1. ฝึกฝนความเป็นมนุษย์ไม่ใช่เทคนิคฉาบฉวย

มารยาทในการสูบบุหรี่ การกลั่นแกล้ง การคุกคามทางเพศ

ล้วนเป็นปัญหาที่พบได้ในสถานที่ทำงาน แต่แท้จริงแล้ว ก่อนจะเป็นปัญหาในการทำงาน มันคือ "ปัญหาของตัวบุคคล" มาก่อนนั่นเอง งานกับเรื่องส่วนตัวนั้น เป็นคนละเรื่องกัน แทบจะไม่มีใครที่ทำงานไม่ดี แต่กลับเป็นคนใช้ได้ในเรื่องอื่น ๆ  "ความมีวุฒิภาวะ" คือก้าวแรกของการเป็นคนทำงานมืออาชีพ

2.ความต้องการสื่อสารกับผู้อื่นคือสิ่งสำคัญ

ไม่มีงานใดที่สำเร็จเสร็จสิ้นได้โดยไม่ต้องเกี่ยวข้องกับผู้อื่นเลย  ความสามารถในการสื่อสารกับผู้คนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการทำงานทุกประเภท  ความสามารถในการสื่อสารไม่ได้หมายความถึงความสามารถในการใช้ถ้อยคำสำบัดสำนวน  แต่หมายถึงท่าทีที่แสดงออกถึงความต้องการสื่อสารกับคนรอบข้างหรือไม่ต่างหาก

การสร้างมนุษยสัมพันธ์ต่อคนรอบข้างโดยสามารถพูดเรื่องอะไรก็ได้สำคัญกว่าการฝึกฝนทักษะการสนทนา

3.ความสามารถในการคาดเดาคือ(ความใส่ใจ)

การคิดพิจารณาสิ่งต่างๆ  จากมุมมองของคู่กรณีหรือผู้ที่เกี่ยวข้อง  เฉกเช่นเดียวกับการคิดจากมุมมองของลูกค้าหรือผู้บริโภคคือความคิดแบบมืออาชีพ  จากนั้นจึงใช้ความสามารถในการคาดเดา เราควรฝึกฝนการคาดเดาล่วงหน้าอยู่เสมอว่า คู่กรณีต้องการสิ่งใด  ทำอย่างไรจึงจะทำงานร่วมกันด้วยความพอใจให้ติดเป็นนิสัย

4.เรื่องงานเกี่ยวโยงกับเรื่องส่วนตัว

การแยกเรื่องงานออกจากเรื่องส่วนตัวถือเป็นเรื่องสามัญสำนึก  แต่จะแยกพฤติกรรมและความรู้สึกของคนคนเดียวออกจากกันอย่างสิ้นเชิงก็ไม่ใช่เรื่องง่าย  เพื่อให้เรื่องงานสมบูรณ์ควรทำเรื่องส่วนตัวให้ดีที่สุดก่อน  แม้เป็นแนวคิด  "กันไว้ดีกว่าแก้"  แต่ก็ควรนำไปใช้

5.งานเริ่มต้นเมื่อก้าวออกจากบ้าน

งานไม่ได้เริ่มเมื่อไปถึงที่ทำงานแล้วเท่านั้น  แม้แต่สวิตช์โหมดการทำงานของคุณจะยังปิดอยู่  แต่หากใครสักคนบังเอิญได้เห็นคุณตามท้องถนนซึ่งต่างไปจากตัวคุณในเวลาทำงาน  เขาอาจคิดว่านี่คือ  "ตัวตนที่แท้จริงของคุณ"  ก็ได้  จงคิดเสมอว่างานเริ่มทันทีเมื่อก้าวเท้าออกจากบ้าน

(หนังสือภาพเคล็ดลับและมารยาทในการทำงาน; ฮิโรโกะ นิชิเดะ)