-


.
1) ระบบเศรษฐกิจทุนนิยม คือระบบเศรษฐกิจตามธรรมชาติของมนุษย์ ทำมาหากิน เพื่อมีกินมีใช้ มีเครื่องนุ่งห่ม มียารักษาโรค มีที่อยู่อาศัย สะสมเผื่อขาดแคลน และสะสมเพื่อให้มั่งคั่ง เพื่อความสุขสบายส่วนตัว และความมีหน้ามีตา เกิดขึ้นตามธรรมชาติ มีการกักตุน มีการเก็งกำไร พยายามให้ได้กำไรมาก มีการเอารัดเอาเปรียบ
-

2) ระบบเศรษฐกิจบุญนิยม สาธารณะโภคี คือระบบที่นำ "แรงงาน และ เงินทุน" มารวมกัน "ผลิตผลและผลิตภัณฑ์" ที่ได้ เป็นของส่วนกลาง นำมาใช้และนำมาหาประโยชน์ร่วมกัน อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยานพาหนะ ยารักษาโรค ก็เป็นของส่วนกลาง เครื่องนุ่งห่มเบิกได้ปีละ 2 ชุด เสื้อผ้าไม่ได้มีมากสีและมากแบบ เรียกระบบนี้ว่า "ระบบสาธารณะโภคี" ไม่มีใครมีสมบัติเป็นของตัวเอง บ้านกับวัดอยู่ด้วยกัน เป็นวัดวาอาราม
-
ชุมชนบุญนิยม สาธารณะโภคี ใช้ชีวิตตามสัมมามรรค เลือกระดับศีลที่จะปฏิบัติตามทิฏฐิของตน ว่าจะปฏิบัติตามศีล 5 ศีล 8 หรือศีล 10 สมถะ ประหยัด มัธยัสถ์ กินน้อยใช้น้อย อาหารเป็นมังสะวิรัติ ส่วนใหญ่รับประทานอาหารวันละ 2 มือ สมณะ สิกขมาตุฉันอาหารวันละมื้อ ทำให้มีเวลาในการทำงานมาก ร้านอาหารมังสวิรัติ ที่ซอยนวมินทร์ 44 ตักข้าวและกับข้าวเอง กับข้าวกี่อย่างก็ได้ จานละ 15-20 บาท บางวันมีผู้มาทำบุญ ก็กินฟรีทั้งร้าน เมื่อก่อนนี้ข้าวเปล่าซื้อกลับบ้านแพ็คละ 2 บาท ราคาถูกมาก คนนอกซื้อไปให้สุนัขกิน ก็เลยขึ้นราคามาเป็นแพ็คละ 5 บาท 
-
ระบบเงินเดือน และค่าใช้จ่ายส่วนบุคคล  
คนในชุมชนมีความจำเป็นในการใช้เงินไม่เหมือนกัน สามารถตั้งเงินเดือนได้เอง แต่ไม่เกิน 3,000 บาทต่อเดือน บางคนขอรับเงินเดือน 1,000 บาท 2,000 บาท

ส่วนใหญ่ทำงานไม่เอาเงินเดือน โดยเฉพาะผู้รับใช้ ทุกคน ทุกระดับ ปฏิบัติตนแบบเดียวกัน ดังนั้นจึงไม่มีใครรวยหรือจนกว่าใคร กล่าวได้ว่ามีฐานะทางเศรษฐกิจเท่ากันทุกคน ฐานะทางเศรษฐกิจไม่ได้แตกต่างกัน หรือมีความเสมอภาคทางเศรษฐกิจอย่างแท้จริง
-
คิด เป็น อยู่ คือ ด้วยความเสียสละ ไม่แก่งแย่งชิงดี ทำให้ความสัมพันธ์ของคนในชุมชนมีความอบอุ่น มีความสุข  "การเอา" คือบาป "การให้" คือบุญ จะเป็นอยู่ด้วยการให้ ให้ทั้งแรงกาย แรงใจ ให้ความเอื้ออาทร ให้โอกาส ให้ความเมตตา เด็ก คนชรา คนเจ็บไข้ได้ป่วย จะได้รับการดูและจากคนในชุมชน
-
การปกครอง
เรียกผู้ที่มีตำแหน่งหน้าที่รับผิดชอบงานสูงว่า "ผู้รับใช้" ยิ่งสูงยิ่งเสียสละ ผู้จัดการร้านอาหารมังสวิรัติ ก็ต้องเก็บกวาดพื้น เช็ดโต๊ะ ล้างจาน เหมือนคนในชุมชนเช่นเดียวกัน ต่างกันจากระบบทุนนิยม ที่มีตำแหน่งใหญ่เล็ก ระดับสูงเงินเดือนสูง ระดับต่ำเงินเดือนต่ำ คนตำเแหน่งสูง จะเป็นคนชี้นิ้วสั่งงาน
-
การศึกษา
คุรุ หรือครู ของโรงเรียนสัมมาสิกขา สอนหนังสือโดยไม่มีค่าตอบแทน นักเรียนก็เรียนฟรี โดยไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียน ตั้งแต่ระดับประถม ถึงมัธยมปลาย และระดับอาชีวะ คำขวัญของโรงเรียน "ศีลเด่น เป็นงาน ชาญวิชา" เอาศีลและเป็นงานเป็นตัวนำ ส่วนวิชาทางโลกให้ความสำคัญรองลงไป
-
การเงิน
"กองทุน" ที่เรียกว่า "กองบุญ" แต่จะไม่เป็นไปเพื่อการสะสม พยายามสะพัดออก นำไปหมุนเวียนให้เกิดผลผลิต นำไปช่วยเหลือคนในชุมชน และสังคม 
-
"ดอกเบี้ย" เรียกว่า "ดอกบุญ" การกู้ยืมเงินกันระหว่างชุมชน ไม่มีดอกเบี้ยระหว่างกัน ส่วนที่ไม่คิดเป็นดอกเบี้ย ถือว่าเป็นบุญ หรือ "ดอกบุญ"
-
ต้นทุนทางการเงิน = 0 (ศูนย์) ไม่มีดอกเบี้ย "การรวมเงินไว้ด้วยกัน ทำให้เกิดทุนกองใหญ่"

ค่าเงิน รายได้ของคนที่ต้องการมีรายได้อย่างมากเดือนละ 3,000 บาท หรือปีละประมาณ 36,000 บาท เปรียบเทียบกับรายได้ของกรรมการรัฐวิสาหกิจไทย ไม่รวมค่าตอบแทนประจำปี ปีละ 15-30 ล้านบาท หลายคนเป็นกรรมการ 3-6 แห่ง คนชุมชนกินน้อยใช้น้อย อยู่อย่างประหยัดมัธยัสต์ ไม่ฟุ้งเฟ้อไม่ฟุ่มเฟือย งานตลาดอาริยะที่ราชธานีอโศกช่วงปีใหม่ 3 วัน 3 คืน ชุมชนอโศกทั่วประเทศตั้งใจนำสินค้ามาขายให้ชาวบ้านต่ำกว่าทุน ขาดทุนรวมกัน 3 ล้านบาท กลุ่มกสิกรรมไร้สารพิษจากอำเภอวังน้ำเขียวขาดทุน 8 หมื่นบาท ราคาอาหารที่ขายในงานตลาดอาริยะจานละ 1 บาท หากรับประทานวันละ 3 มื้อ ก็ตกวันละ 3 บาท มีเงินอยู่ในกระเป๋า 10 บาทอยู่ที่งานได้ 3 วัน คนชุมชนเองส่วนใหญ่รับประทานอาหารวันละ 2 มื้อ 

เงินบาทของชุมชนจึงมีค่าสูงมาก สกุลเงินบาทอันเดียวกัน ค่าเงินบาทของในชุมชนสูงกว่านอกชุมชนประมาณ 2-4 เท่า(งงไหม?) แสดงถึงเศรษฐกิจของชุมชนแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งมากที่สุดในโลก

แรงงาน
ต้นทุนแรงงาน = 0 (ศูนย์) ทำงานให้ชุมชนโดยไม่คิดค่าแรง ไม่ค่าจ้างรายวัน รายเดือน หรือรายปี ไม่มีค่าเบี้ยประชุมกรรมการ "การรวมแรงงานไว้ด้วยกัน ทำให้เกิดแรงงานจำนวนมาก" เป็นแรงงานที่ไม่มีต้นทุน เป็นแรงงานที่มีคุณภาพ

เงินทุนกองโตและแรงงานจำนวนมาก ก็คือทุนที่สำคัญ เป็นทุนที่มีคุณภาพ เป็นต้นทุนที่ต่ำ นำไปทำให้เกิดการสร้างงานได้มาก ได้ใหญ่ และได้ต่อเนื่อง คนของชุมชนไม่เคยตกงาน มีงานล้นมือ ไม่เคยว่าง เรียกว่าทำงานหนักได้ เป็นสัมมาชีพ การทำงานคือการปฏิบัติธรรม ชุมชนไม่เป็นภาระของทางการ มีแต่ช่วยเหลือทางการ เป็นตัวอย่างให้ทางการ สังคมเจริญ ร่มรื่น อบอุ่น และเป็นสุข
-
แท้จริงแล้วชุมชนอโศกเป็นชุมชนที่มั่นคง ชุมชนไม่ใช้คำว่ามั่งคั่ง ปี 2548-2549 ทางชุมชนซื้อที่ดินที่อำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี เนื้อที่ไร่ 140 ไร่ ราคาประมาณ 10 ล้านบาท กาญจนบุรีเป็นเมืองท่องเที่ยว  ไม่ได้ซื้อมาสร้างกาสิโน แต่ซื้อมาให้ชุมชนดำนาเกษตรอินทรีย์ ใช้น้ำคลองชลประทานที่มาจากเขื่อน ทำนาปีละ 2 ครั้ง
-
ทางชุมชนมีที่ดินที่รับบริจากมาก มีสินทรัพย์หรือทุนด้านที่ดินเยอะมาก แต่คนมีน้อย ชุมชนทั่วประเทศมีประมาณ 10 ชุมชน มีสมาชิกชุมชนรวมกัน 6,300 ท่าน ทำให้เข้าไปทำประโยชน์จากการใช้ที่ดินได้ไม่หมด
-
ต้นทุนความเป็นอยู่ต่ำทุกด้าน ไม่มียาเสพติด ไม่มีขโมย ไม่มีโจร จะทำให้ไม่ต้องมีศาล ไม่ต้องมีอัยการ และไม่ต้องมีตำรวจ "ไม่ต้องเปลืองงบประมาณ" ตำรวจในพื้นที่ มีไว้เอาไว้ไล่วัวควาย ที่มากินข้าวและพืชผักของชาวบ้าน หากได้มีการปรับปรัชญาชุมชนบุญนิยมมาใช้ในสังคมหลัก จะทำให้ไม่เปลืองงบประมาณกับตำรวจ อัยการและศาล ที่นับว่าสูงขึ้นตลอดเวลาได้
-
คำทักทาย จะใช้คำว่า "เจริญธรรม สำนึกดี" แทนคำว่า สวัสดี หรือ ฮัลโหล 

ต้นทุนการผลิตของเศรษฐกิจบุญนิยมต่ำทุกขั้นตอน ไม่มีการบวกกำไรเป็นทอดๆเหมือนในระบบทุนนิยม ทำให้สามารถขายผลิตผลและผลิตภัณฑ์สุดท้าย ที่ราคาต่ำได้ เช่น ขายเท่าทุน ขายต่ำกว่าทุน หรือแจกฟรี ทำให้มีเงินทุนหมุนเวียนตลอดเวลา ประกอบการการประหยัด มัธยัสต์ กินน้อย ใช้น้อย ไม่มีอบายมุข ทำให้ "สภาพคล่องของกองบุญ"ไม่เคยมีปัญหา มีแต่แข็งแกร่งมั่นคงเพิ่มขึ้นตลอดเวลา 

การพาณิชย์ทุนนิยมระดับท้องถิ่นที่ศีรษะเกษ สู้ชุมชนบุญนิยมไม่ได้ มีการตอบโต้โดยเผาโกดังสินค้าของชุมชนศีรษะเกษ 

ต้นทุนการผลิตในระบบทุนนิยมสูง เนื่องจากมีการบวกกำไรเป็นทอดๆ ยกตัวอย่างเช่นในอุตสาหกรรมพลังงาน ที่ผลิตน้ำมันและปิโตรเคมี มีบริษัท 3 ระดับ 1) บริษัทนำเข้าน้ำมันดิบ 2) บริษัทโรงกลั่น 3) บริษัทการตลาด
-
บริษัทนำเข้าน้ำมันดิบบวกกำไรในการขายน้ำมันดิบให้โรงกลั่น บริษัทโรงกลั่นน้ำมันบวกค่าการกลั่น บริษัทการตลาดก็บวกค่าการตลาดในการขายผลิตภัณท์สำเร็จรูป
-
บริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหุ้น ต้องทำกำไรให้ผู้ถือหุ้น ตามกฎของตลาดหลักทรัพย์ ยิ่งเป็นอุตสาหกรรมที่ผูกขาดการผลิต สามารถตั้งราคาได้ตามใจชอบอีก ยิ่งทำให้ราคาผลิตภัณฑ์สุดท้ายราคาสูงมาก
-
ปี 2540 เอกชนในระบบทุนนิยม ทั้งภาคการเงินและภาคการผลิต ล้มกันทั้งประเทศ แต่ชุมชนบุญนิยม ไม่ได้ล้มตายตามพวกเขาแต่อย่างใด เศรษฐกิจบุญนิยมเข้มเข็งและแข็งแกร่งมาก

"เศรษฐกิจพอเพียง" ของพ่อหลวงดีมาก แต่ทางการทำมาส่งเริมแบบผิดทิศทาง "เศรษฐกิจพอเพียง" ต้องนำมาให้คนระดับบนใช้ ไม่ใช่มาโฆษณาชวนเชื่อ ส่งเสริมให้ชาวบ้านทำแต่อย่างเดียว

"เศรษฐกิจพอเพียง เศรษฐกิจเข้มแข็ง" ของรัฐบาล มีแต่โฆษณาชวนเชื่อ ทำมา 20-30 ปีแล้ว สิ้นเปลืองงบประมาณค่าโฆษณาแต่ละปีมาก ไม่มีอะไรดีขึ้น แต่เดินหน้าทรุดลงแต่อย่างเดียว

จะทำให้เศรษฐกิจเข้มแข็ง มั่นคง ไม่ต้องไปดูที่ไหน ไม่ต้องเดินทางไปดูงานต่างประเทศ ไม่ต้องเสียค่าโฆษณาชวนเชื่อ ตัวอย่างมีที่ชุมชนอโศก ทั่วประเทศ ในระบบเศรษฐกิจบุญนิยม
-
THAITANIC ของประเทศไทย จมใต้มหาสมุทร ยากที่จะกอบกู้ขึ้นมาได้ มีแต่ดำดิ่งลึกลงเรื่อยๆ  อาชีพของคนระดับสูง เช่น อาชีพข้าราชการ-นักวิชาการระดับสูง อาชีพพ่อค้า-นายทุน อาชีพนักการเมือง และอาชีพสื่อ ล้วนรุมกันเอารัดเอาเปรียบประเทศชาติประชาชน เอารัดเอาเปรียบสิ่งแวดล้อม เอารัดเอาเปรียบระบบ      
-
ระบบเศรษฐกิจบุญนิยม สามารถนำมากอบกู้ เศรษฐกิจที่ตกต่ำไปกองที่ก้นเหวได้ เช่น..
ปิดตลาดหลักทรัพย์ ที่คอยเอารัดเอาเปรียบระบบ ฉ้อฉลระบบ ปล้นระบบ และนำพาระบบล่มสลาย ปิดกองสลาก ปิดสนามม้า ปิดบ่อนการพนัน ปิดสถานบริการอาบอบนวด ปิดโรงเหล้า โรงเบียร์ ปิดโรงงานยาสูบ เศรษฐกิจไทยจะกลับมาฟื้นตัวได้ และจะอยู่ได้ด้วยความร่มเย็นเป็นสุข และเข้มแข็งได้ ระบบเศรษฐกิจบุญนิยม เป็นระบบที่ "ฝืน" ความรู้สึกของสามัญมนุษย์ ที่อยากมั่งมี อยากสะสมสมบัติเป็นของตน จึงเป็นเรื่องยากที่จะทำได้ แต่หากทำได้ ประเทศมั่นคง ร่มเย็นเป็นสุข  

ระบบบุญนิยม ..ระบบเศรษฐกิจ สังคม และการเมืองระดับสูง
-
3) ระบบคอมมูนิสต์ เป็นระบบที่ลอกเลียนระบบสาธารณะโภคีของพระพุทธเจ้า เพียงแต่มีการแบ่งระดับการปกครองเป็นชั้นๆ ทำให้เกิดการเอารัดเอาเปรียบกัน ทำให้ไม่เกิดการจูงใจหรือกระตุ้นให้มีส่วนร่วมในการผลิต หากผู้ปกครอง ทำตัวมาเป็น "ผู้รับใช้" ระบบคอมมูนิสต์ก็จะกลายเป็นระบบสาธารณะโภคีที่สมบูรณ์ได้
-
ระบบเศรษฐกิจบุญนิยม เป็นระบบเศรษฐกิจระดับสูง พระพุทธเจ้า เป็นนักเศรษฐศาตร์สุดยอดของโลก ที่โนเบิลไพร๊ชทางเศรษฐศาสตร์ทั้งโลกรวมกัน ก็เทียบพระพุทธเจ้าไม่ได้ 
-
หากคิด ระบบสาธารณะโภคีในเชิงพาณิชย์ ประเทศใดก็สู้ไม่ได้ แม้แต่ประเทศจีนที่บอกว่าต้นทุนการผลิตต่ำ เป็นเรื่องที่น่าทึ่ง ทำให้สามารถเกิดการแข่งขันได้ดี แข่งได้กับทุกประเทศทั่วโลก ทั้งนี้เพราะต้นทุนการผลิตสิ่งของและสินค้าที่ต่ำมากนั่นเอง

เรื่องที่เกี่ยวข้อง

การลอกคราบเป็นการเมืองใหม่ ตอนที่ 1
http://www.oknation.net/blog/indexthai/2008/09/20/entry-4

การลอกคราบเป็นการเมืองใหม่ ตอนที่ 2
http://www.oknation.net/blog/indexthai/2008/09/20/entry-3

การลอกคราบเป็นการเมืองใหม่ ตอนที่ 3
http://www.oknation.net/blog/indexthai/2008/09/20/entry-2

ชุมชนโลกุตระ ที่สะพานมัฆวานฯ (ภาพ)
http://www.oknation.net/blog/indexthai/2008/06/11/entry-1

หนังสือแจก ..ในชุมนุมพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย
http://www.oknation.net/blog/indexthai/2008/07/19/entry-1

บุญนิโยมิคส์ ศักดิโนมิคส์ ทักษิโณมิกซ์
http://www.oknation.net/blog/indexthai/2008/05/03/entry-1

....................................................................................................

ทีวีสีขาว ไม่มีพิษภัย ..ทีวีชุมชนอโศก

http://www.fm-tv.tv/

http://www.boonniyom.net/livestream.html

....................................................................................................

เรื่องเดียวกันนี้..

ที่เมเนเจอร์ออนไลน์..

ที่เอ็มไทย..

ที่ขบวนการเสรีไทย..

-
@@@
(ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนท)