย....

.

.