วันที่ พุธ กรกฎาคม 2551 |
 พิมพ์หน้านี้ | ดูบล๊อกอื่นๆ ที่ OKnation |
สนทนากับ 'ตุล-อพาร์ตเมนต์คุณป้า'
สนทนา / ปรัชญา (ส่วนตัว) / ชีวิต / ตุล / อพาร์ตเมนต์คุณป้า - เรื่อง : สันติสุข กาญจนประกร / ภาพ : ศักดิวัฒน์ แก้วเนตร - คุณ / เด็กแนว?/ ไม่น่าใช่ / หากไม่รู้จัก / นาม / ตุล ไวฑูรเกียรติ เศรษฐกิจ / การเมือง / ปรัชญา / ศาสนา / เซ็กซ์ / ดนตรี / เขาเขียน / เขาสนใจ / เขาวิพากษ์ คุณ / สาวกอินดี้? / ไม่น่าใช่ / หากไม่รู้จัก / นาม / อพาร์ตเมนต์คุณป้า กวี / ดีเจ / นักร้อง / นักแต่งเพลง / ขบถ / เด็กแนว / เป็นอะไร / อย่าไปสน / ตุล ไวฑูรเกียรติ อิสระ / ซื่อสัตย์ / จุดยืน / แตกต่าง / ศิลปะ / หัวใจ / เร่าร้อน / อพาร์ตเมนต์คุณป้า ดัง / ไม่ดัง / ดี / ไม่ดี / ชอบ / ไม่ชอบ / จะอย่างไร / ช่างหัวมัน ไม่รู้จักฉัน / ไม่รู้จักเธอ / ช่างหัวมัน / มารู้จักเขา / ตุล อพาร์ตเมนต์คุณป้า
@ คุณพอใจกับชีวิตของตัวเองในช่วงนี้ไหม ลงตัว หรือว่ายังมีอะไรอึดอัดขัดข้องใจ โอเคนะครับ ช่วงนี้อยู่กับการทำเพลงอัลบั้มเต็ม ใช้ชีวิตในห้องอัดตลอด เป็นวัฏจักรชีวิตเลย อยู่แต่ในห้องแอร์ หนาวหน่อย (หัวเราะ) แต่ถือว่ามีความสุข ถ้าอัลบั้มเสร็จคงชิลล์กว่านี้ คงได้ฟังกันประมาณเดือนสิงหาคม สักวันที่ 20 แต่เราจะบอกไปว่าวันที่ 8 ครับ เพราะเลขสวย 8 เดือน 8 ปี 08 บอกว่า 8 ละกัน (หัวเราะ)
@ ชีวิตส่วนอื่นของคุณล่ะ ได้เดินทางไปไหนบ้างไหม ปีนี้แทบไม่ได้ไปไหนเลย คงต้องหลังซีดีเสร็จ จริงๆ ผมชอบเมืองนะ อยู่กรุงเทพฯ ก็มีความสุขดี เวลาไปเชียงใหม่ เมืองที่มีคนเยอะๆ ผมชอบ ผมยึดติดกับคนมากกว่าสถานที่ ชอบพบปะผู้คน ชีวิตนี้ให้อยู่แต่ในกรุงเทพฯ เลยก็ได้ ผมมีความสุขกับที่นี่ เสน่ห์ของสังคมเมืองอยู่ตรงที่คนเยอะดี @ บางคนบอกว่าวุ่นวาย มีแต่แก่งแย่งกัน เราก็อย่าไปแย่งกับเขาสิ อยู่ของเราชิลล์ๆ สังคมเมืองมันมีกิจกรรม ถ้าที่ๆ คนน้อยกิจกรรมก็น้อย วันว่าง ผมจะหาว่ามีอะไรทำหรือเปล่า มีนิทรรศการ มีปาร์ตี้ มีสัมมนาอะไรไหม นี่เป็นความสุขของผม @ เห็นอย่างไรกับคนรุ่นใหม่ๆ ที่ปฏิเสธวิถีแบบสังคมเมือง ออกไปทำนา แสวงหาธรรมชาติ อย่าง คุณวิลิต เตชะไพบูลย์ ดีนะ ผมว่าเป็นทางเลือกของชีวิต จริงๆ ผมอยากทำอย่างนั้นเป็น ผมว่าคนเมืองเป็นคนที่อ่อนแอ เรามีแต่ทักษะในการทำมาหากินในแบบที่เราทำ แต่ทักษะในการเอาตัวรอดน้อยมาก เอาง่ายๆ เลี้ยงสัตว์ ปลูกพืช เราก็ทำไม่เป็น จะตีกบให้โดนสักตัวยังไม่รู้จะทำได้หรือเปล่าเลย (หัวเราะ) ในระยะยาว ผมว่าคนที่มีความสุขที่สุดน่าจะเป็นคนที่ดูแลตัวเองได้ โดยไม่ใช้เงินเป็นตัวกลางในการเอาตัวรอด @ มองว่าจะเป็นการเฟคไหม ประมาณว่าหาภาพลักษณ์ใหม่ๆ ของที่มีอยู่ปัจจุบันมันไม่เท่แล้ว เป็นไปได้หมดแหละครับ แต่ถ้าเฟคแล้วสนุกก็เอา เฟคกันไปเหอะ (หัวเราะ) ผมว่าเรื่องเฟค ไม่เฟค ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้าได้ลองในสิ่งที่อยากทำจริงๆ วัยรุ่นยุคนี้ดีนะครับ เขาไม่ได้มองว่าเงินเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง ความเก๋าไม่ได้วัดที่เรื่องเงินอย่างเดียว เริ่มมีวัฒนธรรมแยกย่อย ทุกคนอยากเป็นตัวของตัวเอง ไม่เป็นพิมพ์เขียว @ ที่คุณพูดเป็นคนส่วนน้อยหรือเปล่า เพราะเห็นคนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ยังกังวลเรื่องเศรษฐกิจ เรื่องความมั่นคงทางการเงิน ภาวะเศรษฐกิจเป็นเรื่องน่ากลัวอยู่แล้วในยุคนี้ เศรษฐกิจกระแสหลักมันขับเคลื่อนโดยอาศัยเงินเป็นตัวกลาง อย่างนี้ความแน่นอนมันมีน้อย ภาวะเศรษฐกิจอาจเป็นตัวเปลี่ยนพฤติกรรมการทำงานของคนรุ่นใหม่ @ แล้วเงินสำคัญกับคุณในแง่ไหน เป็นแค่ปัจจัยหนึ่ง เป็นตัวกลางให้เราทำอย่างอื่นได้ สำคัญนะ แต่ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาคิดตลอดเวลา ผมมีวิธีบริหารเงินของตัวเอง เพื่อให้มีอิสรภาพในการทำงานที่รัก ผมว่าการที่เราทำอะไรโดยไม่กังวลเรื่องเงิน เราจะได้เงินนะ (หัวเราะ) คนที่อยู่ในภาวะร้อนเงินเป็นเรื่องน่ากลัว ดังนั้น เราไม่ควรพาตัวเองไปอยู่ในจุดนั้น @ ภาวะร้อนเงินของคุณคืออะไร อย่างถ้าผมทำงานกินเงินเดือน เงินออกวันที่ 30 แต่วันที่ 25 เงินหมดแล้ว อย่างนี้แหละร้อน แล้วเราจะมึน ทำอะไรไม่ถูก ทำงานก็ทำได้ไม่ดี เจ้านายก็จะแบบ มึงเป็นอะไรวะ สุดท้ายก็ไม่ได้เลื่อนขั้น (หัวเราะ) @ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องพ่อรวย ถึงจะทำตามความเชื่อแบบคุณได้? ไม่เกี่ยวนะ คนรวยร้อนเงินที่ผมรู้จักมีเยอะแยะไป ยิ่งมีเงินเยอะ ก็ยิ่งร้อน เพราะคิดว่าเงินหาง่าย เลยใช้ไปง่าย ซัดบัตรเครดิตไปก่อน สุดท้ายก็อยู่ในภาวะร้อนเงินตลอดเวลา @ ให้มองย้อนกลับไป คุณว่าอะไรเป็นสิ่งที่ทำให้ ตุล อพาร์ตเมนต์คุณป้า มายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ เกิดจากความชอบและรักในสิ่งที่ตัวเองทำ ผมมีความเชื่อนะ แม้ไม่มีใครชอบเพลงของผม ผมก็ยังจะทำมันอยู่ดี ทั้งนี้ ผมว่าคนเราควรต้องดื้อและบ้า (หัวเราะ) @ บ้ายังไง อย่างคนที่ทำงานออฟฟิศ ตอกบัตร 9 โมงเช้า เลิก 5 โมงเย็น ถ้ามีความอึดอัด คุณว่าควรทำยังไง มีอยู่คนหนึ่งที่ผมรู้จัก เคยทำงานอยู่แบงก์ชาติมาหลายปี วันดีคืนดีก็ลาออกมาทำดนตรี ทุกวันนี้ก็ทำได้ ตอนมันออก พ่อแม่ว่ามันบ้า ออกมาไม่มีงานรองรับ คือทำดนตรีนี่กว่าจะมีคนยอมรับต้องใช้เวลา มันไม่มีคำว่ารับสมัครงานดนตรี แต่ตอนนี้มันก็ทำได้ ต้องกล้าครับ แล้วก็ต้องดื้อด้วย ผมเห็นหลายๆ คนที่อยู่ตรงนี้ได้เพราะความดื้อ สำคัญคือ เราต้องเชื่อว่าเราทำได้ รู้ว่าถนัดอะไร ถ้าไม่ถนัดแล้วยังดื้อ มันก็เจ๊ง @ ช่วงนี้ติดตามข่าวการเมืองบ้างไหม คุณยังเห็นด้วยกับพันธมิตรฯ อยู่หรือเปล่า ถ้าไม่ติดเข้าห้องอัดผมไปร่วมชุมนุมด้วยแน่ๆ ที่วงผมขึ้นเวทีคราวก่อนก็ไม่ได้คาดหวังอะไร เราเป็นแค่เสียงเล็กๆ เสียงหนึ่ง มันช่วยอะไรได้หรือเปล่ายังไม่รู้เลย แต่ว่ามันเหมือนปวดอึครับ ต้องอึ คืออยากพูดอะไรก็พูดเถอะครับ คิดผิดคิดถูกไม่สำคัญ ต้องพูดในสิ่งที่เราคิดออกไป เพราะถ้าเราไม่พูด ก็เหมือนเราสละสิทธิ์ในการมีตัวตนในสังคมไป บางคนบอกวุ่นวาย วุ่นวายก็วุ่นวายสิ มันส์ดี ชีวิตคนวุ่นวายกว่าการเมืองอีก ไม่รู้จะกลัวอะไรกัน คนเราเกิดมาก็ไม่ได้มีค่าอยู่แล้ว เกิดมาเพื่อเป็นเหยื่อ ไม่ได้เป็นอิสระเต็มที่อยู่แล้ว แต่อย่างน้อยๆ การได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำบ้าง ได้พูดในสิ่งที่เราอยากพูดบ้าง ได้หัวเราะให้แก่ตัวเองบ้าง แค่นี้ก็ดีแล้ว ผมว่านะ ******************************** |
| โดย สันติสุข/กาญจนประกร |
