วันที่ พุธ กันยายน 2551

ถึงฉันจะเป็นผู้หญิง แต่ก็มีผ้าขาวม้าใช้เหมือนกันนะ มี 3 ผืน เป็นผ้าขาวม้าของชาวบ้านที่ลำปาง กับ สุรินทร์  ซื้อไว้นานแล้ว  เอาไว้ใช้เวลาเดินทาง  สำหรับเช็ดหน้า  เช็ดตัว ห่มนอน ปัดยุง ปูนั่ง ฯลฯ ยามตะลอนร่อนเร่เดินทางไปทำงานต่างจังหวัดไกลๆ

แน่นอนว่าถ้ามีโอกาส และมีเวลาแวะซื้อผ้า  ก็อดไม่ได้ที่จะซื้อผ้าขาวม้าฝ้ายทอมือไปฝากพ่อสักผืน

แน่นอนอีกว่าไม่เห็นพ่อแกจะเอามาใช้ซักครั้ง   เก็บใส่ตู้ยันเต แล้วก็ใช้แต่ผ้าขาวม้าผืนเดิมอยู่วันยังค่ำ  เคียนเอว โพกหัว นุ่ง อยู่ผืนเดียวหรือสองผืนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใช้จนเก่าจนเปื่อย ขนาดที่ว่าพอแกใช้จนเปื่อย จะเอามาทำผ้าขี้ริ้วแม่ยังคิดแล้วคิดอีก

เมื่อเวลาล่วงผ่านไป งานของฉันก็ไม่ค่อยต้องทำให้พึ่งพิงผ้าขาวม้าบ่อยนัก   ผ้าขาวม้าเก่าๆ เหล่านั้นจึงเก็บใส่ไว้ในตู้ รอเวลาที่นานๆ ทีจะได้ขุดมาใช้สักหน  ถ้าจะซื้อผ้าขาวม้าสักผืนในตอนนี้คงจะเพื่อนำมาทดลองมาตัดเย็บเป็นของใช้ต่างๆ

****ภาพประกอบเป็นผ้าขาวม้าจากหมู่บ้านแม่มูนมั่นยืน ซื้อจากงานระลึกถึงพี่มด วนิดา ตันติวิทยาพิทักษ์ "คำขานรับ" หอประชุมใหญ่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 7 กันยายน 2551