เมื่อคุณสมัครขอใช้พื้นที่ของบล็อกไม่ว่าจะเป็นยี่ห้อไหนๆรวมทั้งของโอเคของเราด้วย สิ่งที่ผมพบอยู่เป็นประจำที่เกิดขึ้นกับตนเองก็คือ เมื่อสมัครเสร็จแล้ว เขียนไปได้สัก ๒-๓ ก็เริ่มตันและแป็กเป็นระยะๆ ไม่รู้จะเขียนอะไรดี วันนี้ผมจะมาขอพื้นที่สรุปเป็นข้อๆเพื่อไม่ให้เราหายไปสาระบบของบล็อกกันว่ามือโปร ส่วนใหญ่เขาเขียนเรื่องอะไรกันเพื่อให้เกิดความต่อเนื่องและบล็อกของเราไม่ล้มหายตายจากไป

เราๆท่านๆที่เขียนกันอยู่ทุกวันนี้ ส่วนใหญ่ไม่ได้รับค่าตอบแทน ค่าจ้างใดๆในการเขียน กำลังใจส่วนใหญ่ที่ทำให้บล็อกเกอร์มีแรงฮึดเพื่อแบ่งปันเรื่องราวดีๆต่างๆที่ได้ไปประสบพบเจอมาเล่าสู่กันฟัง ก็คือ จำนวนผู้เข้าชม จำนวนผู้โหวตและคอมเม้นต์ต่างๆ

เรามาดูกันดีกว่าว่า หากบล็อกเกอร์(มือใหม่)ต้องการรักษาระดับผู้เข้าชม นั้นมีวิธีการอย่างไรบ้าง

๑ หัวเรื่อง ควรใช้การตลาดเล็กๆเพื่อดึงดูดผู้เข้าชมว่าเรื่องที่เข้าอ่านนั้นน่าสนใจ แต่ไม่ควรเลยเถิดว่าหัวเป็นมังกรแต่เนื่อหากลายเป็นกิ้งกือไปเสียนี่ ผมแน่นำให้ไปอ่านหัวเรื่องเด็ดจาก อ.ไชยยศ Pro.Trainer เป็นตัวอย่างนะครับ ท่านจั่วหัวเรื่องน่าดึงดูดใจเป็นอย่างยิ่ง อีกท่านที่จั่วหัวเรื่องไว้ค่อนข้างสร้างสรรค์ คือคุณโจ้ HRD.Everywhere ผมว่าเขามีเอกลักษณ์ในการจั่วหัวรวมถึงเนื้อหาที่หักมุมมัดแหนมได้อย่างน่าสนใจดีทีเดียว

๒ ขยันหมั่นไปแวะทักทายบล็อกเพื่อนบ้านบ้าง แต่ที่ผมสังเกตคือ พวกที่ทักทายแบบ ลงเป็นรูปยิ้ม(Emotion)หรืออะไรต่างๆเช่น ^_^ ออกจะน่ารำคาญไปซักหน่อย โดยส่วนตัวหากไปคอมเม้นต์แบบนั้นสู้ไม่คอมเม้นต์เสียจะดีกว่า จะเรียกว่าเป็นมารยาทบนสังคมออนไลน์ก็น่าจะได้ ประการถัดมาที่ผมพบคือพวกมาคอมเม้นต์แบบขายของ เชิญลิงค์ไปที่นั่นที่ที่นี่ มันขาดความจริงใจจนดูออกว่า อยากให้เราไปเข้าชมเสียมากกว่ามาแสดงความคิดเห็น อันนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของผมนะครับ ท่านไม่เห็นด้วยผมก็ไม่ว่ากัน

๓ จากข้อ ๒ ผมว่าคนเรามันสื่อกันได้ว่าใครเข้ามาเป็นขาประจำ มาคอมเม้นต์แบบจริงๆและรักที่จะบหากันบนสังคมแห่งนี้ Give before take ยังคงใช้ได้ดีเสมอมา อยากให้คนเข้าชมเยอะๆก็แวะไปทักทายเขาหน่อย ซึ่งโดยมารยาทผู้ที่ถูกคอมเม้นต์ก็จะตามมาขอบคุณทักทายอยู่แล้ว และหากว่าเนื้อหาโดยรวมน่าสนใจ เขาก็จะรับเราไว้เป็นเพื่อนบ้านโดยอัตโนมัติครับ

๔ จากข้อ ๓ ผมนิยมชมชอบคุณอารีย์ พี่ลูกเสือหมายเลข ๙ ลุงตุ่ย พี่มะอึก เป็นพิเศษ เพราะทุกๆครั้งที่มีเอ็นทรี่ใหม่ๆ ท่านเหล่านั้นอย่างน้อยก็เข้าไปทักทายสวัสดีแสดงความคิดเห็นเสียจน บล็อกเกอร์ในโอเครู้จักกันไปทั่ว

๕ เรื่องราวที่เขียนก็ควรเริ่มเรื่องด้วยสิ่งที่เราสนใจ เพื่อความถนัดในการร่ายลีลา ควรคำนึงหลักการของ Search Engine Optimization ด้วยนะครับ เนื้อเรื่องของเรามีคำสำคัญ(Keyword)ว่าอะไรเพราะอย่าลือมว่า บล็อกเราอาจถูกนำพามาด้วย Google ก็ได้ ยกตัวอย่างผมเคยเขียนเรื่อง Presentation Zen เอาไว้นานมากแล้ว เมื่อสัก ๔ เดือนก่อน รุ่น้องที่เล่นดนตรีด้วยกันสมัยเรียนแวะมาทักเฉยเลนในเฟซบุ๊คเพราะดันไปเจอเอ็นทรี่นี้จาก Google ด้วยคำว่า Presentation Zen

๖ เมื่อผมหมดเรื่องจะเขียนผมมักจะไปคัดเอาภาพสวยๆสมัยไปเที่ยวเอง ไปกับครอบครัวมาลงเล่นๆแก้ขัด บรรยายน้อยๆ ภาพเยอะๆก็พอถูไถไปได้ จนได้ขึ้นไปอยู่ที่ภาพประจำวันของโอเคอยู่หลายครั้งเช่นกัน เป็นการเรียกคนเข้ามาชมได้อีกมากโข

๗ ผมมักจะบ่นเรื่องที่ทำงานบ้างเป็นระยะ เพราะบางทีก็เอาเรื่องที่พบมาเล่าแล้วก็เปลี่ยนชื่อตัวละครเสียใหม่ ให้เป็นคนนั้นคนนี้บ้าง เผื่อคนที่ทำงานมาอ่านจะได้พอเดาๆออกแต่ ไม่ถึงกับโจ๋งครึ่มน่าเกลียด

เป็นไงบ้างครับ หวังว่าเอ็นทรี่นี้คงมีประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อยนะครับ เพราะเมื่อสมัครเสร็จสิ้นแล้ว ก็อย่าปล่อยให้มั่นนิ่ง ยังมีคนตามอ่านเรื่องของเราอยู่แน่ๆ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่าน ในวันทำงานกลางสัปดาห์เช่นนี้ แล้วพบกันใหม่ครับ

ภาพจาก http://www.apacnews.net/Jpg9/Privacy3651.jpg

แก้ไขเมื่อ วันที่ ๒๖ พฤศจิกายน ๕๒ เวลา ๑๐.๑๕ น.เหลือไปเห็นตอนล็อกอินว่า กองบก.เอาไว้เป็นคำแนะนำ ขอบคุณนะครับ