.

.

ผมติดตามข่าวการประหารชีวิตนายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของประเทศไทยอย่างใกล้ชิด

ติดตามการลงดาบ ๒ ครั้ง ๒ ครา อย่างใจจดจ่อ  ทำให้ต้องมีการเว้นวรรคการนำเสนอเรื่องราวในบล็อก

และยังมีเรื่องราวอีกมากมาย  ที่จะต้องติดตามกันต่อไปอย่างไม่กระพริบตา  ทำให้ไม่ได้เขียนบล็อกครับ

(เหตุผลที่กล่าวอ้างมา  อาจจะไม่น่ารับฟังเท่าไหร่นัก)

.

มาฟังผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวันหยุดยาวกันต่อนะครับ  วันที่ ๔

๔ พฤษภายน...เอ๊ย ! ! ..... ๔ พฤศจิกาคม.....เอ๊ย ! ! .....๔  พฤษภาคม....เอ๊ย ! ! ....ถูกแล้ว.... 

อิอิ...อิอิ...

.

๔ พฤษภาคม ๒๕๕๗  ผมกลับออกมาจากหาดสอ สัตหีบประมาณ ๒ ทุ่ม

ด้วยความไม่มั่นใจในศักยภาพเครื่องยนต์ของรถตู้ที่เราใช้เป็นพาหนะ  และพวกเราไม่อยากขับรถกลับกรุงเทพฯในเวลากลางคืน

จึงแวะพักค้างที่บ้านหลานชายซึ่งอยู่ในซอยโรงโป๊ะ  บางละมุง  ๑ คืน

เป็นการพักค้างอย่างไม่ตั้งใจไว้ล่วงหน้า  โชคดีที่แต่ละคนในคณะเดินทาง  มีการเตรียมเสื้อผ้าสำหรับเล่นน้ำทะเลมาหลายชุด

.

.

.

.

๕ พฤษภาคม ๒๕๕๗

หลานชาย..หลานสาว..เห็นว่าผมและแม่มะยงตื่นเช้าตามปกติ  จึงชวนไปเดินเล่นที่ตลาดนาเกลือ

การได้เดินตลาดสดไม่ว่าจะเป็นตลาดที่ไหน ๆ  เป็นเรื่องที่ผมสนุกสนานและชื่นชอบ

ยิ่งเป็นตลาดสดต่างจังหวัด ความสนุกสนานจะมีมากยิ่งขึ้น ได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมากมาย

ตลาดสด  เป็นสถานที่ที่มีชีวิตชีวาเสมอ  หากจะดูวิถีชีวิตชาวบ้าน  ให้เริ่มต้นที่ตลาดสด

เมื่อพบสิ่งที่น่าสนใจ  จะซักไซร้ไล่เลียงไปสู่ต้นตอของเรื่องราวได้ไม่ยากครับ

.

.

.

เราไปที่ตลาดสดอมรนคร  อยู่ในซอยแถว ๆ นาเกลือ  

เป็นตลาดสดจริง ๆ ครับ  มีน้ำแข็งแช่อยู่ในอาหารบ้างเพียงเล็กน้อย และบางชนิดเท่านั้น

โดยเฉพาะอาหารทะเล  จะสดมาก ๆ เพราะตลาดสดอมรนคร...อยู่ใกล้ ๆ ทะเล...

.

.

ถนนหน้าตลาดถูกจัดระเบียบไว้ดีพอสมควร  

แตกต่างไปจากถนนหน้าตลาดสดในหลาย ๆ ตลาด ที่จะมีแม่ค้าพ่อค้านำสิ่งของมาวางขายตามอำเภอใจ  จนดูไม่เรียบร้อย

.

.

อาหารทะเล....."...หอย - ปลาหมึก..."

.

.

ตอนแรกผมนึกว่าเป็นผลไม้ชนิดพิเศษ....พริกหวานครับ..

.

.

ปลาทับทิม

.

.

เห็นชายคนหนึ่ง  มีสมาธินิ่งอยู่กับ "คมชัดลึก"

ธรรมดาทั่ว ๆ เมื่อก่อนนี้  ร้านน้ำชา  หรือสถานที่สาธารณะนี้  "ไทยรัฐ" จะเป็นผู้ยึดพื้นที่อย่างเหนียวแน่น

หรือว่าวันนี้ "คมชัดลึก" ได้ทำหน้าที่นี้แทนไปแล้ว?

.

.

ผักติ้ว....

.

.

เสร็จจากการเดินลัดเลาะขอบตลาดภายนอก  ผมก็เข้ามาภายในตลาดที่คราคร่ำไปด้วยผู้คน  ทั้งคนซื้อและคนขาย

.

.

ไปสะดุดนิ่งอยู่กับแผงค้าแผงหนึ่งครับ..แมลงล้วน ๆ 

ผมเกรงใจพ่อค้า  จึงไม่ได้ถ่ายรูปมาจากทุก ๆ กระจาด

.

.

.

ผมไม่ชอบทานแมลงแปลก ๆ ผมไม่กล้า

ส่วนแม่มะยงนั้น  เธอทานไม่ได้เลยครับ  เธอแพ้อาหารพวกนี้เป็นที่สุด

ครั้งหนึ่ง  ไปเยือนแขวงสะหวันนะเขต ประเทศลาว  เขาจัดจิ้งหรีดมาให้ชิมเป็นเมนูเด็ดมื้อเที่ยง

ช่วงบ่าย  จิ้งหรีดแสดงอาการใส่แม่มะยง  ชนิดที่เรียกว่ากลายเป็นคนป่วย คลื่นเหียนอาเจียน

ข้ามโขงกลับมาถึงมุกดาหาร  ถึงขั้นต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะอาหารเป็นพิษ

.

.

พริกแกง  -  เครื่องแกงมีทุกประเภท  แม่ครัวไม่ต้องมานั่งตำกันเอง  ซื้อหากันเป็นขีด เป็นกิโลกรัม

ความสะดวกเช่นนี้แหละครับ  ที่ทำให้แม่บ้านยุคปัจจุบัน  ผสมเครื่องแกงไม่เป็น

แม่ครัวสมัยก่อน  เธอปรุงเครื่องแกงทีละครก  แกงทีละหม้อ  ค่อย ๆ ปรับปรุงรสชาดจนเกิดความชำนาญ

หาได้ยากมากแล้วในยุคปัจจุบัน

.

.

มะนาว  มีให้เลือกทุกขนาด  ทุกราคาครับ

.

.

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นปลาร้า  หลายหลากรสและกลิ่น

.

.

ปูตัวเล็ก ๆ เช่นนี้ อาจจะมีชื่อเรียกแตกต่างกันไป เช่น "ปูแสม"  

แต่ผมเรียกว่า "ปูเปี้ยว"  หรือ "เปี้ยว" เฉย ๆ 

ตอนเด็ก ๆ ผมเห็นเขาวิ่งเล่นตามป่าชายคลอง ป่าชายเลน น้ำกร่อย 

ปูเปี้ยว มี 2 ชนิดคือ เปี้ยวดำ ก้ามจะมีสีแดงอมม่วง และปูเปี้ยวก้ามขาว หรือ เปี้ยวแก้ว ก้ามมีสีขาว ลำตัวมีขนาดใหญ่กว่าเปี้ยวดำ

ปูเปี้ยวชอบอยู่ในพื้นที่ลุ่ม อุดมด้วยต้นไม้ล้มลุกใกล้แหล่งน้ำ ไม่อยู่พื้นที่แห้งๆ

ชอบอยู่ที่ร่มแฉะๆ แต่น้ำท่วมไม่ถึง และใกล้ลำคลองน้ำกร่อยที่ไม่พลุกพล่าน

ที่แม่ค้านำมาใส่ในส้มตำปู  ผมไม่ชอบเท่าไหร่  ผมชอบนำมายำด้วยมะขาม  ตำมะขามทั้งเปลือกแล้วปรุงรส

อร่อยอย่าบอกใครเชียวครับ

.

.

ในตลาดสด  ยังมีน้ำพริกหลากชนิด

.

.

หมู - ไก่ แยกส่วนตามประเภท  และราคา

.

.

พริกแห้ง - หอม - กระเทียม  มีครบถ้วน

.

.

เดินตลาดเช้าวันนั้น  แม่มะยงไม่มีเจตนาจะซื้อหาอะไรมากนัก  นอกจากแครอท กับเครื่องแกงนิด ๆ หน่อย ๆ 

เราจะหนักไปกับการเดินชมตลาด

.

.

พ่อค้าแม่ขาย  เขาเดินทางมาที่ตลาดสด  และซื้อหาอุปกรณ์ต่าง ๆ เพื่อไปปรุงอาหารจำหน่าย

ซื้อให้เพียงพอที่จะขายแต่ละวัน  ตามเงินทุนที่พอมีหมุนเวียนไปเรื่อย ๆ 

ได้กำไรก็นำไปใช้จ่ายเพื่อประทังชีวิตต่อไป

 พัทยา  เป็นแหล่งรวมของผู้คนที่เดินทางมาจากทุกสารทิศ

 มาประกอบอาชีพ  ซึ่งมีทุก ๆ อาชีพ  ให้ประกอบ

แต่...ทุก ๆ คน  ต้องทานอาหารเป็นมื้อ ๆ 

พ่อค้าแม่ค้า  จึงต้องตอบสนองความต้องการในทุกรูปแบบ

.

.

ผมแวะมาพัทยาเที่ยวนี้  ไม่ได้มีความต้องการหาความสำราญให้กับตนเองจากแหล่งบันเทิงในพัทยา

แต่ผมได้มองวิถีชีวิตผู้คนที่เป็นไปอย่างธรรมชาติ ไม่ได้เสแสร้งหลอกลวงเหมือนพัทยายามราตรี

ทำให้ผมมีความสุขไปอีกรูปแบบหนึ่ง

.

.

เราจากลาพัทยาด้วยภาพง่าย ๆ ริมอ่าวพัทยา

เราทั้งสอง  ยังต้องเดินทางเพื่อแสวงหาสัจจธรรมกันต่อไปครับ

.

.

.

.##.

ลาแล้วลา  ขอลา.....โอ้พัทยา  ลาก่อน

ชีวิตคือ ละคร .....ฉันมันอ่อนโลกเอย...

.