.

.

.

เมื่อผมหันไปดูวันที่ผมสร้างบล็อกโอเคเนชั่นวันแรก  ไล่นิ้วมาถึงวันนี้  นับเป็นเวลาได้ ๖ ปีเต็ม ๆ 

๖ ปี สำหรับการนั่งอ่านหนังสือนั่งเขียนหนังสือในโลกไซเบอร์

นานพอดูเหมือนกันนะครับ

.

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา  การปฎิสัมพันธ์ของผู้ที่เข้ามานั่งเขียนบล็อกเป็นไปหลากหลายรูปแบบ

หลังจากที่เราทำความรู้จักกันด้วยปลายนิ้ว

เราก็ได้พบกันตัวเป็น ๆ 

มีกิจกรรมต่าง ๆ ร่วมกันมากมาย

และกิจกรรมเหล่านั้น  นำไปสู่ความสนิทสนมกลมเกลียวแน่นแฟ้น

เราสนิทสนมกันอย่างแปลกประหลาด  อย่างที่ผมไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้เจอกับสิ่งเหล่านั้น

.

.

ชาวบล็อกเกอร์โอเคเนชั่นจะรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เจอะเจอตัวจริงด้วยกัน

ชาวบล็อกเกอร์โอเคเนชั่น  จะมีความผูกพันต่อกันเสมอญาติ

.

วันเวลาเนิ่นนานไป

เมื่อเรารู้จักกันดียิ่งขึ้นแล้ว

ภาระกิจของแต่ละคนก็ทำให้เราห่างไกลต่อกัน

ความชอบที่ไม่เหมือนกัน  ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้กิจกรรมดี ๆ หายไป

ที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด

ความก้าวหน้าในเรื่องเทคโนโลยีบนโลกไซเบอร์  ทำให้ชาวบล็อกเกอร์โอเคเนชั่นห่างเหินต่อกัน

.

.

ทุกวันนี้  ผมยังคงนั่งมองความเป็นไปในโอเคเนชั่นด้วยความสงบเสงี่ยมเจียมตัว

ผมเข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น

แต่สิ่งหนึ่งซึ่งผมไม่เคยลืมว่าได้รับจากโอเคเนชั่น

คือความสุขจากการอ่านเรื่องราวที่เพื่อน ๆ นำมาเล่าสู่กันฟัง

และความสุขจากการได้พบปะแลกเปลี่ยนทัศนะคติที่ดีต่อกัน

.

ท่านรู้สึกมั๊ยว่า?

ช่วงนี้ "เรา" เงียบเหงากันไปพอสมควรนะครับ

.