เพื่อนๆ บล็อกเกอร์

      หลายวันที่ห่างหายไปจากหน้าจอ เนื่องจากภาระ หน้าที่ ซึ่งอันเป็นเพียงงานที่อยากทำเพื่อคนที่รักและมีบุญคุณต่อกันมา  เพื่อนเราจะมีกันและกันในยามยาก  สีน้ำฟ้าเป็นเพื่อนต่างวัยที่อยากสนองคุณคนที่อุปการะเกื้อกูลกันมา สมัยที่เคยทำงานอยู่ในกรุงเทพฯ  เจ้านายที่รัก.. เป็นหญิงสาววัยสี่สิบกว่าปีที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เป็นคนขยัน และกระตือรือร้นในการทำงานมาก เรียกว่าขนาดเราเดินเร็ว ยังต้องวิ่ง(กลิ้ง)ตาม ประจำ

    ภาระหน้าที่นี้ ทำด้วยความเต็มใจ มากกว่าจำใจ.. เพราะฉะนั้นที่ผ่านมา ชีวิตจึงเป็นเพียงมดงานตัวหนึ่งที่เดินทางตามๆ เขาไป  เจอใครแบบบังเอิญก็แวะทักทายกัน แต่ไม่ได้ตั้งใจ มุ่งไปหา เสร็จงานแล้ว ขอเจ้านายอันเป็นที่รักยิ่งไว้แล้ว ว่า.. ค่าตอบแทน.. ขอเป็นพาไปร้านโอยั้วะให้หน่อย  ยังไม่ได้ศึกษาเส้นทางไปกะว่างานใกล้เสร็จเมื่อไหร่ จะโทรไปหาครูเก๋ เพื่อขอความรู้ อิอิ..  ส่วนเจ้าบ้านครูแดง.. เอาไว้พบกันที่ร้านเลยก็แล้วกัน ผู้น้อยขอไปทำความเคารพ และขอความรู้จักตัวเป็นๆ ในคราวเดียวกัน

    แต่สิ่งที่จำใจ ตอนที่ต้องมาทำงานกรุงเทพฯ คือที่บ้านเจ้านาย.. ไม่มีเน็ตให้ใช้ จริงๆ แล้วมี..  เอ๊ะ ยังไง คือมาครั้งนี้ก็ได้พักอาศัยบ้านเจ้านาย เขาเป็นหมู่บ้านใหญ่โต และมีไวร์เลส หรือเน็ตฟรี แต่เครื่องเราเต่าล้านปีเอเซอร์ รุ่นเก่า เก๋า กึ๊ก ไม่สามารถรับสัญญาณได้ ถ้าไปนั่งเล่นที่สโมสรของหมู่บ้าน ก็ได้แหละ แต่ไม่ใช่วัตถุประสงค์หลักของเรา  เราตั้งใจมาทำงาน งานนี้ กำหนดระยะไว้สั้นๆ เป็นงานเกี่ยวกับเอกสาร และอยู่ในแวด วง ประกันชีวิต ของบริษัทแห่งหนึ่ง.. ที่เจ้านาย เป็นผู้บริหารฯ อยู่

     ที่ร้านเล็กๆ ของเราเอง ที่เกาะพีพีเปิดร้านประมาณ แปด เก้า โมง ปิดเที่ยงคืน อยู่ที่นี่บางทีก็มีโอกาสฝ่าฟันรถติดไปสำนักงาน บางวันก็ "ถูกทิ้ง" ให้อยู่บ้าน ทำงานที่บ้านแทน จึงมีเวลาว่างมาก  ช่วงแรกๆ ที่ไม่ใช้ได้เน็ตก็ทุรนทุราย  ปล้นมือถือน้องที่ทำงานของเจ้านายนั่นแหละ มาเปลี่ยนซิมเรา แล้วต่อเน็ตเข้ามาประปราย ซื้อแพ็คเก็จรายวัน ประมาณสามสิบบาทต่อวัน ก็แวะเวียนมาอ่านได้ แต่มือถือก็เล็กอะนะ กว่าจะเปิดได้แต่ละหน้าบล็อกหนึ่งๆ ถ้าเขียนยาว ก็ปาเข้าไปสิบห้า สิบหกหน้า ทรมาน ทนอ่านกันไป ยิ่งบล็อกที่มีภาพประกอบเยอะๆอย่าได้หวัง เครื่องเล็กขนาดเล็กกว่าฝ่ามือ แฮงก์ แช่ ค้าง แต่อย่างไรก็ตาม ก็พอบำบัดอาการติดบล็อกไปได้

     ตอนหลังถึงได้เพลาๆ ลง จนกระทั่งห่างจนหายได้ในที่สุด ด้วยการหาหนังสือมาอ่าน  ล่าสุดติดหนึบกับหนังสือประเภทท่องเที่ยวต่างเมือง ภาพประกอบอลังการงานสร้าง เสียจน กบในกะลาครอบอย่างสีน้ำฟ้า เพิ่งรู้ว่า.. โลกนี้กว้างใหญ่อีกมากจริงๆ

      อ่านมาก คิดมาก อินจัด.. ตอนนี้เริ่มอยากไปเที่ยวที่ไกลๆ  อย่างวันก่อนฟลุ้คมาก.. ถือเป็นกรรมดีที่เคยสร้างมาได้มีโอกาสไปที่มาเลเซีย อยู่ต่อทัวร์กับพี่ๆ อีกสองคน คือบล็อกเกอร์จันทร์จ๋า  และบล็อกเกอร์ป้าบลูแอน (บลูอันดามัน)อยู่นานถึงเจ็ดวัน.. ซึมซับบรรยาการ การเดินหาที่ท่องเที่ยว การเดินตามแผนที่ การสั่งอาหารตามร้านแล้วทานไม่ได้ซึ่งคงจะลงรายละเอียดต่อไปในบล็อกนี้ ในอนาคต

       วันนี้ แวะมารายงานตัว .. เพื่อให้ทราบว่า.. ยังมีชีวิตกันอยู่ และจะตั้งใจทำงานให้เจ้านายอันเป็นที่รักยิ่ง จนสำเร็จลุล่วงแล้วจะกลับมาประจำการที่เกาะพีพีต่อไป แล้วก็หางานทำ หาเก็บเงินสักครึ่งปีหรือสักปี ก่อนจะออกเดินทางท่องเที่ยวตามใจฝัน

 ความฝันของคนเรา.. ตอนฝัน คือสิ่งสวยงาม แต่ถ้าจับต้องได้.. ย่อมสวยงามยิ่งกว่า  แต่ถ้าฝันแล้วไม่เป็นจริง ก็อาจจะผิดหวังกันบ้างเพราะเรายังเป็นปุถุชน ยังมีเลือดเนื้อ และสิ่งที่ต้องการ.. แต่ความฝันไม่เคยทำร้ายใคร.. เราต่างหากที่จะทำร้ายตัวเองอย่าทำร้ายตัวเองด้วยความฝัน.. เคยห้ามตัวเองไว้อย่างนี้ นาน แล้ว..   และนานแล้วที่ไม่ได้ฝัน ดังนั้นจึงอยากจะลองฝันใหม่สักตั้ง.. ฝันไกล และจะไปให้ถึง

ฝันสวยงาม น่าสดชื่น
เหมือนต้นหญ้า.. ถูกพรมด้วยหยาดฝน

   ขอบคุณที่ทุกท่านแวะเวียนมาเสมอๆ ค่ะ..  ฝันอะไรไว้ เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ เผื่อเป็นทางเดียวกัน จะได้ไม่เหงา

รัก.. อย่างจริงใจ นะคะ ชาวบางโอเค

สีน้ำฟ้า

แนะนำบล็อกเกอร์ใหม่ สังกัดค่ายสีน้ำฟ้า (ฮา ตู่ซะเลย)

สาวจันทร์กั้งโกบ เอ๊ย.. สาวจันทร์จ๋า

ข่นใต้ข่ะ

http://www.oknation.net/blog/janja/2009/07/15/entry-1/comment#read

ส่วนอีกสาว...เท่ห์แต่ไม่ห้าวนะจ้ะ บลู อันดามัน

หม่ายฉ่าย..ข่นใต้ข่ะ (ฮา)

คนนี้ไม่เชิงน้องใหม่นะคะ.. แต่ป้าบลูแอนยังพิมพ์ดีดไม่เป็น

ฉะนั้นบล็อกก็เลยเค็มๆ เหมือนของสีน้ำฟ้านั่นแหละ

อิอิ เพราะป้าดั๊น ใช้บริการสีน้ำฟ้าให้ช่วยพิมพ์ให้นี่นา

อย่าน้อยใจนะคะ หากไปเม้นท์แล้วป้าไม่ตอบ

เอาไว้ สีน้ำฟ้ากลับเกาะพีพีจะรีบติวเป็นการด่วนค่า..

http://www.oknation.net/blog/blueandaman