“ขอโทษที่เข้าประชุมดนตรีจิตอาสาช้านิดหนึ่งเพราะติดประชุมที่ภาควิชาด้วยค่ะ ห้อมาสุด ๆ ค่ะ”

“เชิญนั่งด้านหน้านี้เลยครับ”

โครงการดนตรีจิตอาสาจัดทำขึ้นเพื่อสร้างความผ่อนคลาย สนุกสนาน และลดความเครียดให้แก่ผู้ป่วยและญาติระหว่างนั่งรอตรวจรักษาที่อาคารเฉลิมพระบารมีแห่งนี้  รวมถึงสร้างความสามัคคีในหมู่เหล่าชาวสวนดอกที่อาสามาเล่นดนตรี  กลุ่มผู้มีจิตอาสาคือ กลุ่มดนตรีบำบัด ภาควิชาเวชศาสตร์ฟื้นฟู ภาควิชาเวชศาสตร์ชุมชน โรงเรียนศรีสังวาลย์ รวมทั้งนักศึกษาและบุคลากรจากหน่วยงานต่าง ๆ ของคณะแพทยศาสตร์ ถือเอาวาระโอกาสอันดีเดือนสิงหาหาคมที่มีการเฉลิมฉลองวันแม่เปิดโครงการ

“แล้วจะหาฮวงจุ้ยที่ไหนละ”

“ห้องตรวจผู้ป่วยนอกอาคารเฉลิมพระบารมีไงหละ”
          “มันไม่หนวกหูชาวบ้านเขารึ”

“เล่นเพลงเบา ๆ”

“คนไข้อาจปวดหัวไอ้เสียงง๊องแง๊งนี่ก็ได้นะ” ฉันแย้งเบา ๆ

“โอ๊ยไม่หรอก มันช่วยผ่อนคลายความเครียดวิตกกังวลได้นะ”

“เขาจะฟังประกาศเรียกชื่อได้ยินเหรอ มีห้องตรวจตั้งหลายแผนก ไหนจะห้องยาอีก”

“เล่นกันช่วงพักเที่ยงไง ไม่มีประกาศ”

“แล้วจะตั้งเวทีตรงไหนเล่า”

“แถวข้าง ๆ ห้องฉุกเฉิน”

“หา!…จะดีรึ คนไข้กับญาติที่มาห้องฉุกเฉินหน้าสิ่วหน้าขวานทั้งนั้น เสียงดังรบกวนเขา ถ้าเกิดมีคนไข้มีคดีความมาก็ยิ่งยุ่งใหญ่” ฉันขอมองต่างมุม

“พี่ขอบอกเรื่องประตูด้านข้างห้องฉุกเฉินมีไว้สำหรับคนไข้ติดเชื้อผ่าน มันจะมาเจอกับเวทีพอดี” พี่หัวหน้าพยาบาลห้องฉุกเฉินเสริม

“งั้นเราเขยิบมาทางด้านหน้าใกล้ทางเชื่อมไปตึกศรีพัฒน์ที่มีผู้ป่วยมารอตรวจจะได้ฟังทั้งสิงตึก”

“ดีเหมือนกัน ไม่ถึงกับหลบมุมเสาเล่น”

“แนวเพลงแบบไหนหละ”

“เพื่อชีวิต ไทยเดิม ลูกทุ่ง ป๊อบ คลาสสิก  ประสานเสียง ได้ทุกรูปแบบ”

“เล่นทุกวันจันทร์ และพฤหัสบดี”

“โอ้โฮ !  แล้วจะไปสรรหาใครมาเล่นเล่า”

“อย่างน้อยก็มีอาจารย์หมอจักรกริช อาจารย์หมอก๊วย”

“หมอยินดีมาเล่นค่ะ แต่เวลาสอนมันรัดตัวมาก แถมติดเดินสายสอนต่างจังหวัดอีก ต้องหาอาสาสมัครเพิ่ม”

“ก็มีวงดนตรีไทยอาจารย์หมอศรีทน แพทย์ประจำบ้าน  พยาบาลฟื้นฟู  นักศึกษาแพทย์ วงดนตรีสวนดอก อาจารย์ Annette จาก วิทยาลัยดุริยศิลป์ มหาวิทยาลัยพายัพ นักเรียนโรงเรียนดนตรีสยามกลการนครพิงค์ เด็กนักเรียนโรงเรียนศรีสังวาลย์เชียงใหม่ หมอฟันธัญญลักษณ์ ”

“ในการประชุมนี้มีแต่ผู้จัด อาจจะมองไม่รอบด้าน หรือความคิดเห็นอาจจะต่าง อาจารย์ว่าเราน่าจะมีการประเมินผลจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งคนไข้ ญาติ เพื่อนร่วมงานรอบ ๆ เวทีด้วยนะ ไม่ดีอย่างไรจะได้ปรับปรุงหรือเลิก” ฉันเริ่มจะเหมือนพรรคฝ่ายค้านไปเรื่อย ๆ

“ก็ดีครับ”

“งั้นทดลองสัก 2 เดือน แล้วค่อยว่ากันใหม่”

“ดีค่ะ”

เวลาอันจำกัดจำเขี่ยแล้วติดราชการต่างจังหวัดทำให้ฉันหาเวลาซ้อมได้แค่ 2 ครั้ง มีเพลงใหม่ที่ไม่เคยกระแทกแก้วหูเลย  หนำซ้ำครั้งที่ 2 ก็เปลี่ยนคีย์อีก แทบหน้ามืดปอดแตกเพราะใช้เครื่องเป่าล้วน ๆ ไม่ว่า Saxophone ขลุ่ยจีน 2 เลา คนละคีย์ และเครื่องดนตรีจีนออกเสียงเรียกชื่อไม่ถูก  ‘Xun’ (http://en.wikipedia.org/wiki/Xun_(instrument) เกาหลีเรียกว่า  hun หรือ  hangul: 훈 หรือ  hanja: 塤. ส่วนญี่ปุ่นเรียกว่า tsuchibue อีกภาษาเรียก hiragana  つちぶえ หรือ  kanji 土笛) ฉันส่งจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ไปถามหมอลูกศิษย์เมืองจีน ท่านดันตอบมาเป็นภาษาจีน เลยจนด้วยเกล้าว่าอ่านออกเสียงเช่นไร อย่างน้อยก็ไม่ใช่ ‘ซัน’ ‘ซูน’ หรือ ‘ซูง’

ประวัติอันยาวนานของเครื่องดนตรีตระกูลเดียวกันนี้ที่มีรู 1-5  รู ขุดพบจากหมู่บ้าน Banbo  (Xian, c. 5,000-3,000 BC)  มีรูปร่างแตกต่างไปบ้าง สำหรับรูปทรงไข่หรือลูกแพรนี้ได้มาจากราชวงศ์ Shang (1766-1122 BC) ‘Xun มีหลายคีย์ให้เลือกใช้ ทำด้วยดินเผารูปทรงคล้ายไข่ต้มถูกบีบ มีรูเป่าอยู่ตรงปลาย มีรูให้นิ้วกดไล่เสียงด้านหน้า 4 รู ด้านหลัง 2 รู มีเชือกถักร้อยอีกปลายห้อยคอ ดูเผิน ๆ เวลาเล่นเหมือนห้อยจตุคาม  ฉันได้มาตอนไปสอนที่ประเทศไต้หวัน อ่านคู่มือก็ไม่ออก เป่าแบบมวยวัดออกมาเป็นเพลงได้ ครั้นใครมาถาม ก็มิรู้จะตอบเช่นไร ข้าน้อยได้แต่อ้ำอึ้งเพราะพึ่งสัญชาตญาณไว้เยอะ 

 วันที่ 5 สิงหาคมเป็นวันเปิดโครงการดนตรีจิตอาสา ได้คุณเจพิธีกรรูปหล่อประจำคณะมาช่วยเพิ่มความสบายตาให้ผู้ป่วย วงที่เล่นครั้งนี้มาจากกลุ่มดนตรีบำบัด มีอาจารย์หมอจักรกริชเล่นอิเล็กโทน แพทย์ประจำบ้านหมอพรพัฒนะเล่นอิเล็กโทน พยาบาลฟื้นฟูคุณวีระพงษ์เป่าขลุ่ยไทย  นักศึกษาแพทย์นุ่นเล่นขลุ่ยไทย นักศึกษาแพทย์โอมเล่น cello น้องติวเตอร์ลูกชายของอาจารย์หมอนริศซึ่งเป็นนักเรียนโรงเรียนดนตรีสยามกลการนครพิงค์เล่นอิเล็กโทน  ส่วนฉันก็เล่น 4 ชิ้น มี saxophone ขลุ่ยจีน และ Xun    

เราเปิดด้วยเพลงความฝันอันสูงสุดมาเปิดวงเอาขวัญกำลังใจในการงานครั้งนี้ แล้วก็กระตุ้นหัวใจด้วยจังหวะสนุก ๆ ของเพลง Hawaii-Five-O

style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">